sotiris

Κοίταξε . . . Δεν είναι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι αργόμισθοι και τεμπέληδες. Υπάρχουν και άνθρωποι με κέφι και μεράκι (τουλάχιστον για κάποια χρόνια). Το πρόβλημα είναι ότι αφενός ακόμη και ο κεφάτος χάνει το κέφι λόγω της κατάστασης που επικρατεί, και ότι η ανταγωνιστικότητα δεν ευνοείται με την παραγωγικότητα αλλά με την κομματικοποίηση. Και αυτό το αποδέχονται πολλοί. Και δεν πρόκειται να αλλάξει. Οπότε όντως καλά κάνεις και δεν έχεις καμία ελπίδα για το μέλλον. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι το ότι έχει χωριστεί σε κομματικά στρατόπεδα, τα οποία δημιουργούν την ψευδαίσθηση της κομματικής αλλαγής από καιρού εις καιρόν, αλλά στην πραγματικότητα δεν αλλάζει τίποτα. Όταν διορίζεις και χαϊδεύεις τα αυτιά των αμόρφωτων σκουπιδιαραίων, δεν υπάρχει σωτηρία. Δες π.χ. το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ των παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Εξισώνεις κάποιον που τα καταφέρνει με κάποιον που δεν τα καταφέρνει, αυτό είναι το "παιχνίδι" και το κόλπο grosso. Καλώς ή κακώς, η επιλογή κάποιου να απέχει από το κόλπο grosso δε σημαίνει ότι είναι φυγόπονος, μπορεί απλά να έχει άποψη, το αν η άποψη αυτή βλάπτει την Ελλάδα, πραγματικά δεν το πιστεύω. Δηλαδή ας πούμε δεν πιστεύω ότι αν εγώ δουλέψω στο Δημόσιο σαν καθηγητής θα βλάψω τους άλλους που δουλεύουν στον ιδιωτικό, ούτε πιστεύω ότι αν σκίζομαι στη δουλειά για μια πολυεθνική θα κάνω μεγαλύτερο καλό στην Ελλάδα. Αν αποφασίσω να σκίζομαι για κάποια πολυεθνική, προφανώς και δεν θα κάτσω να το κάνω στην Ελλάδα για να πληρώνω το χρέος των καραγκιοζαραίων και των νεοδημοκρατικοπασόκων. Να το πληρώσουν τα κόμματα μόνα τους εκποιώντας τις εγκαταστάσεις τους, αν το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο, και ας βάλουν τα τσιράκια να δουλέψουν. Ας τα στείλουν σκλάβους στη Γερμανία στο κάτω κάτω.

Εννοείται ότι δεν παρεξηγώ, άλλωστε αυτά που γράφω είναι σκέψεις, και δεν είναι μόνο δικές μου, είναι και όλων των συμφοιτητών μου που βρισκόμαστε πάνω κάτω στην ίδια κατάσταση Δεν διαφωνώ ότι αξίζει να δουλέψεις για ένα στόχο, ένα όνειρο, μια καταξίωση. Υπάρχει όμως και το απτό του πράγματος. Δηλαδή 1200 και ωράριο καθηγητή ή 1200 και 10-12 ώρες δουλειάς? Δεν είναι φυγοπονία να διαλέξεις μια δουλειά με χαλαρό ωράριο, πιστεύω είναι χαλαρός τρόπος ζωής με λιγότερο στρες και άγχος (που θα σου δίνει την δυνατότητα να ασχολείσαι περισσότερο με την οικογένειά σου - φαντάσου να δουλεύεις 12 ώρες, δεν προλαβαίνεις να δεις το σπίτι σου μετά). Σε κάθε περίπτωση τα σταθμίζεις, αν είναι να δουλεύω εγώ και να τα παίρνει ο άλλος, προτιμάω να κάθομαι εγώ και να παίρνει τα @@ μου ο άλλος Για να δουλέψεις πολλές ώρες, πρέπει είτε ο μισθός να είναι καλός, είτε η προοπτική εξέλιξης μεγάλη, είτε να μην έχεις άλλη επιλογή. Εγώ έτσι το βλέπω πάντως, και προσωπικά θα διαλέξω για αρχή κάτι της κατηγορίας 2, αλλά εύκολα θα μετακυλήσω στο καθηγητηλήκι αν είναι να δουλεύω όλη μέρα για τον κάθε καραγκιόζη που κληρονόμησε μια εταιρία εκ του πατρός (=ελληνική πραγματικότητα) ή μια πολυεθνική που σε ξεζουμίζει Στο κάτω κάτω, το βλέπεις ότι έχεις "κερδίσει" αυτό το δικαίωμα του καθηγητείν, ύστερα από τόσα χρόνια σπουδών Αυτό είναι η ελληνική πραγματικότητα και γι' αυτό για το δημόσιο εδώ γίνεται σκοτωμός. Γιατί εκτός από αυτά που γράφεις, έχεις και την αβεβαιότητα ότι αύριο μπορεί να μην έχεις δουλειά. Αν είσαι καλός, σίγουρα, μπορείς να πας στη δίπλα εταιρία (ειδικά τώρα που είσαι νέος), αλλά αν σε απολύσει στα 55 ποιος θα σε πάρει? Τουλάχιστον στο εξωτερικό έχεις καλύτερη αμοιβή και πιο πολλές επιλογές εταιριών! Άσε που αν περιμένεις να φτάσεις τα 50 για να ζήσεις, η ζωή θα σε έχει προσπεράσει

