Wizard!

Η δική σας εμπειρία, είναι σαφώς μεγαλύτερη από τη δική μου. Όμως, να παρατηρήσω κάποια πράγματα. 1. Στην ομάδα μου, έχουμε δύο κοπέλες που εργάζονται ένα χρόνο, μετά τις σπουδές τους. Είναι και οι δύο στα 32.000€ το χρόνο. 2. Η γυναίκα μου, έπιασε δουλειά ως technical support, χωρίς στην ουσία εμπειρία, αφού εκπαιδεύτηκε για να εργαστεί και παίρνει 28.000€ το χρόνο δουλεύοντας από το σπίτι (χωρίς έξοδα για μεταφορικά και μας πληρώνουν και το internet). 3. Σχεδόν όλες οι αγγελίες που είδα, για Senior .NET Software Engineer, ήταν >50.000€ και έφταναν ως 70.000€ σε κάποιες περιπτώσεις. 4. Στο μέσο όρο μισθοδοσίας μιας χώρας, μετράνε και ανειδίκευτοι εργάτες, σερβιτόροι, πωλήτριες, υπάλληλοι σε fast-food, που σίγουρα παίζουν με μισθούς κοντά στον κατώτερο 5. Τα συμβόλαια που είδα όσο έψαχνα ήταν όλα στα 350-400€ την ημέρα. Τώρα τι φόρο θα πληρώσεις, εξαρτάται. Ο αδερφός μου κόβει παροχής υπηρεσιών από Βουλγαρία και πληρώνει 12% φόρο, όπου με 450€ που παίρνει, του βγαίνουν καθαρά κάπου στα 8.000€ το μήνα. 6. Εδώ που γράφουμε, αναφερόμαστε ως επί το πλείστον, σε άτομα που έχουν κάποια εξειδίκευση και θα ψάξουν για ΙΤ θέσεις, όχι σερβιτόρου. Αν θέλει κάποιος να έρθει για σερβιτόρος, ας προτιμήσει Dubai, θα βγάλει πολύ περισσότερα και χωρίς (_|_)καιρο.

Βρε συ, δεν είπα ότι είναι μέσος τα 75κ. Μέσος είναι τα 50κ, αλλά όχι υψηλός. Όσο για το ΙΤ, ε, εδώ μέσα που γράφουμε, εκεί κοιτάνε οι περισσότεροι

Πρόστιμο δε μπορεί να σου επιβάλει, μόνο το κράτος επιβάλει πρόστιμα. Όμως, αν είχες κάνει κάποιο συμβόλαιο, που σου έδινε προνομιακή τιμή, πχ 20€ για τους πρώτους 6 μήνες, ενώ η τιμή ήταν 40€, ή αν είχες πάρει κάποια δώρα, πχ καρτοκινητά με μονάδες, τότε μπορεί να σου τα ζητήσει πίσω εν είδη τελών διακοπής. Στην περίπτωση που δεν έλαβες κανένα προνόμιο όμως, κάνε διακοπή, μην πληρώσεις τίποτα κι άσε τους να πάνε στο δικαστήριο για 160€. Μόνο το εξώδικο που θα στείλουν, κοστίζει 300€.

Σιγά που δε θα έγραφε... Παρακάλια ήθελε...

Ανάλογα πως το καθορίζεις. 3000€ εδώ είναι σαν 1200-1500€ στην Ελλάδα. Υψηλό μισθό, δεν το λες. Στο παραπάνω έγγραφο, βάσει της ειδικότητάς μου και της εμπειρίας μου, είμαι σχεδόν στο κατώτατο όριο, το οποίο γνώριζα όταν ήρθα, απλά ήταν το όριο που είχα θέσει για να κάνω την κίνηση. Με μια καλύτερη διαπραγμάτευση, που μπορώ να κάνω πλέον, τώρα που είμαι εδώ, παίρνω τα 70-75000€ που αναφέρει, το οποίο βγαίνει πάνω από 4000€ και δεν είναι managerial θέση. Με τη δική μου εμπειρία, αν είχα ξεκινήσει από εδώ, θα ήμουν άνετα πάνω από 80.000€ και αν είχα φτάσει σε επίπεδο IT Architect, που υπάρχουν άτομα στην ηλικία μου, μιλάμε για 100.000€.

