DEADLAZARUS

1) Καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης είχαμε και πριν τα μνημόνια. Διαχρονικό το φαινόμενο. Να σου δώσω ένα παράδειγμα: Όταν εξοφληθεί ένα δάνειο, για το οποίο είχε εγγραφεί βάρος επί ακίνητης περιουσίας του οφειλέτη, απαιτείται η έκδοση δικαστικής απόφασης, για να διαγραφεί το βάρος από το οικείο Υποθηκοφυλάκειο ή/και Κτηματολογικό Γραφείο. Πληρώνει, δηλαδή, ο δανειολήπτης χωρίς λόγο, αφού η διαγραφή μπορεί να γίνει με ένα απλό ενημερωτικό email περί εξόφλησης, από την αρμόδια τράπεζα στο αρμόδιο Υποθηκοφυλάκειο-Κτηματολογικό Γραφείο. Η λογική της διαδικασίας αυτής είναι ότι, αφού το βάρος ενεγράφη δυνάμει δικαστικής απόφασης, πρέπει αυτό και να διαγραφεί με δικαστική απόφαση. Ανοησίες και λογικές περασμένου αιώνα. Αντί ν' απλοποιούμε τα πράγματα, μπουκώνουμε τα δικαστήρια με άχρηστες υποθέσεις. Αν δεν κάνω λάθος, υπάρχουν 937 διαφορετικοί τρόποι υπολογισμού της σύνταξης από το πρώην Ι.Κ.Α. και νυν Ε.Φ.Κ.Α. Σε ρωτώ λοιπόν, σε ποια σοβαρή χώρα αυτού του πλανήτη υφίστανται τέτοιες γελοιότητες; Μέχρι να υπολογίσει ο υπάλληλος το ποσό της σύνταξης (ούτε ο Αϊνστάιν δεν θα μπορούσε να το κάνει) περνούν τα χρόνια και έχουμε την καθυστέρηση που ανέφερες. Επιλέγοντας, επίσης, να πληρώνουμε Καρανίκες, αφήνουμε τα νοσοκομεία χωρίς προσωπικό, τα σχολεία χωρίς δασκάλους και όσες υπηρεσίες του δημοσίου κάνουν δουλειά χωρίς υπαλλήλους. Η ανεργία είναι ένα μεγάλο ζήτημα, το οποίο δεν μπορεί ν' αναλυθεί εδώ. Με τέτοιες επιχειρήσεις (μικρομεσαίες-οικογενειακές) και τέτοια φορολογική/ασφαλιστική/εργατική νομοθεσία δεν λύνεται το πρόβλημα. 2) Συμφωνώ. Αλλά αν κάνουμε πράξη τις αλλαγές που απαιτούνται, αποκτούμε μια στέρεη βάση ώστε να διαπραγματευτούμε πραγματικά και όχι να πηγαίνουμε στις Βρυξέλλες μονίμως απροετοίμαστοι και με τη λογική όσα μας βάλουν και όσα φάμε. 3) Το ΑΕΠ της χώρας δεν ήταν αποτέλεσμα του άκρατου κρατισμού, του άκρατου κομματισμού και του παρασιτικού ιδιωτικού-μονοπωλιακού ιδιωτικού τομέα; Αν ξεπουλήσαμε τον Ο.Τ.Ε. επί παραδείγματι και έχουμε μια ιδιωτική εταιρία αντί μιας κρατικής, αυτό δεν σημαίνει ότι αποκτούμε ισχυρή οικονομία. Απλά, ανταλλάσσουμε το ένα μονοπώλιο με το άλλο. 4) Εδώ είναι το πρόβλημα. Δηλαδή, κάποιος που δούλεψε 15 χρόνια, δικαιολογείται να παίρνει σύνταξη για 30 και μάλιστα όχι με βάση πραγματικές εισφορές αλλά φανταστικές, περαιτέρω δε δικαιολογείται να συνεχίσει να λαμβάνει τη σύνταξή του, γιατί ζουν από αυτή τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Μάλιστα. Και οι νέα γενιά που θέλει να δουλέψει και να ζήσει; Να μεταναστεύσει. Το αναδιανεμητικό σύστημα καλώς εφαρμόστηκε, σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής, ήτοι πολλές δουλειές, έστω και μη εξειδικευμένες, εκρηκτικός αριθμός γεννήσεων, μικρός μέσος όρος ζωής, πολλοί εργαζόμενοι, ελάχιστοι συνταξιούχοι. Οι εποχές, όμως, άλλαξαν. Τώρα, μαστιζόμαστε από υπογεννητικότητα, οι συνταξιούχοι αυξάνονται και είναι περισσότεροι από τους εργαζόμενους, ο πληθυσμός γερνάει και 1 εργαζόμενος πρέπει να συντηρεί 2 συνταξιούχους χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη ότι πρέπει να ζήσει την οικογένειά του ή τον εαυτό του. Πώς θα βγει αυτή η εξίσωση, ειδικά όταν τα λεφτά έχουν φαγωθεί και στο σύστημα εισφέρονται πλέον ελάχιστα εν συγκρίσει με το παρελθόν; Μπορούσαμε ν' αλλάξουμε τα πράγματα, να προβούμε σε ήπιες παρεμβάσεις και να σώσουμε, έστω και προσωρινά, το συνταξιοδοτικό-ασφαλιστικό. Δυστυχώς, η εμμονή στα δήθεν κεκτημένα και η ψηφοθηρία/άκρατος κομματισμός κατέστησαν ουτοπικές αυτές τις παρεμβάσεις. Πλέον, απαιτούνται λύσεις του στυλ "ή θα σου κόψω το χέρι ή το κεφάλι. Διάλεξε και πες μου".