Θα σας πω ένα απλό παράδειγμα που σκέφτομαι για το δικό μου μέλλον (χημικός γαρ). Οι κύριες διέξοδοι που υπάρχουν είναι κάποια δουλειά σε κάποια φαρμακευτική εταιρία στην ανάλυση φαρμάκων (λόγω του τομέα μου), και καθηγητής σε δημόσιο σχολείο μέσω ΑΣΕΠ. Παρ'όλο που με τίποτα δεν συζήταγα το ενδεχόμενο του να γίνω καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο δελεαστικό γίνεται. Διότι στον ιδιωτικό τομέα θα δουλεύεις 8 ώρες που εύκολα θα πάνε 10, και πιθανώς οι ευθύνες που θα έχεις στη γραμμή παραγωγής θα είναι τέτοιες που δεν θα σου επιτρέπουν και πολλά πολλά (= ελεύθερο χρόνο μετά κλπ., θα φορτωθείς δηλαδή με κάποιο άγχος εργασίας). Αντίθετα σαν καθηγητής ξενοιάζεις + οι διδακτικές ώρες είναι λίγες (σίγουρα είναι η κούραση των παιδιών, άλλο να κάθεσαι στο γραφείο άλλο να είσαι όρθιος σε μάθημα, αλλά τουλάχιστον μέχρι τα 50-55 είναι ευκολότερο αυτό). Έτσι πλέον σκέφτομαι αρκετά σοβαρά κάτι τέτοιο για τον εαυτό μου, με το σκεπτικό ότι μπορείς να συμπληρώνεις το απόγευμα το εισόδημα με ιδιαίτερα, και έτσι η δουλειά είναι ανταγωνιστική από άποψη χρημάτων (1200 ευρώ + 1000 από ιδιαίτερα = ~2000 = όχι ευκαταφρόνητο). Το μειονέκτημα όμως είναι τα ιδιαίτερα που είναι μαύρα και δεν είναι κάτι που μπορείς να βασίζεσαι + ότι για λόγους μορίων 3-5 χρόνια θα πρέπει να διοριστείς επαρχία. Που θέλω να καταλήξω . . . Δεν θα πρέπει ο ιδιωτικός υπάλληλος να "ζηλεύει" το ωράριο του δημοσίου υπαλλήλου. Θα πρέπει να διεκδικεί κι αυτός ένα ωράριο που σου αφήνει περιθώρια για να ζεις, χωρίς η δουλειά σου να γίνεται η ζωή σου. Διότι για 1000-2000, δεν αξίζει να θυσιάζεις τη ζωή σου για τη δουλειά, ούτε προσδοκώντας ότι στα 40-50 θα έχεις έναν καλύτερο μισθό. Το δημόσιο έχει κάποιες θέσεις (π.χ. καθηγητής = 3 μήνες διακοπές) με κάποια προνόμια που δεν θα βρεις σε ιδιωτικό τομέα, τουλάχιστον όχι σε θέση υπαλλήλου. Αν καταργηθούν όμως αυτά τα δικαιώματα, πλέον θα γίνει μη ανταγωνιστικό. Π.χ. σκέφτομαι για την άρση της μονιμότητας. Την άρση την μονιμότητας γνωρίζουμε την έφερε ο Τρικούπης για να σταματήσουν τα ρουσφέτια που γίνονταν τότε και δεν μπορούσε να ορθοποδήσει η δημόσια διοίκηση, αφού ουσιαστικά άλλαζε το σύνολο του δημόσιου τομέα σε κάθε εκλογές. Τι μας προστατεύει τώρα από το να γίνει κάτι αντίστοιχο? Πιστεύω το πρόβλημα είναι η νοοτροπία, η οποία λάθος νοοτροπία πηγάζει από την κομματικοποίηση, και αυτό το βλέπουμε διαρκώς στα Πανεπιστήμια, στην τηλεόραση, στις εφημερίδες και παντού, ο καθένας παίρνει μια ταμπέλα και λέει ότι θέλει με βάση την ταμπέλα. Με τη νοοτροπία που έχουμε (να μας βολέψει ο μπάρμπας, να μπω κι εγώ ρε φίλε κλπ.) η χώρα δεν πρόκειται να βγει από την κρίση. Πολλώ δε μάλλον όταν δεν αναδιαρθρώνεται η παιδεία και υπάρχουν ένα σωρό άκυρες σχολές (π.χ. ανθοκόμος), οι οποίες οδηγούν σε στρατιές ανέργων που καταλήγουν στους ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟΥΣ κατά τη γνώμη μου διαγωνισμούς δημοσίας διοίκησης (σχολές δημοσίας διοίκησης κλπ.). Το να διδάσκεσαι μια νομενκλατούρα μπορείς να το κάνεις ξέροντας και κάτι χρήσιμο, το να ξέρεις μόνο την νομενκλατούρα οδηγεί σε στρατιές ανίκανων αργόμισθων, που όμως είναι φίλα προσκείμενοι στο εκάστοτε κόμμα

