Dying Light Game Review

Σίγουρα τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το review το όνομα Dying Light δεν ακούγεται και τόσο φρέσκο. Και όντως δεν είναι, αφού το παιχνίδι κυκλοφορεί διεθνώς επίσημα ήδη εδώ και κάποιους μήνες, ενώ η retail έκδοση βρίσκεται στα ελληνικά ράφια για κάτι παραπάνω από ένα μήνα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως και καθώς τα παιχνίδια από τη φύση τους δεν έχουν "ημερομηνία λήξης" ένα review είναι πάντα χρήσιμο. Οπότε το ερώτημα παραμένει, αξίζει άραγε το "αδερφάκι" του Dead Island και επίσης δημιούργημα της πολωνικής Techland, το χρήμα και τον χρόνο μας ή είναι απλά ένα ακόμα παιχνίδι με ζόμπι το οποίο μπορούμε να προσπεράσουμε;
 

Γενικά

Νομίζω είναι περιττό να ορίσουμε τι είναι τα ζόμπι, αφού όλοι πάνω κάτω τα γνωρίζουν, κυρίως από τις ταινίες και τις σειρές με αντίστοιχη θεματολογία που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια. Όπως έχει καθιερωθεί λοιπόν, ένας ιός αγνώστου προελεύσεως μετατρέπει με ρυθμούς επιδημίας τους κατοίκους της φανταστικής αυτή τη φορά πόλης Harran σε ζόμπι, ώστε αναγκαστικά η πόλη μπαίνει σε καραντίνα. Εμείς, ως πρωταγωνιστές, παίρνουμε τον ρόλο του Kyle Crane, ενός μυστικού πράκτορα εντεταλμένου από τον ανθρωπιστικό οργανισμό GRE (Global Relief Effort), με αποστολή να βρει και να επαναφέρει ένα σημαντικό αρχείο που βρίσκεται στα χέρια του κακού της υπόθεσης. Με την άφιξη του στην πόλη ο ήρωας δέχεται επίθεση από ζόμπι, από την οποία γλιτώνει με τη βοήθεια ομάδας επιζώντων που έχουν ξεμείνει στην πόλη. Σε αυτή την επίθεση μάλιστα δαγκώνεται από ζόμπι και μολύνεται από τον ιό, με συνέπεια να έχει την συνεχή ανάγκη ενός φάρμακου που αναστέλλει προσωρινά την μετάλλαξη. Έτσι μέχρι να πετύχει τον αρχικό του στόχο ο Kyle (εμείς δηλαδή) εντάσσεται στην μικρή κοινωνία των επιζώντων, στην οποία πρέπει να αποδείξει ότι είναι χρήσιμος οπότε και αναλαμβάνει μικρές και μεγάλες αποστολές. Η ιστορία από εκεί και έπειτα δεν διεκδικεί όσκαρ σεναρίου, είναι σίγουρα γραμμική και με ένα και μοναδικό τέλος, αλλά τουλάχιστον προσφέρει μια ποικιλία αποστολών για τον παίκτη χωρίς να καταντάει βαρετό. Για την ολοκλήρωση της ιστορίας θα σας χρειαστούν κάτι παραπάνω από 14 ώρες, ενώ αν ασχοληθείτε παράλληλα και με τις έξτρα (και σχετικά ενδιαφέρουσες) αποστολές τότε μπορείτε σίγουρα να αφιερώσετε πάνω από 25 ώρες.

Το Dying Light ως παιχνίδι ρόλου με δράση (action RPG) σε κάμερα πρώτου προσώπου, μοιράζεται αρκετά στοιχεία με το Dead Island σε σημείο να μπορεί να θεωρηθεί και sequel αυτού. Προσωπικά θεωρώ όμως ότι ο χαρακτηρισμός του ως διασταύρωση του Far Cry με τα Assassin's Creed και Mirror's Edge μπορεί να δώσει πιο άμεσα σε κάποιον να καταλάβει τι να περιμένει. Αυτό γιατί είναι open world first person όπως το Far Cry, αλλά με στοιχεία parkour που θυμίζουν Assassin's Creed και Mirror's Edge και όλα αυτά με θεματολογία ζόμπι όπως το Dead Island. Αν και τελικά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πρωτότυπο, συνδυάζει με επιτυχία αυτά τα στοιχεία.
 

