Lakisss

Κατασκευή ανεμοθώρακα (ζελατίνα). Part -2.

 

Μετά την κατασκευή της πρώτης ζελατίνας κάτι με έτρωγε, αφού μια ιδέα στριφογύριζε στο μυαλό μου.

Όσοι με παρακολουθείτε κατά καιρούς θα έχετε καταλάβει ότι αν κάτι μου καρφωθεί θα το επιχειρήσω, βγει δεν βγει. Άλλωστε η χαρά της δημιουργίας και οι εμπειρίες αποκτούνται μέσα από την προσπάθεια. Αρκετά με τις φλυαρίες μου...ας προχωρήσουμε στο "ψητό".

 

Αρχικά επιχείρησα την κατασκευή νέας ζελατίνας, την τρίτη κατά σειρά. (είχα και μία αποτυχημένη)

Αυτή την φορά την έκανα μεγαλύτερη, όσο μου επιτρέπει ο φούρνος της κουζίνας. Πολυκαρβονικό τριών χιλιοστών.

 

 

 

Παιδεύτηκα να δώσω σωστή καμπυλότητα στο αλουμίνιο που χρησιμοποιήθηκε ως πατρόν, γιατί το πήρα πιο παχύ (1,5 χιλιοστό). 

Επιστρατεύτηκαν διάφορες πατέντες.

 

 

 

Τα δύο πατρόν δίπλα δίπλα. Φαίνεται η διαφορά μεγέθους της νέας ζελατίνας.

 

 

 

Έτοιμη. Καλούτσικη έγινε. 

 

 

 

Η διαφορά της νέας ζελατίνας είναι ότι θα είναι ρυθμιζόμενα καθ' ύψος. Για τον σκοπό αυτό σχεδιάστηκαν και κόπηκαν δύο βάσεις από αλουμίνιο πάχους τριών χιλιοστών.

 

 

 

Το εγχείρημα πέτυχε, οπότε αποφάσισα να φτιάξω δύο νέους με μεγαλύτερη ανύψωση. Επιστροφή στο εργαστήριο με ένα κομμάτι αλουμινίου τώρα πέντε χιλιοστών.

 

 

Το σχέδιο ακολουθεί πιστά τις μετρήσεις των πρώτων βάσεων, απλά έχει προεκταθεί.

 

 

Μετά την σέγα.

 

 

Πολύ λιμάρισμα και φινίρισμα.

 

 

Εδώ φαίνεται η διαφορά μεγέθους των δύο βάσεων. Το -1- η παλιά, στο -2- η κομμένη, και στο -3- η τελειωμένη.

 

 

Τελικό στάδιο, έτοιμες για βάψιμο. Οι θυρίδες έχουν φάρδος περίπου 7.5 χιλιοστά (για να δεχτούν Μ6 βίδα), και μήκος δέκα εκατοστά.

Αφαιρώντας την διάμετρο της βίδας, μένει ωφέλιμο μήκος ανύψωσης της ζελατίνας 9,4 εκατοστά. Για την ιστορία οι μετρήσεις, το κόψιμο και το φινίρισμα μου πήραν δέκα ώρες για αυτά τα δύο κομμάτια. Δεκαεννιά ώρες και για τις τέσσερις βάσεις. 

 

 

Οι βάσεις δοκιμάστηκαν στις εργοστασιακές θέσεις της μοτοσυκλέτας. Ότι κάνω δεν χαλάει τίποτα, ώστε να μπορώ να επιστρέψω στο "μαμά" look.

Προσέξτε ότι μεταξύ τους δημιουργείται μία γωνία, με άλλα λόγια οι βάσεις δεν είναι κάθετες ως προς τον αέρα που θα σπρώχνει την ζελατίνα, αλλά υπό γωνία. 

Αν ήταν κάθετες θα στράβωναν εύκολα και θα απαιτούνταν διαφορετική κατασκευή.

 

 

 

Βάφτηκαν με δύο χέρια primer και δύο χέρια μαύρο σατινέ, αμφότερα της Motip.

 

 

 

Δεν μου άρεσε η γυαλάδα των inox βιδών οπότε προσπάθησα να τις σκουρίνω λίγο, έστω και αν δεν γίνεται βαφή. Τις πύρωσα με φλόγιστρο και τις έσβησα σε λάδι αυτοκινήτου. Κάτι έγινε.

 

 

Τοποθετημένες. Αρκετά minimal και δεν μπαίνουν καθόλου στο οπτικό πεδίο.

 

 

 

Στις βίδες μπήκε μακαρόνι για να μην τραυματιστεί η βαφή.

 

 

 

Τα χαζά εμφανίζονται εκεί που δεν τα περιμένεις. Η πλαστική ροδέλα (για να μην γίνουν σημάδια στη ζελατίνα) δεν έμπαινε πλέον λόγω μακαρονιού, και έπρεπε να ανοιχτεί η τρύπα από 6,36 σε 6,60mm. Το ζήσαμε (και το κάναμε) και αυτό.

 

 

Αν περιμένετε την ζελατίνα κάντε λίγο υπομονή, γιατί μου ήρθε άλλη μία ιδέα. Plexiglass πάχους τεσσάρων χιλιοστών.

 

 

Κόψιμο.

 

 

 

Φινίρισμα.

 

 

 

 

 

 

 

Γυάλισμα με διαδοχικά υαλόχαρτα 180, 400, 800, 1200, 1500, 2000, 3000 και οδοντόκρεμα.

Motorcycle windshield air flaps τα λένε στο χωριό μου. Ρυθμιζόμενα και αυτά σε ύψος.

 

 

 

Τελική τοποθέτηση εδώ στο υψηλότερο σημείο, καθώς θα γίνουν δοκιμές να δω την συμπεριφορά της.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σε γενικές γραμμές είμαι αρκετά ευχαριστημένος.

Να ξεκαθαρίσω ότι μιλάμε για ένα naked μηχανάκι οπότε κάθε προσπάθεια ελάττωσης του αέρα είναι ευπρόσδεκτη, σε λογικά πλαίσια πάντα.

Έχω ακόμα μια ιδέα - βελτίωση που πρέπει να κάνω, αλλά θα πρέπει να γράψω κάποια χιλιόμετρα ώστε να δω την συμπεριφορά της.

Μάλλον θα ακολουθήσει και τρίτο μέρος. 

 

Για κάθε απορία στη διάθεση σας.

Ευχαριστώ.