@ Dolly: Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λες για τους λόγους του δανείου, που είναι και σωστοί μέχρι ενός βαθμού. Απλά το μειονέκτημα είναι ότι για να κάνεις κάτι τέτοιο (που θα το κάνεις με βάση το μισθό σου), πρέπει να ξέρεις πόσα παίρνεις τώρα, πόσα παίρνεις σε 5, πόσα σε 10 και πόσα σε 20 χρόνια. Αν δεν είσαι στο δημόσιο, πού ξέρεις πόσα θα παίρνεις σε 5 χρόνια? Φαντάζεσαι μεν, βλέπεις την αγορά, αλλά δεν είσαι και σίγουρος! Επίσης με τους σημερινούς μισθούς, δεν περισσεύουν πολλά χρήματα για νοίκι και στεγαστικό, οπότε είναι αδύνατον να πάρεις στεγαστικό μόνος σου, μιλάμε πάντα για κάποιον με οικογένεια (όχι απαραίτητα παιδιά) = 2 μισθούς. Το άλλο μειονέκτημα είναι ότι πληρώνεις και δεσμεύεσαι τα καλύτερά σου χρόνια - μετά τα φοιτητικά- (30 με 50), οπότε μετά θα είσαι το ραμολιμέντο που κάνει ταξιδάκια ανά τον κόσμο, αφού έχεις φάει μια ζωή να κάνεις το δούλο 7-3 ή 9-5 ( 9-5 = 9 - 8 πλέον ) Βέβαια επειδή δεν έχω μπει στα -άντα ίσως να μην έχω το ίδιο αισθητήριο για τη στέγη

Παλιά είχε ένα κουμπάκι "suggest" που καταργήθηκε. Τι κρίμα . . .

