Seafalco

Έτσι! Κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρόψαχνε! Κατά κανόνα υπάρχει ασφάλεια στο πρωτεύον κύκλωμα, αλλά αυτή δεν συγκινείται εύκολα από "βραχυκυκλώματα" του δευτερεύοντος! Για την δουλειά αυτή υπάρχουν ειδικά ολοκληρωμένα που αναλαμβάνουν τις προστασίες. Συνήθως υπάρχει προστασία για υπέρταση, υπόταση, και υπερένταση, αν και αυτό το τελευταίο στα φτηνά δεν είναι και τόσο διαδεδομένο! Σε όσα έχουν προστασία υπερέντασης, συνήθως αυτή είναι του τύπου Fold back currend limiting, που σημαίνει ότι αν ξεπεραστεί η ένταση που ε΄χει ρυθμιστεί σαν μέγιστη , το τροφοδοτικό μειώνει την τάση της εξόδου του μέχρι που "σβήνει". Στην πραγματικότητα δεν σβήνει , αλλά διατηρεί μια ελάχιστη τάση για να μπορεί να ελέγξει εάν το βραχυκύκλωμα που οδήγησε στην υπερένταση, έφυγε. Μόλις διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει πλέον βραχυκύκλωμα, με κάποια χρονική καθυστέρηση , το τροφοδοτικό ενεργοποιείται και πάλι. Σε άλλες περιπτώσεις για λόγους ασφαλείας το τροφοδοτικό "κλειδώνει" και γα να πάρει μπροστά θέλει να το σβήσεις για λίγο. Αυτή η προστασία είναι πολύ διαδεδομένη στα βιομηχανικά τροφοδοτικά, που δουλεύουν σε πιο "άγριες" συνθήκες. Αλλά το βασικό πρόβλημα όπως είπες και εσύ είναι ότι με τις τιμές των ρευμάτων που μπορούν να υποστηρίξουν τα τροφοδοτικά, είναι πολύ πιθανό ακόμα και ένα βραχυκύκλωμα με ένα καλώδιο, να μην είναι σε θέση -λόγω διατομής του καλωδίου και αντίστασης επαφής- να δημιουργήσει τόσο μεγάλο ρεύμα, ώστε να αντιδράσει η προστασία (ιδιαίτερα στα τροφοδοτικά ου έχουν ένα rail στα 12V). Εκεί το τροφοδοτικό αισθάνεται να κάνει περίπατο τροφοδοτώντας βραχυκύκλωμα , αλλά δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για το καλώδιο, που κάνει μπαμ και βγάζει φλόγες από το κακό που το βρήκε!

Η ιδέα με την σήτα καλή είναι! Μπορεί με πιο ψιλή σήτα, η εικόνα του Taz να γίνει ακόμα πιο σαφής, αλλά θα έχεις το θέμα ότι θα "στομώνει" πιο εύκολα η σήτα! Όσο για το τροφοδοτικό -εξαρτάται από τις προστασίες του και από το rail έχει στα 12V - αλλά το πιο πιθανό ήταν να την "ακούσει" η ledοταινία και τα καλώδιά της (έως ανάφλεξης) παρά το ίδιο το τροφοδοτικό! Οπότε η σκέψη της ασφάλισης είναι πολύ σοφή! Καλή συνέχεια!

^^Πολύ σωστό αυτό! Τα λαμάκια είναι μεγάλη ευκολία, κολλάνε εύκολα και δεν λαχταράς μην πάρει των οματιών της και "τρέχει" η μπαταρία. Κάτι που θέλει προσοχή δεν είναι τόσο η φόρτιση , όσο η εκφόρτιση. Αυτή πρέπει να είναι κάθε φορά βαθειά (να αδειάζει η μπαταρία) γιατί οι NiCad έχουν το κακό να παρουσιάζουν το φαινόμενο μνήμης, όποτε αν τις φορτίζεις τακτικά πριν αδειάσουν τελείως, σιγά σιγά μειώνεται η διαθέσιμη χωρητικότητά τους, στην τιμή της ενέργειας που τους βάζεις εσύ με αυτές τις φορτίσεις. Αγάπη μπράβο !!!! Πολύ ωραίος οδηγός , χρήσιμος και κυρίως, παρακινητικός για πολλούς που βρίσκονται στο στάδιο να τα σκάσουν για νέες μπαταρίες! :clap::clap: Έλα να βλέπω εδώ τους μιμητές!!