Νομίζω ότι η άποψή του είναι biased. Εγώ πχ, το ότι δε δίνουν δάνεια, το βλέπω ως θετικό κι όχι ως σημάδι ότι δε βελτιώνεται η οικονομία. Άλλωστε, τα δάνεια έφεραν τις περισσότερες χώρες στις αντίστοιχες κρίσεις.

@sotiris με ένα μισθό, δε θα είχαμε το παιδί στο σταθμό και δε θα έφταναν να βάλουμε στην άκρη με τη ζωή που κάνουμε. Βγαίνουμε άνετα όμως. Όσον αφορά στα σπίτια, έχεις δίκιο κι εδώ ισχύει. Εγώ απλά περιμένω μπας κι ανέβει λίγο η Ελλάδα, να δώσουμε αυτό που έχουμε για να πάρω το μικρότερο δυνατό δάνειο εδώ. Πάντως από όσο έχω ψάξει, η δόση βγαίνει όσο το ενοίκιο, άρα δε συμφέρει με κανέναν τρόπο να νοικιάζεις, εκτός αν δεν έχεις άλλη λύση.

@Petrossortep τον έχω ignore και δεν το είχα δει... Αντί να βλέπουμε ότι ο άνθρωπος παραιτήθηκε και μια χώρα που πραγματικά την έσωσε από τους κλέφτες (τραπεζικούς και τοκογλύφους) δεν του έδωσε χάρη, αντίθετα απαίτησε την παραίτησή του, γελάμε. Μάλλον με τα χάλια μας πρέπει να γελάμε...

Γιατί είναι κρίμα να κλαίς τα λεφτά σου. 40€ σύνολο και σου φεύγει ένα άγχος.

Ώπα, πάρτο αλλιώς, θα βρεις... Εσύ είσαι άλλη περίπτωση (περιπτωσάρα δηλαδή ). Κι εδώ, ένα φίλος μας, που εργάζεται στο πανεπιστήμιο, στο ερευνητικό τμήμα, παίρνει κάπου τόσα. Όμως, τα 3000-4000€ είναι ένας μέσος μισθός εδώ για επαγγελματίες, δεν είναι υψηλός. Οπότε, μετά κανονίζεις τα έξοδά σου. Εμείς πχ, πληρώνουμε για σπίτι ~1200€. Θα μπορούσαμε να βρούμε και με 800€ (είχαμε βρει δηλαδή, αλλά το χάσαμε). Και καταφέρνουμε να βάζουμε στην άκρη απλά χωρίς σπατάλες, δε στερούμαστε κάτι. Κι έξω βγαίνουμε και τα gadgets μας αγοράζουμε και εισιτήρια για Ελλάδα κλείσαμε, κι όλα. Αν πούμε, τέλος, μαζεύουμε κομπόδεμα, άνετα βάζουμε στην άκρη 1000+ το μήνα. Δεν ξέρω τι έλεγε το άρθρο, εδώ πάντως με 1500€ και μένοντας με τους γονείς σου, ή συγκάτοικο, ζεις άνετα αν είσαι μόνος σου. Βρίσκεις αξιοπρεπέστατο δωμάτιο με 300-400€ το μήνα, και άντε να δίνεις άλλα 100€ για ρεύμα/internet/tv. Αν δεν τρως έξω και δεν είσαι κάθε μέρα black angus rib eye, τότε δεν έχεις θέμα. Εδώ οι Ιρλανδοί, έχουν πιεί το μισό μηνιάτικο το πρώτο Σάββατο και πάλι τους φτάνει. Εμείς ήρθαμε εντελώς μόνοι, χωρίς γνωστούς, χωρίς συγγενείς. Απλά μου πήρε πολύ καιρό να βρω τη δουλειά, ενώ αν ήμουν εδώ θα έβρισκα πιό εύκολα. Όταν έχεις κλείσει δουλειά, δεν έχεις ιδιαίτερο ρίσκο, πέραν του "δεν τους κάνεις", όπου και πάλι, θα το καταλάβεις αρκετά νωρίς για να ψαχθείς και πλέον θα είσαι εδώ. Και εγώ είχα αρκετά καλή δουλειά στην Ελλάδα, αλλά ήμασταν τσίμα τσίμα, οπότε ξέραμε ότι αν γίνει μια στραβή, πχ ένα ατύχημα, θα είχαμε θέμα κι έφυγα πριν φτάσουμε εκεί.

