mstrsensei

Εικόνες ολικής καταστροφής στη μαρτυρική Μαριούπολη: Νέες δορυφορικές φωτογραφίες φρίκης [photos, videos] | Hellasjournal.com HELLASJOURNAL.COM Δορυφορικές φωτογραφίες που ελήφθησαν σήμερα το πρωί δείχνουν Το προηγούμενο Σάββατο, ο ΠΘ του Iσραήλ, (παρά την αργία που τηρούν τη συγκεκριμένη ημέρα) έκανε έναν διπλωματικό μαραθώνιο, ταξιδεύοντας επί ώρες και συνομιλώντας όχι μόνο με τα εμπλεκόμενα μέρη, αλλά και με όσους είναι σε θέση να παίξουν ρόλο σε μια προσπάθεια εξεύρεσης λύσης. Μάλιστα επέλεξε να έχει στα ταξίδια και ένα υπουργό που έχει γεννηθεί στην Ουκρανία και είναι Ρωσόφωνος, ώστε να συμβάλλει στο να πέσουν οι τόνοι, δείχνοντας πως έχει άμεσο ενδιαφέρον αφού πολλοί είναι οι πολίτες του οι οποίοι έχουν καταγωγή από τη Ρωσία και την Ουκρανία. Όλα αυτά παρότι είχε ήδη φροντίσει να ειδοποιήσει τους ομοεθνείς του που έμεναν στην περιοχή για τον κίνδυνο που ελλόχευε, ώστε να οδηγηθούν σε ασφαλέστερα σημεία. Παράλληλα φρόντισε να κρατήσει τους διαύλους της διπλωματίας ανοιχτούς, με όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές, καθώς οι προσπάθειες παράκαμψης των ενεργειακών πηγών από τη Ρωσία, θα μπορούσαν να φέρουν το Ιράν σε ευνοϊκότερη θέση προς τη Δύση. Έπραξε δηλαδή σαν σκακιστής της πολιτικής, υπολογίζοντας και συνεκτιμώντας τα επόμενα βήματα αυτής της διένεξης. Το ίδιο Σάββατο, ο ΠΘ αυτού του κράτους, πήγε στη Σύρο για λουκούμια, χαλβαδόπιτες και φωτογραφήσεις. Μάλλον ένιωσε κουρασμένος από τα όπλα που έστειλε (σαν να τα είχε κουβαλήσει στην πλάτη), και αποφάσισε να το ρίξει έξω για ένα τριήμερο. Με τον ένα πρόξενο (στην Οδησσό) να ταξιδεύει προς τη Μολδαβία υπό τον φόβο του εγκλωβισμού και τον άλλο πρόξενο (στη Μαριούπολη), εκλωβισμένο στο πεδίο των εχθροπραξιών. Οι ανησυχίες του ΠΘ, μάλλον περιορίζονταν στο αν θα καταφέρει να πετάξει χαρταετό. Το ίδιο διάστημα η Μαριούπολη, (μια πόλη περίπου τριπλάσια σε πληθυσμό από την τρίτη μεγαλύτερη Ελληνική πόλη), στην οποία κατοικεί 6ψήφιος αριθμός Ελλήνων, πολιορκείται από στρατιωτικούς και παραστρατιωτικούς, έχοντας ως αμυνόμενους νεό-ναζί από διάφορες γωνιές της Ευρώπης. Οι άνθρωποι εκεί, πολλοί εκ' των οποίων είχαν φτάσει, όταν ισοπεδώθηκαν τα χωριά τους, παραμένουν σε υπόγεια χωρίς ρεύμα, θέρμανση, τρόφιμα και νερό. Με ελάχιστες δυνατότητες επαφής με τον υπόλοιπο κόσμο, παρακαλούν σε κάθε ευκαιρία κάποιος να μεταφέρει τον πόνο και την αγωνία τους και να οργανώσει μια προσπάθεια εκκένωσης του άμαχου πληθυσμού. Καθώς βρίσκονται περικυκλωμένοι και τα πυρά προέρχονται κι από τις δύο πλευρές, η πιο ασφαλής διέξοδος θα ήταν προς τη θάλασσα. Τον χώρο εφοπλιστών - καναλαρχών που θησαυρίζουν αυτό τον καιρό μεταφέροντας LNG και πετρέλαιο από όλες τις διαθέσιμες πηγές. Κι όμως ενώ στον τόπο αυτό πολλοί διαφημίζουν την ευαισθησία και την μεγαλοψυχία τους, μέσα από τα media που κατέχουν ή καθοδηγούν, δεν υπήρξε καμία σοβαρή πρωτοβουλία (έστω για τα μάτια του κόσμου), από την κυβέρνηση ή από κάποιον ισχυρό παράγοντα, προκειμένου να βοηθηθούν οι βασανισμένοι αυτοί άνθρωποι. Το μόνο που φαίνεται να τους ενδιαφέρει είναι να αποτελέσουν θέαμα και φθηνή πρώτη ύλη για τη μηχανή προπαγάνδας της εκάστοτε πλευράς. Για να αναμασήσουν τη φράση "ανθρωπιστική κρίση" σε σοβαροφανή δελτία, πριν κάνουν πάσα το κοινό σε αποχαυνωτικά reality shows...

