astrolabos

Η κοινότητα των overclockers ξαναζωντανεύει μια παλιά τέχνη: το cross-flash vBIOS. Συγκεκριμένα, χρήστης του Reddit με PowerColor Radeon RX 9070 Reaper πέρασε στη κάρτα του το vBIOS της RX 9070 XT και κατέγραψε μεγάλη άνοδο σε συνθετικά τεστ και μετρήσιμη βελτίωση στο gaming. Στο 3DMark Steel Nomad η βαθμολογία ανέβηκε από 5821 πόντους σε 6461 μόνο με το νέο vBIOS, και έφτασε τους 7277 με επιπλέον ρύθμιση τάσης/μνήμης. Σε πραγματικές συνθήκες (Cyberpunk 2077, 1440p, μίξη ρυθμίσεων με ray tracing) το μέσο framerate ανέβηκε από ~70 σε ~78 fps, με καλύτερα 1% και 0,1% lows. Τα αποτελέσματα τεκμηριώνονται στο αρχικό thread του Reddit και σε αναλύσεις που ακολούθησαν. Το "κέρδος" εξηγείται απλά: το vBIOS της XT ανεβάζει το «ταβάνι» κατανάλωσης (power limit) και επιτρέπει υψηλότερα boost ρολόγια, άρα καλύτερη απόδοση όταν ο πυρήνας πιέζεται. Δεν «ξεκλειδώνει» απενεργοποιημένες μονάδες γραφικών. Η RX 9070 διαθέτει 56 μονάδες υπολογισμού (Compute Units), ενώ η RX 9070 XT έχει 64. Ο αριθμός των CU καθορίζει τις μέγιστες θεωρητικές δυνατότητες, επομένως ένα cross-flash δεν μετατρέπει μαγικά την 9070 σε 9070 XT. Οι μετρήσεις όμως δείχνουν ότι το υψηλότερο όριο ισχύος κάνει δουλειά. Σε παλαιότερο παράδειγμα με Asus Prime RX 9070, το vBIOS της αντίστοιχης Prime RX 9070 XT ανέβασε την TGP από τα 220 W στα ~317 W και το boost σε ~3,1 GHz (από ~2,6 GHz), με σταθερή άνοδο 15–20% σε συνθετικά. Αρχικά εμφανίστηκαν ήπιες αστάθειες σε idle, που λύθηκαν με καθαρή εγκατάσταση οδηγών. Το βασικό: δεν ενεργοποιούνται έξτρα CU, αλλά αντιγράφονται προφίλ ρολογιών και power limits της XT. Η πρακτική επανέρχεται δυναμικά επειδή υπάρχει πλέον προσβάσιμο εργαλείο software flash για RDNA 4. Η modded έκδοση του AMDVBFlash από τον Benik3 (Overclock.net) παρακάμπτει τον έλεγχο SSID και επιτρέπει cross-flash μεταξύ κοντινών εκδόσεων του ίδιου μοντέλου, χωρίς εξωτερικό προγραμματιστή. Αυτό εξηγεί γιατί βλέπουμε δοκιμές και σε κάρτες χωρίς διακόπτη dual-BIOS, αν και κάτι τέτοιο ανεβάζει τον κίνδυνο. Σε επίπεδο gaming, ο ρυθμός αύξησης είναι πιο συγκρατημένος από τα συνθετικά. Τα 8–12% που αναφέρουν οι δοκιμές ταιριάζουν με το τι θα περίμενε κανείς όταν δίνεις στον ίδιο πυρήνα περισσότερη ισχύ, αλλά δεν αλλάζεις τον αριθμό των ενεργών CU. Η εικόνα επιβεβαιώνεται από ανεξάρτητα ρεπορτάζ και συγκεντρωτικές παρουσιάσεις των μετρήσεων. Πού τραβάει γραμμή ο ρεαλισμός: η RX 9070 XT παραμένει ταχύτερη σε απόλυτους όρους λόγω 64 CU έναντι 56. Παρ’ όλα αυτά, με XT vBIOS και σωστό tuning, μια «ενισχυμένη» 9070 μπορεί να πλησιάσει ή να ξεπεράσει stock τιμές της XT σε συνθετικά, ειδικά όταν το πλαίσιο/VRM και η ψύξη της κάρτας επιτρέπουν διαρκή λειτουργία κοντά στα 300 W. Αναφορές για άνοδο κοντά στα 10–20% στην πράξη και peak +25% σε benchmarks συγκλίνουν στο ότι η μέθοδος έχει ουσία για όσους κυνηγούν headroom. Ρίσκα και όρια υπάρχουν και πρέπει να αναφερθούν ξεκάθαρα. Πρώτον, το flash ξένου vBIOS μπορεί να καταστρέψει τη συσκευή αν κάτι πάει στραβά. Δεύτερον, πολλοί κατασκευαστές ακυρώνουν την εγγύηση όταν διαπιστωθεί μη εργοστασιακό vBIOS. Η PowerColor, για παράδειγμα, το αναγράφει ρητά στους όρους RMA. Τρίτον, η υψηλότερη κατανάλωση συνεπάγεται περισσότερη θερμότητα και θόρυβο, καθώς και υψηλότερες απαιτήσεις από το VRM της κάρτας και τη ροή αέρα στο κουτί. Η συνιστώμενη πρακτική είναι διπλό vBIOS για εύκολη επαναφορά, πλήρες backup του αρχικού firmware και σταδιακό tuning. Για να τοποθετήσουμε τα παραπάνω στο πλαίσιο των επίσημων προδιαγραφών, η RX 9070 έρχεται με 56 CU και boost έως 2,52 GHz, ενώ η RX 9070 XT με 64 CU και boost έως ~2,97 GHz. Και οι δύο διαθέτουν 16 GB GDDR6 και 64 MB Infinity Cache. Οι τιμές αυτές συμβαδίζουν με την εικόνα των δοκιμών: το vBIOS της XT δίνει απλώς το θερμικό και ηλεκτρικό περιθώριο για υψηλότερα ρολόγια στην 9070, δεν αλλάζει τη φυσική διαμόρφωση της GPU. Τι σημαίνουν όλα αυτά για τον τελικό χρήστη; Αν διαθέτετε RX 9070 με ικανή ψύξη και καλή ποιότητα πυρήνα, το cross-flash της XT μπορεί να προσφέρει μετρήσιμο όφελος, ειδικά σε workloads που «κλειδώνουν» από το power limit. Αν παίζετε κυρίως σε σενάρια που περιορίζονται από CPU ή αν είστε ευαίσθητοι σε θόρυβο/θερμοκρασίες, τα κέρδη ίσως δεν αξίζουν το ρίσκο και το κόστος ρεύματος. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για tweak που απευθύνεται σε έμπειρους χρήστες, με πλήρη επίγνωση ότι ένα λάθος μπορεί να οδηγήσει σε RMA που δεν θα γίνει δεκτό. Υπενθύμιση: Το άρθρο δεν αποτελεί οδηγό εφαρμογής. Η τροποποίηση firmware είναι πάντα με ευθύνη του χρήστη. Αν επιχειρήσετε κάτι αντίστοιχο, βεβαιωθείτε ότι έχετε dual-BIOS, αποθηκεύστε το εργοστασιακό vBIOS και ελέγξτε ρητά τους όρους εγγύησης του συγκεκριμένου μοντέλου σας.