Το Παιχνίδι

Όπως είναι αναμενόμενο ο χαρακτήρας μας εξελίσσεται σταδιακά αποκτώντας νέες δυνατότητες, οι οποίες στο Dying Light κατηγοριοποιούνται σε τρία "skill trees". Το πρώτο αφορά την ικανότητα της επιβίωσης και αναβαθμίζεται ανάλογα με τις αποστολές που ολοκληρώνεις, ενώ το δεύτερο σχετίζεται με την κίνηση και την ευελιξία του παίκτη. Το τρίτο δέντρο δυνατοτήτων περιλαμβάνει χαρακτηριστικά σχετικά με τη δύναμη και τα όπλα του παίκτη. Οι μάχες στο παιχνίδι γίνονται κυρίως σώμα με σώμα (melee) και άρα η πλειοψηφία των όπλων που θα χρησιμοποιήσετε είναι αντικείμενα όπως σωλήνες, μαχαίρια, σφυριά, ρόπαλα κ.α. τα οποία έχουν την συνηθισμένη στα RPG χρωματική κατηγοριοποίηση (στο inventory) ανά σπανιότητα, με τα άχρωμα να είναι τα κοινά και τα πορτοκαλί να είναι τα πολύ σπάνια και άρα καλύτερα. Επιπλέον μπορείτε να τροποποιήσετε (craft) συγκεκριμένα από αυτά κάνοντας τα πιο αποδοτικά προσδίδοντας τους χαρακτηριστικά όπως φωτιά, ηλεκτρισμό και δηλητήριο. Με την πολλή χρήση μάλιστα, τα όπλα χρειάζονται επιδιορθώσεις που είναι περιορισμένες σε αριθμό, αναγκάζοντας σε κάποιο βαθμό τον παίκτη, να αλλάζει τα όπλα που χρησιμοποιεί. Αν και υπάρχουν πυροβόλα όπλα στο παιχνίδι, επειδή τα ζόμπι (ως γνωστόν) έχουν μια ευαισθησία στους δυνατούς ήχους, θα δείτε ότι θα τα χρησιμοποιήσετε ελάχιστα.

Οι μάχες σας δεν περιορίζονται μόνο ενάντια στα "άμυαλα" ζόμπι καθώς θα αντιμετωπίσετε και αρκετούς από τους εχθρικούς επιζώντες που έχουν αντίστοιχα όπλα με τα δικά σας. Αρκετές φορές μάλιστα μπορεί να πετύχετε μάχες και μεταξύ ζόμπι και άλλων NPCs (non-playable characters) με εσάς ως θεατή. Εκτός από τα όπλα υπάρχουν και άλλοι τρόποι να σκοτώσετε τους εχθρούς σας πολύ πιο ευρηματικοί. Οι επιζώντες έχουν γεμίσει την πόλη με παγίδες από καρφιά, λάδια, λιμνάζοντα νερά με εκτεθειμένα καλώδια ρεύματος στα οποία μπορείτε να ρίξετε τα θύματα σας. Γενικά το παιχνίδι μπορεί να γίνει αρκετά βίαιο (γι' αυτό άλλωστε έχει ESRB rating Mature), όμως στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι προτιμότερο να μην εμπλακείτε σε κανενός είδους μάχη και απλά να διαλέξετε να τρέξετε μακρυά. Το τρέξιμο μετά από κάποια εξοικείωση γίνεται απολαυστικά ομαλό, αφού ο πρωταγωνιστής με κινήσεις parkour μπορεί να διατηρήσει την ταχύτητα που του είναι απαραίτητη για να ξεφύγει από δύσκολες καταστάσεις. Φυσικά δεν είναι ανάγκη να μείνετε στο έδαφος, αφού με περισσή ευκολία (τύπου Assassin's Creed) ανεβαίνετε και κατακόρυφα εμπόδια ή τοίχους. Αξίζει να σημειωθεί βέβαια ότι στην ομαλότητα των κινήσεων σας, βοηθάει ο σχετικά καλός σχεδιασμός του παιχνιδιού και της περιοχής στην οποία κινείστε.