Η συχνή απόδοση χαρακτηρισμών όπως "χούντα" σε μια εκλεγμένη κυβέρνηση όπως η σημερινή δεν εκτιμώ πως είναι εύστοχη. Δεν έχουν καταλάβει την εξουσία πραξικοπηματικά με τη βία και δεν μετέρχονται τέτοιων μέσων για να διατηρηθούν σε αυτή. Από την άλλη πλευρά αυτό που είναι στενάχωρο είναι να βλέπεις πως σε ορισμένες κομβικές επιλογές που επηρεάζουν συγκεκριμένα συμφέροντα, ό,τι και να ψηφιστεί τελικά βγαίνει ... το ίδιο. Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να είναι πολύ πιο πολύπλοκη και δύσκολη στην αντιμετώπιση από μια χούντα, όπου η πηγή των προβλημάτων είναι πιο ξεκάθαρη και σαφής. Οι κυβερνώντες μετά την πρόσφατη (τουλάχιστον) αμφιλεγόμενη απόφαση της αποστολής πολεμικού υλικού που προσπάθησαν να φτιασιδώσουν πρόχειρα επαναλαμβάνοντας τσιτάτα σε δημοφιλή και φιλικά προσκείμενα μέσα, θα περίμενε κανείς να δείξουν στοιχειώδη ευαισθησία (έστω για τα μάτια του κόσμου), και να προσπαθήσουν να οργανώσουν μια προσπάθεια απεγκλωβισμού κατοίκων από τη Μαριούπολη. (Όχι 40 αυτοκινήτων κυρίως ανταποκριτών που οργανώθηκε από τον συγκινητικό πρόξενο). Θα περίμενε κανείς να υπάρχει κινητικότητα και να έχουν εστιάσει την προσοχή τους στην τραγωδία που εκτυλίσσεται προσπαθώντας να κρατήσουν ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας και να δημιουργήσουν μια οδό διαφυγής για τους ανθρώπους που βρίσκονται σε ένα πεδίο βολής, χωρίς καύσιμα, χωρίς ρεύμα, χωρίς προμήθειες και με ελάχιστο πόσιμο νερό. Κι όμως, την ώρα που ο Ισραηλινός πρωθυπουργός έχει επιδοθεί σε έναν μαραθώνιο ταξιδιών και διαβουλεύσεων για κατάπαυση πυρός και ακόμα και ο Ερντογάν κάνει ενέργειες διαμεσολάβησης, ο βασικός υπεύθυνος για τη δωρεά οπλισμού με fast track διαδικασίες, σε μια χώρα που αποτελεί βασικότατο πελάτη και συνεργάτη της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας τα τελευταία χρόνια, κόβοντας τις τελευταίες γέφυρες επαφής με την άλλη πλευρά, που θα ήταν πολύτιμες σε αυτές τις στιγμές, εμφανίστηκε να χαριεντίζεται σε γήπεδο, βγάζοντας φωτογραφίες με ομάδα βόλεϊ... Εκεί έριξε το βάρος του νιώθωντας πως έχει κάνει το καθήκον του. Προφανώς αυτό που νιώθει ως καθήκον δεν έχει καμία σχέση με την προστασία των χιλιάδων αθώων ανθρώπων που εξέθεσε σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο με τις αποφάσεις του. Ως θλιβερός λακές, καθήκον θεωρεί μόνο την ταχύτερη υλοποίηση εντολών που δίνονται από τρίτα κέντρα. Οι εικόνες στο άρθρο που ακολουθεί είναι σκληρές. Πολύ πιο σκληρή είναι η πραγματικότητα για ένα σωρό ανθρώπους (και όχι μόνο) που πληρώνουν τον αμοραλισμό και την ανοησία δικτατόρων, πρακτορίσκων και μαριονετών. Mariupol: Ukrainian father weeps for his dead teenage son as Russian forces bombard port city NEWS.SKY.COM The city has been subjected to a relentless shelling by Russian forces and photographs have exposed the growing civilian cost.