Αυτό με τα δανεικά κλουβιά είναι πολύ ωραίο. Και έτσι είναι. Τις πταίει όμως? Το δάνειο σαν ιδέα. Αν εμένα ένας φίλος μου βρεθεί σε ανάγκη και μου πει π.χ. δώσε μου κάποια χρήματα, θα του τα δώσω. Δεν πρόκειται όμως να περιμένω αντάλλαγμα, ούτε καν τα χρήματα, εκτός αν καταφέρει να τα μαζέψει. Αυτό είναι το δάνειο. Αυτό που γίνεται σήμερα δεν λέγεται ακριβώς δάνειο. Είναι κάτι μεταξύ ληστείας και τοκοφλυφίας. Δηλαδή η τράπεζα σου δίνει δάνειο, αλλά οι όροι απέχουν αρκετά από το να χαρακτηριστούν φιλικοί. Με το απλοϊκό αυτό παράδειγμα είναι δυνατόν να καταλάβουμε ότι όταν στηρίζουμε το οικοδόμημα της ανάπτυξης πάνω σε κάτι που δεν υπάρχει (δάνεια), τότε έχουμε μεγάλη πιθανότητα να πέσουν τα πάντα σαν πύργο από τράπουλα. Αυτό το απλοϊκό παράδειγμα αρνούνται να καταλάβουν οι οικονομολόγοι και οι τράπεζες, και κρύβουν την πραγματικότητα μέσα από ένα σωρό φανφάρες και βλακείες του τύπου χαμηλό επιτόκιο, στεγαστικό δάνειο κλπ. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να πάρεις στεγαστικό το οποίο θα το αποπληρώσεις σε 20-30 χρόνια. Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι για 30 χρόνια θα είσαι σκλάβος? Ότι δεν θα μπορείς να κουνηθείς ρούπι? Τα στεγαστικά για μένα είναι αυτό που λέμε τα χρυσά κλουβιά.

Για μένα προσωπικά, τα έχει εξηγήσει όλα αυτή η ταινία: http://en.wikipedia.org/wiki/Wall_Street_%281987_film%29 Είμαι σίγουρος ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν και όσοι -προστατευτικοί- νόμοι κι αν εισαχθούν, εάν το κεφάλαιο είναι το #1 θέμα ανάπτυξης, η μιζέρια της μεγάλης λαϊκής μάζας θα συνεχίσει να υφίσταται, αφού ο καπιταλισμός απλά χρειάζεται τον άνθρωπο για να υπάρχει, αλλά δεν τον χρειάζεται να ευημερεί, αρκεί να τον κρατάει σε μια "nirvana" όπως η σημερινή, ώστε να μην επαναστατεί. Δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί για το κακό της ελλάδας. Φταίει το παγκόσμιο κοινωνικο πολιτικο γίγνεσθαι, που αφήνει τέτοιους κλέφτες να πολιτεύονται και να καπηλεύονται την δουλειά και την εργασία των ανθρώπων. Όσοι έχετε δει την άνωθεν ταινία, θα δείτε ανθρώπους να δουλεύουν, και ανθρώπους που παίζουν τη δουλειά των ανθρώπων (=εταιρίες) στο χρηματιστήριο. Για μένα το χρηματιστήριο είναι ένα οικοδόμημα της σύγχρονης οικονομίας που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Αυτή η διαπραγμάτευση της δουλειάς των ανθρώπων δεν θα πρέπει να υφίσταται. Στην τελική, κατά την άποψή μου, οι οικονομικές επιστήμες δεν είναι καν επιστήμες και δεν θα έπρεπε να διδάσκονται. Γιατί διδάσκουν οικονομία ενός τύπου και ενός επιπέδου, πολύπλοκη μεν, αφιερωμένη στον καπιταλισμό δε, και τα αποτελέσματα αυτού του "αέρα" τον βλέπουμε καθημερινά. Το ίδιο ισχύει για τις όποιες εταιρίες συμβούλων, συμβουλατόρων και μέτρησης χρηματοοικονομικής ικανότητας. Πιστεύω ότι κάνουν την τρίχα τριχιά χωρίς να γνωρίζουν ούτε τη διάμετρο της τρίχας, πολλώ δε μάλλον το υλικό της. Για τους πολιτικούς τα πράγματα είναι πιο απλά: θα έπρεπε να υπάρχει στροφή στο λαό και στα δημοψηφίσματα, και ενισχυμένη τοπική αυτοδιοίκηση και αυτοοργάνωση όσο δεν παίρνει. Όσο ο τσιφλικάς καθορίζει τα της ενορίας του, γίνεται, γινόταν και θα γίνεται μπάχαλο.

