είπα να το μοιραστώ μαζί σας...

[Spyros Mil]

...σε περίπτωση που δεν έχει πέσει το διάβα σας ή δέν το έχετε διαβάσει...

 

To 1982 δούλευα σε μεγάλη πολυεθνική εταιρία στην Νέα Υόρκη. Η ύφεση άρχιζε και στο Διοικητικό Συμβούλιο γινόταν η συζήτηση για το πόσο κόσμο θα απολύσουμε.
Ήμουν υπεύθυνος για το σχέδιο κερδοφορίας και είχα μαζέψει όλες τις προτάσεις από 42 χώρες.
Όλοι είχαν προτείνει περικοπές προσωπικού - 15.000 υπάλληλοι παγκοσμίως. Ο κάθε Αντιπρόεδρος έκανε τις προτάσεις του.
Ο Πρόεδρός μας δεν μιλούσε.
 

Κοιτάζαμε όλοι ο ένας τον άλλον και δεν είχαμε ιδέα γιατί ήταν αμίλητος. Όταν τελειώσαμε, ξαφνικά ο Πρόεδρος ζήτησε την άδεια να μιλήσει. Ο λόγος του έχει μείνει αποτυπωμένος στο μυαλό όλων που ήμασταν εκεί, και αν και έχουν περάσει 28 χρόνια, τον θυμάμαι λες και ήταν χθες. Θα τον αναπαραγάγω όσο πιο σωστά μπορώ, διότι η αξίες που περιέχει είναι αθάνατες και μπορούν να φανούν χρήσιμες σε αυτό που θα ζήσουμε σύντομα.
«Ο καθαριστής όταν περνά την πόρτα του εργοστάσιου είναι σύζυγος, πατέρας παιδιών που πάει στο σπίτι που χρωστάει και κοιτάζει με υπερηφάνεια αυτά που δημιούργησε και, αν και λίγα, του είναι αρκετά. Αποφασίζουμε σήμερα να τον διώξουμε. Να χάσει την δουλειά του, να πάει σπίτι άνεργος με μια επιταγή δυο μηνών. Tί θα πει στα παιδιά του; Τί θα πει στην γυναίκα του, πώς να τους εξηγήσει ότι από αύριο χάνει την αξιοπρέπειά του; Και εάν σε τρεις μήνες δεν έχει βρει δουλειά θα χάσει το σπίτι του και ίσως και την γυναίκα του. Δεν μπορώ να βάλω την υπογραφή μου σε ένα σχέδιο που καταδικάζει την ζωή και την ύπαρξη τόσων ανθρώπων. ΑΛΛΑ, την ιδία στιγμή, έχω και υποχρέωση στους μετόχους μου που μου εμπιστεύτηκαν τις οικονομίες τους, και εάν δεν κάνω κάτι, τα συνταξιοδοτικά ταμεία δεν θα έχουν λεφτά για τις συντάξεις. Οι απολύσεις που όλοι μου προτείνετε μειώνουν τα ετήσια έξοδα κατά $ 135.000.000. Έκανα ένα απλό υπολογισμό και προτείνω το εξής σχέδιο:
85% ελάττωση του μισθού μου, 75% ελάττωση του μισθού όλων των αντιπρόεδρων, 50% ελάττωση μισθού των γενικών διευθυντών, 40% των υψηλόμισθων στελεχών κλπ. Καμία απόλυση. Θέλω τους αριθμούς σε μια ώρα».
 

Σηκώθηκε και έφυγε...κι όπως έφευγε, είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο:
«Κρίμα που θα παίζετε γκολφ μόνο δύο φορές αντί για έξι παιδιά...».
 

Περάσαμε την θύελλα χωρίς να διώξουμε ούτε ένα άτομο, και σε τρία χρόνια η αξία της μετοχής ήταν $ 147 από $ 7.5 το 1980 πριν αρχίσει η κρίση. Α ναι ! Είχαμε και 27 διπλώματα ευρεσιτεχνίας από απλούς εργάτες σ'αυτό το διάστημα. Δεν χρειάζεται να πω ότι ο κόσμος έπινε νερό στο όνομά του.
Το 1992, στο τραπέζι που του κάναμε για την συνταξιοδότησή του (και είχαμε έρθει από όλο τον κόσμο, αν και δουλεύαμε σε άλλες εταιρείες), τον ρωτήσαμε να απαντήσει στον αποχαιρετιστήριο λόγο του, γιατί διάλεξε να κάνει αυτό που έκανε...
 