Είναι προφανές πως πέρα από όποια δικαιολογία για εγκλήματα παραστρατιωτικών, η Ρωσική κίνηση για εισβολή είναι μια ακραία και απαράδεκτη ενέργεια που στοιχίζει ζωές και καταπατά δικαιώματα αθώων ανθρώπων. Αν η ουκρανική κυβέρνηση (που προέκυψε και από παρεμβάσεις) είχε ρόλο σε εγκλήματα, θα μπορούσαν να την θέσουν στο περιθώριο αξιοποιώντας υπηρεσίες και μέσα που δε θα πλήγωναν απλούς ανθρώπους. Δεν κυνηγάς κουνούπια κραδαίνοντας βαριοπούλα. Η καταδίκη μιας τέτοιας κίνησης, και σε εγχώριο κυβερνητικό επίπεδο είναι αυτονόητη. Ορθώς έγινε. Όμως η βιασύνη να δείξουν κάποιοι κρατικοί αξιωματούχοι πως εξοπλίζουν fast track και δέχονται οποιαδήποτε θέση προβάλλεται από τη μία πλευρά, δεν είναι ούτε αυτονόητη, ούτε δεδομένα ηθική, ούτε συμφέρουσα για τη χώρα και τους ομοεθνείς. Σε έναν τόπο που υπάρχουν πολυάριθμοι Έλληνες εδώ και αιώνες, και έχουν υποστεί ήδη τεράστια βάσανα και διωγμούς από τις τακτικές στρατοκρατικών καθεστώτων και από λάθη πολιτικής του Ελληνικού κράτους, η προστασία αυτών των ανθρώπων θα έπρεπε να βρίσκεται στο επίκεντρο της Ελληνικής πολιτείας. Αντ' αυτού παρακολουθούμε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Βλέπουμε την υιοθέτηση επικίνδυνων και επιζήμιων θέσεων που θέτουν σε τεράστιο κίνδυνο μια κοινότητα που αριθμεί περισσότερους από 120.000 ανθρώπους. Αντί να διδαχθούμε από το παράδειγμα του Ισραήλ που φρόντισε εγκαίρως να προειδοποιήσει για τη σοβαρότητα της κατάστασης και να εκκενώσει περιοχές από ανθρώπους του, διατηρώντας παράλληλα μια ισορροπημένη και στρατηγικά σχεδιασμένη θέση, κάνουμε δυστυχώς το ακριβώς αντίθετο. Μια επιφανειακή και ανούσια στήριξη του πληθυσμού, που εκφράζεται μέσα από κενά λόγια, όταν η μόνη πραγματική βοήθεια βασίζεται στην υπευθυνότητα και αυτοθυσία που δείχνουν δύο Πρόξενοι. Η βιασύνη με την οποία προσπάθησαν να περάσουν στα ψιλά το φόνο και τον τραυματισμό ανθρώπων στο χωριό Γράνιτνα (αναφέροντας πως ήταν ένα τυχαίο γεγονός από μεθυσμένους, λες και συμβαίνει καθημερινά στρατιωτικοί να τα πίνουν και στο τσακίρ κέφι να γαζώνουν και μερικούς ντόπιους εθνοφρουρούς στην τοπική ταβέρνα), και η βιασύνη με την οποία υιοθέτησαν τις θέσεις της μίας πλευράς για τους ανθρώπους που χάθηκαν στο Σαρτανά και στο χωριό