Το iFixit teardown θεωρείται εδώ και χρόνια το «industry standard» για τη γρήγορη αποτύπωση της επισκευασιμότητας μιας συσκευής. Με κάθε νέα κυκλοφορία της Apple, τα teardown αποτελούν βασικό σημείο αναφοράς για τεχνικούς και καταναλωτές, καθώς καταγράφουν με πρακτικό τρόπο το αν και πόσο εύκολα μπορεί ένας απλός χρήστης ή ένας επαγγελματίας να αντικαταστήσει μπαταρία, οθόνη ή θύρες χωρίς να χρειάζεται να καταφύγει σε ακριβά service ή να αγοράσει νέα συσκευή. Η σημασία τους έχει αυξηθεί ακόμη περισσότερο την τελευταία δεκαετία, καθώς το ζήτημα του «δικαιώματος στην επισκευή» (right-to-repair) συζητείται πλέον σε επίπεδο νομοθεσίας σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Το νέο iPhone Air ήρθε με πάχος μόλις 5,6 χιλιοστά, μια σχεδιαστική επιλογή που εύλογα προκαλεί ερωτήματα: μήπως η Apple θυσίασε ξανά την πρακτικότητα στο όνομα της λεπτότητας; Το teardown δείχνει ότι η απάντηση είναι πιο σύνθετη. Ο σκελετός από τιτάνιο διατηρεί ακαμψία, η διάταξη των κυκλωμάτων αποτρέπει την υπερβολική «στοίβαξη» και η μπαταρία έχει σχεδιαστεί για ευκολότερη αφαίρεση με ειδικά αυτοδιαλυόμενα adhesives. Η θύρα USB-C είναι modular και αντικαθίσταται ανεξάρτητα, ενώ η Apple δημοσίευσε οδηγούς επισκευής από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας. Το αποτέλεσμα είναι μια βαθμολογία 7/10 στην επισκευασιμότητα, αρκετά θετική για τόσο λεπτή συσκευή. Αξίζει όμως να συγκρίνουμε με το παρελθόν. Το iPhone 6, επίσης λεπτό για την εποχή του (6,9 mm), παρουσίαζε μειωμένη αντοχή στο λύγισμα, κάτι που είχε καταγραφεί ως “Bendgate” και η μπαταρία ήταν δύσκολη στην αντικατάσταση λόγω της κόλλας που δεν ξεκόλλαγε εύκολα. Το iPhone 12 mini, με πάχος 7,4 mm, ήταν πιο ισορροπημένο αλλά εξακολουθούσε να απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή σε οθόνη και καλώδια, ενώ η πρόσβαση στη μπαταρία ήταν περιορισμένη. Στο iPhone Air βλέπουμε για πρώτη φορά σε τόσο λεπτή συσκευή μια πιο συστηματική προσπάθεια να μείνουν κρίσιμα εξαρτήματα αρθρωτά ή τουλάχιστον ευκολότερα στην αποσυναρμολόγηση. Με άλλα λόγια, η Apple δείχνει να έχει μάθει από τα προβλήματα του παρελθόντος και να υιοθετεί πιο φιλικές προς την επισκευή πρακτικές. Το iFixit πάντως υπογραμμίζει ότι η αξιολόγηση δεν είναι οριστική. Η πραγματική εμπειρία επισκευής θα εξαρτηθεί από το αν η Apple θα διατηρήσει σταθερή πολιτική διαθεσιμότητας ανταλλακτικών, κάτι που στο παρελθόν διαφοροποιούνταν έντονα ανά γεωγραφική αγορά. Σε μεγάλες αγορές όπως ΗΠΑ ή Γερμανία, τα parts είναι διαθέσιμα σχετικά γρήγορα· σε μικρότερες αγορές, όπως η Ελλάδα, η πρόσβαση σε ανταλλακτικά μπορεί να παραμείνει περιορισμένη και να ακυρώσει εν μέρει τα θεωρητικά πλεονεκτήματα του νέου σχεδιασμού.

Η Samsung ετοιμάζεται να κάνει το μεγάλο της βήμα στον χώρο της επεκταμένης πραγματικότητας (XR) με το Project Moohan, μια συσκευή που αναπτύσσεται σε συνεργασία με Google και Qualcomm. Το headset θα βασίζεται στο νέο λειτουργικό Android XR, εξασφαλίζοντας από την πρώτη μέρα υποστήριξη βασικών εφαρμογών όπως YouTube, Maps και Gmail. Η βαθιά ενσωμάτωση του Gemini AI υπόσχεται αλληλεπίδραση μέσω φωνής και πιο «έξυπνη» πλοήγηση στο περιεχόμενο. Σε επίπεδο hardware, το Moohan αναμένεται να φέρει διπλές micro-OLED οθόνες ανάλυσης περίπου 3552×3840, με πυκνότητα που ξεπερνά τα 3.800 PPI — υψηλότερη από του Apple Vision Pro. Υποστηρίζονται eye tracking για foveated rendering, προηγμένο hand tracking και εξωτερική μπαταρία για καλύτερη ισορροπία βάρους. Ο επεξεργαστής Snapdragon XR2+ Gen 2 σε συνδυασμό με 16 GB RAM τοποθετεί το Moohan στην κορυφή της κατηγορίας από πλευράς ισχύος. Η Samsung σχεδιάζει να κυκλοφορήσει το Moohan στις 21 Οκτωβρίου 2025, με παραγωγή που ξεκινά περιορισμένα στις 100.000 μονάδες. Σε αντίθεση με την Apple που στόχευσε στο ένα εκατομμύριο Vision Pro, η κορεατική εταιρεία δείχνει πιο προσεκτική, θέλοντας να μετρήσει πρώτα τη ζήτηση. Το αναμενόμενο κόστος πώλησης κινείται γύρω στα 2.000 δολάρια· ακόμη κι αν τελικά φτάσει πιο κοντά στα 2.800–2.900, θα παραμείνει σημαντικά φθηνότερο από τα 3.499 δολάρια του Vision Pro, αν και πολλαπλάσιο σε σχέση με το Meta Quest 3 που κοστίζει 499 δολάρια. Η στρατηγική διαφοροποίηση της Samsung φαίνεται να βρίσκεται στην αξιοποίηση του οικοσυστήματος Galaxy: ειδική λειτουργία 3D capture σε smartphones θα επιτρέπει λήψη χωρικών φωτογραφιών και βίντεο για απευθείας θέαση στο headset, ενώ ο Galaxy Gaming Hub αναμένεται να βρει θέση στο Moohan, ανοίγοντας δυνατότητες cloud gaming χωρίς τοπικές εγκαταστάσεις. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η συνταγή υψηλών τεχνικών προδιαγραφών σε συνδυασμό με μια «μεσαία» τιμή θα είναι αρκετή για να πείσει το κοινό. Μπορεί το Moohan να αποφύγει την τύχη άλλων φιλόδοξων XR projects που δεν κέρδισαν ποτέ μαζική αποδοχή; Ή θα κατορθώσει να εδραιωθεί ως σοβαρός ανταγωνιστής του Vision Pro, χτίζοντας ταυτόχρονα μια δική του ταυτότητα; Για την ελληνική αγορά, όπου οι τιμές διαμορφώνονται πάντα υψηλότερα λόγω ΦΠΑ 24% και κόστους εισαγωγής, η συσκευή αναμένεται να κυμανθεί στα 2.200–2.300 ευρώ. Αν και παραμένει ένα προϊόν για λίγους, είναι αισθητά πιο προσιτό από το Vision Pro που ξεπερνά τα 4.000 ευρώ στην Ευρώπη. Η διαφορά αυτή μπορεί να προσελκύσει επαγγελματίες σε αρχιτεκτονική, εκπαίδευση ή ιατρικές εφαρμογές, ενώ για τους gamers το ενδιαφέρον θα κριθεί από τη διαθεσιμότητα του Galaxy Gaming Hub και το κατά πόσο θα εμπλουτιστεί με τοπικό περιεχόμενο.

