Jump to content



Μπλοκ αλουμινιου και χαλκου στο ίδιο κύκλωμα


nickthegreek

Recommended Posts

Υπάρχει πρόβλημα αν το μπλοκ για την vga ειναι απο αλουμινιο ενω για τ cpu απο χαλκο? Ετσι ειναι τα μπλοκ που εχω και θα ηθελα να ξερω αν θα εχω καμία επίπτωση..

Συγκεκριμένα εχω τα παρακατω μπλοκ

http://www.zalman.co.kr/eng/product/view.asp?idx=273&code=021

http://www.zalman.co.kr/eng/product/view.asp?idx=205&code=021

υγ Εχω το πρωτο ρεσερατορ.

Φιλικά Νικος

Link to comment
Share on other sites

Aπλά μη το κάνεις καθόλου/ούτε να το σκέφτεσαι. Αν σου δείξω εικόνες για το ποιό ήτανε το αποτέλεσμα θα πάθεις πλάκα, στο xs τις είχα δει, δε χρειάζεται να τις ποστάρω καν νομίζω...

Link to comment
Share on other sites

Μα έχω τα μπλοκ... Δηλ ουτε ενα χρονο δεν θα κρατήσει? Ποιο θα ειναι το αποτέλεσμα?

Εdit Μα αν δεν ειναι καλο να ειναι μαζι αυτα τα 2 υλικά τοτε πως η zalman τα πουλαει? Γιατι αν εχεις 8800 ή και μικρότερη κάρτα και θες να ψυξεις vga και cpu αναγκαστηκα θα πρεπει να βάλεις μαζι αυτα τα 2 μπλοκ...

Τωρα εχω αυτο το οποιο δεν ταιριαζει στην 8800 που πηρα... Και για αυτο pure aluminum λεει...

http://www.zalman.co.kr/eng/product/view.asp?idx=158&code=021

Link to comment
Share on other sites

Αρχική απάντηση από nickthegreek [Σήμερα, στις 14:10]

Ανόδιο μαγνησίου? Τι ειναι αυτο?

Μέταλλο που επηρεάζετε περισσότερο από την ηλεκτρόλυση.

Ενωμένο με το αρνητικό στα σκάφοι , η με την γείωση στην δική σου περίπτωση , θα λιώνει πρώτα αυτό πριν λιώσει οτιδήποτε άλλο.

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω πως αυτό το post μπορεί να συμβάλλει σε αυτή τη συζήτηση.

Αλουμίνιο και χαλκός, όπως πολύ σωστά είπαν πριν, θα δημιουργήσει μέσα σε λίγους μήνες προβλήματα διάβρωσης. Καλύτερα να δώσεις λίγα χρήματα τώρα, να αλλάξεις ένα από τα δύο μπλοκ. Θάναι χρήματα που θα πιάσουν τόπο, αφού θα τα γλυτώσεις από καθαριστικά υγρά και σωλήνες. Και θάχεις και τον κόπο να καθαρίζεις ψυγείο, αντλία, να ξαναβάζεις το κύκλωμα επάνω, δοκιμές κλπ. Αφού κάνεις τον κόπο να περάσεις υδρόψυξη, δώσε μια προοπτική παραπάνω στη δουλειά σου ΙΜΟ.

Link to comment
Share on other sites

Kαι τι να πάρει ρε παιδιά? Όλα τα καλά μπλοκ είναι από χαλκό, κι επίσης όλα τα καλά ψυγεία είναι αλουμινένια.... Δεν υπάρχει λύση. Τακτική συντήρηση και ΤΕΛΟΣ (είμαστε ο ένας για τον άλλον :hehe: ).

Link to comment
Share on other sites

Βασικά εδώ υπάρχει διαφωνία... Μάλιστα τις προάλλες διάβαζα στο xtreme, όπου ο καθένας παρέθετε στοιχεία, μετρήσεις και αναλύσεις, ποιό είναι καλύτερο, το χάλκινο με αλουμινένια fins, το όλο χάλκινο, το όλο αλουμίνιο... Συμπέρασμα ΔΕ βγήκε...