Μπουχάς, δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για την ποιότητα της εξωτερικής πολιτικής που φαίνεται να ασκεί ο τωρινός πρωθυπουργός (παρακάμπτοντας άλλα αρμόδια θεσμικά πρόσωπα). Με αυτή την τακτική, όχι απλώς δεν προστατεύουν αλλά καθιστούν ως στόχο και των δύο πλευρών τον τοπικό Ελληνικό πληθυσμό. Από τη μία πλευρά για λόγους προπαγανδιστικούς, και από την άλλη πλευρά για λόγους αντεκδίκησης. Η Ελληνική πλευρά είχε κάθε λόγο να πρωτοστατεί σε ρόλο ειρηνοποιού, συγκεντρώνοντας και μοιράζοντας είδη πρώτης ανάγκης και ιατροφαρμακευτικό υλικό, επιμένοντας για άμεση παύση εχθροπραξιών, και προτείνοντας το χώρο της ως έδαφος για συνομιλίες ειρήνευσης (ακόμα κι αν οι προτάσεις αυτές δεν συγκεντρώνουν σοβαρές πιθανότητες για θετική ανταπόκριση). Έπρεπε να έχει διατηρήσει ανοικτές γραμμές προς κάθε πλευρά και να έχει κινηθεί διπλωματικά πιέζοντας και τις δύο πλευρές για προσωρινή παύση εχθροπραξιών μέχρι να εκκενωθεί δια θαλάσσης ο άμαχος πληθυσμός στην περιοχή της Μαριούπολης που συμπιέζεται σε έναν κλοιό ενόπλων με στρατιωτικούς και παραστρατιωτικούς να αλωνίζουν μέσα στις πόλεις. Κι όμως, όχι μόνο δεν έχει υπάρξει οποιαδήποτε ουσιαστική πρωτοβουλία, αλλά αντιθέτως η προσπάθεια που γίνεται είναι να αξιοποιηθεί το θέμα για λόγους εντυπώσεων. Δυστυχώς η στάση της Ελληνικής "ηγεσίας" είναι πολύ κατώτερη των περιστάσεων, με κινήσεις που ταιριάζουν σε έναν αχθοφοράκια ξένων παραγόντων. Ο Σαρτανάς που έχει ήδη πληρώσει βαρύτατο τίμημα από τις εχθροπραξίες και παρουσιάζεται ως χωριό, είναι (για τα ελληνικά δεδομένα) πόλη, με πενταψήφιο αριθμό κατοίκων που στην πλειοψηφία τους είναι Έλληνες της Κριμαίας που μετεγκαταστάθηκαν στην περιοχή κατά τα τέλη του 18ου αιώνα. Οι άνθρωποι έχουν κρατήσει με δυσκολία τη μητρική τους γλώσσα, προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα από αντιξοότητες και διατηρούν ακόμα και σήμερα την ταυτότητά τους και την αγάπη τους για την πατρίδα. Δυστυχώς όμως, αυτή αντί να τους προστατεύσει για μία ακόμη φορά τους αφήνει έρμαιο στα χέρια στρατιωτικών/παραστρατιωτικών, ή ακόμα χειρότερα τους χρησιμοποιεί για άλλα βρώμικα παιχνίδια. (Οι εικόνες είναι από σχολείο στο Σαρτανά και από το Μουσείο Εθνογραφίας Ελλήνων της Αζοφικής).