Με γεια το κινητό. Καλοδούλευτο. Σε τσέπη να φανταστώ δεν χωράει, οπότε το κρατάς σε θήκη στο πλάι; troll mode on: Απορία: α) οι πίτσες τι υλικά είχαν (διακρίνω με συγκίνηση μια μαργαρίτα και μια σπέσιαλ ή νομίζω;) και β) υποθέτω ότι όση ώρα έβλεπες το κινητό και το θαύμαζες, ο @tommybertsen έφαγε τις πίτσες και σφύριζε αδιάφορα μετά.

Τολμάς και αναφέρεις αυτήν τη λέξη; Άκου άδεια. Δούλευε, δούλευε, α, και πίνε καφέδες.

Ε, δυο γράμματα δρόμος είναι. Ποτέ δεν ξέρεις.

Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι το πολιτικό προσωπικό που διαθέτουμε και ψηφίζουμε, μπορεί να λύσει τα προαναφερόμενα προβλήματα σε συνθήκες ομαλότητας και οικονομικής ελευθερίας; Γιατί, προσωπικά, πιστεύω ότι, αν αφήνονταν ελεύθεροι, θα έκαναν τα ίδια και χειρότερα. Ο έλληνας πολιτικός έχει αλλεργική σχέση με την εξέλιξη, τη δουλειά, τη στοχοθεσία, την αξιολόγηση και την εύρεση λύσεων στα προβλήματα της χώρας. Αυτό που ξέρει είναι να υπόσχεται, να διορίζει, να συμπαραστέκεται σε κάθε πιθανή και απίθανη διεκδίκηση και να προετοιμάζει το έδαφος, ώστε τα παιδιά του να συνεχίσουν το έργο του.

Καλημέρα. Δεύτερος καφές μέχρι τώρα. Στον τρίτο, θα κεράσω τέταρτο.

Παρέλαβα και εγώ πριν λίγο. Ζάχο, σ' ευχαριστώ πολύ και πάλι. Υ.Γ. Βάλε και μια φωτογραφία της Scarlett, καμιά που να είναι λίγο γυμνή. Τη θέλω για να νίβομαι το πρωί.