Ο τίτλος παραπέμπει στο "πρόβλημα των τριών σωμάτων" στη φυσική και την επιστημονική φαντασία, που περιγράφει το χαοτικό και δύσκολα προβλέψιμο σύστημα τριών αλληλεπιδρώντων σωμάτων. Αντιστοίχως, η τεχνητή νοημοσύνη αντιμετωπίζει τρεις ταυτόχρονες "φούσκες" — οικονομική, υποδομών και προσδοκιών — που δημιουργούν ένα ασταθές και περίπλοκο τοπίο στη βιομηχανία. Η δημόσια συζήτηση γύρω από την τεχνητή νοημοσύνη έχει κατακλυστεί από τον όρο «φούσκα». Δημοσιογράφοι, επενδυτές και επιστήμονες αναρωτιούνται αν οι σημερινές εξελίξεις θυμίζουν περισσότερο την "μανία της τουλίπας" του 17ου αιώνα ή το dot-com boom των τελών της δεκαετίας του ’90. Ως "φούσκα" μπορούμε να ορίσουμε τη συλλογική υπερεκτίμηση της αξίας ή της προοπτικής ενός φαινομένου, η οποία τροφοδοτείται από προσδοκίες ταχύτερες και μεγαλύτερες από τις πραγματικές του δυνατότητες. Το να μιλάμε όμως για μία ενιαία «φούσκα AI», είναι υπεραπλούστευση. Στην πραγματικότητα, συνυπάρχουν τρεις διαφορετικές δυναμικές, καθεμία με το δικό της βάρος και τις δικές της επιπτώσεις. Η πρώτη είναι η οικονομική φούσκα, που αφορά τις αποτιμήσεις εταιρειών και την εκτίναξη των τιμών μετοχών πέρα από τα θεμελιώδη μεγέθη. Η δεύτερη είναι η φούσκα των υποδομών, καθώς κυβερνήσεις και επιχειρήσεις χτίζουν μαζικά data centers, δίκτυα και ενεργειακές εγκαταστάσεις που ξεπερνούν την τρέχουσα ζήτηση. Η τρίτη και πιο δυσδιάκριτη είναι η φούσκα των προσδοκιών: η πίστη ότι η AI θα μετασχηματίσει τα πάντα άμεσα, τη στιγμή που οι περισσότερες πιλοτικές εφαρμογές δεν αποδίδουν απτά αποτελέσματα. Αυτή η τριπλή δομή δεν πρέπει να ιδωθεί μόνο ως απειλή. Η υπερβολή σε κάθε μία από τις τρεις κατηγορίες συνυπάρχει με ουσιαστικές επενδύσεις και στρατηγικές ευκαιρίες. Η πρόκληση για τους επαγγελματίες και τις επιχειρήσεις είναι να ξεχωρίσουν το πρόσκαιρο θόρυβο από τα θεμέλια που θα αντέξουν στο χρόνο. Στις επόμενες ενότητες εξετάζουμε αναλυτικά καθεμία από αυτές τις τρεις φούσκες, τα ιστορικά προηγούμενα που μας προειδοποιούν, αλλά και τα στοιχεία που δείχνουν ότι πίσω από τον ενθουσιασμό υπάρχει ένας στέρεος πυρήνας τεχνολογικής αξίας. Η οικονομική φούσκα δεν είναι απλώς θέμα υψηλών αποτιμήσεων. Η Nvidia, για παράδειγμα, είδε την κεφαλαιοποίησή της να υπερβαίνει τα 2,5 τρισ. δολάρια το 2025, με τον δείκτη P/E να κινείται πάνω από το 50. Αυτό σημαίνει ότι οι επενδυτές είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν πενήντα φορές τα ετήσια κέρδη για μια μετοχή, προσδοκώντας ότι η κερδοφορία θα εκτοξευθεί στο μέλλον. Η Microsoft και η Alphabet κινούνται σε ηπιότερα επίπεδα, αλλά πάλι σημαντικά υψηλότερα από τον ιστορικό μέσο όρο της S&P 500. Αυτή η απόκλιση δείχνει ότι η αξία βασίζεται όχι σε σημερινά μεγέθη αλλά σε μια υπόθεση διαρκούς κυριαρχίας της AI στις αγορές. Το φαινόμενο θυμίζει τη dot-com εποχή, όπου εταιρείες χωρίς πραγματικά έσοδα αποτιμούνταν δισεκατομμύρια, με τη διαφορά ότι σήμερα οι πρωταγωνιστές έχουν όντως ισχυρά οικονομικά θεμέλια. Το ερώτημα είναι αν αυτά αρκούν για να δικαιολογήσουν τον σημερινό ενθουσιασμό ή αν πλησιάζουμε σε αναπόφευκτη διόρθωση. Η φούσκα υποδομών είναι η πιο υλική και χειροπιαστή. Τα data centers πολλαπλασιάζονται, με την παγκόσμια κατανάλωση ενέργειας τους να υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσει τα 1.000 TWh ετησίως μέχρι το 2030, δηλαδή περίπου το 4% της συνολικής παγκόσμιας ζήτησης. Οι επενδύσεις της Ευρώπης μέσω του EuroHPC και του InvestAI, άνω των €200 δισ., δεν είναι απλώς οικονομικό στοίχημα αλλά και πολιτική επιλογή για «ψηφιακή κυριαρχία». Το παράδειγμα του dot-com είναι αποκαλυπτικό: πολλές τηλεπικοινωνιακές εταιρείες χρεοκόπησαν, αλλά τα υπερβολικά καλώδια οπτικών ινών και οι εγκαταστάσεις που άφησαν πίσω τους αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά του σύγχρονου Διαδικτύου. Αν επαναληφθεί η ιστορία, το βραχυπρόθεσμο ξεφούσκωμα μπορεί να οδηγήσει σε φθηνότερους υπολογιστικούς πόρους και να στηρίξει την επόμενη φάση καινοτομίας. Η φούσκα προσδοκιών είναι η πιο αόρατη αλλά ίσως και η πιο επικίνδυνη. Το στατιστικό στοιχείο του MIT ότι το 95% των πιλοτικών έργων AI αποτυγχάνει να παράξει ουσιαστική αξία δείχνει το βάθος του προβλήματος. Δεν πρόκειται μόνο για τεχνικές αδυναμίες. Συχνά λείπει η στρατηγική ενσωμάτωση: οι εταιρείες υιοθετούν AI για το θεαθήναι, χωρίς να έχουν επεξεργαστεί πώς θα τοποθετηθεί μέσα στις ροές εργασίας τους ή πώς θα βελτιώσει μετρήσιμα το αποτέλεσμα. Ο κίνδυνος είναι να χαθεί η εμπιστοσύνη, να θεωρηθεί η τεχνητή νοημοσύνη άλλη μια «μόδα» τεχνολογίας, όπως τα NFTs ή το metaverse. Ωστόσο, το 5% των έργων που πετυχαίνει λειτουργεί σαν φάρος: είναι οι περιπτώσεις όπου η τεχνολογία ξεκινά από πραγματικά επιχειρησιακά προβλήματα, χτίζεται πάνω σε ποιοτικά δεδομένα και εφαρμόζεται μεθοδικά. Αυτά τα παραδείγματα έχουν τη δυναμική να αποδείξουν ότι η AI δεν είναι πυροτέχνημα, αλλά δύναμη γενικής χρήσης που θα αλλάξει θεμελιωδώς βιομηχανίες. Για τις επιχειρήσεις που θέλουν να ανελιχθούν μέσα στο νέο τοπίο που η ΤΝ αποτελεί την νέα πραγματικότητα, η αποχή δεν αποτελεί επιλογή. Η στρατηγική επιβίωσης απαιτεί μεθοδική σκέψη και πειθαρχία σε τρείς διαστάσεις. Η πρώτη διάσταση έχει να κάνει με την ενασχόληση με το πρόβλημα και όχι με το εργαλείο. Η συχνή παγίδα είναι να υιοθετείται μια νέα τεχνολογία επειδή βρίσκεται στο επίκεντρο της συζήτησης, χωρίς να έχει καθοριστεί αν λύνει κάποια πραγματική ανάγκη. Μια εταιρεία που εντάσσει την AI για να μειώσει τον χρόνο επεξεργασίας εγγράφων ή να βελτιώσει την εξυπηρέτηση πελατών έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να αποκομίσει μετρήσιμη αξία από μία που «πειραματίζεται» χωρίς σαφή στόχο. Η δεύτερη διάσταση αφορά τον χρονικό ορίζοντα εφαρμογής. Καμία επιχείρηση δεν μπορεί να στηριχθεί μόνο σε μακροπρόθεσμες ελπίδες ούτε μόνο σε άμεσες αποδόσεις. Χρειάζεται ένα χαρτοφυλάκιο έργων που θα συνδυάζει βραχυπρόθεσμες εφαρμογές με άμεσο αντίκτυπο, όπως για παράδειγμα την αυτοματοποίηση διαδικασιών, με μεσοπρόθεσμα έργα που