Θεωρώ πως η εξηλασμένη πολυστερίνη (που συνήθως αποκαλείται στην εγχώρια αγορά DOW, από την εταιρεία παραγωγής), δεν είναι το καλύτερο υλικό για τέτοιες χρήσεις, ακόμα κι αν πρόκειται για φύλλα μεγάλου πάχους. Τα νύχια της γάτας και οι μηχανικές καταπονήσεις που θα υποστεί μοιραία μια τέτοια κατασκευή, δεν θα της επιτρέψουν να μακροημερεύσει ή να μείνει για καιρό σε καλή κατάσταση. Ένα κόντρα πλακέ θαλάσσης έχει μεγαλύτερες ανοχές και θα λειτουργούσε καλύτερα ως υλικό σε αυτή την περίπτωση.

Το σκίτσο που ζορίζει τον επίδοξο σουλτάνο.

^ Δεν έχει τύχει να διαβάσω τί πιστοποιητικά εγκυρότητας απαιτείται να έχει ένα άρθρο γνώμης, ούτε το όνομα του αρθρογράφου (Ζαχαρίας Β. Μίχας) με εντυπωσίασε. Waiting...

Πανευρωπαϊκά σχέδια Τουρκίας μέσω Ισλάμ, με την Ελλάδα θύμα μιας ανόητης "πολιτικής ορθότητας" WWW.DEFENCE-POINT.GR Επί Ερντογάν, η στρατηγική της Άγκυρας είναι παγκόσμια. Χαράσσεται με την Τουρκία να αντιμετωπίζεται σαν το κέντρο του κόσμου. Στη...

Η δεύτερη μελέτη που παρέθεσες αποσπασματικά, είναι προγενέστερη και υπάρχει η αναφορά της στη βιβλιογραφία της νεότερης μελέτης των Αυστριακών. Πρόκειται για δοκιμή απενεργοποίησης in vitro τριών ιών του αναπνευστικού, από το συνδυασμό Amyl Meta Cresol και διχλωροβενζυλικής αλκοόλης που χρησιμοποιούν οι strepsils. Όπως είχα σημειώσει αξίζει κανείς να προσέξει τις πηγές των ερευνών. Στην παλαιότερη που υποστηρίζει την αποτελεσματικότητα των strepsils της Reckitt Benckiser, έχει αξιοποιηθεί η βρετανική εταιρεία Virology Ltd. Αντίθετα στη νεότερη που αναδεικνύει τη σαφώς υψηλότερη αποτελεσματικότητα των Coldamaris, αξιοποιείται η Αυστριακή Marinomed Biotechnologie GmbH. Η συμβουλή μου δε διαφοροποιείται. Αν κάποιος θέλει να χρησιμοποιήσει παστίλιες, προφανώς είναι ελεύθερος να το κάνει, αλλά ας μην το θεωρήσει βασικό μέτρο προφύλαξης, παρά μόνο ως μια ύστατη μορφή συμπληρωματικής θωράκισης για ομάδες υψηλού κινδύνου. Άλλωστε πολλά προβλήματα που έχουν επιλυθεί in vitro σε "Tubes και Dishes", παραμένουν ανεπίλυτα in vivo. Αν θέλει να επιλέξει μεταξύ των δύο, η συγκέντρωση και τα αποτελέσματα της πιο πρόσφατης μελέτης δείχνουν πως οι Coldamaris εμφανίζουν υψηλότερη αποτελεσματικότητα καλύπτοντας και μεγαλύτερο εύρος ιών. Η δραστική τους ουσία, υπάρχει σε ρινικό σπρέι που διατίθεται και σε Ελληνικά φαρμακεία.