Να παραδεχθούμε κάποια πράγματα; Ας τα παραδεχθούμε: Ναι, το να καμώνονται οι χαρτογιακάδες των Βρυξελλών ότι δεν έχουν ευθύνη για την καταστροφή μιας χώρας είναι υποτιμητικό. Σε βουλιάζω και μετά το παίζω Μιτς Μπιουκάναν (ας έκαναν τουλάχιστον την Πάμελα). Όμως, υποφέρουμε από χρόνιες παθογένειες, τις οποίες δεν εννοούμε να διορθώσουμε. α) Υπερβολικά πολλοί συνταξιούχοι (υψηλές συντάξεις, πολλές εξ' αυτών χαριστικές, διαστρέβλωση της έννοιας της σύνταξης, ήτοι δουλεύω 15-20 χρόνια και λαμβάνω σύνταξη 25-30 χρόνια, κρατικές επιχορηγήσεις, ευγενή ταμεία, πληθώρα ταμείων). β) Άμεσα συνδεδεμένο με το παραπάνω είναι το δημογραφικό. Έχει γίνει κάποια μελέτη επ' αυτού; γ) Μη ανταγωνιστική οικονομία. Εννοώ ότι οι τράπεζες έδιναν δάνεια για ν' αποκτήσει ο κάθε κρατικοδίαιτος (δημοσίου και ιδιωτικού τομέα) το ανάκτορό του και όχι απλά το σπίτι του, έδιναν δάνεια σε δήθεν μεγαλοεπιχειρηματίες για να εκδίδουν εφημερίδες της συμφοράς και να εκβιάζουν πολιτικά, τη στιγμή που υγιείς επιχειρήσεις (όσες υπήρχαν τελοσπάντων) ασφυκτιούσαν ή δεν αφήνονταν να γιγαντωθούν ή εξαιρετικές και καινοτόμες ιδέες έμεναν χωρίς κεφάλαια, γιατί προτιμούσαν οι τραπεζοχαρτογιακάδες να παίρνουν άκοπα μπόνους δανείζοντας μη παραγωγικές δραστηριότητες. δ) Άναρχη δόμηση και ασάφεια (στην καλύτερη) των επιτρεπόμενων χρήσεων γης. Μπορείς να χτίσεις, να επενδύσεις, να προγραμματίσεις; Όχι. ε) Δεκάδες άχρηστοι μυστικοσύμβουλοι και παρατρεχάμενοι, υψηλές αμοιβές και προνόμια για βουλευτές και υπουργούς (θα έπρεπε να είναι 150 maximum), χιλιάδες νομικά πρόσωπα πέριξ των δήμων και των περιφερειών που απομυζούν κεφάλαια, δίχως να είναι απαραίτητα. στ) Οικονομία του μικρού καφέ, της τυρόπιτας και της ταβέρνας. Επιχειρήσεις, δηλαδή, που και αναγκαστικά θα πρέπει να λειτουργήσουν ως οικογενειακές και φοροαποφεύγουσες για να επιβιώσουν και δεν θα επεκταθούν λόγω του αντικειμένου τους. ζ) Νομοθετικό χάος, βραδυπορούσα Δικαιοσύνη, φορολογικός και εργατικός μεσαίωνας. η) Πανεπιστημία μπάχαλο, στα οποία κομματικές νεολαίες ηγούνται της μεταλαμπάδευσης της ήσσονος προσπάθειας, της αφισοκόλλησης και του τρουπώματος στον εκάστοτε κομματικό μηχανισμό προς εξασφάλιση μελλοντικής αργομισθίας. θ) Παντελής έλλειψη αισθητικής και παιδείας, πίστη σε συνομωσιολογίες, σφικτός εναγκαλισμός με τον εκκλησιαστικό μεσαίωνα και πρωτοφανής ατομικισμός εκ μέρους των πολιτών. Μπορώ να γράψω και άλλα, αλλά δεν χρειάζεται. Όταν διορθώσουμε αυτές τις πληγές (και άλλες πολλές), εδώ θα είμαστε να συζητήσουμε για τους ανερμάτιστους εταίρους. Γιατί τότε η χώρα θα θυμίζει δυτικό κράτος και όχι ανεξάρτητη μπαχαλοφυλαρχία. Και τότε θα μπορούμε να διαπραγματευτούμε. Τώρα επιμένουμε να συντηρούμε μιαν άρρωστη κατάσταση, η οποία μας οδηγεί στον αργό θάνατο.