Είμαι 100% σίγουρος ότι σύντομα θα σπάσει και το εμπάργκο των δικαιωμάτων και θα μπορείς να βλέπεις μέσω του Αμερικάνικου Amazon, το Champions League πχ, ενώ οι διαφημίσεις θα είναι της χώρας σου. Όλες αυτές οι μικρές εταιρίες, που τρώνε καλά και εκμεταλλεύονται την έλλειψη ανταγωνισμού, θα πάνε περίπατο.

Ψάχνω εδώ και καιρό για κουτάκι, έτσι για την αλλαγή και ήθελα κάτι με "διαμερίσματα". Κοιτούσα το Caselabs MAGNUM THW10, αλλά ξεφεύγει υπερβολικά στην τιμή. Όταν είχα δει τα Core της TT, νόμιζα ότι ήταν μικρά, κατηγορία BitFenix Prodigy δηλαδή και λίγο μεγαλύτερα. Τώρα που το είδα στημένο κατάλαβα ότι είναι αρκετά μεγάλο και ψήνομαι

Αφιερωμένο, απλά πράγματα... Sent from my iPhone using Tapatalk

Δε διαφωνώ καθόλου και αυτό ακριβώς είπα, πως η υγεία, είναι από τα μειονεκτήματα της χώρας και σημαντικό μάλιστα. Βέβαια, σε άλλα πράγματα είναι νορμάλ. Πχ, όταν μια γυναίκα μείνει έγκυος, κάνει 2 υπέρηχους και 1-2 άλλες εξετάσεις, σε αντίθεση με την Ελλάδα, που τις έχουν οι γυναικολόγοι κάθε μήνα να τα σκάνε απλά για να δούν αν είναι όλα καλά και στην πράξη αυτό που κάνουν, είναι να τις προετοιμάζουν για το τι δε θα πάει καλά, ώστε να τους κάνουν μια προγραμματισμένη καισαρική και να μην έχουν ξενύχτι. Τώρα έξω, εύκολα δεν είναι. Υπάρχει όμως μια υποδομή και αν θέλεις να εργαστείς, μπορείς. Βύσματα, κολλητοί, κλπ, είναι σαφώς περιορισμένα. Η γυναίκα μου έκανε ~10 συνεντεύξεις από το 2009 που έμεινε άνεργη ως το 2011 και ΟΛΟΙ τη ρώτησαν αν έχει παιδιά. Όταν έλεγε όχι, της έλεγαν ότι δεν τη θέλουν γιατί θα κάνει παιδιά και θα κάτσει σπίτι ενώ αυτοί θα την πληρώνουν! Εδώ, τον Σεπτέμβρη, ήρθε κοπέλα να υπογράψει σύμβαση, όντας στον 7ο μήνα. Εργάστηκε έναν, έφυγε και θα έρθει πάλι όπου να'ναι. Οι εταιρίες, οι σοβαρές τουλάχιστον, κοιτάνε αρκετά μακροπρόθεσμα και όχι να πάρουν κάποιον για να κάνει μερικές αγγαρείες. Χαρακτηριστική η αποστομωτική απάντηση του Richard Branson, Virgin Media, όταν κάποιος τον ρώτησε, "γιατί να παίρνουμε κόσμο και να τον εκπαιδεύουμε, αφού μετά φεύγει και πάει αλλού με τις γνώσεις μας;", όπου είπε "είναι χειρότερο να τους κρατήσεις ανεκπαίδευτους". Και κάπου εδώ κολλάει το Ελληνικό, η παλίρροια ανεβάζει όλα τα καράβια. Όταν όλες οι εταιρίες είναι σοβαρές και έχουν σύστημα δουλειάς, ανεβαίνει το γενικό επίπεδο μιας χώρας κι έτσι αναπτύσεται. Δε νομίζω να είναι τυχαίο, ούτε να παίζει ρόλο μόνο η φορολογία, ότι Αγγλία & Ιρλανδία είναι σημαντικά κέντρα για τις μεγαλύτερες εταιρίες και πχ το Λονδίνο θεωρείται το επιχειρηματικό κέντρο της Ευρώπης. Σίγουρα παίζει ρόλο και η γλώσσα, αλλά και πολλά άλλα πράγματα που πιστεύω θα τα δεις μόνο αν εργαστείς και στις δύο χώρες (Ελλάδα & Αγγλία/Ιρλανδία) και δεις τις σημαντικές διαφορές στην καθημερινή παραγωγή.