Είναι ευχάριστο στοιχείο η αναζήτηση σε δημοσιεύσεις και έρευνες, αλλά θα πρότεινα να είμαστε αρκετά επιφυλακτικοί, αξιολογώντας τόσο το πλήθος όσο και την αξιοπιστία των προσώπων/οργανισμών που έχουν κάνει τη δημοσίευση. Επίσης το συμπέρασμα που βγάζει η μελέτη αυτή απέχει αρκετά από το να λιώσουμε στις strepsils. Η έρευνα έχει γίνει από ανθρώπους της Marinomed Biotechnologie GmbH, για να συγκρίνουν τη δράση συγκεκριμένων ουσιών που χρησιμοποιούνται σε παστίλιες του εμπορίου ως ενεργές θεραπείες για τον πονόλαιμο. Η σύνοψή τους αναφέρει πως οι παστίλιες Coldamaris που περιέχουν μια πατενταρισμένη μορφή αντι-ιικής Γιώτα Καραγενάνης είναι πολύ πιο δραστικές απέναντι στους ιούς που εξετάστηκαν, σε σχέση με τα είδη των strepsils που δοκιμάστηκαν. Οι παστίλιες αυτές δε φαίνεται να έρχονται στην Ελλάδα, αλλά όποιος θέλει μπορεί να ψάξει περισσότερες πληροφορίες στο site του προϊόντος. http://www.coldamaris.at/ Πιθανόν να μπορεί κανείς να παραγγείλει από online φαρμακεία της Αυστρίας, αλλά δε θα το πρότεινα ως βασικό μέτρο προφύλαξης, παρά μόνο ως μια ύστατη μορφή συμπληρωματικής θωράκισης για ομάδες υψηλού κινδύνου. Αν πρόκειται κάποιος να μπει στη διαδικασία να ψάξει, θα βρει και άλλα σκευάσματα με Γιώτα Καραγενάνη, τα οποία είναι διαθέσιμα πιθανότατα και στην τοπική αγορά. Αν κριθεί χρήσιμο μπορώ να ποστάρω αντίστοιχα προϊόντα (όπως ρινικό σπρέι), αλλά η συμβουλή μου είναι να μη βασίζουμε τις αμυνές μας μόνο σε δημοσιεύσεις, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να αξιολογήσουμε την ποιότητά τους γιατί η διαδικασία καμιά φορά λειτουργεί αντίστροφα παρά τις καλές προθέσεις μας.

Οι ιταλικές συστάσεις για την πρόληψη του ιού προσαρμοσμένες για τους ελληνόφωνους κατοίκους της Κάτω Ιταλίας. https://www.facebook.com/toddomadigreko/photos/a.348697065555544/859967081095204/?type=3&theater

Με ευρωπαϊκό χρήμα οι Τούρκοι θέλουν να ρίξουν και τον φράχτη στον Έβρο.

Γ. Καραμπελιάς : Μεταναστευτικό, ζήτημα πλέον Εθνικής μας επιβίωσης και συνοχής .

Αν δε σε ενδιαφέρει το σετ και ψάχνεις κυρίως για απογυμνωτή είχα προσέξει έναν αντίστοιχο στα ράφια του Leroy Merlin. (Δεν τον έχω, οπότε δε μπορώ να κρίνω την ποιότητά του). (https://www.leroymerlin.gr/gr/ergaleia/ergaleia-heiros/penses-koftes-tanalies/apogumnotis-kalodion-dexter-mikous-200mm-62285426/)

Το ρίγος θα ενταθεί, σε όποιον δει το βίντεο και ανακαλύψει στα πρώτα πλάνα πως πίσω από το Baldur's Gate κρύβεται ο Δημήτρης Καρύδας. ?