Πάντως το Reserator που χρησιμοποιεί, είναι από ανωδιωμένο αλουμίνιο...

Link to comment
Share on other sites

Αν βοηθά καθόλου τη συζήτηση,

να πω ότι οι περισσότεροι επαγγελματίες (ταξί, φορτηγά) αλλάζουν τα ψυγεία τους από αλουμινένια σε χάλκινα, αμέσως μόλις πάρουν τα αυτοκίνητα. Οι λόγοι, απ όσο έχω συζητήσει μαζί τους, είναι κυρίως : καλύτερη ψύξη με βάση την εμπειρία τους, περισσότερη αντοχή στο χρόνο.

Απ όσα έχω διαβάσει τα χάλκινα είναι εξαιρετικά ψυγεία, αλλά απαιτούν ενεργητική ψύξη και πολύ καλό αερισμό για να αποδώσουν, οπότε εάν είναι μέσα στο case και δεν έχουν πολύ χώρο, ...δυσκολεύονται.

Link to comment
Share on other sites

Αρχική απάντηση από Wizard!

Βασικά εδώ υπάρχει διαφωνία... Μάλιστα τις προάλλες διάβαζα στο xtreme, όπου ο καθένας παρέθετε στοιχεία, μετρήσεις και αναλύσεις, ποιό είναι καλύτερο, το χάλκινο με αλουμινένια fins, το όλο χάλκινο, το όλο αλουμίνιο... Συμπέρασμα ΔΕ βγήκε...

Από ποιόν&που δε βγήκε συμπέρασμα? Αν λες την ιστορία της koolance, συμπέρασμα βγήκε , και μάλλιστα ότι κάποιοι προσπάθησαν να δουλέψουν ολόκληρο φόρουμ παραθέτωντας αντικειμενικά στοιχεία αλλά σε εξωπραγματικές συνθήκες που τους βόλευε.

Επειδή σας βλέπω δύσπιστους για μίξη χαλκού-αλουμίνιου στο κύκλωμα, δείτε αυτό εδώ

http://www.xtremesystems.org/forums/showthread.php?t=145863&highlight=copper+alu+block

και εγώ πάω πάσο αν θέλετε ακόμη να βάλετε.

Επίσης, λέγεται πως και το "υγρό" της ΤΤ είναι λίγο περίεργο, καλύτερα να αποφεύγεται.

Link to comment
Share on other sites

Μήπως και βοηθήσει κάπως

Αντιγράφω από το site της ΕΛΒΑΛ ( http://www.elval.gr/2.1.shtml ) σχετικά με τη διάβρωση του αλουμινίου :

Το αλουμίνιο δεν σκουριάζει, αλλά έχοντας μεγάλη χημική συνάφεια προς το οξυγόνο, ενώνεται άμεσα με αυτό -στο ελεύθερο περιβάλλον- παράγοντας στρώμα τριοξειδίου του αλουμινίου στην ελεύθερη επιφάνεια του μετάλλου. Το στρώμα αυτό, πάχους ελαχίστου (μεταξύ 50 και 100 Angstrom) είναι φυσικοχημικά ανθεκτικό σε ένα ευρύ φάσμα δραστικότητας περιβάλλοντος. Η αντοχή του επιφανειακού στρώματος οξειδίου , είναι πολύ καλή για περιβάλλοντα με pH μεταξύ 4 και 8, δηλαδή στο μέσο όξινο περιβάλλον, όπου και η ανθεκτικότητα στη διάβρωση του μετάλλου είναι πολύ καλή.

Κάτω από pH 4 και πάνω από 8, η μεν όξινη αντίδραση οδηγεί σε Al3+ ιόντα, ενώ η αλκαλική σχηματίζει AlO2.