βελτιώνουν τη λειτουργία σε βάθος χρόνου, καθώς και με πιο ριζοσπαστικά πειράματα που ίσως αποδώσουν εκθετικά στο μέλλον. Αυτός ο συνδυασμός διασφαλίζει ανθεκτικότητα απέναντι σε αποτυχίες και παράλληλα επιτρέπει τη συνεχή ανανέωση της καινοτομίας. Τέλος, η επιτυχής αφομοίωση της νέας τεχνολογίας δεν προκύπτει από μεμονωμένες ενέργειες, αλλά από την οργανική ενσωμάτωση της AI στις υπάρχουσες διαδικασίες και συστήματα. Η τεχνητή νοημοσύνη πολλαπλασιάζει την αξία της όταν «κουμπώνει» με την αρχιτεκτονική μιας επιχείρησης, όταν τα δεδομένα της τροφοδοτούνται χωρίς τριβές και όταν τα αποτελέσματα ενσωματώνονται απρόσκοπτα σε καθημερινές λειτουργίες. Μια AI που λειτουργεί στο περιθώριο, ως «side project», δύσκολα δικαιολογεί το κόστος της. Αντίθετα, μια AI που ενσωματώνεται σε κάθε κρίσιμο κύκλωμα —από τις αλυσίδες εφοδιασμού μέχρι τη λήψη αποφάσεων— μπορεί να δημιουργήσει συνέργειες και να αποδώσει πολλαπλάσια οφέλη. Οι εταιρείες που θα κινηθούν με αυτόν τον τρόπο θα είναι καλύτερα προετοιμασμένες όχι μόνο να αντέξουν το πιθανό "ξεφούσκωμα", αλλά και να βγουν ενισχυμένες όταν το τοπίο σταθεροποιηθεί. Η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι ένα αδιάφορο trend, αλλά αποτελεί ένα εργαλείο που ήρθε για να μείνει, όπως το η αριθμομηχανή. Στο προσεχές μέλλον ίσως να μην την συναντάμε στη μορφή που είναι σήμερα ή τη μορφή που πιστεύουμε ότι θα αποκτήσει (πες με Skynet) αλλά με με μια μορφή που θα προκύψει από τις συλλογικές ανάγκες και τις ρυθμιστικές παρεμβάσεις που θα γίνουν από κρατικές οντότητες και οργανισμούς. Παράδειγμα τέτοιας παρέμβασης είναι ο κανονισμός AI Act της ΕΕ (σε ισχύ από τον Αύγουστο του 2024) που εισάγει risk-based προσέγγιση με αυστηρούς κανόνες για εφαρμογές υψηλού ρίσκου. Βέβαια, παντού πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο. Ακόμα και αν οι προθέσεις είναι καλές, (ασφάλεια και διαφάνεια), υπάρχει πάντα ο φόβος ότι η υπερβολική ρύθμιση θα επιβραδύνει την καινοτομία, ιδίως στις μικρότερες εταιρείες που είναι περισσότερο ευάλωτες σε ρυθμιστικές ενέργειες. Η Bosch, για παράδειγμα, έχει προειδοποιήσει ότι η Ευρώπη κινδυνεύει να “ρυθμίσει τον εαυτό της σε ακινησία” αν δεν υπάρξει ευελιξία. Οι φούσκες της τεχνητής νοημοσύνης, όπως συχνά συμβαίνει με κάθε μεγάλη τεχνολογική επανάσταση, δεν είναι ούτε αποκλειστικά καταστροφικές ούτε απαραίτητα «φαινόμενα» προς αποφυγή. Ιστορικά, κρίσεις όπως το dot-com crash άφησαν πίσω τους υποδομές, τεχνογνωσία και συγκεντρωμένη αξία που οικοδόμησαν το σύγχρονο τεχνολογικό τοπίο. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και με την τεχνητή νοημοσύνη, επιτρέποντας σε όσους επενδύσουν με στρατηγική και αντοχή να ηγηθούν της επόμενης περιόδου ανάπτυξης. Την ίδια στιγμή, η πρόκληση πλέον επαφύεται στην ικανότητα να συνδυάσουμε καινοτομία, υπευθυνότητα και συμμόρφωση με το ρυθμιστικό πλαίσιο. Οι νέοι κανόνες, όπως ο Ευρωπαϊκός AI Act, παίζουν καίριο ρόλο στην προστασία, αλλά απαιτούν ευελιξία ώστε να μην καταστήσουν την καινοτομία δέσμια γραφειοκρατίας. Όπως και να έχει, η τεχνητή νοημοσύνη είναι τεχνολογία γενικής χρήσης, που ήδη αλλάζει βιομηχανίες και καθημερινότητα και είναι εδώ για να μείνει. Το στοίχημα είναι ποιοι θα χτίσουν σταθερά θεμέλια για να την αξιοποιήσουν μετά το αρχικό ξεφούσκωμα.

Η Microsoft ανακοίνωσε δεύτερη αύξηση τιμών για το Xbox Series X και S μέσα στο 2025. Από τις 3 Οκτωβρίου, η τιμή του Series X ανεβαίνει στα 649,99 δολάρια (από 599,99), ενώ η Series S θα κοστίζει 399,99 δολάρια για την έκδοση των 512 GB και 449,99 δολάρια για το 1 TB . Πρόκειται για τη δεύτερη ανατίμηση της χρονιάς, μετά την αύξηση του Μαΐου. Η εταιρεία αποδίδει την αύξηση σε «μακροοικονομικούς παράγοντες» και κυρίως στους νέους δασμούς στις εισαγωγές ηλεκτρονικών προϊόντων. Ωστόσο, πέρα από τη φορολογική πολιτική, το αυξημένο κόστος πρώτων υλών και τα προβλήματα logistics συνεχίζουν να πιέζουν τις τιμές σε όλη την αλυσίδα εφοδιασμού. Ιστορικό τιμών και σύγκριση με ανταγωνισμό Η σύγκριση με το παρελθόν αναδεικνύει το μέγεθος της αλλαγής: το Xbox Series X λανσαρίστηκε το 2020 στα $499, παρέμεινε σταθερό για τρία χρόνια, και πλέον κοστίζει 150 δολάρια ακριβόgamτερα μέσα σε διάστημα μόλις δύο ετών . Πρόκειται για πρωτοφανές φαινόμενο στην ιστορία των κονσολών, όπου οι τιμές συνήθως μειώνονταν όσο το hardware γερνούσε. Η νέα αύξηση συμπίπτει με μια περίοδο που αναμένονται μεγάλες κυκλοφορίες, όπως το Grand Theft Auto VI και η παρουσίαση του Nintendo Switch 2 . Η Microsoft φαίνεται να υπολογίζει ότι η αυξημένη ζήτηση για premium τίτλους θα διατηρήσει το ενδιαφέρον για κονσόλες υψηλής ισχύος, παρά την άνοδο των τιμών. Για τους traders και τους αναλυτές αγοράς, αυτό το timing δείχνει στρατηγική προσπάθεια μεγιστοποίησης εσόδων σε περίοδο αυξημένης προσοχής στον χώρο του gaming. Μετά την αύξηση, το Xbox Series X γίνεται 100 δολάρια ακριβότερο από το PlayStation 5, το οποίο διατίθεται στα 549,99 δολάρια. Η διαφορά είναι κρίσιμη, καθώς η Sony διατηρεί ηγετικό μερίδιο στην αγορά (περίπου 63% έναντι 37% του Xbox). Παράλληλα, το PC gaming εμφανίζεται ως ολοένα πιο ανταγωνιστική εναλλακτική: με περίπου 600 δολάρια, μπορεί να στηθεί υπολογιστής αντίστοιχης ή και ανώτερης ισχύος, με το πρόσθετο πλεονέκτημα της ευελιξίας. Επιπτώσεις στην Ευρώπη και στην Ελλάδα Αν και η ανακοίνωση της Microsoft αφορά αποκλειστικά τις ΗΠΑ, η εμπειρία προηγούμενων ετών δείχνει ότι οι τιμολογιακές πιέσεις στις κονσόλες δεν περιορίζονται σε μία αγορά. Στην Ευρώπη, όπου οι τιμές ήδη περιλαμβάνουν υψηλότερο ΦΠΑ (19–24% ανά χώρα), το Xbox Series X κοστίζει σήμερα περίπου 549–579 ευρώ. Μια μελλοντική μετακύλιση της αμερικανικής αύξησης θα μπορούσε να φέρει την τιμή κοντά στα 619–649 ευρώ στη Δυτική Ευρώπη, ενώ στην Ελλάδα —με ΦΠΑ 24% και αυξημένα μεταφορικά κόστη— δεν αποκλείεται να δούμε τιμές ακόμα υψηλότερες, γύρω στα 629–659 ευρώ στα μεγάλα καταστήματα λιανικής. Η κατάσταση περιπλέκεται περαιτέρω από τις ισοτιμίες ευρώ–δολαρίου. Ένα ισχυρό δολάριο καθιστά τις