Εγώ πάντως έβαλα όπως βάζω κάθε φορά, το έχω τώρα στα 3/4 προς μισό και δεν αγχώνομαι. Όσον αφορά για οικονομική οδήγηση που λέτε, εγώ την προσέχω πάρα πολύ όταν ταξιδεύω, αλλά από ένα σημείο και μετά είναι κουραστικό. Το δικό μου πίνει αρκετά, και το πιο χαμηλό που έχω δει είναι 7.8l/100 σε ταξίδι. Πόλη καίει περίπου μια 10άρα. Δεν μπορώ όμως να οδηγάω σαν πεθαμένος επειδή ακριβαίνει η βενζίνη, προτιμώ να μην οδηγάω παρά να είμαι το κινητό εμπόδιο. Ειδικά κάτι τύπους που φρενάρουν 1 km πριν δεν τους αντέχω.

Το θέμα είναι όμως, όταν μεγάλο ποσοστό των νέων μπαίνουν στα πανεπιστήμια, να αξιοποιούνται. Αν είναι να φεύγουν εκτός (που εκεί ωθούμαστε από τις καταστάσεις - όσα θα παίρνω για διδακτορικό έξω θα παίρνω ελλάδα μετά από 20 χρόνια εργασίας στον τομέα μου ΚΑΙ ΑΝ) τότε προς τι οι σπουδές, τα ελληνικά και στο κάτω κάτω η χώρα. Ας το δώσουμε το προτεκτοράτο στις ΗΠΑ/Ε.Ε. να ηρεμήσουμε κι εμείς κι αυτοί.

Το έβαλα στο 4t forum, το βάζω κι εδώ: Χιόνι: Χιόνι στο δρόμο: -9 στο trip computer: Ελλαδάρα ηλιόλουστη:

Καλά το ότι δεν φεύγουμε δεν είναι standard. Αν σφίξουν τα πράγματα, ένα 10-20% των 20-30 ετών θα χαιρετήσει τη χώρα. Θα εισάγουν βέβαια μετανάστες να αναπληρώσουν την τρύπα, γιατί ως γνωστόν οι λίγοι και πλουσιότεροι θα χρειάζονται περισσότερους υπηρέτες. Μέχρι να την διαλύσουμε τελείως και να την παραδώσουμε στους . . . εταίρους.

Μου βγάζει το punto μου steering fail στην ηλεκτρική κρεμαγιέρα. Έχει κανείς εμπειρία? Είναι common epic fail των punto Καλά όσον αφορά τους δρόμους, το τι γίνεται είναι απίστευτο. Αφού σκέφτομαι πλέον να φέρω τον σταυρό από το πορτ-μπαγκάζ κάτω από το κάθισμα του συνοδηγού να μπορώ να δέρνω και να απαλάσσω τους δρόμους από τον εκάστοτε ανίκανο - άσχετο - επικίνδυνο 2, 3 και 4 κυκλιστή!

Δεν διαφωνώ, αλλά προτιμάς ευκολία ή αξιοπιστία? Θεωρώ ότι με δεδομένο κόστος, μια απλή λύση είναι πιο αξιόπιστη από μια σύνθετη. Είναι θέμα πιθανοτήτων. Το ότι στο 99% των περιπτώσεων δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν σημαίνει ότι 1 στους 100 αξίζει να πεθαίνει. Μη μου πεις ότι όλα τα αυτοκίνητα που έχουν ηλεκτρονικό γκάζι έχουν και asr+esp! Στα 2 αυτοκίνητα που οδηγώ, βλέπω ότι το καινούριο, παρ'όλο που είναι έτη φωτός μπροστά από το παλιό, έχει περισσότερα points of failure. Δεν λέω ότι δεν είναι καλύτερο ή πιο εύχρηστο, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να στραφεί η βιομηχανία πρωτίστως στην αξιοπιστία και μετά σε όλα τα υπόλοιπα. Γιατί δεν κάνουν όλοι ανακλήσεις, σε πιο μικρά ποσοστά σου λέει οκ, κάνε μου μήνυση και θα σε πληρώσω, με συμφέρει πιο πολύ. Και αν δεν γίνει ατύχημα, απλά αλλάζεις το ανταλλακτικό πληρώνοντάς το από την τσέπη σου.