Το υγρό περιβάλλον θεωρείται εξαιρετικά υποβοηθητικό για τη λειτουργία της χημείας της διάβρωσης.

Οι γενικές χημικές αντιδράσεις που λαμβάνουν χώρα σε διάβρωση παρουσία υγρασίας, είναι:

1. ΟΞΕΙΔΩΣΗ: (Ανοδική αντίδραση) : Al =( Al3+) + 3e

2. ΑΝΑΓΩΓΗ : (Καθοδική αντίδραση) : ( Η+) + e = ½ H2

Οι συνηθέστεροι τύποι διάβρωσης του αλουμινίου, είναι :

Α. Ομοιόμορφη προσβολή

Συνήθης μορφή διάβρωσης, όπου όλη η επιφάνεια του μετάλλου προσβάλλεται στον ίδιο βαθμό, π.χ. από χλωριόντα. Η ομοιόμορφη προσβολή, είναι δυνατόν να αποφευχθεί με διάφορες μεθόδους, από τις οποίες οι πιο σημαντικές είναι:

Ανοδίωση

Χρωμάτωση

Καθοδική προστασία ( π.χ. ανόδιο ψευδαργύρου).

Β. Γαλβανική διάβρωση

Αυτή η μορφή προσβολής συμβαίνει όταν 2 αγωγοί διαφορετικής χημικής σύνθεσης (και σε απόσταση μεταξύ τους στον πίνακα ηλεκτροθετικότητας) ενώνονται ευρισκόμενοι μέσα σε αγώγιμο υγρό φορέα.

Είναι από τις πιο δραστικές μορφές διάβρωσης, διότι επικεντρώνεται πάνω στο λιγότερο "ευγενές" μέταλλο από τα δύο σε επαφή, στην περιοχή και μόνο της διεπαφής των μετάλλων. Η κόλληση 2 κραμάτων αλουμινίου με τη μέθοδο brazing (ή και άλλο τύπο συγκόλλησης) παρέχει έδαφος για ανάπτυξη γαλβανικής διάβρωσης. Όταν το αλουμίνιο είναι σε επαφή με χαλκό, μπρούτζο ή σίδερο σε υγρό περιβάλλον, συμβαίνει γαλβανική διάβρωση σε διάφορους βαθμούς.

Η Γαλβανική ή Διμεταλλική προσβολή αποφεύγεται μόνο με αποφυγή επαφής δύο μετάλλων με διαφορά ηλεκτροθετικότητας. Αυτό επιτυγχάνεται με κατάλληλο σχεδιασμό της κατασκευής καθώς και χρήση μονωτικών υλικών εφόσον είναι απαραίτητο.

Γ. Διάβρωση κοιλοτήτων (Crevice corrosion)

Εντονη τοπική διάβρωση, κυμαινόμενη από μικρές κοιλότητες έως σημαντική έκταση. Οι αιτίες δημιουργίας αυτής της διάβρωσης είναι πολλαπλές, με κυρίαρχη τη δημιουργία οξέων μέσα σε κοιλότητες (ίσως και τυπικής γεωμετρίας της αλουμινοκατασκευής), που όμως δεν αερίζονται, ενώ παράλληλα συσσωρεύουν και αρκετή βρωμιά. Το περιβάλλον υγρασίας θεωρείται και εδώ απαραίτητο για την ανάπτυξη και διάδοση της διάβρωσης.

Δ. Μικρο-διάβρωση (Pitting)

Η μικρο-διάβρωση είναι μία μορφή εντοπισμένης διάβρωσης, που εμφανίζεται σαν νέφος πολλών μικρών σκουρόχρωμων στιγμάτων στην επιφάνεια. Τα στίγματα αυτά έχουν μικρές εσοχές, γεμάτες με οξείδια. Τα τοιχώματα των εσοχών - σε μεγέθυνση μικροσκοπίου - φαίνονται να έχουν ανώμαλη επιφάνεια. Μερικές φορές η Μικρο-διάβρωση (pitting) οδηγεί σε μορφές διάβρωσης κοιλοτήτων (crevice corrosion).