εισαγωγές πιο ακριβές για την Ευρώπη, πιέζοντας τους τοπικούς διανομείς να προσαρμόσουν τιμές. Επιπλέον, η αβεβαιότητα στις διεθνείς μεταφορές και οι αυξήσεις σε πρώτες ύλες, όπως μέταλλα και σπάνιες γαίες για chips, διογκώνουν το συνολικό κόστος εφοδιαστικής αλυσίδας. Για τους Έλληνες καταναλωτές, η σύγκριση με το PlayStation 5, το οποίο πωλείται γύρω στα 549–579 ευρώ, γίνεται ακόμη πιο έντονη. Αν η Microsoft εφαρμόσει αντίστοιχες αυξήσεις στην Ευρώπη, θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια αγορά που παραδοσιακά δείχνει μεγαλύτερη προτίμηση στο PlayStation. Παράλληλα, το PC gaming συνεχίζει να εδραιώνεται στην Ελλάδα, με τις τιμές σε prebuilt και custom συστήματα να προσφέρουν ελκυστική σχέση απόδοσης–κόστους. Η διπλή ανατίμηση του 2025 φέρνει τις κονσόλες της Microsoft στην πιο ακριβή φάση της ιστορίας τους, κόντρα στη συνήθη πορεία σταθεροποίησης ή μείωσης τιμών. Αν και οι δασμοί και τα logistics εξηγούν το φαινόμενο, το βάρος πέφτει πλέον στους καταναλωτές, οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν ακριβότερα για hardware πενταετίας. Η μάχη Xbox–PlayStation μεταφέρεται έτσι όχι μόνο στο πεδίο των αποκλειστικών τίτλων και υπηρεσιών (Game Pass), αλλά και στην ικανότητα κάθε πλατφόρμας να προσφέρει πειστική σχέση τιμής–αξίας σε μια περίοδο που το PC gaming αναδεικνύεται ως ισχυρή εναλλακτική.

Η American Association for Cancer Research (AACR) παρουσίασε στο 10th International Congress on Peer Review and Scientific Publications που έγινε στο Σικάγο των ΗΠΑ, ευρήματα που δείχνουν εκτεταμένη χρήση μεγάλων γλωσσικών μοντέλων (LLMs) σε επιστημονικές δημοσιεύσεις. Από ανάλυση πολλών εργασιών διαπιστώθηκε ότι έως 23% των abstracts και σχεδόν 5% των peer-review reports περιείχαν αποσπάσματα τα οποία έχουν παραχθεί από AI, ενώ λιγότεροι των 25% των συγγραφέων δήλωσαν τη χρήση τους, παρότι υπήρχε ρητή υποχρέωση δήλωσης της χρήσης της. Η AACR χρησιμοποίησε το εργαλείο Pangram, με ακρίβεια 99,85% και χαμηλά ποσοστά false positives. Το σύστημα αυτό, μπορεί να ανιχνεύει διαφορετικά LLMs (ChatGPT, Claude, LLaMa, DeepSeek), αλλά δεν μπορεί να εντοπίσει αν το κείμενο έχει αναθεωρηθεί από ανθρώπινο παράγοντα. Παρά την απαγόρευση χρήσης LLMs από peer reviewers ήδη από το 2023, το ποσοστό χρήσης διπλασιάστηκε το 2024, γεγονός που δείχνει το εύρος της διείσδυσης της χρήσης της ΤΝ στην επιστημονική κοινότητα αλλά και για την αξιοπιστία της διαδικασίας αξιολόγησης. Διεθνές πλαίσιο πολιτικών disclosure Ο εκδοτικός όμιλος Springer Nature απαιτεί από το 2023 οι συγγραφείς να δηλώνουν ρητά αν χρησιμοποίησαν AI σε συγγραφή ή ανάλυση, με λεπτομέρειες για το εργαλείο και πώς χρησιμοποιήθηκε. Η Elsevier επίσης ζητά disclosure, διευκρινίζοντας ότι η ευθύνη για την ακρίβεια του περιεχομένου παραμένει στον συγγραφέα, ενώ η Nature έχει ήδη δημοσιεύσει οδηγίες χρήσης LLMs για authors και reviewers. Ωστόσο, η AACR προχωρά πιο δυναμικά, εφαρμόζοντας καθολικό screening όλων των submissions και peer reviews, αντί να βασίζεται αποκλειστικά στην ειλικρίνεια των συγγραφέων. Για να φανεί αν η AACR κινείται μόνη της ή ακολουθεί μια ευρύτερη τάση, αξίζει να συγκρίνουμε τις πολιτικές disclosure που εφαρμόζουν και άλλοι μεγάλοι εκδότες επιστημονικών περιοδικών: Συγκριτικός πίνακας πολιτικών disclosure για χρήση AI Εκδότης / Οργανισμός Πολιτική Disclosure Ιδιαιτερότητες AACR (American Association for Cancer Research) Υποχρεωτική δήλωση χρήσης AI· από το 2024 εφαρμόζεται καθολικός έλεγχος (screening) σε abstracts και peer reviews με AI detectors. Απαγόρευση χρήσης LLMs από reviewers· προωθείται ενισχυμένη δήλωση με λεπτομέρειες για τον τρόπο χρήσης AI. Springer Nature Από το 2023 απαιτεί disclosure για κάθε χρήση AI. Υποχρεωτική αναφορά εργαλείου και σκοπού (π.χ. γλωσσική επιμέλεια)· η ευθύνη περιεχομένου παραμένει στους συγγραφείς. Elsevier Ζητά disclosure σε όλα τα στάδια συγγραφής. Το AI δεν μπορεί να θεωρηθεί συν-συγγραφέας· οι συγγραφείς είναι υπεύθυνοι για ακρίβεια, πρωτοτυπία και δεοντολογία. Nature (όμιλος) Δημοσιευμένες οδηγίες για χρήση LLMs από authors και reviewers. Ενθαρρύνει διαφάνεια και περιορισμένη χρήση για γλωσσική υποστήριξη· σύσταση οι reviewers να μην χρησιμοποιούν LLMs στις αξιολογήσεις. IEEE Υποχρεωτική γνωστοποίηση χρήσης AI. Δεν επιτρέπεται απόδοση authorship σε AI εργαλεία· προτείνεται disclosure σε υποσημειώσεις. Πιθανές συνέπειες για το σύστημα δημοσίευσης Η εντατικοποίηση των ελέγχων μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των απορρίψεων ή σε αύξηση των retractions εφόσον αποκαλυφθεί εκτεταμένη μη δηλωμένη χρήση ΤΝ σε δημοσιευμένα άρθρα. Παράλληλα, ενδέχεται να αλλάξουν οι πρακτικές peer reviewing, με περισσότερη έμφαση σε cross-checking και στην ανθρώπινη επιμέλεια. Ένα τέτοιο κλίμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγαλύτερη καθυστέρηση στη διαδικασία δημοσίευσης αλλά και σε ενίσχυση της αξιοπιστίας. Προτάσεις της AACR Η AACR δεν περιορίζεται σε απαγορεύσεις. Στο συνέδριο παρουσίασε ένα περίγραμμα βέλτιστων πρακτικών, που περιλαμβάνει: Ενισχυμένη δήλωση: υποχρεωτική αναφορά όχι μόνο του αν, αλλά και του πώς χρησιμοποιήθηκε AI (π.χ. για γλωσσική επιμέλεια, για συνοπτική περίληψη ή για παραγωγή μεθοδολογικών αποσπασμάτων). Επιμόρφωση reviewers: εκπαιδευτικά σεμινάρια για να κατανοούν τα όρια και τις παγίδες της χρήσης LLMs. Συνδυασμό ανιχνευτών: χρήση πολλαπλών συστημάτων AI detection ώστε να περιοριστούν τα λάθη και να διασφαλιστεί η αμεροληψία. Η χρήση AI στη συγγραφή επιστημονικών άρθρων είναι πλέον πραγματικότητα, αλλά η μη δήλωσή της δημιουργεί ζητήματα εμπιστοσύνης. Η AACR με τα νέα μέτρα δεν στοχεύει απλώς στον έλεγχο, αλλά στη διαμόρφωση ενός πλαισίου όπου η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να αξιοποιηθεί υπεύθυνα, χωρίς να αλλοιώνει την αξιοπιστία της επιστημονικής επικοινωνίας. Το ερώτημα που μένει είναι αν οι υπόλοιποι μεγάλοι εκδότες θα ακολουθήσουν με ανάλογη αυστηρότητα ή θα αρκεστούν στις υφιστάμενες πολιτικές disclosure.