Γενικά όταν αντικαθιστάς ένα απλό σύστημα που δουλεύει άμεσα (πατάς γκάζι - τραβάς πεταλούδα) με ένα περίπλοκο που έχει ποτενσιόμετρο, μοτέρ, διασύνδεση και εγκέφαλο είσαι άξιος της μοίρας σου.

Δεν είναι έτσι Γιώργο δυστυχώς. Θα έπρεπε να τον σκίσεις τον 55άρη μεροκαματιάρη. Και αυτόν, και τον επόμενο, και τον μεθεπόμενο. Όταν ξεμείνουν οι ιδιοκτήτες από οδηγούς, τότε θα αρχίσουν να συντηρούν τα οχήματα. Σκληρό, αλλά αναγκαίο. Κι εγώ σαν εσένα θα αντιδρούσα, δυστυχώς όμως φαίνεται ότι η αστυνομία έχει κι αυτή μερίδιο ευθύνης στην ατιμωρισία. Θα σε πιάσει αν πας με το saab με 140 αντί για 120, που δεν υπάρχει ουσιώδης διαφορά, αλλά τον εν δυνάμει δολοφόνο σου προτείνει να μην του γράψεις την πλήρη ποινή.

Το μεταχειρισμένο είναι πολύ δύσκολη αγορά. Εγώ προσωπικά το αγόρασα από κολλητό χωρίς ψάξιμο. Σε κάθε άλλη περίπτωση, είναι πολύ δύσκολο να βρεις τι έχει γίνει. Προσωπικά προτιμώ να αγοράσω από έναν ιδιώτη που θα μου πει σταράτα έχιε αυτό και αυτό οτ πρόβλημα, παρά από μαντρά που θα πάει να πουλήσει atos για 360 modena.

Τι αυτοκίνητο είναι αυτό με τα τόσα οργανάκια??

Επειδή το είχα ξεχάσει ( ) έβαλα barum polaris 2 χειμερινά, τα σπάσανε! Φέτες στις άλπεις (150+) και με έβγαλαν ασπροπρόσωπο στη Modena που είχε 20-30 πόντους χιόνι. Οι κακόμοιροι οι Ιταλοί σπινιάρανε συνέχεια κι εγώ πήγαινα κυριλλέ Πολύ χιόνι όμως, το έφαγα με το κουτάλι

50 ευρώ: http://cgi.ebay.com/ebaymotors/Wiper-Transmission-SAAB-9-3-2003-03-2004-04-2005-05_W0QQcmdZViewItemQQhashZitem3a556d5d6eQQitemZ250541333870QQptZMotorsQ5fCarQ5fTruckQ5fPartsQ5fAccessories Για ένα τέτοιο εξάρτημα (σιδερικό ήσσονος σημασίας) και μεταχείρω να βάλεις δεν νομίζω ότι έχεις πρόβλημα ρε george!

Αν το κάνετε μετά τις 22/12, θα έρθω με χειμερινά

Κοίτα, και το VTEC δεν το λες γραμμικό (για τις εκδόσεις που μιλάμε). Η λειτουργία των παλιών εκδόσεων ίσως είναι σαν τα παλιά turbo. Αυτό που θεωρείται γραμμικό είναι ένα μεγάλου κυβισμού ατμοσφαιρικό μοτέρ. Πόσοι όμως μπορούν να αγοράσουν 3000 κυβικά για 200 άλογα και πόσοι 1400-1600 ? Δεν είναι μόνο τα τεκμήρια/εφορία, είναι και η κίνηση στην πόλη. Θα κινείσαι στην αθήνα με 3000 κυβικά ρελαντί? Η VW έχει κάνει κίνηση ματ με τα tsi/tfsi etc. και το ξέρει Ακόμη και την έκδοση με τα 120 άλογα να πάρεις, παίρνεις ροπή δίλιτρου ατμοσφαιρικού, δηλαδή πολύ άνετο ταξίδι. Ειδικά για αμάξια μέχρι golf, με 120 άλογα και 20kg ροπής πιστεύω δουλεύουν αέρα (δεν βάζουν φωτιά στο δρόμο αλλά κάνεις καλό ταξίδι). Επίσης το γεγονός ότι έχουν μόνο turbo και όχι παράλληλα και compressor προσωπικά με κάνει να τα εμπιστεύομαι έχοντας λιγότερα point of failure (που όσο και να βελτιώσεις κάτι, όσο πιο απλό μηχανολογικά είναι, τόσο πιο λίγα προβλήματα έχει πιθανότητα να βγάλει).

