Seafalco

Φίλε Άρη, δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με το simracing και ούτε και σκοπεύω, γι' αυτό ίσως αυτό που θα σου πω "μετράει" πιο πολύ ! Εύγε ! ! ! Απλά, ο οδηγός σου είναι υπόδειγμα!!!! Χαρά στο κουράγιο και στο κέφι σου να τον φτιάξεις και πιο πολύ, να τον μοιραστείς μαζί μας! Αποτελεί μια "χειροπιαστή" απόδειξη για το μεράκι σου, αλλά πέρα από αυτό -και αυτό είναι το πιο σημαντικό και ας μην του δίνουμε την σημασία που του αξίζει- και για τον σεβασμό που έχεις προς αυτόν που θα "σε διαβάσει"!!! Ειλικρινά, ένα ευχαριστώ είναι πολύ λίγο ! Να 'σαι καλά, να μας προκαλείς με τη δουλειά σου !

Κατ' αρχήν ένα μεγάλο μπράβο τόσο για το μεράκι, όσο και κυρίως για το ότι το μοιράζεσαι μαζί μας ! Μπήκε στα υπό παρακολούθηση ! Όσο για το θέμα που τέθηκε για την αντοχή, με τις σωλήνες που έχεις διαλέξει, δεν υπάρχει θέμα. Σαφώς και ένα συμμετρικό δικτύωμα "μετατρέπει όλες τις στρεπτικές ροπές σε αξονικές δυνάμεις είτε εφελκυσμού , είτε θλίψης, αλλά εν προκειμένω με τα όρια αντοχών που έχουν τα υλικά σου δεν υπάρχει ζήτημα. Το πολύ πολύ να είναι λίγο "εύκαμπτη" η κατασκευή! Παρεμπιπτόντως πιστεύω ότι ο παρών σχεδιασμός σου που όπως καλά είπες καθορίζεται από τα διαθέσιμα υλικά (γωνίες) κάνει μια χαρά την δουλειά του . Η σωλήνα που σηκώνει την καρέκλα θα παρουσιάζει λιγότερο λυγισμό , από την περίπτωση που θα είχε μικρότερη κλίση , απλά γιατί οι εγκάρσια στον άξονα της σωλήνας δύναμη © (βλέπε στο κάτω σκαρίφημα) θα ήταν τότε μεγαλύτερη ! Το μόνο ίσως που θα μπορούσες να κάνεις για να γίνει -εύκολα- βράχος το πλαίσιο (αν και εδώ επαναλαμβάνω ότι αυτό είναι λίγο τραβηγμένο από τα μαλλιά) , είναι να βάλεις με δυο Τ και μια 45ρα γωνία την κόκκινη προσθήκη. Και κάτι ακόμα -αν και αυτό θα ξεφύγει από την εύκολη κατασκευή, μπορείς με ζέσταμα στις σωλήνες να τους δώσεις και κάποιες μικρές κλίσεις που θα σε βοηθήσουν να έχει καλύτερα ενδεχομένως ταιριάσματα και κατανομή των δυνάμεων , και ίσως και οικονομία υλικών. Αυτό βέβαια , για μια τυποποιημένη κατασκευή , σημαίνει ότι το λύγισμα θα γίνεται με βάση κάποιο πατρόν / φόρμα, έτσι ώστε όλα τα λυγίσματα να είναι ομοιόμορφα! Καλή συνέχεια λοιπόν και αναμένουμε την εξέλιξη !

https://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=uJl2j_4krdA και κάτι που δεν το περίμενα ... κακώς!

Υπάρχει και τριτη λύση ! Χαράξεις με το κοπίδι (η λάμα πολύ λίγο έξω) επαναληπτικά πάνω στο ίχνος κοπής που θες να πετύχεις Αυτο το κάνεις και από τις δύο πλευρές, έτσι το υλικό αδυνατίζει σιγά σιγά και τελικά κόβεται χωρίς πρόβλημα! Αλλά και το κοφτάκι παίζει, απλά αν είναι σκληρό το υλικό πρέπει να κάνεις ενα κόψιμο στο κέντρο, έστω με μια πριονόλαμα από σιδηροπρίονο, για να μπορούν να εκτονωθούν εκεί οι δυνάμεις που εξασκεί το κοφτάκι. Και άλλη λύση είναι -εδώ όμως θέλει κατασκευή και υλικά- ένα δίχαλο μεταλλικό σαν σφεντόνα, στο οποίο είναι προσαρμοσμένο σύρμα χρωμονικελίνης πάνω σε πορσελάνινα σωληνάκια. Το σύρμα είναι τεντωμένο πάνω στο δίχαλο. Το τροφοδοτείς με τάση από ένα τροφοδοτικό , το σύρμα πυρώνει και ... κόβει σαν βούτυρο το πλαστικό ! Αλλά αυτά είναι για να κάνεις μαζική δουλειά ! Όμως όση όρεξη και να έχεις, η προσοχή είναι το Α και το Ω! !!