Κοντά στο γραφείο μου έχει διάβαση πεζών. Προσπαθώ να σταματάω πάντα, ώστε να περάσουν απέναντι οι πεζοί. Το θέμα είναι ότι: α) το κάνω με δική μου ευθύνη, καθώς στη Μυτιλήνη το αυτοκίνητο (δηλαδή το enterprise, μετά από τόσο φτιάξιμο) και το μηχανάκι (η κούρσα του valentino) είναι προέκταση του πουλιού των οδηγών, β) το καταπληκτικό ελληνικό δαιμόνιο έχει βρει τον τρόπο και σ' αυτήν την περίπτωση, ήτοι οι οδηγοί βλέπουν αυτόν που έχει σταματήσει, βλέπουν αυτόν/ους που περνάνε απέναντι και περνάνε από το δεύτερο μισό της διάβασης τρέχοντας κιόλας. Σου λένε "μέχρι να φτάσει στο δεύτερο μισό της διάβασης ο γέρος, γριά, γονείς με καρότσι κ.τ.λ., προλαβαίνω να χωθώ και να περάσω και αν τρέξω και λίγο παραπάνω ούτε που θα με καταλάβουν". Καλά, για ποδήλατα δεν το συζητάμε. Και δεν είναι στην κουλτούρα μας και δεν υπάρχουν οι υποδομές (η Μυτιλήνη είναι η πόλη με τα περισσότερα μηχανάκια και αυτοκίνητα ανά κάτοικο) και οι ποδηλάτες κυκλοφορούν με δική τους ευθύνη, καθώς αντμετώπιζονται ως περίεργοι/ενοχλητικοί.

Ενώ αν έλεγα ποιος είσαι εσύ που σνομπάρεις τη Γωγώ Τσαμπά; (Ξέρω-ξέρω, αυτός 1-0).

Γιατί σνομπάρεις τη Γωγώ Τσαμπά;

Θα βλέπουμε Πανάθα και στο ερασιτεχνικό. Εκτός αν ο Γιαννακόπουλος επανέλθει.

Είσαι τιτανομεγιστοτεράστιος. Ευχαριστούμε πολύ για τα δώρα. Μπράβο και πάλι μπράβο.

Ζαχο, εχεις pm. Aν χρειαζεσαι αλλα στοιχεια, πες μου.

Και επειδή βλέπω ότι το refresh πάει σύννεφο, να το πω: Μπράβο/συγχαρητήρια/να 'σαι καλά για την κίνηση να χαρίσεις όλα αυτά τα καλούδια. Με πρόλαβε η karmen. Άτιμο refresh.

Δηλώνω και εγώ ενδιαφέρον για τον evo 500.