Η υγρασία ή η συνεχής επαφή με επιθετικό υγρό περιβάλλον (NaCl) καθώς και κάποιοι μικροτραυματισμοί της επιφάνειας, καταλήγουν στη μικρο-διάβρωση. Υπενθυμίζεται ότι η ελεύθερη επιφάνεια του αλουμινίου προστατεύεται γενικά σε ικανοποιητικό βαθμό από την ανάπτυξη του λεπτού στρώματος οξειδίου του αλουμινίου. Η παθητική αυτή προστασία λειτουργεί καλά σε περιβάλλον pH μεταξύ 4 και 8. Εάν για κάποιους λόγους, σε κάποια σημεία της επιφάνειας, ο βαθμός προστασίας είναι μικρότερος από την υπόλοιπη επιφάνεια, τότε επιθετικά ιόντα - π.χ. χλωριόντα - προσβάλλουν αυτά τα σημεία δημιουργώντας τις μικρές εσοχές. Στα τοιχώματα των εσοχών το μέταλλο αποσυντίθεται γρήγορα, προκαλώντας νέα εισροή χλωριόντων στην εσοχή. Έτσι, παρουσιάζεται υψηλή συγκέντρωση χλωριδίων αλουμινίου, με παράλληλη αύξηση ιόντων υδρογόνου λόγω υδρολύσεως. Το pitting είναι ίσως η συνηθέστερη μορφή οξείδωσης αλουμινίου.

Ε. Περικρυσταλλική διάβρωση (Intergranular corrosion)

Συμβαίνει στα όρια των κόκκων του μετάλλου και οφείλεται στην ηλεκτροχημική προσβολή σωματιδίων κατακρημνίσεων (precipitations) στα όρια των κόκκων. Τα σωματίδια αυτά ( χημικές ενώσεις αλουμινίου με μέταλλα ) μπορεί να συμπεριφέρονται είτε ανοδικά ως προς τους τριγύρω κόκκους μετάλλου, είτε καθοδικά . Στην περίπτωση της ανοδικής συμπεριφοράς, όπως π.χ. με κατακρήμνιση Mg5Al8, ακολουθεί γρήγορη προσβολή της ανοδικής κατακρήμνισης, ενώ με precipitation CuAl2 (καθοδικό ως προς περιβάλλοντα χώρο) έχουμε διάβρωση στους γειτονικούς κόκκους.

Το πόσο ευαίσθητο είναι ένα κράμα αλουμινίου σε περικρυσταλλική διάβρωση, εξαρτάται από την ποιότητα της κρυσταλλικής δομής του, που με τη σειρά της διαμορφώνεται από τη μεταλλουργική και θερμική ιστορία του μετάλλου. Κατάλληλες διεργασίες προστατεύουν το μέταλλο αυτού του είδους τη διάβρωση, που πλήττει συνήθως κράματα Al - Mg - Cu.

ΣΤ. Τριχοειδής διάβρωση (Filiform corrosion)

Έχει τριχοειδή μορφή και εμφανίζεται είτε κάτω από το πολύ λεπτό στρώμα οξειδίου παθητικής επιφανειακής αυτοπροστασίας, είτε κάτω από στρώμα επιφανειακής βαφής. Κυριότερα αίτια είναι η επιθετικότητα του περιβάλλοντος σε συνδυασμό με την ελλιπή προστασία (π.χ. χρωμάτωσης -προεπεξεργασίας). Η ζημία είναι κυρίως αισθητική (π.χ. στην περίπτωση μεγάλων επιφανειών εξωτερικών επικαλύψεων).

