Δεν αμφισβητώ τις έρευνες και αυτά που διάβασα στο λινκ που έδωσες. ΑΛΛΑ αμά δε χρυσαφίσει η τηγανητή πατάτα δεν είναι πατάτα. Οπότε θα προτιμήσω να φάω βραστές πατάτες παρά πατάτες μπλουμ.
Αυτό που είπα στον Νίκο είναι ότι ειδικά η τριμμένη πατάτα όπως την έκανε δεν ήθελε νερό. Εχασε ότι άμυλο είχε και αρκετή απο τη γεύση της. Στοιχηματίζω ότι το νερό που πέταξε ήταν σα να είχε βάλει αλεύρι μέσα.
Τώρα αν είναι μια φορά στο τόσο που θα φάω τηγανιτή πατάτα να την αφήσω στο νερό, να χάσει ότι χάσει και να έχω και στο πίσω μέρος του μυαλού μου τον καρκίνο και τις ουσίες, θα πεθάνω από το άγχος.
Προτιμώ να φάω αυτό που θέλω, όπως το θέλω και όταν και αν έρθει η ώρα να του πω καλώς όρισες.