Ακόμα έχει 350-400€ και πάντα είχε 200€. Απλά ξεκινούσε από 200€ για κάτι απλά κουτάκια. Εντάξει, αλουμίνιο και ποιότητα, αλλά κουτί είναι, ούτε θα το κουβαλάω στην πλάτη, ούτε θα το λύνω/δένω κάθε μέρα για να μην κλωτσήσουν οι βίδες.

Φθηνό στα ~200€ δεν το λες...

Δεν παίζει κανένα ρόλο αν είσαι Ιρλανδός ή όχι. Οι μισθοί είναι σε λογικά πλαίσια και αφού στις περισσότερες αγγελίες αναφέρεται το ποσό, είτε Ιρλανδός πάει, είτε αλλοδαπός, σε αυτό το ποσό θα παίξει. Οι πολυεθνικές δε, έχουν γραφεία σε χώρες με φθηνότερα εργατικά, Ινδία, Πολωνία, Κίνα, κλπ, κι έτσι όταν θέλουν φθηνούς υπαλλήλους, προσλαμβάνουν εκεί. Όπως και στην Ελλάδα, αυτό που παίζει ρόλο είναι τα πτυχία σου και η προϋπηρεσία σου. Αυτοί που έχουν πτυχίο/α, μπορεί να ξεκινάνε στο ίδιο επίπεδο με άλλους, αλλά ανεβαίνουν πιό γρήγορα συνήθως. Εγώ πχ που είμαι εμπειρικός ως επί το πλείστον, θα πάρω πιό δύσκολα μια θέση manager από κάποιον που έχει κάνει Business Management στο πανεπιστήμιο. Όσον αφορά τη χαλαρότητα της Ελλάδα, είναι ανέκδοτο... Όταν είχαμε release στην Ελλάδα, για 2-3 μέρες ήμουν με πονοκέφαλο, χωρίς να φάω και στον πανικό. Κυρίως λόγω ανοργανωσιάς και κακής μεθοδολογίας. Εδώ, έχω τύχει σε 5-6 releases από τότε που ήρθε και ούτε καν ξέρω ποιά μέρα έγιναν... Η μέρα μου ξεκινάει στις 8:30 (δική μου επιλογή, υπάρχουν core hours), στις 9:30 κάνω 15 λεπτά διάλειμμα για πρωινό, στις 12:30 κάνω 45' λεπτά για μεσημεριανό και κατά τις 15:00, άλλα 15 λεπτά για καφέ. Όλα αυτά υποχρεωτικά κατά κάποιο τρόπο. Επίσης, δουλεύουν 39 ώρες την εβδομάδα. Σε εμάς λοιπόν, δουλεύουν 8:15 κάθε μέρα, μαζεύοντας έτσι 1 ώρα Δ-Τ-Τ-Π και την Παρασκευή, φεύγουμε 15:30, κάνοντας το ΣΚ μεγαλύτερο. Αυτό που είναι κάπως πιό αυστηρό, είναι οι άδειες, όπου, ανάλογα με τη σχέση σου πάντα, δε λες "σήμερα θα φύγω 2 ώρες νωρίτερα", αλλά παίρνεις άδεις, αφού οι άδειες μετράνε σε ώρες και όχι μέρες. Το καλό όμως είναι, πως μπορείς να πάρεις 6 ώρες άδεια την Παρασκευή, αντί για μέρα ολόκληρη και να κάνεις ένα ωραίο 3ήμερο. Επίσης, εδώ όλες οι αργίες, εκτός του St.Patrick, μεταφέρονται Δευτέρα, όπως πχ η Πρωτομαγιά φέτος και τέλος, στο δικό μας χώρο, ΙΤ, μπορείς εύκολα να ζητήσεις να δουλεύεις από το σπίτι 2-3 μέρες την εβδομάδα. Και κάτι τελευταίο, αλλά σχετικό, όσους μήνες είμαι εδώ, δεν έχω ακούσει ούτε μια φωνή από κάποιον. Γενικά η συμπεριφορά προς τους άλλους είναι μετρημένη, δε σε προσβάλουν, δεν σε υποτιμούν, αλλά φυσικά αν δημιουργείς πρόβλημα, θα σου γίνουν 2 παρατηρήσεις και μετά παίρνεις την άγουσα. Οπότε, σαφώς είναι πιό χαλαροί και σε συνδυασμό με τη σωστή μεθοδολογία, πολύ πιό παραγωγικοί.