Το παιχνίδι πετυχαίνει πολύ καλά να δημιουργήσει την ανάγκη για επιβίωση, αφενός γιατί ο παίκτης συνεχώς χρειάζεται να βρίσκει υλικά και όπλα διάσπαρτα στην πόλη, αφετέρου γιατί οι κυρίως αλλά και οι έξτρα αποστολές έχουν συχνά σχετικό αντικείμενο. Αυτό όμως που κάνει το Dying Light ιδιαίτερο και το διαχωρίζει αρκετά από το Dead Island είναι η εναλλαγή μέρας και νύχτας. Αν την ημέρα μπορείτε να θεωρηθείτε κυνηγός, τη νύχτα σίγουρα θα είστε κυνηγημένος. Η συμπεριφορά των ζόμπι αλλάζει και εμφανίζονται επιπλέον κάποια, τα οποία είναι σχεδόν αδύνατο να σκοτώσετε, οπότε αν σας αντιληφθούν και δεν καταφέρετε να ξεφύγετε, μάλλον θα γίνετε τροφή. Έτσι αναγκαστικά θα πρέπει να εξασκήσετε και τις stealth δυνατότητες σας, ή όσο μπορείτε να αποφεύγετε να κυκλοφορείτε έξω τη νύχτα, διανυκτερεύοντας σε κάποιο από τα καταφύγια που είναι διασκορπισμένα στην πόλη. Βέβαια η επιβίωση σας κατά τη διάρκεια της νύχτας προσφέρει περισσότερα skill points δίνοντας ένα επιπλέον κίνητρο, το οποίο όμως δε βρήκα όμως αρκετό και προσωπικά προτίμησα να αποφύγω όπου ήταν δυνατό να κυκλοφορώ νύχτα.

Με τη λογική ότι τα ζόμπι εξ ορισμού δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη νοημοσύνη, οι απαιτήσεις σε ένα τέτοιο παιχνίδι όσον αφορά την τεχνητή νοημοσύνη είναι χαμηλές. Παρόλα αυτά και τα υπόλοιπα NPCs δεν διακρίνονται για την έξυπνη προσέγγιση τους στις μάχες, χωρίς όμως αυτό να είναι ενοχλητικό.
 

Οπτικοακουστικά

Από τα δυνατά στοιχεία του παιχνιδιού είναι τα γραφικά του. Ο φωτισμός και οι σκιές κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι αρκετά ρεαλιστικά όπως επίσης και τα διάφορα εφέ φωτιάς και ηλεκτρισμού είναι πολύ πετυχημένα. Ο 24ωρος κύκλος της κάθε ημέρας μάλιστα, ζωντανεύει αρκετά την ήδη ρεαλιστικά σχεδιασμένη πόλη, ώστε να αξίζει να απολαύσεις την θέα από κάποιο ψηλό σημείο της. Τα animations εκτελούνται φυσικά είτε στη μάχη είτε στη μετακίνηση. Κατά την άποψη μου θα μπορούσε να γίνει πολύ καλύτερη δουλειά στον σχεδιασμό των προσώπων και στα σχετικά facial animations, ειδικά κατά την ομιλία των NPCs. Παρόλα αυτά η ποικιλία των NPCs είναι ικανοποιητική με τα "είδη" των ζόμπι να επαναλαμβάνονται σε ένα λογικό βαθμό.

Δυστυχώς το Dying Light είναι βελτιστοποιημένο για κάρτες nVidia, κάτι που φαίνεται αρχικά από το αντίστοιχο λογότυπο κατά την έναρξη, έπειτα στις επιλογές των γραφικών αλλά τελικώς και στην αισθητή διαφορά στις επιδόσεις του σε κάρτες AMD. Αντίστοιχη διάκριση φαίνεται να έχει γίνει και όσον αφορά τους επεξεργαστές, με το παιχνίδι να προτιμάει αυτούς της Intel, με αρκετά παράπονα από χρήστες επεξεργαστών της AMD.

Στον ηχητικό τομέα το παιχνίδι δεν διεκδικεί δάφνες, αφού έχει ένα μάλλον αδιάφορο soundtrack που δίνει την αίσθηση να επαναλαμβάνεται. Αντίστοιχα "φτωχή" είναι και η επένδυση με ηχητικά εφέ, που δε φαίνεται να διαφοροποιούνται για παράδειγμα ανάλογα με το αν επιτίθεσαι με ένα μαχαίρι της κουζίνας ή ένα ξίφος. Θα έλεγα επίσης ότι όλα τα ζόμπι ακούγονται πάνω κάτω το ίδιο. Η ερμηνείες των NPCs είναι μέτριες σε αντίθεση με αυτή του πρωταγωνιστή και παράλληλα αφηγητή, που καταφέρνει και περνάει τα σωστά συναισθήματα ανά περίσταση.