Η Jon Peddie Research (JPR) προβλέπει ότι η αγορά PC gaming hardware θα αγγίξει τα 44,5 δισ. δολάρια το 2025, σημειώνοντας αύξηση 35% σε ετήσια βάση. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη άνοδο της τελευταίας δεκαετίας, με βασικό μοχλό τη μετάβαση σε Windows 11, η οποία απαιτεί σύγχρονες CPU με υποστήριξη TPM 2.0, Secure Boot και νεότερα instruction sets. Σε αντίθεση με προηγούμενες «γενιές» αναβαθμίσεων που συχνά περιορίζονταν στην κάρτα γραφικών, το σημερινό κύμα αφορά ολόκληρη την «καρδιά» του συστήματος — επεξεργαστή, μητρική και μνήμη RAM. Ο αναλυτής Ted Pollak της JPR υπογραμμίζει ότι η μετάβαση δεν μπορεί να καλυφθεί με μεμονωμένη αναβάθμιση, καθώς η νέα πλατφόρμα Windows απαιτεί πλήρη εκσυγχρονισμό σε πολλαπλά βασικά εξαρτήματα. Prebuilt vs DIY: δύο διαφορετικοί δρόμοι αναβάθμισης Η JPR καταγράφει ενδιαφέρον διαχωρισμό στις στρατηγικές των gamers. Η πλειονότητα στρέφεται σε prebuilt συστήματα, όπου οι κατασκευαστές προσφέρουν έτοιμα builds με πιστοποιημένη συμβατότητα για Windows 11. Αντίθετα, οι πιο απαιτητικοί χρήστες και οι enthusiasts προτιμούν τη DIY προσέγγιση, χτίζοντας εξ ολοκλήρου νέα συστήματα ενώ διατηρούν παράλληλα το παλιό τους Windows 10 PC ως «δευτερεύον» setup. Αυτή η πρακτική δύο συστημάτων αναδεικνύει την προσαρμοστικότητα των hardcore gamers που θέλουν ομαλή μετάβαση χωρίς να θυσιάσουν τη σταθερότητα. Αναδιανομή της αγοράς Παρά τη συνολική ανάπτυξη, η JPR προβλέπει συρρίκνωση της entry-level κατηγορίας κατά 13% σε πενταετή ορίζοντα, με πάνω από 10 εκατομμύρια χρήστες να εγκαταλείπουν την πλατφόρμα του PC gaming. Πολλοί στρέφονται σε κονσόλες ή φορητές συσκευές, ενώ όσοι παραμένουν επενδύουν πλέον σε μεσαία και high-end configurations, ενισχύοντας τα premium tiers. Το αποτέλεσμα είναι μια αγορά μικρότερη σε αριθμό παικτών αλλά ισχυρότερη σε αγοραστική δύναμη ανά χρήστη. Η μεθοδολογία και τα όρια της πρόβλεψης Η JPR διευκρινίζει ότι τα στοιχεία της βασίζονται σε μοντέλο «κίνητρου αγοράς», δηλαδή καταγράφουν τις δαπάνες που γίνονται με αποκλειστικό κίνητρο το gaming και όχι το συνολικό κόστος PC hardware. Αυτό σημαίνει ότι τα αποτελέσματα είναι συγκρατημένα σε σχέση με απλούς υπολογισμούς διακίνησης υλικού στην αγορά, και το πραγματικό οικονομικό αποτύπωμα μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερο. Το report της JPR με τη σαφήνεια με την οποία σκιαγραφεί τις αναβαθμίσεις CPU, μητρικής και RAM δίνει πολύτιμα στοιχεία σε decision makers του οικοσυστήματος: κατασκευαστές συστημάτων, προμηθευτές περιφερειακών αλλά και χρηματιστηριακούς αναλυτές που αποτιμούν τον κλάδο. Με δεδομένο ότι το PC gaming λειτουργεί ως μοχλός καινοτομίας για πολλαπλές αγορές (chipsets, μνήμες, κάρτες γραφικών, τροφοδοτικά, monitors), το report της JPR αναδεικνύει ένα impact που ξεπερνά την απλή καταγραφή πωλήσεων. Το 2025 διαμορφώνεται ως χρονιά-ορόσημο για το PC gaming hardware. Η υποχρεωτική μετάβαση σε Windows 11 δημιούργησε ένα μοναδικό τεχνολογικό κύμα που δεν περιορίζεται σε ένα component αλλά επηρεάζει ολόκληρη την αρχιτεκτονική των gaming PCs. Με τις αναβαθμίσεις να αφορούν CPU, μητρικές και RAM, η αγορά φτάνει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, ενώ ταυτόχρονα αναδιατάσσεται προς τα μεσαία και υψηλά tiers. Η JPR προβλέπει ότι αυτή η αναδιάρθρωση θα αφήσει μόνιμο αποτύπωμα στο οικοσύστημα του PC gaming, αλλά και στην ευρύτερη βιομηχανία τεχνολογίας.