Μάλλον για κάνα πεζάκι ψήνομαι, γιατί έχοντας το 1400 θέλω και το μεγάλο για παιχνίδι. Επίσης 1000-1500 ευρώ μπορώ να τα πετάξω ελαφρά την καρδία, 6-7 όχι Αμάξι για να κάνω τη δουλειά μου έχω, αυτά: 1. δεν εκτελωνίζονται (euro 1 και πριν δεν μπορείς) 2. δεν συμφέρει γενικά η αγορά τους από άποψη συντήρησης (και όχι, προφανώς δεν σκοπεύω να το συντηρώ, όσο βγάλει, ειδικά να πληρώνω maserati δέν έχω και τα χρήματα ) 3. είναι γαμώ τα αυτοκινητάκια λόγω αμεσότητας αυτά του 80-90. Αυτό που πραγματικά θέλω, είναι η ghibli, εδώ και χρόνια, αλλά δεν μου κάθεται Fotme ωραίο το aud-άκι, με έβαλες σε σκέψεις Αν και η αλήθεια είναι ότι μάλλον τα 1500-2000 θα τα φάω σε βενζίνη του Punto παρά σε χρέπι Ακολουθεί teaser από driving in europe (μιας και πιστεύω είναι σχετικό με το thread!):

Είμαι μεταξύ 309 gti 8v 91 @1500 ευρώ, biturbo του 85 με 2000 ευρώ και quatroporte του 95 με 6-7. 2-3 μειονεκτήματα έχω εντοπίσει: 1. Θα τα έχω να τα κοιτάω (δεν θα μπορώ να τα εκτελωνίσω ούτε θα συμφέρει) 2. Δεν είμαι σίγουρος για το . . . αξιόπλοον 3. Δεν ξέρω αν θα τη βγάλουν μέχρι την πατρίδα

Cogito ergo sum.+- (RAM 2000)

Να βαλεις facebook! Εδώ κι αν υπάρχει πρόβλημα χειμερινού - θερινού Μάλλον για 1 μήνα δε λέει να τα αλλάξω. Οπότε . . . θα οδηγάω με δελτίο καιρού. Άμα χιονίσει θα βγάζω απαγορευτικό Για Ελλάδα τα χειμερινά δεν αξίζουν, γιατί κερδίζεις με θερμοκρασίες <5 βαθμούς, που στην Ελλάδα δεν πολυ έχει (εννοώ προφανώς Αθήνα, τώρα εννοείται αν μένεις σε κάποιο ορεινό μέρος ή πιο βόρεια αλλάζει το πράγμα). Οπότε γι' αυτό τα τσιγγουνεύομαι. Επίσης με τα χειμερινά στο στεγνό λένε ότι δεν πρέπει να περνάς τα 100 χιλιόμετρα. Το καλό είναι ότι για τις καθημερινές μου μετακινήσεις δεν χρειάζομαι το αυτοκίνητο, οπότε λογικά τό 'χουμε Πάντως αξίζει να οδηγείσετε στην Ευρώπη, και μόνο για την εμπειρία. Το κόστος δεν είναι μεγάλο, είναι σαν ταξίδι στην Ελλάδα, η Βενζίνη είναι παντού (Ιταλία - Αυστρία - Γερμανία - Τσεχία) στα ίδια επίπεδα με Ελλάδα +/- 20% οπότε μην ακούτε όσους λένε ότι έχουμε φτηνή βενζίνη Το μόνο "δύσκολο" είναι το καράβι για Ιταλία και οι καιρικές συνθήκες. Αλλά από το να ακούω για καγκουριές σε βάρκιζα λιμανάκια παραλιακή κλπ κλπ για μένα καλύτερα τα λεφτά που θα πετάξεις να αλλάξεις . . . ζαντολάστιχα να τα δώσεις να κάνεις ένα ταξιδάκι να ξεκολλήσει και λίγο το μυαλό σου