Όπως το θυμάμαι η απάντηση ήταν:
«Ακούστε, μπορεί να είχε και συναισθηματικές ρίζες η απόφαση αυτή. Αλλά δεν χωρούν συναισθήματα σε τέτοιες αποφάσεις. Απλώς βρήκα μια λύση που απαντούσε και στη λογική και στο συναίσθημα. Ήμαστε σε 42 χώρες, από τις οποίες οι 38 είναι φτωχές. Θα κατέστρεφα ολόκληρες μικρές κοινωνίες, διότι όπως ξέρετε τα εργοστάσια μας είναι σε κωμοπόλεις. Εάν το έκανα, όπως μου είχατε προτείνει, είναι αυτονόητο ότι θα έφερνα ανθρώπους στην απελπισία. Και κανείς, μα ΚΑΝΕΙΣ, δεν ξέρει τι μπορεί να κάνει ένας απελπισμένος άνθρωπος. Η πιθανότητα ακόμα και να ΕΚΑΙΓΑΝ το εργοστάσιο ήταν μεγάλη. Ενώ εσείς που ήσασταν δίπλα μου, και όλο το μισθό να σας έπαιρνα δεν θα κάνατε τίποτα, γιατί πιστεύετε ότι είστε μέσα στο ΣΥΣΤΗΜΑ, και άνθρωποι που αισθάνονται κομμάτι του συστήματος δεν κάνουν επαναστάσεις. Να θυμάστε, ότι η πραγματική καταστροφή έρχεται όταν ο κόσμος αισθάνεται αποκλεισμένος από το σύστημα, νιώθει αδικία και δεν έχει καμία ελπίδα. Τότε είναι έτοιμος για όλα ...και εργοστάσια καίει».
 

Γιατί το έγραψα;
Βλέπω όλους τους να βγαίνουν στη τηλεόραση/ράδιο και να μιλούν για διαρθρωτικές αλλαγές (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ), ανάγκη για αλλαγή (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ), αλλαγή νοοτροπίας (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ). Όλα αυτά, χωρίς ίχνος συμπόνιας και λογικής σκέψης για το ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Ζουν με την φαντασίωση ότι ΑΥΤΟΙ δεν χρειάζεται να αλλάξουν. Δεν έχουν τίποτα να χάσουν διότι είναι με το ΣΥΣΤΗΜΑ. Έτσι, θα είναι όχι μόνο προστατευμένοι, αλλά η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ (σας θυμίζει κάτι αυτό;) να γεμίσουν περισσότερο τις τσέπες τους.
Λοιπόν, Nάνοι της Nοημοσύνης, έγραψαν το άρθρο αυτό για να ξέρετε πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι που είναι πραγματικά σκεπτόμενοι. Έτσι, δεν θα έχετε καμία δικαιολογία ότι δεν ξέρατε, όταν όμορφα «εργοστάσια», όμορφοι άνθρωποι, όμορφα καίγονται... ΠΑΝΤΟΥ!
Ήθελα να αλλάξω τον κόσμο, ανακάλυψα όμως, πως το μόνο πράγμα που σίγουρα μπορεί κάποιος να αλλάξει, είναι ο εαυτός του.
ΑΛΝΤΟΥΣ ΧΑΞΛΕΪ .

 

Όποιος θέλει να αλλάξει τον κόσμο, ας αλλάξει πρώτα τον εαυτό του.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Έγινε επεξεργασία Φεβρουάριος 15, 2019 από Spyros Mil

[bspus]

Απο που ειναι το αποσπασμα?

[p55]

Σαν κείμενο με μια αναζήτηση στον γκούγκλη, ίδιο και απαράλλαχτο (copy-paste) υπάρχει κάμποσα χρόνια τώρα.

Από το Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος Λυθροδόντας, το insurance daily news σε σχόλιο του capital.gr και στους 4τροχούς,  κλπ  κλπ

[bspus]

Μαλιστα.

Δυστυχως και εφοσον δεν φαινεται να μπορει να εξακριβωθει και χωρις να θελω να μειωσω την αξια του κειμενου, το λογικο συμπερασμα ειναι οτι προκειται για παραμυθι.

 

Τουλαχιστον, μεχρι στιγμης, σε αντιθεση με γνωστους αστικους μυθους, τα βασικα στοιχεια ειναι τα ιδια σε ολες τις αναρτησεις.