Η σειρά με τα κοψίματα πάει με τα νούμερα! Αλλά θέλει στιβαρό χέρι και καλό κοπίδι, η μύτη της λάμας μόνο μέσα στο πλαστικό χώρισμα, για να σε αφήνει προοδευτικά να την στρίβεις! Αν δεις ότι το πλαστικό είναι σκληρό και δεν κόβεται, πρίν εγκαταλείψεις την προσπάθεια , δοκίμασε να το ζεστάνεις με ένα σεσουάρ για τα μαλλιά (αν δεν έχεις θερμοπίστολο.

Τώρα αν πω ότι το ερώτημά σου είναι αόριστο -τουλάχιστον όσον αφορά στα μέσα κοπής- δεν θα έχω άδικο έτσι ? Α. Αν έχεις κάποιο ντρεμελοειδές>> 1.Κάνεις τις παράλληλες με τον πυθμένα του κουτιού κοπές (προσέχουμε δεν πάμε μέχρι την άκρη -άκρη!) 2.Κάνεις τις κάθετες κοπές με ένα γερό κοπίδι (μην σε νοιάξει αν δεν γίνουν τελείως κάθετες! ) 3.Αφαιρείς το κομμάτι του πλαστικού. 4. Ολοκληρώνεις τις παράλληλες με τον πάτο της θήκης κοπές μέχρι την άκρη. 5. Με το κοπίδι ραφινάρεις τις κάθετες κοπές. 6. Αν σου έχει αφήσει ατέλειες στην θέση των παράλληλων με το πάτο κοπών, μπορείς με ένα μικρότερο κοπίδι -με ελαστική λάμα και πολύ προσοχή στα χέρια σου -, να τριμάρεις και αυτές τις ατέλειες ! Βγάζεις την λάμα αρκετά έξω από το κοπίδι έτσι ώστε να μπορεί λυγίζοντας να έρθει παράλληλα με τον πάτο στο σημείο κοπής και"ξυρίζεις" τις ατέλειες! Από εκεί εκεί και πέρα οι παραλλαγές είναι πολλές ! Καλή συνέχεια ! Και καλή Ανάσταση ! !!

https://www.youtube.com/watch?v=IB5Qk_R2I0M

"Όχι, της το έχω πει." Eμ!! Ας πρόσεχες!!! Δεν τα λένε αυτά έτσι! Δεν ξέρω αν η μητέρα σου "το έχει" με την μαγειρική, αλλά αν κρίνω από το ότι όπου πας σε ακολουθεί και ένα ....παστίτσιο της!!!! Σίγουρα από χιούμορ διαθέτει άφθονο !

LOL! Ελπίζω η μητέρα σου να μην διαβάζει στο Λάμπη, η να έχει αποθέματα αντοχής και αυτογνωσίας πέρα από το σύνηθες! Δεν διαφωνούμε όμως, αλλά ας επαναδιατυπώσω: "Ένα νόστιμο φαγητό, γίνεται νοστιμότερο με καλή παρέα! "

@jax7480 Νομίζω ότι με την τελευταία σου πρόταση έθιξες το ζήτημα ουσίας! Και αφαιρώντας την λέξη "Ελλάδα" προς χάρη της γενίκευσης, μένει αυτό που μετράει ! Το φαγητό δεν είναι κάτι που "νιώθουμε" μόνο με τις στενά ορισμένες αισθήσεις ( γεύση, όσφρηση κ.λπ.), αλλά και με τον "περίγυρο" μέσα στον οποίο "λειτουργεί". Το ίδιο φαγητό έχει άλλη "γεύση" όταν το απολαμβάνεις με τους ανθρώπους της ψυχής σου και άλλη -πολύ χειρότερη!- όταν το καταναλώνεις κάπου αποκομμένος από όλα αυτά που θα έδιναν το κρίσιμο -σε όλες τις περιπτώσεις- υπόβαθρο. Γι' αυτό και δεν θα ακούσουμε ποτέ για καλό φαγητό μονάχα, πάντα στις δηλώσεις αυτές κάπου σε μια άκρη υπάρχει μια παρέα , κάποιοι φίλοι και πολύ συχνά μια οικογένεια, αυτή ακριβώς που μας έδωσε -πέρα από τις γευστικές- και όλες τις άλλες καταβολές ! Έτσι όσο και αν προσπαθούμε να λειτουργήσουμε "αφαιρετικά" και να είμαστε αντικειμενικοί κριτές, πάντα κάπου πιο βαθιά ή πιο κοντά στην επιφάνεια αυτών που μας "δίνει" ένα γεύμα, θα υπάρχουν όλα αυτά που μας καθορίζουν σε αυτά τα "άλλα" επίπεδα! Γι' αυτό Πάντα ένα "φαγητό" είναι πολύ καλύτερο όταν έχεις καλή παρέα! Για όλες τις άλλες περιπτώσεις που το φαγητό είναι "περιστασιακό" μπορούμε να αρκεστούμε απλά, στο να είμαστε καλά, για να είμαστε "αντικειμενικοί", γιατί τελικά αυτό το τελευταίο (το να είμαστε καλά) καθορίζει και την αδιαμφισβήτητα υποκειμενική φύση της "κρίσης" περί φαγητού και όχι μόνον! Άντε λοιπόν, να είμαστε καλά με τους ανθρώπους μας και τις ζωές μας και το φαγητό θα είναι πάντα πιο καλό !