Τα μπερδεύεις, αυτό γίνεται στο γαμοπίλαφο

Θεά είναι, αλλά η προηγούμενη, Χ79, είχε κάπου στα 400€

To σύστημα υγείας, ναι, είναι περίεργο και αν προσθέσεις και το γεγονός ότι εδώ είμαστε μόνοι μας, χωρίς γονείς πχ, μπορεί να είναι πρόβλημα. Όμως, ένοιωθα σαφώς μεγαλύτερη ανασφάλεια με ένα μισθό σε μια χώρα που δεν ξέρεις τι ξημερώνει κι έτσι θεωρώ ότι δεν είναι μεγάλο το ρίσκο. Άλλωστε, μέχρι στιγμής, έτυχε κι εγώ και η γυναίκα μου να βρεθούμε από μία φορά σε νοσοκομείο και δεν πληρώσαμε τίποτα. Τώρα, αν ήταν μακροπρόθεσμα, στην περίπτωση της γυναίκας μου, μπορώ να καλύψω τα έξοδα με δυσκολία. Αν μπω, εγώ, εκεί θα έχουμε θέμα. Όμως, στη φάση που είμαστε τώρα, μπορούμε και βάζουμε χρήματα στην άκρη, σε αντίθεση με την Ελλάδα, που είχαμε και εξαφανίστηκαν, οπότε αν δε μας κάτσει η στραβή σύντομα, θα έχουμε προλάβει να φτιάξουμε ένα "μαξιλαράκι". Αυτό όμως που λέω σε όλους όσους με ρωτάνε για δουλειά στο εξωτερικό, είναι, να πάνε σε μια χώρα με υψηλά εισοδήματα. Μπορεί το κόστος ζωής να είναι ανάλογα υψηλό, όμως, αυτά που περισσεύουν, είναι αριθμητικά περισσότερα. Έτσι, ότι πχ θέλεις να πάρεις, από αμάξι, gadgets, υπολογιστές, ρούχα, ταξίδια, κλπ, πληρώνεις τα ίδια με την υπόλοιπη Ευρώπη. Πχ, για να το συσχετίσω και με το Λάμπη, θέλω 1200€ για μία αναβάθμιση. Στην Ελλάδα ήταν ένας μισθός, όπου φυσικά δε μπορούσα να κόψω από κάπου, ενώ εδώ είναι κάπου το 1/4, που σίγουρα μαζεύεται και διατίθεται πολύ πιό εύκολα. Άρα, καταλήγοντας, ένα ποσοστό του μισθού, φεύγει σε πάγια και διατροφή, το υπόλοιπο όμως, δίνει σαφώς μεγαλύτερη αγοραστική αξία, από ότι σε χώρες με κατώτερα εισοδήματα. Η κοινωνική ζωή, δεν είναι βαρετή λόγω pub, αλλά λόγω του ότι είμαστε 40+ και σε αυτή την ηλικία είναι δύσκολο να κάνεις