Seafalco

Μια χαρά έγινε ! Ίσως γιατί τα εργαλεία ήταν τα σωστά, με πρώτο το σημαντικότερο όλων . . . ! Τώρα θα έχει λιγότερο τουρτούρισμα !

Επειδή μάλλον δεν θα έχουν μόνο ένα είδος δημητριακών, δε φτιάχνεις δυο τρία καπάκια ακόμα να βρίσκονται ! Με τέτοιο καπάκι που τους έφτιαξες ( ) , κάτι μου λέει ότι θα σπάσουν και τα άλλα ! ! !

Και όχι τίποτε άλλο, ταιριάζει μια χαρά με τα αεριζόμενα τρυπητοχαρακτά δισκόφρενα. ! ! ! ! !

Αγάπη, λέγε το Αδόλφο για . . . ξεκάρφωμα ! Πλάκα - πλάκα, αν βάζεις φαγητό, μαζεύονται όλες οι γάτες της γειτονιάς να γευματίσουν από το ελεύθερο μπουφέ ! ! Πριν μερικά χρόνια θυμάμαι μαγειρεύαμε μια κατσαρόλα φαγητό για εμάς και μιά για τις γάτες, (δεκαεφτά είχαμε! )

Ναι, στο ημιυπόγειο. Ο άλλος Δημουλάς -με τα καλώδια- όμως, έφυγε από τη γωνία και πήγε στον παράδρομο του ανισόπεδου κόμβου στην αρχή της Λένορμαν. ΕΤΑ, θερμομαγνητικές ασφάλειες για σκάφη κλπ ε? Άλλες εποχές τότε ! Τώρα "νέα ήθη και έθιμα" ! ! !

Η Wago είναι πολυσχιδής εταιρία ασχολείται από κλέμενς και βύσματα μέχρι PLC. Όλα είναι ρίχνουν το κύριο βάρος στον αυτοματισμό. Αν σε ενδιαφέρει να τις δεις από κοντά, μπορείς να το κάνεις στο Δημουλά , στην πλατεία του Άγιου Παύλου κοντά στο Σταθμό Λαρίσης.

Μεγειά ! ! Και δεν είναι μόνο τα μπράτσα που λες και οι κοιλιακοί . . . μάρμαρο γίνονται ! Aγάπη, αυτή η επικάλυψη πόσο συμβατή είναι με το να περπατάς στην ταράτσα; Πώς / πόσο επηρεάζει τη χρήση της;

Για τις μεγαλύτερες διατομές έχει άλλη πρέσα: https://www.wago.com/global/tools/variocrimp-16-crimping-tool/p/206-216

Όταν αυτό που θα πρεσάρεις είναι σημαντικό και κυρίως όταν το να βρείς που είναι το πρόβλημα -σε μια εγκατάσταση αυτοματισμού ας πούμε- κοστίζει πολύ , τότε θέλεις όσο είναι δυνατόν να περιορίσεις τους αστάθμητους παράγοντες. Ένας από αυτούς είναι οι συνδέσεις σου. Εκεί λοιπόν δεν σε συμφέρει να κάνεις παραχωρήσεις γιατί αν σου κάτσει στραβή με ακροδέκτη που έχει πρόβλημα (και δεν είναι "ανάγκη" το πρόβλημα αυτό να είναι μόνιμο, μπορεί κάλλιστα να είναι διαλείπον) και να μπλέξεις σε μια διαδικασία εντοπισμού που τρώει χρόνο και χρήμα και στην τελική -εφόσον αποδειχθεί ότι το θέμα ήταν ζήτημα ακροδέκτη λόγω κακού πρεσαρίσματος- υποβαθμίζει την επαγγελματική σου αξιοπιστία. Στις περιπτώσεις αυτές πληρώνεις πρόθυμα και όσο όσο, γιατί μια οποιαδήποτε αβαρία, θα κοστίσει πολύ περισσότερο και άμεσα και σε βάθος χρόνου. Συνεπώς ο επαγγελματίας έχεις κάθε λόγο να πληρώσει και αρκετά παραπάνω για να έχει ήσυχο το μυαλό του! Αν όμως κάποιος πρεσάρει "100" ακροδέκτες το χρόνο, έχει την πολυτέλεια να χρησιμοποιήσει και ένα εργαλείο που δεν έχει όλες τις περγαμηνές (η τουλάχιστον δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι τις έχει) και πάλι να κάνει μια χαρά τη δουλειά του στις πλειοψηφία των περιπτώσεων. Για εμάς λοιπόν τους εραστές του ονείρου μετράνε οι ευκαιρίες και αν υπάρχουν τις χτυπάμε, αλλιώς βολευόμαστε και με λιγότερο θεαματικά / ακριβά εργαλεία. Αλλά καλό είναι να ξέρουμε το τι και το πώς !