[MENTION=10170]swatoner[/MENTION] Μεγειά και καλοτάξιδο ! ! ! !

Για κοίτα εδώ στους καταλόγους να δεις τα νούμερα: http://www.apexpowertools.com/catalog/pdffiles/TC-100_EN.pdf http://qualtool.com/uploads/qualtoolcatalog.PDF Και εδώ έχει αναλυτικά τα "Ευρωπαϊκά". Products: Wera

[MENTION=30805]Nick74[/MENTION] "Ο καλος κοφτης μετα απο πολυ ζορισμα πρεπει να σπαει κι οχι να κανει σημαδια. Αν κανει δοντια σημαινει πως ειναι αχρηστος στο να κανει τη δουλεια του, τουλαχιστο οσον αφορα σοβαρη επαγγελματικη χρηση." Όσο ανεπιφύλακτα θα συμφωνήσω με την δεύτερη πρότασή σου, άλλο τόσο τόσο κάθετα θα διαφωνήσω με την πρώτη! Διότι ναι, αν η κοπτική επιφάνεια κάνει δόντια είναι απλά για πέταμα! :tongue: Αλλά ο κόφτης δεν επιτρέπεται να σπάσει σε καμία περίπτωση, (μιλάμε για εργαλείο χεριού βαριάς χρήσης και όχι για ηλεκτρονικά), απλά πρέπει να αντέχει περισσότερο από ότι μπορείς -λογικά - να το ζορίσεις εσύ, δεν μπορεί να σπάσει η μία του μύτη και απλά μετά να μακαρίζεις τον εαυτό σου που προνόησες να φορέσεις γυαλιά προστασίας! ! ! Θα μου πεις πως γίνεται το μέταλλο του κόφτη να είναι αρκετά "μαλακό" και να έχει ελαστικότητα τέτοια που να ξεπερνάει τις κακοτοπιές, και από την άλλη η κόψη του να είναι αρκετά σκληρή για να κόβει αυτό που έχει προδιαγραφεί να κόβει! Γίνεται, η μέθοδος λέγεται induction hardening, (επαγωγική θέρμανση και σκλήρυνση) Αφού ολόκληρο το εργαλείο υποστεί "βαφή*", μετά οδηγείται στην διαδικασία της ανόπτησης (το ξαναζεσταίνουν και το αφήνουν να κρυώσει χωρίς βαφή), έτσι αποκτά την απαραίτητη ελαστικότητα. {*Βαφή : Διαδικασία με την οποία το μέταλλο που έχει υποστεί κάποια επεξεργασία (π.χ. εξέλαση , σφυρηλάτηση για να αναπτύξει υψηλές αντοχές) ζεσταίνεται μέχρι σημείου ερυθροπύρωσης και κατόπιν ψύχεται απότομα με την εμβάπτισή του στο κατάλληλο υγρό (συνήθως λάδι), έτσι η κρυσταλλική δομή του παρουσιάζει πλέον μεγάλη σκληρότητα} Στις ακμές του τώρα που το μέταλλο δεν έχει πλέον την απαραίτητα σκληρότητα, εφαρμόζουν τοπικά ένα εναλλασσόμενο μαγνητικό πεδίο που συγκεντρώνεται μόνο σε ένα μικρό βάθος της ακμής, αυτό το τμήμα της λοιπόν ζεσταίνεται τοπικά από τα δινορεύματα και ξαναφτάνει σε θερμοκρασία βαφής. Υφίσταται τότε την κατάλληλη βαφή και η ακμή σκληραίνει και πάλι στον κατάλληλο βαθμό που χρειάζεται για την δουλειά που προορίζεται! Και η πίτα ολόκληρη δηλαδή και ο σκύλος χορτάτος!!! Τώρα για τα πιο μικρά εργαλεία, αυτό που πρέπει να "υποχωρήσει" δίνοντας μας το σημάδι ότι το παρακάνουμε, είναι οι λαβές τους, που πρέπει να έχουν αρκετή ελαστικότητα , έτσι ώστε να κάνουν κάτω από πίεση μια κάποια προειδοποιητική διαδρομή! Και φυσικά, πέρα από όλα αυτά, ένας πολύ σημαντικός παράγοντας για το τι μπορεί να κόψει ακόμα και ένα σωστά κατασκευασμένο κοπτικό εργαλείο , είναι το τρόχισμά του. Οι γωνίες που έχουν δοθεί στις κοπτικές ακμές και ο τρόπος που αυτές "συναντιούνται" είναι κρίσιμα! Αυτό θα καθορίσει το πως, και το τι μπορεί να κόψει. Τώρα τι από όλα αυτά κάνει ο κάθε κατασκευαστής, αυτό είναι μια άλλη -πονεμένη συνήθως- ιστορία!

[MENTION=30805]Nick74[/MENTION] Πολλές φορές τα πράγματα είναι απρόσμενα, περίεργα! Μπορεί το πρόβλημα να βρίσκεται στο ότι ένα εργαλείο είναι πολύ σκληρό! Βέβαια δεν είναι για την περίπτωση που συζητάμε τώρα, αλλά έχει τύχει να σπάσει η μύτη κατσαβιδιού και να εκτοξευτεί κατά μάτια μεριά ! ! ! Και άλλα πολλά ανάλογα με άλλα εργαλεία π.χ. με κοφτάκια που σπάνε επειδή είναι πολύ σκληρά! ! ! Αλλά στο θέμα των κατσαβιδόλαμων κάποια συγκριτικά test και μάλιστα μεταξύ επώνυμων bits, είναι εντυπωσιακά: [ame=http://www.youtube.com/watch?v=Ccnv_ZGullo]Wiha MaxxTor Impact Bits - YouTube[/ame] [ame=http://www.youtube.com/watch?v=bxM2VYkpP1c]Wiha Terminator Power Impact Bit Sets - AWESOME PRODUCT DEMO - YouTube[/ame] [ame=http://www.youtube.com/watch?v=cB2-RoeCI4w]Wiha Terminator Impact Bits - YouTube[/ame] Γι΄αυτό και οι προτιμήσεις δεν είναι αναίτιες!

Μεγειές! ! ! Άμα δε ζορίζεις πολύ, μια χαρά θα πάνε! Αλλά το πιο ωραίο, είναι το εξάρτημα για τις βιδοθηλιές!

[MENTION=31307]l3ft3ris[/MENTION] Ωραίος! ! ! Αυτή είναι η δεύτερη εναλλακτική! Μπράβο! Γιατί για να κάνεις το "ανθρώπινο" router, και μάλιστα σε μισή ώρα (!).. ...θέλει χέρι "βράχο" ! ! :clap::clap:

LOL !!! Υπομονή ..... μεγάαααλο προσόν!

^^Από ότι βλέπω από το φάρδος της κοπής , τις καμπυλότητές της και το αποτέλεσμα () , πρέπει να έχει γίνει με στρογγυλό πριονάκι πάνω σε Fret saw (σέγα ξυλοκοπτικής) με μπόλικη προσοχή και υπομονή!

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=HRSOlj5LVoc]Klaus Schulze - The Theme: The Rhodes Elegy [HQ] - YouTube[/ame]