 

[Simon]

On 15/2/2019 at 10:46 ΜΜ, το μέλος Spyros Mil έγραψε:

Ήθελα να αλλάξω τον κόσμο, ανακάλυψα όμως, πως το μόνο πράγμα που σίγουρα μπορεί κάποιος να αλλάξει, είναι ο εαυτός του.
ΑΛΝΤΟΥΣ ΧΑΞΛΕΪ .

 

Όποιος θέλει να αλλάξει τον κόσμο, ας αλλάξει πρώτα τον εαυτό του.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ

 

https://el.wikipedia.org/wiki/Άλντους_Χάξλεϋ

Έγινε επεξεργασία Φεβρουάριος 19, 2019 από Simon

[bspus]

Καμια σχεση με το κειμενο δεν εχει ο Aldous Huxley ο οποιος ειχε ηδη πεθανει σχεδον 20 χρονια το 1982. Απλα του αρεσε η παραπανω φραση και την εβαλε, οπως και του Σωκρατη πιο κατω.

[Spyros Mil]

Ουρουγουάη η χώρα όπου 6.000 κάτοικοι μιλούν άπταιστα ελληνικά και γιορτάζουν την 25η Μαρτίου

24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019 / ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ

 

Σε μια μικρή χώρα, 3.500.000 εκατομμυρίων κατοίκων, τουλάχιστον 6.000 άνθρωποι μιλούν άπταιστα τη μητρική τους γλώσσα, αλλά και την ελληνική. Μάλιστα, αρκετοί από αυτούς, γνωρίζουν και Αρχαία Ελληνικά. Δρόμοι και πλατείες έχουν ελληνικά ονόματα και αγάλματα αρχαίων φιλοσόφων κοσμούν τα δημόσια κτίρια της χώρας.

Σήμερα στην Ουρουγουάη, υπάρχουν περισσότεροι από 3.500 χιλιάδες έλληνες μετανάστες δεύτερης ή τρίτης γενιάς, αλλά και ένας μεγάλος αριθμός αυτοχθόνων που μιλούν την ελληνική γλώσσα.

 

Οι ίδιοι οι πολίτες δεν αυτοπροσδιορίζονται ως φιλέλληνες, αλλά ως ελληνολάτρες. Σύμφωνα με έρευνα της «Eurostat», το μεγαλύτερο ποσοστό των Ουρουγουανών απάντησε ότι ταυτίζεται πολιτιστικά με την Ευρώπη, με την πρώτη χώρα που να τους έρχεται στο μυαλό να είναι η Ελλάδα.

 

Τον Μάρτιο του 1978, ο καπετάνιος Παναγιώτης Ν. Τσάκος, ίδρυσε το «Ίδρυμα Τσάκου», με σκοπό τη διάδοση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας. Το 2002 μετονομάστηκε σε ίδρυμα «Μαρία Τσάκου», ενώ μέχρι σήμερα περισσότεροι από 4.000 μαθητές έχουν διδαχτεί δωρεάν την ελληνική γλώσσα. Βασικός στόχος του ιδρύματος είναι η γνώση της αρχαίας ελληνικής ποίησης και ιστοριογραφίας, μέσα από τα ομηρικά έπη και τον «Επιτάφιο» του Περικλή. Η Μαργκαρίτα Λαριέρα, διευθύντρια του Ιδρύματος το 2006, ανέφερε ότι πολλοί Ουρουγουανοί στα σπίτια τους ακούν ελληνική μουσική, ενώ έχουν βιντεοκασέτες με διάσημες ελληνικές σειρές περασμένων δεκαετιών, όπως οι «Απαράδεκτοι» και οι «Τρεις Χάριτες».

 

Η Λαριέρα δήλωσε μεταξύ άλλων πως «μάθαμε να λατρεύουμε την Ελλάδα και τον Ελληνικό Πολιτισμό. Είχαμε την τύχη να νιώσουμε την ουσία του. Πιστεύω αυτό που είπε ο Νίτσε ότι ο κόσμος μπορεί να είναι όσο θέλει σκοτεινός, όμως αρκεί να παρεμβάλουμε σε αυτόν ένα κομμάτι ελληνικής ζωής για να φωτιστεί αμέσως άπλετα». Οι Ουρουγανοί έχουν γνώση και για τον σύγχρονο ελληνικό κόσμο των γραμμάτων και των τεχνών.

 

Οι Ουρουγανοί έχουν γνώση και για τον σύγχρονο ελληνικό κόσμο των γραμμάτων και των τεχνών. Σε κάθε βιβλιοπωλείο της χώρας, ακόμη και στο πιο μικρό, πάντα υπάρχουν τα άπαντα του Νίκου Καββαδία, του Καβάφη και του Ρίτσου.