Η ποιότητα του εργαλείου είναι κάτι που έχει πολλές παραμέτρους, εν προκειμένω μπορεί να είναι η αξιοπιστία του σε βάθος χρόνου, και επιπλέον ο τρόπος που πρεσάρει. Αν μια φτηνή πρέσα έχει την απαραίτητη διαμόρφωση για να πρεσάρει όπως μια πολύ καλύτερη (να φτιάχνει ζώνες υψηλής συμπίεσης) τότε μια χαρά ! Το μόνο που θα την διακρίνει από μια αρκετά ακριβότερή της είναι η αξιοπιστία σε βάθος χρόνου, πράγμα που αν δεν της επιφυλάσσουμε πολύ έντονη χρήση, μπορεί και να μην μας απασχολήσει ποτέ ! Μιας και αναφερθήκαμε εκτεταμένα στο ζήτημα, υπάρχει μια ακόμα λεπτομέρεια που έχει σημασία. Συγκεκριμένα το πως πρεσάρεται ένα ακροχιτώνιο που είναι λίγο "μπόλικο" για το καλώδιο που θα μπει μέσα. Η συγκεκριμένη της Wago το κάνει συμμετρικά σαν "σταυρό" και το πρεσάρει μέχρι να σφίξει καλά πάνω στα συρματίδια. Υπάρχει -πέρα από αυτή την τεχνική με τους τέσσερις ή έξη "λοβούς" πίεσης και μια άλλη τεχνική που βασίζεται σε διασταυρούμενα λαμάκια που και αυτά κάνουν πολύ καλή δουλειά! https://www.knipex.com/index.php?id=1216&L=1&page=group_detail&parentID=1299&groupID=2604 Αυτή θα πρέπει να είναι η απάντηση σε όλες τις σχετικές δουλειές, όσο στριμόκολα και να είναι τα πράματα!

