Η ιστορία είναι αρκετά μεγάλη. ξεκίνησα με πόνους στο στήθος και στην πλάτη. Οντας θορυβημένος παω σε καριδιολόγο δεν μου βρίσκουν τίποτα. Πάω σε παθολόγο πάλι τίποτα μέχρι και σε ενδοκρινολόγο πήγα και όλοι μου είπαν ότι φταίνει τα κιλά. Τότε είμουνα 148 έγραφε η ζυγαριά. Δυο πιτογυρα καθε βραδυ και αμα περισσευε και ενα σουβλάκι από το πιάτο της αδερφής. Καφέδες γλυκά, ότι μπορείς να φανταστείς. Ψωμί; Τετραμελής οικογένεια και να μην μας φθάνουν τα 2 κιλά την ημέρα. Έχοντας έντονα φοβηθεί και λεγοντας οι γιατροι οτι δεν εχω κατι παθολογικο λεω θα τα χασω. Οι δυο μεγαλες αλλαγες στη ζωη μου προκειμενου να χασω τα κιλα ηταν το περπατημα και το ποδηλατο (μην φανταστειτε extreme καταστασεις) Ένα ποδηλατο δρομου και γυρνουσα το χωριο που εχει ανηφορες και κατηφορες. Περπάτημα τρελό. Το φαγητό; Σις πρωτες ημερες της διατιας (δικής μου δεν πηγα σε γιατρο) επινα ενα ποτηρακι ελαφρυ γαλα το πρωι, κατι ψητο το μεσημερι και ενα γιαουρτι το βραδυ και φρουτα οτι ειχα (ειναι και πανακριβα τα ατιμα) τπτ αλλο. Μετά από λίγο καιρό ξεθάρρεψα και αρχισα και τα όσπρια, με λίγο λαδάκι. ΟΧΙ ΨΩΜΙ, ΟΧΙ ΚΑΦΕΔΕΣ, ΟΧΙ ΓΛΥΚΑ, ΟΧΙ ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ, ΜΟΝΟ ΦΥΣΙΚΟΥΣ ΧΥΜΟΥΣ. Να σημειωθει οτι ειχα πεσει στα 86 καποια στιγμη αλλά δεν ξερω γιατί τωρα τελευταια πηρα δυο-τεσσερα κιλά και η ζυγαρια εχει ανεβει στα 90. Συγνωμη για τα typos ειμαι κουρασμενος.