Official Δίαιτα Thread

[slalom]

10 ώρες πριν, το μέλος sotiris έγραψε:

4. Περπάτημα μεγάλων αποστάσεων είναι άσκηση, με την έννοια ότι φτάνεις στο όριο αντοχής των μυών σου τα πόδια σου. Είναι το ίδιο με το να κάνεις αντίσταση στο γυμναστήριο. Φέτος ας πούμε που έκανα 65000 βήματα, μπορεί να μην είχα ιδρώσει όπως σε 20 λεπτά διάδρομο στο γυμναστήριο, αλλά οι μυς μου δεν είχαν άλλο να δώσουν. Έχω 3 ρεκόρ, 60000, 65000 και 70000, δοκίμασέ το, δεν είναι τόσο εύκολο! Είναι επίσης εξαιρετική άσκηση γιατί είναι sustainable στην καθημερινότητά σου, που είναι το πιο σημαντικό. Διαφωνώ κάθετα με όποιον λέει το αντίθετο, είναι απλά ανίδεος και είμαι απτή απόδειξη του ότι δουλεύει  Ακόμη και το λίγο καθημερινό είναι εξαιρετική άσκηση, αυτό είναι γνωστό χρόνια.

Το περπατημα δεν ειναι ασκηση. Θα πρεπει να βαρας 140-150bpm για να κανεις αεροβια ασκηση. Θα πρεπει να ζαλιστεις απο την υπερπροσπαθεια, να σε ποναει το στηθος σου απο τους παλμους. Μονο ετσι θα ξεφυγει το σωμα σου απο την καθημερινοτητα και θα βελτιωθει η αντοχη σου

 

Και φυσικα δεν ειναι το στατικο ποδηλατο

Έγινε επεξεργασία 2 ώρες πριν από slalom

[sotiris]

On 25/9/2025 at 11:52 ΠΜ, το μέλος sotiris έγραψε:

Το δυσεπίλυτο είναι ότι έχω μεταβολικό σύνδρομο (είχα πρωινό σάκχαρο νηστείας 240 και γλυκοζυλιωμένη 8.5 % το 2020) οπότε με την τότε υπερ-αυστηρή δίαιτα ρύθμισα αυτό. Προ 15 ημερών είχα τιμές τύπου 100 πρωινό σάκχαρο και 5.4% γλυκοζυλιωμένη, οπότε μιλάμε για προφίλ φυσιολογικό (μη διαβητικό ούτε προδιαβητικό), αλλά παίρνω μετφορμίνη για να μην προσέχω υπερβολικά τη διατροφή μου. Τώρα που προσέχω ελεεινά προφανώς αμέσως έχει πέσει το πρωινό σάκχαρο σε <90. Αυτό συνδυάζεται με σχετικά αυξημένο έως πολύ αυξημένο ουρικό οξύ, το οποίο σου αποκλείει κάποιες τροφές πλούσιες σε πουρίνες (πολλές από τις πρωτεΐνούχες, που χρειάζονται προσοχή - τουλάχιστον στην αρχή). 

 

Γράφτηκα τώρα σε γυμναστήριο μετά από αρκετά χρόνια (~10), οπότε έχω πρόγραμμα 2 φορές τη βδομάδα από ένα μισάωρο βάρη και ένα μισάωρο αερόβια (διάδρομος ή ποδήλατο εναλλάξ). Μία φορά τη βδομάδα συνδυάζω και ένα μισάωρο σουτάκια, οπότε γενικά είμαι σε καλύτερο επίπεδο από το 0. Είμαι όμως ιδιαίτερα προσεκτικός στους τραυματισμούς γιατί οι κυριότερες φορές που έχω πάρει βάρος έχουν προκύψει από τραυματισμούς και από τη σύσταση ορθοπεδικών για "ξεκούραση". Τώρα που μιλάμε ας πούμε δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου λόγω μέσης, αλλά θα περπατήσω 8-10000 βήματα τη μέρα.

 

 

Κάνω quote τον εαυτό μου και το ξαναλέω άλλη μια φορά ξανά:

το 2020 διαγνώστηκα με διαβήτη τύπου 2. 

Είχα 240 mg/dl σάκχαρο νηστείας και 8.5 % γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη.

Από τότε κάθε 3 μήνες κάνω εξέταση HbA1c (το πρώτο χρόνο έκανα σχεδόν κάθε μήνα) και έχω ακριβή επίγνωση των μέσων όρων.

Ο τρόπος που το αντέστρεψα ήταν:

1. διατροφή

2. περπάτημα

3. ελαφρά φαρμακευτική αγωγή (ο γιατρός μου είχε πει 3 x 850 mg glucophage, το παζάρεψα στα 2 και κατάφερα σε 3 μήνες με απίστευτα σκληρή διατροφή να μη χρειάζομαι καθόλου χάπι).

Πήγα από 115->88 στο εξάμηνο. 88 ήμουν στο γυμνάσιο το 1995.