Κρίμα για την προσπάθεια των βασικών. Φαινόταν το πράγμα. Πας να βγάλεις όλον τον αγώνα με 5 παίκτες; Προπονητικές λογικές του '80. Οι Ρώσοι μπορεί να παθαίνουν collapsus με μας τόσο σε ομαδικό όσο και σε εθνικό επίπεδο, αλλά ανόητοι δεν είναι. Περίμεναν τη νομοτελειακή κατάρρευσή μας και άρχισαν να χτυπάνε αλύπητα στο pnr, με συνεχείς αλλαγές στα μαρκαρίσματα και κυρίως αυτά του "πιο αργός πεθαίνεις" Μπορούση. Εμείς απ' την άλλη ένα σύστημα της προκοπής δεν βγάλαμε. Μόνο με το ταλέντο και την ψυχή. Φοβερό το κόλπο με Πρίντεζη να παίρνει τη μπάλα στο τρίποντο και να ποστάρει μέχρι μέσα, την άμυνα να κλείνει πάνω του και τους υπόλοιπους να περιμένουν ακροβολισμένοι (έλεος ρε Μίσσα, 100 φορές το έκανες, μας κατάλαβαν) ή το άλλο φοβερό με Παπανικολάου και Πρίντεζη να στέκονται στην ίδια πλευρά σε απόσταση 1,5 μέτρου (άθλιο spacing) παίζοντας το "στρατιωτάκια αμίλητα, ακούνητα, αγέλαστα", τον Καλάθη να παρακαλά τον Μπορούση να βγει για σκριν, τον Μπορούση να έρχεται με το πάσο του και τον Σλούκα κάπου εκεί κοντά για να σώσει τη μπάλα σε περίπτωση λάθους. Και μετά; Ε, drive ο Καλάθης και ό,τι κάτσει. Αν σκεφτούμε ότι είχαμε άθλιο ποσοστό και στις βολές, ε, δεν θέλει και πολύ. Μπορούσαμε να περάσουμε και να φτάσουμε (αφού δεν πέσαμε πάνω στην Ισπανία) και στον τελικό. Κρίμα..

Δηλαδή, η Βόρεια Ελλάδα είναι κάτι σαν το Dorne του ASOIAF (Game of Thrones). Άλλα ήθη, άλλα έθιμα, άλλο η ζαμπονοτυρόπιτα και άλλο η κασερόπιτα, άλλο το σουβλάκι, άλλο το καλαμάκι, άλλο η μπουγάτσα και άλλο η τυρόπιτα. Να φωνάξουμε την Πέπη την Τσεσμελή, να μας πει κανένα δροσερό του τύπου "άλλο Γιώργος Σίσκος και άλλο ο χρυσός ο δίσκος".

https://www.thepressproject.gr/article/116591/I-Eldorado-anastellei--tin-katastrofi Ενδιαφέρον άρθρο το οποίο παραθέτει κάποια στοιχεία, άγνωστα στη συντριπτική, θεωρώ, πλειονότητα. Ακόμη και αν θεωρηθεί αριστερίζουσα δημοσιογραφία, προβαίνει σε ανάλυση και σύνθεση των δεδομένων, καταλήγοντας σε χρήσιμα συμπεράσματα.

Μα, στην Ελλαδάρα έτσι έχουν τα πράγματα. Μόλις τελειώσουν τα κακά τα χρήματα απ' έξω (άσχετο αν τα ενθυλακώνουμε ασμένως, εφόσον μας δοθεί η ευκαιρία), τελειώνουν και οι αυτονόητες παροχές και όλα ακολουθούν τη γνωστή παροιμία "με τον παρά μου και την κυρά μου". Έχεις/ετε; Έχει καλώς. Πληρώστε γιατί τα παιδιά σας θα μαζεύονται σε αχούρια. Δεν έχετε; Α, τώρα τι να κάνουμε, να κόψουμε κανάν άχρηστο μυστικοσύμβουλο που παίρνει με ιδρώτα και αίμα 2.000-3.000 χιλιαρικάκια; Nope. Την πατήσατε.

Να κάνουμε έναν σύλλογο, γιατί βλέπω το υπόβαθρο υπάρχει. Μπορούμε να τον πούμε Σ.Π.Α.(Σύλλογος Παντοφλιασμένων Αρσενικών, πιασάρικο, γιατί παραπέμπει και σε γυναικεία δραστηριότητα). Καλορίζικη και απροβλημάτιστη. Αν ξέρει και ότι με τέτοιες κάρτες δεν παίζεις απλά με το παιδί, αλλά παίζεις όλα τα νέα games, ε, τότε την πάτησες. Διότι πάντα μπορείς να ισχυριστείς ότι "μα, αγάπη μου, κάνει 800-900, αλλά πούλησα την παλιά που είχα για 700 ευρώ (και καλά) και εξάλλου ξέρεις πόσο βαρύ είναι το lol/dota 2/minecraft; Γονατίζει το σύστημα!".