Ένα δημόσιο σχολείο της χώρας ονομάζεται «Grecia», δηλαδή Ελλάδα Όλοι οι μαθητές είναι παιδιά Ουρουγουανών. Αυτό δεν τους εμποδίζει κάθε 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου να γιορτάζουν τις εθνικές εορτές των Ελλήνων, πραγματοποιώντας σχολικές εκδηλώσεις, τραγουδώντας και απαγγέλοντας ποιήματα. Οι μαθητές του «Grecia» έχουν μάθει και τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας και καθώς τους φαίνεται μικρός σε σχέση με τον αντίστοιχο της Ουρουγουάης, έχουν αποστηθίσει παραπάνω στροφές του «Ύμνου της Ελευθερίας» του Δ. Σολομού.

 

Στο Μοντεβιδέο, επίσης, υπάρχουν 23 δρόμοι που έχουν δανειστεί τα ονόματά τους από αρχαίους φιλόσοφους, ενώ ο κεντρικότερος δρόμος ονομάζεται κι αυτός «Grecia». Δύο πλατείες της πρωτεύουσας έχουν ονομαστεί πλατεία της Αθήνας και πλατεία της Ελλάδας. Την Εθνική Βιβλιοθήκη του Μοντεβιδέο, που έχει κατασκευαστεί σύμφωνα με τον αρχαιοελληνικό δωρικό αρχιτεκτονικό ρυθμό, κοσμεί έξω από την είσοδο του κτιρίου, το άγαλμα  του Σωκράτη. Ένα νεοκλασικό κτίριο στην πρόσοψή του γράφει «Αθηναίος». Ταυτόχρονα, σε ένα πάρκο που επίσης ονομάζεται Αθήνα και βρίσκεται παραλιακά της πρωτεύουσας υπάρχει μια προτομή του Ομήρου.

 

Η  μικρή αυτή χώρα ήταν από τις πρώτες που αναγνώρισαν το νεοσύστατο ελληνικό κράτος μετά την Επανάσταση του 1821, ενώ είναι και από τις ελάχιστες χώρες που δεν αναγνώρισαν τα Σκόπια ως Μακεδονία.

 

Η εθνική σημαία της Ουρουγουάης, που καθιερώθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1828, μοιάζει αρκετά με την αντίστοιχη ελληνική σημαία που καθιερώθηκε επίσημα το 1970. Και οι δύο σημαίες αποτελούνται από εννέα οριζόντιες λωρίδες, χρωμάτων μπλε και άσπρου εναλλάξ. Η μόνη διαφορά είναι ότι η σημεία της Ουρουγουάης έχει στην αριστερή γωνία ένα ήλιο με 16 ακτίνες, ενώ η ελληνική  ένα σταυρό Από τις τρεις εθνικές σημαίες που έχει η Ουρουγουάη ξεχωρίζει επίσης και η Σημαία του Τρέιντα ι Τρες, που αποτελείται από τρεις οριζόντιες γραμμές, κόκκινη, λευκή και μπλε αντίστοιχα και στο κέντρο είναι γραμμένη στα ισπανικά η φράση «Ελευθερία ή Θάνατος».

 

[l3ft3ris]

Για την ιστορία, η Μαρία Τσάκου δεν ζει, πέθανε σε ηλικία 44 ετών τον Οκτώβριο του 2010.

[Thresh86]

πριν 13 ώρες, το μέλος Spyros Mil έγραψε:

βιντεοκασέτες με διάσημες ελληνικές σειρές περασμένων δεκαετιών, όπως οι «Απαράδεκτοι» και οι «Τρεις Χάριτες».

 

φύλαξε ο Θεός κ δεν πιάσανε Δαλιανίδη κ Ρετιρέ , θα επηρέαζε κ τον υπόλοιπο ισπανόφωνο κόσμο κ θα βλέπαμε το Κάσα ντε Παπέλ με έναν μπούφο καφετζή , μια εστέτ CEO που νομίζει οτι δουλεύει στην Apple  , ένα "κουλ" μπαράκι που θα κάνανε  κεφάλι με γρεναδίνη κ έναν επισκευαστή τηλεοράσεων που ζήτημα να επισκεύασε τηλεοπτικά μία (1) τηλεόραση

στα 84 επεισόδια να προσπαθούν όλοι μαζί να διαρρήξουν το Εθνικό Νομισματοκοπείο μετά απο εντολή Λαφαζάνη