Το Χόμπιτ ο Τόλκιν το έγραψε ως κατεξοχήν παιδικό.
Ενώ το έγραφε, το έδινε στο γιό του και στο γιό του εκδότη Άνγουιν να το διαβάζουν και να του λεν τη γνώμη του.
Οπότε μην το δεις του χρόνου. Εσύ θα χάσεις.
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών δεν είναι τόσο παιδικό όσο το Χόμπιτ. Ο Τόλκιν το είχε καταλάβει ότι θα ξέφευγε απ΄το παιδικό κοινό όταν έγραψε τον Άρχοντα με συνδετικό κρίκο το "ο Μπίλμπο έζησε πολύ ευτυχισμένος ως το τέλος της ζωής του - που άργησε πάρα πολύ να 'ρθει".
Είχαν περάσει χρόνια, είχε και ανταπόκριση από μεγαλυτέρους, μεσολάβησε και ο πόλεμος.
Μην μου πει κανείς ότι μέσα απ' τον Άρχοντα δεν λαμβάνει κοινωνικά, φιλοσοφικά, συνειδησιακά μηνύματα. Είναι ένας σπουδαίος μύθος, όπως λίγοι μπόρσεσαν να κάνουν τέτοιους (κυρίως στην αρχαιότητα), που κρύβει τόσα πολλά. Για μεγάλους πάντα...
Άλλα καταλάβαινα στα 14 - 15 με τον Άρχοντα και άλλα τώρα.