Καλημέρα. Σκέτο. Ναι, δεν πρόλαβα να πιω καφέ. Όχι, δεν είμαι εξαρτημένος.

Δηλαδή, οι coffee είναι doa, πριν καν κυκλοφορήσουν; Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ πως η καλή μας η intel θα δώσει τους cannon (σ' 1-1,5 χρόνο από τώρα) στο socket των coffee. Είναι κι αυτή μια ενδιαφέρουσα παράμετρος.

Και έτσι, με αυτόν τον σατανικό τρόπο, η παιδεία είναι ουσιαστικά ιδιωτική και παρέχεται κατόπιν της άοκνης προσπάθειας των απανταχού γονέων να πληρώσουν τα μαλλιοκέφαλά τους. Δηλαδή, αν δεν σας έλεγαν ν' αγοράσετε απολυμαντικό και κρεμοσάπουνο (για να μείνω μόνο σ' αυτά), το νηπιαγωγείο (ξαναλέω, ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ, ο χώρος, δηλαδή, που ζουν, παίζουν και μαθαίνουν τα βασικά τα παιδάκια) θα μετατρεπόταν σε στρατό και η τουαλέτα του σε καλλιόπη. Καλά πάμε..

Το θέμα της ElDorado καταδεικνύει και την παθολογία της κοινωνίας μας. Έχουμε υποστηρικτές και των δύο απόψεων ("απόλυτη περιβαλλοντική καταστροφή προκαλούν οι εργασίες" εναντίον "κανένα πρόβλημα δεν δημιουργείται, διώχνετε επενδυτές και θέσεις εργασίας"), χωρίς, όμως, να διαφωτίζει κανείς τις γκρίζες ζώνες, εκείνες, δηλαδή, τις ενδιάμεσες ζώνες που πρέπει να έχεις την παιδεία και τη συγκρότηση για να τις κατανοήσεις. Εμείς, όμως, είμαστε φτιαγμένοι για εμφύλιο. Επιστημονικές μετρήσεις; Τήρηση κανονιστικού πλαισίου και στέρεα, μελετημένα business plan; It's all greek to us greeks. Αν η εταιρία δεν τηρεί την κείμενη νομοθεσία, τιμώρησέ την, επέβαλλε πρόστιμα, απαίτησε σχετικές αποζημιώσεις. Εμείς, όμως, έχουμε δημιουργήσει ένα νομοπαρασκευαστικό, ασφαλιστικό, εργατικό και φορολογικό χάος, έναν σύγχρονο λαβύρινθο, στον οποίο ο Μινώταυρος, σε αντίθεση με τον μυθολογικό λαβύρινθο στον οποίο περίμενε τα θύματά του στο κέντρο της κατασκευής, παραμονεύει σε κάθε γωνιά. Όταν εσύ ο ίδιος αντιμετωπίζεις τη χώρα σου σαν μπανανία, μην περιμένεις να πράξουν διαφορετικά οι ξένοι. Σε δεύτερο επίπεδο, είναι τρομακτική η καταβαράθρωση της αποδοχής και του κύρους του θεσμού της δικαιοσύνης. Το ΣτΕ, αν δεν απατώμαι, έχει δικαιώσει την εταιρία με πλήθος αποφάσεων. Αλλά, εντάξει, είναι οι πουλημένοι δικαστές μωρέ που αποφάσισαν. Τι ξέρουν αυτοί. Το τρομακτικότερο είναι πως αυτή η καχυποψία/απαξίωση έχει βαθιές και αιτιολογημένες ρίζες και δεν θα πρέπει να λογίζεται ως θυμική αντίδραση. Με άλλα λόγια, κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας και η σαπίλα έχει εξαπλωθεί παντού. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν δηλαδή δεν προλάβεις τη μόλυνση στα αρχικά της στάδια, ακολουθεί ακρωτηριασμός ολόκληρου του σαπισμένου μέλους (game of thrones το κάναμε).