Πρακτικά από όσο ξέρω η Knipex και κάποιες ακόμα επώνυμες πρέσες ακροδεκτών. Μιλάω αποκλειστικά για τις πρέσες ακροχιτωνίων, γιατί στους άλλους ακροδέκτες είναι πιο εύκολη η επίτευξη της στεγανότητας ( η οποία για την ακρίβεια αναφέρεται σαν gas-tigth) Και επειδή μπορούμε με ένα πρεσάρισμα να κρίνουμε αν η πρέσα εξασφαλίζει αυτό το χαρακτηριστικό ας δούμε στη συνέχεια πως μπορούμε να το κάνουμε. Να βάλω όμως στη κουβέντα και την επόμενη ερώτηση γιατί η απάντηση είναι κοινή. Για να καταλαβαίνουν και οι λιγότερο ειδικοί φίλοι : Μια κλέμα ελατηριωτού κλωβού είναι η ακόλουθη : Βασικά είναι ένα έλασμα ηλεκτρολυτικού χαλκού (επικασσιτερωμένου) και δυο σκληρά ελατήρια που έχουν μια τετράγωνη οπή. Για την χρήση της χωρίς ακροχιτώνιο απλά πρέπει να έχουμε ελαφρά στριμμένα τα συρματάκια του καλωδίου και η δουλειά γίνεται στις ακόλουθες φάσεις: 1. Εισαγωγή κατσαβιδιού (άνω δεξιά) το οποίο εδώ χρησιμοποιείται σαν σφήνα μετατόπισης της οπής του ελατηρίου έτσι ώστε αυτή να βρεθεί στην ίδια ευθεία με την οπής του πλαστικού σώματος της κλέμας. . 2. Εισαγωγή του καλωδίου στην οπή της κλέμας / ελατηρίου. 3. Αφαίρεση του κατσαβιδιού / σφήνας. Οπότε το ελατήριο επανέρχεται όσο μπορεί πλησιέστερα στην αρχική του θέση συμπιέζοντας ισχυρά του αγωγούς του καλωδίου. Σε σημείο που απλά δεν μπορείς να το τραβήξεις μέσα από την κλέμα. Η σύσφιξη είναι αρκετά ισχυρή . . . . . . και είναι φανερό ότι όσο δυνατά και να τραβήξεις (σε λογικά πλαίσια εννοείται ) το καλώδιο δεν πρόκειται να βγει από την κλέμα. Αυτές οι μικρές περιοχές που τα συρματάκια είναι παραμορφωμένα και συμπιεσμένα, είναι όπου γίνεται η επαφή του καλωδίου με την κλέμα και κάτω από αυτήν την γραμμή υπάρχει μια πρισματική περιοχή όπου τα συρματάκια ακουμπούν σφιχτά μεταξύ τους μη επιτρέποντας στον αέρα να παρεμβληθεί. Το μεγάλο πλεονέκτημα που έχουν αυτές οι κλέμες είναι ότι δεν υποφέρουν από το γνωστό πρόβλημα που οφείλεται στον πλαστικότητα του χαλκού που αναγκάζει όσους ασχολούνται με βιδωτές συνδέσεις να κάνουν πάντα ένα δεύτερο σφίξιμο για να "πάρουν τα μπόσικα" του προηγούμενου σφιξίματος που έκαναν. Εδώ το ελατήριο φροντίζει για την διαρκή πίεση του αγωγού πάνω στο έλασμα του χαλκού! Το γιατί στις κλέμες αυτές προτιμάται η χρήση ακροχιτωνίων όταν χρησιμοποιούμε πολύκλωνα καλώδια έχει να κάνει με διάφορους παράγοντες: 1. Το άκρο του αγωγού είναι αυστηρά τακτοποιημένο, και δεν υπάρχει περίπτωση αν "βρει" κατά την εισαγωγή του στην κλέμα να στραβώσουν κάποια συρματίδια, οπότε θα πρέπει να το βγάλουμε και να τα ξαναστρίψουμε και στη συνέχεια να προσπαθήσουμε πάλι. 2. Αποκλείουν την ύπαρξη "αδέσποτων" "μουστακιών" στα καλώδια. Δηλαδή κάποιο συρματίδιο να μην έχει στριφτεί καλά , ή να βρήκε στο πλαίσιο της κλέμας και να περισσεύει πλέον έξω από το σύνολο των υπόλοιπων συρματιδίων του καλωδίου. Αυτό -όσο και αν οι κλέμες το προβλέπουν και έχουν πολύ βαθειά το αγώγιμο τμήμα τους- δεν είναι καλή πρακτική και αυξάνει αισθητά το ενδεχόμενο διαρροής ή και ηλεκτροπληξίας σε ενδεχόμενη επαφή με το "μουστάκι" που περισσεύει ανάστροφα από την οπή της κλέμας. 3. Υπάρχουν καλώδια που είναι πολύ λεπτά για να μπουν σε τέτοια κλέμα αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη ακόμα και σε αυτές που η σύσφιξη γίνεται με μετακινούμενο πλαίσιο (πορτοφόλι) Το καλώδιο αυτό είναι υπερεύκαμπτο σιλικόνης και τα συρματίδιά του -αν θυμάμαι καλά είναι γύρω στα 180 μπορεί και 240- και το πάχος τους είναι σαν μια τρίχα (υπάρχει μία στην κάτω μεριά για σύγκριση ) Η διατομή του είναι 1,5 mm^2 και τα ακροχιτώνια που του ταιριάζουν είναι τα μαύρα. Εδώ σε μια κατασκευή παρέα με την πρέσα της Wago και τα άλλα της εργαλεία που επιτρέπουν την εύκολη εγκατάσταση σε σημεία στενόχωρα. Ερχόμενος στο ερώτημα της στεγανότητας , ας κάνουμε ένα -ο Θεός να το κάνει! - zoom σε ένα πρεσαρισμένο ακροχιτώνιο. Η συρρίκνωση του ακροχιτώνιου είναι σαφής και διακρίνουμε πάνω του επτά περιοχές. Τέσσερις που η συμπίεση είναι μερική και τρείς όπου η συμπίεση είναι μέγιστη. Σε αυτές τις πολύ συμπιεσμένες ζώνες / δακτυλίους τα διάκενα μεταξύ των συρματιδίων έχουν πρακτικά εξαλειφθεί και ο αέρας δεν μπορεί να εισέλθει. Σε ένα αρκετά πιο μικρό ακροχιτώνιο, βλέπουμε τις ίδιες ζώνες υψηλής συμπίεσης να σχηματίζονται ευδιάκριτα. Και σαφώς -μολονότι δεν έχω κάποια μικροτομή πρόχειρη- η αίσθηση είναι ότι οι αγωγοί σε αυτές τις ζώνες έχουν γίνει "μία μάζα" μεταξύ τους αλλά και με το ακροχιτώνιο. Αυτή η "κυματιστή" επιφάνεια του συμπιεσμένου ακροχιτώνιου, βοηθάει στην καλύτερη "αγκύρωσή" του μέσα στον ελατηριωτό κλωβό και καθιστά τελείως απίθανο το ενδεχόμενο της μη ηθελημένης εξαγωγής του καλωδίου από αυτήν. Με δεδομένο το χαμηλό κόστος -ακόμα και των ποιοτικών ακροχιτώνιων, τα πλεονεκτήματά τους είναι αρκετά σε σχέση με την αβαρία του να τα περάσεις και να τα πρεσάρεις. Χώρια που όπως και να το κάνουμε η δουλειά γίνεται πολύ πιο pro και αξιόπιστη! Γενικά στον ιστό για την ποιότητα των συνδέσεων με crimping υπάρχει αρκετή πληροφορία . https://www.google.com/search?q=crimping+quality&client=firefox-b&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwjO9Yb24JTeAhXJBywKHS0WDhMQ_AUIDigB&biw=1509&bih=715#imgdii=H9Db7w9lmaJT-M:&imgrc=g5JrUQ100eU1UM: https://media.digikey.com/pdf/data sheets/molex pdfs/tbo quality crimp handbook.pdf Και το θέμα του ποιοτικού ελέγχου των συνδέσεων αυτών είναι αντικείμενο πολύ εκτεταμένο https://d1guprf4xo467g.cloudfront.net/fileadmin/customer/SGROUP/Sales-Service/Brochures/CST_Crimp_Quality_EN.pdf Πάλι σεντόνι έγινε αλλά ελπίζω να βοηθάει ! Καλό μεσημέρι σε όλη τη παρέα!