Βρε πάρε τα λόγια σου πίσω λέμε !
Πολύμερε, το εργαλείο είναι επίτηδες κατασκευασμένο έτσι και πολύ προσεκτικά μάλιστα !
Αυτά τα λεπτά και μακριά μυτοτσίμπιδα είναι για να πιάνουν λεπτά αντικείμενα όχι μόνο σε διαστάσεις (ένα βιδάκι ας πούμε) αλλά και πολύ μικρού πάχους, όπως ας πούμε μια λωρίδα από πάφυλα αλουμινίου.
Έτσι λοιπόν επειδή το εργαλείο έχει ούτως ή άλλως ελαστικότητα , η κατασκευάστρια -όταν ξέρει τη δουλειά της ! - βάζει αυτή την ελαστικότητα να δουλέψει υπέρ της.
Ας πούμε λοιπόν ότι έχεις πιάσει ένα παφυλάκι μεταλλικό, το οποίο είναι πιασμένο από την μύτη του εργαλείου μέχρι και την καμπή του.
Έχουμε δυο περιπτώσεις :
Αλλά για να αποφύγουμε τα σεντόνια . . . . πάρε χίλιες λέξεις !
Καθώς σφίγγεις τις λαβές οι μύτες του πατάνε αρχικά στην άκρη και σταθεροποιούνται εκεί, καθώς συνεχίζεις το σφίξιμο, οι μύτες λυγίζουν ελαφρά και χωρίς να αφήνουν την άκρη , κάνουν επαφή και πιο μέσα και έτσι τα σημεία επαφής γίνονται πολλά και το κομμάτι πλέον παγιδεύεται σίγουρα σε μια θέση!
Μα άλλα λόγια, το εργαλείο σου είναι τεφαρίκι για την δουλειά που προορίζεται να κάνει !
Ο κατασκευαστής κάτι ήξερε που το έκανε έτσι !
Όσο αφορά στο φινίρισμα, αυτά είναι σφυρήλατα όλα, οπότε ναι θα μπορούσαν να το προσέξουν λίγο περισσότερο, αλλά στο κάτω κάτω αυτός που το αγοράζει , το προσαρμόζει σε αυτό που θέλει ακριβώς !
Μεγειά λοιπόν και καλοδούλευτο ! ! !