 

Από τότε, ελέγχω σχεδόν καθημερινά το σάκχαρο νηστείας μου και έχω κάποιες τιμές καμπανάκια:

1. 110 mg/dl σημαίνει έχω αρχίσει να ξεφεύγω και θέλει προσοχή

2. 130 mg/dl σημαίνει το έχω χάσει εντελώς

 

Μετά τα 2 χρόνια (κατά το 2023) είχα αρχίσει να είμαι στο ~ 130mg/dl (όχι συστηματικά, αλλά αρκετές φορές), οπότε πέραν της διατροφής, ο γιατρός μου συνέστησε να ξαναξεκινήσω μετφορμίνη για να έχω χαμηλότερους μέσους όρους. Ο έλεγχος που πετυχαίνεις με συμπλήρωση με κάποιο χάπι, είναι σαφώς πιο εύκολος από τον έλεγχο με διατροφή. Από τότε δεν έχω ξεπεράσει το 110 πρωινό. Οπότε προφανώς ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή την οποία ιδανικά θα ήθελα να ξανα-κόψω. Φετος, ξεκίνησα να έχω και αυξημένο ουρικό οξύ, οπότε περιπλέκεται το θέμα της διατροφής με την έννοια ότι το ουρικό οξύ απαγορεύει πουρίνες κλπ. Χωρίς χάπι δεν μπορούσα να το ρίξω με τίποτα (προσπάθησα με 2 μήνες διατροφή), με χάπι έπεσε πανεύκολα.

 

Σε κάποιον που έχει διαγνωστεί με 8.5% γλυκοζυλιωμένη να του λέτε ότι το 5.6 και 5.7 είναι υψηλό σημαίνει ότι είστε ανίδεοι με την πάθηση οπότε δεν έχει κάποια αξία αυτό που λέτε, είναι ινφλουενσερικές κετο-γενικότητες.

 

Είμαι προφανώς ενήμερος των παρενεργειών του διαβήτη και είναι κάτι πέρα από προφανές ότι κάνω τα τσεκάπ μου.

 

Ο κάθε άνθρωπος ισορροπεί σε κάποιο βάρος ανάλογα του τρόπου ζωής, του σωματότυπου και του DNA. Με το περπάτημα και χαλαρό φαγητό με τη φαρμακευτική μου αγωγή, ισορροπώ στα ~105-115. Η δυσκολία μου λοιπόν είναι να πέσω από τα 105, και γι' αυτό είπα ότι: 

1. ξεκίνησα κετογονική οπότε αυτό εδώ είναι κάτι σαν log και ο ρόλος του παρόντος thread είναι όσοι έχετε χάσει βάρος κλπ. να δούμε πως το κάνατε κλπ.

2. είπαμε ότι έχω αυξήσει λίαν προσφάτως την άσκησή μου με γυμναστήριο (μην με ξανακάνω quote), οπότε το να μου προτείνετε γυμναστήριο σημαίνει έλλειψη κατανόησης κειμένου.

[sotiris]

48 λεπτά πριν, το μέλος slalom έγραψε:

Το περπατημα δεν ειναι ασκηση. Θα πρεπει να βαρας 140-150bpm για να κανεις αεροβια ασκηση. Θα πρεπει να ζαλιστεις απο την υπερπροσπαθεια, να σε ποναει το στηθος σου απο τους παλμους. Μονο ετσι θα ξεφυγει το σωμα σου απο την καθημερινοτητα και θα βελτιωθει η αντοχη σου

 

Και φυσικα δεν ειναι το στατικο ποδηλατο

 

Να βάλω μερικά data.

Μέσος όρος χρονιάς:

 

17 Μαΐου έκανα 65κ. Αυτά είναι τα επιμέρους περπατήματα (ήταν αργία και είχα ζεσταθεί τις προηγούμενες μέρες):

 

 

Επιμέρους σε παλμούς, π.χ. 5:54 am:

 

ή 7:45 το βράδυ: 

 

Είναι ο μέσος όρος κοντά στα 103 αλλά τα spikes (σε ανηφόρες κλπ.) είναι εκεί που δίνεις πόνο. Επίσης μετά το πρώτο μισάωρο, καις λίπος σύμφωνα με αυτά που γνωρίζω.

 

Κατ'αντιστοιχία, αυτά είναι με βάρη:

 

και αυτά είναι με μπασκετάκι / σουτάκια (το πρώτο κομμάτι) και περπάτημα (το δεύτερο):

 

Σίγουρα το μπασκετάκι είναι πιο έντονο αλλά αυτό μπορώ να το κάνω 1-2 φορές τη βδομάδα λόγω των καταπονήσεων.

Το καθημερινό περπατηματάκι δεν παίζεται σε καταπονήσεις, είναι από τις πιο καλές ασκήσεις ( και ιδανικά σε χώμα, όπου βρω χώμα το πατάω  ).

Σίγουρα το κολύμπι είναι καλύτερο αλλά αν αρχίσω και πηγαίνω κολυμπώντας στη δουλειά μάλλον θα χω πρακτικές δυσκολίες