Multiplayer

Στο Dying Light, όπως και στο Dead Island, μπορείς αν το επιλέξεις να παίξεις όλη την ιστορία σε co-op με άλλους τρεις παίκτες μέσω drop-in/out ανά πάσα στιγμή. Αν και έχει ενδιαφέρον να είστε έως και τέσσερα άτομα ενάντια σε πλήθη από ζόμπι, αμέσως χάνεται η αίσθηση της επιβίωσης αφού πλέον όλες οι αποστολές γίνονται πολύ πιο εύκολες. Γι' αυτό φαίνεται οι δημιουργοί του παιχνιδιού, πρόσθεσαν την επιλογή για τυχαίους διαγωνισμούς μεταξύ των παικτών, όπως το να σκοτώσει κάποιος τα περισσότερα ζόμπι σε περιορισμένο χρόνο και να προσδώσουν και έναν χαρακτήρα ανταγωνισμού.

Πιο ενδιαφέρον θα έλεγα πως είναι το "Be the Zombie" mode, όπου ένας πέμπτος παίκτης αναλαμβάνει τον ρόλο ενός υπερ-ζόμπι που κυνηγάει τους υπόλοιπους παίκτες κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενώ αυτοί προσπαθούν να διαλύσουν έναν αριθμό από "φωλιές" ζόμπι διάσπαρτες στον χάρτη. Δυστυχώς όμως μόνο αν η αναλογία παικτών είναι 4 προς 1 το παιχνίδι είναι ισοσταθμισμένο αφού σε διαφορετική περίπτωση η μεριά των επιζώντων είναι κάπως "ριγμένη" με το ένα και μοναδικό ζόμπι να δείχνει υπερδύναμο.

Αν και η ύπαρξη multiplayer είναι ευχάριστη προσθήκη και η ιδέα του Be the Zombie είναι αρκετά καλή, η υλοποίηση φαίνεται ότι πάσχει. Ειδικά στην περίπτωση του απλού co-op αντιμετώπισα πολλές αποσυνδέσεις χωρίς ουσιαστικά να καταφέρω να ολοκληρώσω πάνω από 20 λεπτά session. Στην περίπτωση του Be the Zombie τα πράγματα ήταν καλύτερα αλλά σε καμία περίπτωση ιδανικά. Έτσι προτίμησα στο μεγαλύτερο βαθμό να κρατήσω το παιχνίδι μου ιδιωτικό.
 

Επίλογος
Κλείνοντας αυτό το review, πρέπει να αναφέρω ότι όταν ξεκίνησα το παιχνίδι είχε ήδη δεχτεί αρκετά patches που φαίνεται πως διόρθωσαν προβλήματα, τα οποία τελικώς δεν αντιμετώπισα και ίσως αν είχα αντιμετωπίσει να βαθμολογούσα πιο χαμηλά επιμέρους στοιχεία του παιχνιδιού. Προσωπικά διασκέδασα αρκετά με το Dying Light αφού δεν βαρέθηκα την κεντρική ιστορία και μάλιστα ολοκλήρωνα τις περισσότερες από τις προαιρετικές αποστολές παράλληλα. Έτσι συγκεντρωτικά έχουμε:

Θετικά:

• Ποικιλία αποστολών που δίνουν κίνητρο να ανακαλύψεις πλήρως τον χάρτη
• Πολύ καλά σχεδιασμένο το περιβάλλον
• Όμορφα, ρεαλιστικά γραφικά
• Μεγάλη ελευθερία κινήσεων και σωστή υλοποίηση των στοιχείων parkour
• Η υποστήριξη Steam Workshop και developer tools

Αρνητικά

• Κακή υλοποίηση του multiplayer...
• που θα ήταν και ο λόγος να συνεχίσεις να ασχολείσαι με το παιχνίδι

Ουδέτερα

• Η τεχνητή νοημοσύνη των NPCs
• Η μουσική και ηχητική επένδυση

Με βάση λοιπόν όλων των παραπάνω, η βαθμολογία του Dying Light είναι: