Μπράβο σε όλα τα παιδιά που πήραν μέρος στον αγώνα - καλή εμπειρία!
Εγώ αν και βρέθηκα επικεφαλής από την αρχή εκμεταλλευόμενος την τσούγκρα του Άκη με τον Κώστα δεν κράτησα την ψυχραιμία μου (κρίμα) και υπέκυψα στην πίεση του Θοδωρή (μπράβο σου για την επίδοσή σου και κρίμα που έχασες στο τσακ την νίκη - για τον Άκη δεν μιλάω πια - έχει τον αιώνιο θαυμασμό μου!).
Από εκεί και πέρα ήταν ένας αγώνας όλο λάθη, συγκρούσεις και εξόδους (όπως και για τους περισσότερους - όπως είδα)
Ευτυχώς που είχα και κυνηγούσα τον Στέλιο μπροστά μου και είχε ενδιαφέρον ο υπόλοιπος αγώνας - ο οποίος ενώ στην αρχή φαινόταν να είναι "έξω από τα νερά του" σιγά σιγά ανέβαζε ρυθμό με αποτέλεσμα να γίνει κι' αυτός ένα "άπιαστο όνειρο"