Η Valve επιβεβαίωσε ότι από την 1η Ιανουαρίου 2026 το Steam client δεν θα υποστηρίζει πλέον 32-bit Windows. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι το πρόγραμμα θα μπορεί να εκτελείται για λίγο ακόμη, αλλά δεν θα λαμβάνει ενημερώσεις ασφαλείας, δεν θα έχει πρόσβαση σε νέες λειτουργίες και η τεχνική υποστήριξη θα σταματήσει. Με άλλα λόγια, οι χρήστες που παραμένουν σε 32-bit Windows θα εκτίθενται σε κενά ασφαλείας και σταδιακά θα αποκλειστούν από το οικοσύστημα του Steam. Η κίνηση αφορά σχεδόν αποκλειστικά όσους χρησιμοποιούν Windows 10 32-bit, που σύμφωνα με το Steam Hardware Survey αντιστοιχούν μόλις στο 0,01 % των ενεργών χρηστών. Τα Windows 11 είναι ήδη διαθέσιμα αποκλειστικά σε 64-bit, ενώ η υποστήριξη των Windows 7, 8 και 8.1 είχε τερματιστεί νωρίτερα. Η απόφαση της Valve έρχεται ως συνέχεια μιας πορείας που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990, όταν τα Windows NT, 2000 και XP καθιέρωσαν τα 32-bit ως βασικό στάνταρ. Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 τα Windows Vista και 7 σε 64-bit κέρδιζαν σταδιακά έδαφος, αν και η συμβατότητα των drivers καθυστερούσε την πλήρη μετάβαση. Το 2015, με την κυκλοφορία των Windows 10 σε δύο εκδόσεις, οι OEM κατασκευαστές άρχισαν να δίνουν προτεραιότητα στις 64-bit εγκαταστάσεις, ενώ το 2021 τα Windows 11 κυκλοφόρησαν μόνο σε 64-bit. Το 2024 η Valve απέσυρε την υποστήριξη του Steam για Windows 7, 8 και 8.1, και τελικά το 2025 ήρθε η ανακοίνωση ότι οι 32-bit εκδόσεις των Windows 10 θα βρεθούν εκτός από το 2026. Για την τεράστια πλειοψηφία των παικτών η αλλαγή αυτή δεν θα γίνει καν αισθητή, καθώς τα παιχνίδια θα συνεχίσουν να τρέχουν κανονικά σε 64-bit Windows. Μόνο όσοι επιμένουν να χρησιμοποιούν παλιούς υπολογιστές με 32-bit λειτουργικό θα χρειαστεί να αναβαθμίσουν σε νεότερο hardware ή να εγκαταστήσουν 64-bit λειτουργικό. Για τους developers, η εξέλιξη είναι θετική: απλοποιεί την ανάπτυξη παιχνιδιών, αφού δεν χρειάζεται πλέον να συντηρούν παλιούς 32-bit κώδικες και βιβλιοθήκες, κάτι που μεταφράζεται σε λιγότερα bugs, καλύτερη απόδοση και ταχύτερη ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών. Η απόφαση της Valve εντάσσεται σε μια γενικότερη πορεία της βιομηχανίας λογισμικού. Ο Mozilla Firefox έχει ήδη σταματήσει από το 2021 την υποστήριξη 32-bit σε αρκετές πλατφόρμες Linux, ενώ η Google ακολουθεί ανάλογη πολιτική με τον Chrome σε παλαιότερα λειτουργικά. Το μήνυμα είναι σαφές: εφαρμογές και παιχνίδια που παραμένουν σε 32-bit περιβάλλον δεν μπορούν πλέον να θεωρούνται ασφαλή, καθώς δεν λαμβάνουν ενημερώσεις ασφαλείας, ούτε λειτουργικά, αφού στερούνται συμβατότητας με σύγχρονες βιβλιοθήκες και υπηρεσίες. Για όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να αναβαθμίσουν άμεσα — είτε λόγω κόστους είτε επειδή βασίζονται σε πολύ παλιό υλικό — η αλλαγή αυτή δημιουργεί ένα φαινόμενο ψηφιακού αποκλεισμού. Οι υπολογιστές τους θα συνεχίσουν να λειτουργούν, αλλά χωρίς ενημερώσεις ασφαλείας και χωρίς δυνατότητα πρόσβασης σε νέες υπηρεσίες, με αποτέλεσμα να αποκλείονται σταδιακά από τον σύγχρονο ψηφιακό κόσμο. Η απόφαση της Valve σηματοδοτεί το οριστικό τέλος μιας εποχής που ξεκίνησε με την επικράτηση των 32-bit Windows στη δεκαετία του ’90. Από το 2026 και μετά, ο κόσμος του PC gaming θα είναι καθολικά 64-bit, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την απόδοση, την ασφάλεια και την πρόσβαση σε νέα παιχνίδια και υπηρεσίες.

Η LG Electronics (LG) παρουσιάζει την UltraGear™ 27GX700A, την πρώτη gaming οθόνη παγκοσμίως με 4ης γενιάς OLED τεχνολογία και πιστοποίηση VESA DisplayHDR™ True Black 500. Σχεδιασμένη για τους gamers που αναζητούν απόλυτη απόδοση, η νέα UltraGear™ συνδυάζει εντυπωσιακή φωτεινότητα έως 1.500 nits, εξαιρετικά ζωντανά χρώματα και αστραπιαία ταχύτητα – προσφέροντας εμπειρία παιχνιδιού χωρίς συμβιβασμούς. Εικόνα που καθηλώνει Η επαναστατική Primary RGB Tandem OLED τεχνολογία με τετραβάθμια δομή φωτεινότητας[1] αποδίδει πιο ζωντανά χρώματα, βαθύτερο μαύρο και εκπληκτική καθαρότητα, ακόμα και σε έντονα φωτισμένα περιβάλλοντα ή γρήγορες σκηνές δράσης. · Perfect Black – πιστοποιημένο από την UL Solutions, με απόλυτο κοντράστ σε φωτεινά και σκοτεινά περιβάλλοντα. · Perfect Color & 100% πιστότητα χρώματος – ακριβής αναπαραγωγή σε κάθε επίπεδο φωτισμού. · VESA DisplayHDR™ True Black 500 – για ρεαλιστικά χρώματα και λεπτομέρειες ακόμη και στις πιο σκοτεινές σκηνές. Με κάλυψη 98,5% της χρωματικής γκάμας DCI-P3, λόγο αντίθεσης 1,5M:1[2] και χρωματική ακρίβεια Delta E≤2, η UltraGear™ 27GX700A αποδίδει πιστά την πρόθεση του δημιουργού του παιχνιδιού, χαρίζοντας μια πραγματικά κινηματογραφική εμπειρία. Ταχύτητα που δίνει πλεονέκτημα · 280Hz ρυθμός ανανέωσης για απόλυτα ομαλή κίνηση. · 0,03ms χρόνος απόκρισης (GtG) για παιχνίδι χωρίς «σκιές» και θολώματα[3]. · Συμβατότητα με NVIDIA® G-SYNC®, AMD FreeSync™ Premium Pro και VESA AdaptiveSync™ – για εικόνα χωρίς «σπασίματα» και καθυστερήσεις[4]. Η UltraGear™ είναι φτιαγμένη για gamers που θέλουν ταχύτητα, ακρίβεια και ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Άνεση και προστασία ματιών Η νέα OLED οθόνη της LG διαθέτει αντιθαμβωτική επιφάνεια και προηγμένη τεχνολογία οπτικής άνεσης, με πέντε πιστοποιήσεις UL: Eyesafe® 3.0, Flicker-Free (προβολή χωρίς τρεμόπαιγμα), Low Blue Light (προβολή με χαμηλή εκπομπή μπλε φωτός), Discomfort Glare-Free (χωρίς ενοχλητικές αντανακλάσεις) και Perfect Reproduction (πιστή αναπαραγωγή εικόνας). Έτσι, οι gamers απολαμβάνουν καθαρή εικόνα με λιγότερη καταπόνηση των ματιών, ακόμη και σε πολύωρη χρήση[5],[6]. Σχεδιασμένη για το απόλυτο setup Με 4-πλευρη σχεδίαση σχεδόν χωρίς περιθώρια, δυναμικό Hexagon φωτισμό και κομψή βάση τύπου L που εξοικονομεί χώρο, η UltraGear™ 27GX700A ταιριάζει σε κάθε gaming περιβάλλον. Η βάση είναι πλήρως ρυθμιζόμενη (ύψος, κλίση, περιστροφή), προσφέροντας εργονομία και ευελιξία. Επιπλέον, με την εφαρμογή LG Switch App οι χρήστες μπορούν εύκολα να ρυθμίσουν την εικόνα, να διαχειριστούν διατάξεις (layouts) ή να προσαρμόσουν το monitor ανάμεσα σε παιχνίδι ή/και καθημερινή χρήση[7]. Με την UltraGear™ 27GX700A, η LG συνεχίζει να ενισχύει τη θέση της στην αγορά high-performance gaming monitors, προσφέροντας στους gamers φωτεινή και γρήγορη εμπειρία OLED. Η LG UltraGear™ 27GX700A συνοδεύεται από 3 χρόνια συνολική εγγύηση, 3 χρόνια εγγύηση 0 pixel καθώς και 3ετή κάλυψη για burn-in, που προστατεύει από φθορές εικόνας σε περιπτώσεις κανονικής και σωστής χρήσης.