φίλους. Οι Ιρλανδοί έχουν τις παρέες τους, τις ζωές τους και όσο κι αν δεν είναι ρατσιστές, δε θα βάλουν εύκολα έναν καινούριο στη ζωή τους, ειδικά αν είναι αλλοδαπός, που σημαίνει κι εντελώς διαφορετική νοοτροπία. Έτσι, περιοριζόμαστε σε γνωριμίες με άλλους Έλληνες, που δεν είναι και πολλοί εδώ, ειδικά συγκριτικά με Αγγλία και σε κάποιους Ισπανούς, που είναι αρκετοί και πολύ φιλικοί. Αυτό λίγο πολύ το γνωρίζαμε, αλλά με το σκεπτικό ότι το/τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν σε μια χώρα που τα σέβεται, που έχει το 4ο καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στην Ευρώπη (και το 9ο στον κόσμο), που έχει δουλειές, ευκαιρίες, που έχει ειδική σύμβαση με τις ΗΠΑ, κάτι σα Σέγκεν κι έτσι είναι εύκολο να πάνε εκεί αν χρειαστεί, τότε το βλέπω σα δίκαιη θυσία από μέρους μας, ώστε να μην πληρώσουν τα λάθη των δικών μας γονιών, που έφτασαν τη χώρα σε αυτό το χάλι.

Αρχικά σκεφτόμουν ότι εδώ που είμαι, δεν υπάρχει περίπτωση να βρω και ίσως καταφέρω, όταν κατέβω Ελλάδα για διακοπές. Ξέχασα όμως ότι στα 1000μ από το σπίτι μου, είναι λιβάδια που βόσκουν εκατοντάδες πρόβατα... Τώρα, πως θα έρθω σε επαφή μαζί τους να πάρω γάλα, θα το ψάξω. Thanx για τη συνταγή πάντως!

Ανάπτυξη! http://www.capital.gr/story/3117433

Άρα δεν είναι κάτι που μπορώ να προμηθευτώ και να φτιάξω...;

Στακοβούτυρο, βρίσκω από κρητικά μαγαζιά, σαφώς ανώτερο. Αυτό το πράγμα που φτιάχνουν δεν ξέρω πως γίνεται... Ήταν σα λιωμένο τυρί. Το βούτυρο, αν το ζεστάνεις, γίνεται νερουλό, σα λάδι.

A γειά σου! Εσύ που είσαι και (τρελλο)κρητικιά, αυτό το υπέροχο πράγμα, πως το φτιάχνουν; Έχω φάει τον κόσμο, κανείς δεν ξέρει... Είχαμε φάει κάτι, που το παραγγέλναμε ως στάκα, το οποίο ήταν σα λιωμένο τυρί με φρέσκο βούτυρο.