Ζ. Διάβρωση απολέπισης (exfoliation corrosion )

Συμβαίνει συνήθως στα θερμοσκληρυνόμενα κράματα Al - Mg - Cu και Al- Zn- Mg-Cu. Αναπτύσσεται κατά μήκος των ορίων των κόκκων (μπορεί να θεωρηθεί είδος περικρυσταλλικής διάβρωσης) σε κάποιο μικρό βάθος κάτω από την επιφάνεια του μετάλλου, προκαλώντας αποκόλληση - απολέπιση φυλλιδίων μετάλλου. Συνδέεται άμεσα με "κατευθυντικότητα" της κοκκομετρίας του κράματος. Όταν εφαρμόζονται διεργασίες παραγωγής που οδηγούν σε ισοτροπικό μέταλλο, τότε ο κίνδυνος ανάπτυξης exfoliation corrosion απομακρύνεται σημαντικά.

Το όριο κόπωσης του μετάλλου είναι δυνατόν να παρουσιάσει σημαντική πτώση με φαινόμενα διαβρώσεως, γεγονός που πρέπει να προϋπολογίζεται για την περίπτωση κυκλικών (επαναλαμβανομένων) φορτίσεων σε έντονα διαβρωτικά περιβάλλοντα.

Για να βελτιωθούν τα μηχανικά χαρακτηριστικά (αντοχή σε θραύση, όριο διαρροής, επιμήκυνση ) το αλουμίνιο κραματοποιείται με άλλα στοιχεία . Η κραματοποίηση επηρεάζει άμεσα την αντοχή του κράματος στη διάβρωση.

Από τις βασικές οικογένειες κραμάτων κατεργασίας αλουμινίου (wrought aluminium) μπορούν γενικά να λεχθούν τα παρακάτω:

Η αντίσταση στη διάβρωση της σειράς 1000 (εμπορικά καθαρό αλουμίνιο) είναι πολύ καλή .

Η σειρά 2000 (αλουμίνιο - χαλκός) έχει τονισμένη τη μηχανική αντοχή (σκληρότητα) και γι αυτό προτιμάται στις κατασκευές . Η ευαισθησία όμως των κραμάτων αυτών στη διάβρωση είναι σημαντική και γι αυτό απαιτείται ιδιαίτερη προστασία, όταν χρησιμοποιείται σε επιθετικό περιβάλλον.

Η σειρά 6000 (αλουμίνιο-μαγνήσιο-πυρίτιο) είναι η πλέον κοινή σειρά κραμάτων διελάσεως (αρχιτεκτονικό προφίλ) με καλή αντοχή στη διάβρωση. Χρησιμοποιείται ευρύτατα στις κατασκευές.

Η σειρά 5000 (αλουμίνιο-μαγνήσιο) έχει ακόμη καλύτερη αντοχή στη διάβρωση από τη σειρά 6000 και γι αυτό είναι το κύριο εργαλείο της ναυπηγικής βιομηχανίας.

Η σειρά 7000 (αλουμίνιο-ψευδάργυρος-μαγνήσιο) είναι κράματα υψηλής μηχανικής αντοχής (σκληρότητας), με ευαισθησία στη διάβρωση. Απαιτούν ιδιαίτερη προστασία.

Τα κράματα χυτεύσεως, γενικά θεωρούνται ότι αντέχουν σε διαβρωτικό περιβάλλον.

Η προστασία των κραμάτων αλουμινίου από τη διάβρωση, επιτυγχάνεται με επιφανειακές επεξεργασίες και βαφές.

Κλασική και αποτελεσματική μέθοδος προστασίας θεωρείται η ανοδίωση, ενώ η χρωμάτωση και η υγρή ή ηλεκτροστατική βαφή έχουν επίσης θετικό αποτέλεσμα.

Link to comment
Share on other sites

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.

×
×
  • Δημιουργία...

Important Information

Ο ιστότοπος theLab.gr χρησιμοποιεί cookies για να διασφαλίσει την καλύτερη εμπειρία σας κατά την περιήγηση. Μπορείτε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας , διαφορετικά θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει για να συνεχίσετε.