[8] [1] Μεταξύ όλων των μοντέλων που χρησιμοποιούν WOLED πριν από την 4η γενιά OLED, το 27GX700A προσφέρει την υψηλότερη φωτεινότητα. [2] 1,5M:1 είναι ο λόγος αντίθεσης σε τιμή 25% APL (Μέση τιμή εικόνας), ο οποίος δίνεται ως ποσοστό και αναφέρεται στην τιμή μεταξύ της στάθμης του μαύρου και της στάθμης αναφοράς για το λευκό. [3] Επιλέξτε «Faster Mode» (Ταχύτερη λειτουργία) για να επιτύχετε «0,03 ms Reponse Time» (Χρόνος απόκρισης 0,03 ms). (Game Adjust → Response Time → Faster Mode) (Ρύθμιση παιχνιδιού → Χρόνος απόκρι [4] Η απόδοση της λειτουργίας συγκρίνεται με τα μοντέλα που δεν εφαρμόζουν την τεχνολογία συγχρονισμού. Ενδέχεται να προκύψουν σφάλματα ή καθυστερήσεις ανάλογα με τη σύνδεση δικτύου. [5] Η τεχνολογία LG WOLED έχει πιστοποιηθεί από την UL ως Flicker-Free, Discomfort Glare Free και Low Blue Light. [6] Αριθμός πιστοποιητικού: Οθόνη Flicker-Free (OLED) - A196009, χωρίς ενοχλητική αντανάκλαση - V563481 (συνθήκες UGR μικρότερες από 22), λύση υλικού χαμηλού μπλε φωτός Platinum - V745051, Eyesafe 3.0 CPF60 - V745354, Eyesafe 3.0 RPF40 - V275741 [7] Για τη σωστή χρήση του LG Switch απαιτείται η λήψη λογισμικού και εγχειριδίου από το LG.com. [8] Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εγγύηση και τα προϊόντα της LG, μπορείτε να επισκεφτείτε τη σελίδα υποστήριξης στο https://www.lg.com/gr/support/warranty

Η Nvidia και η Intel ανακοίνωσαν μια συμφωνία που μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική για την παγκόσμια αγορά ημιαγωγών. Η Nvidia επενδύει 5 δισ. δολάρια σε μετοχές της Intel, αποκτώντας στρατηγικό μερίδιο, ενώ οι δύο εταιρείες δεσμεύτηκαν να αναπτύξουν από κοινού νέες γενιές προϊόντων που συνδυάζουν CPU και GPU σε ενιαία αρχιτεκτονική. Στον χώρο των data centers, η Intel θα σχεδιάσει προσαρμοσμένες x86 CPUs που θα ενσωματώνονται σε υποδομές AI της Nvidia, προσφέροντας καλύτερη ισορροπία ανάμεσα σε γενικής χρήσης επεξεργασία και επιταχυνόμενους φόρτους. Για την αγορά των προσωπικών υπολογιστών, οι δύο εταιρείες ανακοίνωσαν τα Intel x86 RTX SoCs, συστήματα-σε-chip που θα συνδυάζουν πυρήνες CPU x86 της Intel με chiplets GPU RTX της Nvidia, ενοποιημένα μέσω ταχείας διασύνδεσης NVLink. Πρόκειται για μακροπρόθεσμη συνεργασία που καλύπτει πολλές γενιές προϊόντων, με στόχο να επανακαθορίσει την έννοια του PC. Επιπτώσεις στη βιομηχανία Η συμφωνία ενισχύει το οικοσύστημα x86, το οποίο δέχεται πιέσεις από ARM-based λύσεις και custom σχεδιάσεις της Apple, της Qualcomm και άλλων. Η Intel αποκτά πρόσβαση στο ισχυρό brand και στην τεχνογνωσία GPU της Nvidia, ενώ η Nvidia για πρώτη φορά αποκτά επιρροή σε επίπεδο CPU, πέρα από την κυριαρχία της σε AI και γραφικά. Οικονομικά, η αγορά ερμήνευσε τη συμφωνία ως ψήφο εμπιστοσύνης: η μετοχή της Intel κατέγραψε άνοδο άνω του 25% μέσα σε λίγες ώρες, ενώ αναλυτές εκτιμούν ότι η συνεργασία μπορεί να αποφέρει σημαντικά μερίδια σε τομείς όπου η Intel είχε χάσει έδαφος. Gaming PCs: νέο σημείο καμπής Για την αγορά του gaming, η ιδέα ενός x86 RTX SoC ενδέχεται να αλλάξει τον τρόπο σχεδίασης των συστημάτων. Ένα ενιαίο chip με CPU και GPU στενά ολοκληρωμένα υπόσχεται καλύτερη απόδοση ανά watt, μικρότερες καθυστερήσεις σε επικοινωνία CPU-GPU και πιθανή μείωση κόστους σε mainstream gaming PCs. Αν η Nvidia και η Intel καταφέρουν να προσφέρουν επίπεδα RTX performance συγκρίσιμα με τις σημερινές αυτόνομες GPUs, το PC gaming θα μπορούσε να στραφεί σε πιο «κονσολικού τύπου» αρχιτεκτονική, με αυξημένη αποδοτικότητα αλλά και ερωτήματα για την επεκτασιμότητα. Η AMD, που ήδη προσφέρει APUs με Zen και RDNA cores, θα βρεθεί απέναντι σε έναν νέο, βαρύ ανταγωνιστή. AI Studios και Data Centers Η συνεργασία έχει ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα στον χώρο των AI studios και των hyperscalers. Οι custom x86 CPUs για data centers, σχεδιασμένες από την Intel με προδιαγραφές της Nvidia, θα μπορούν να εκτελούν CPU-bound τμήματα εργασιών AI σε πλήρη αρμονία με τους GPU accelerators. Αυτό σημαίνει λιγότερα bottlenecks σε training pipelines, καλύτερη ενεργειακή αξιοποίηση και πιο ομαλή κλιμάκωση σε μεγάλα clusters. Για μικρότερα AI studios, η διαθεσιμότητα SoCs που συνδυάζουν CPU και GPU σε ένα ενιαίο πακέτο μπορεί να φέρει ισχυρή υπολογιστική ισχύ σε χαμηλότερο κόστος και με μικρότερο ενεργειακό αποτύπωμα, ανοίγοντας τον δρόμο σε περισσότερους δημιουργούς να δουλέψουν με μεγάλα μοντέλα. Προοπτικές και ερωτήματα Η τεχνολογική υλοποίηση παραμένει πρόκληση. Η χρήση chiplets RTX σε SoC φέρνει θέματα θερμικής διαχείρισης, κατανάλωσης και scaling. Επίσης, δεν υπάρχουν ακόμη πλήρη τεχνικά χαρακτηριστικά ούτε χρονοδιάγραμμα κυκλοφορίας. Παράλληλα, εγείρονται ερωτήματα για τον ανταγωνισμό: θα επιτρέψουν οι ρυθμιστικές αρχές μια τόσο στενή συμμαχία χωρίς όρους; Και πόσο θα επηρεαστούν οι υπόλοιποι παίκτες, από την AMD μέχρι τους ARM σχεδιαστές; Η συμφωνία Nvidia–Intel αποτελεί ίσως την πιο τολμηρή κίνηση στον χώρο των ημιαγωγών τα τελευταία χρόνια. Για τους gamers υπόσχεται πιο αποδοτικά και ενσωματωμένα PCs με RTX ισχύ χωρίς συμβιβασμούς. Για τα AI studios ανοίγει τον δρόμο για νέα επίπεδα απόδοσης σε data centers και πιο προσιτή πρόσβαση σε ισχυρή υπολογιστική ισχύ. Και για τη βιομηχανία συνολικά, στέλνει ένα μήνυμα: το μέλλον του υπολογιστή ίσως δεν είναι πια CPU ή GPU, αλλά το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωμένης σύμπραξης.