Αν χρειάζεσαι την κρούση την οποία αναφέρεις στη δεύτερη παράγραφο, το συγκεκριμένο από τα τεχνικά χαρακτηριστικά, δε φαίνεται να είναι κρουστικό.

Υπάρχουν πολλά συμβατά εξαρτήματα, αρκεί να βεβαιωθείς πως η υποδοχή είναι η σωστή για το εργαλείο. Δίνω ενδεικτικά κάποια παραδείγματα, αλλά μπορείς να βρεις περισσότερες επιλογές σε εγχώρια καταστήματα, σε ebay και σε άλλα online stores. https://www.banggood.com/79mm-Triangular-Sanding-Pad-Oscillating-Multi-Tool-Saw-Blades-fits-For-Bosch-Fein-Multi-Master-p-1044695.html?rmmds=category&cur_warehouse=CN https://www.banggood.com/57x37mm-Stainless-Steel-Sand-Disc-p-1211442.html?rmmds=category&cur_warehouse=CN https://www.banggood.com/34Pcs-Oscillating-Multi-Tool-Sanding-Paper-Kit-60120180240-Grit-Sandpaper-Two-Oscillating-Tool-p-1139739.html?cur_warehouse=CN Έχοντας χρησιμοποιήσει ένα παρόμοιο πολυεργαλείο μπαταρίας, το θεωρώ βολικό για συγκεκριμένες κοπές που δύσκολα γίνονται από άλλα ηλεκτρικά εργαλεία. Ο θόρυβος κατά τη λειτουργία σε αυτό που χρησιμοποίησα ήταν αρκετός αλλά όχι "απαγορευτικός".

Βαρώτσος: Δεν θα πάει στα Σκόπια ο «Δρομέας» - Δεν είμαι τρελός! Με προσβάλλει η διάψευση Ζορμπά

Δεν αναφέρθηκα σε επιφανειακή ευπρέπεια, αλλά σε ευγένεια και λεπτότητα, ακόμα και όταν διαφωνείς. Και αυτό δεν είναι λιγότερο χρήσιμο στο καφενείο ή οπουδήποτε βρίσκεσαι, ούτε στείρο, ούτε απλώς ηθικοπλαστικό, είναι στοιχείο πολιτισμού. Και η αθυροστομία έχει τη χρησιμότητά της, αρκεί να γίνεται μέσα από μια αριστοφανική προσέγγιση. (Το "σλαβόσποροι" που έγραψες για παράδειγμα, δεν χρειαζόταν ως χαρακτηρισμός, καθώς η όποια προσέγγιση απέναντι στο ζήτημα δεν έχει να κάνει με θύμο απέναντι σε ένα λαό που του προβάλλουν οργανωμένα ένα άλλο αφήγημα για την ιστορική του κληρονομιά.) Το πρόβλημα με τη σειρά δεν εντοπίζεται μόνο στην ερμηνεία του όρου "να γνωστοποιήσει", αλλά στην καθορισμένη αλληλουχία των ενεργειών, που δεν τηρήθηκε. Έπρεπε οι αλλαγές στο σύνταγμα να έχουν ολοκληρωθεί στο σύνολό τους (το 2018), και κατόπιν να ακολουθήσει η Ελληνική πλευρά. Σειρά που δεν τηρήθηκε, αφού ο υφυπουργός δήλωσε πως οι αλλαγές του Συντάγματος στα Σκόπια θα ολοκληρωθούν όχι μετά την κύρωση της Συμφωνίας από την Ελληνική Βουλή, αλλά μετά την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ. Χωρίς επίσης να γνωρίζω με ποια ιδιότητα κρίνεις τις νομικές γνώσεις των συμμετεχόντων στο θέμα, σου επισημαίνω πως το επιχείρημά σου δεν ισχύει καθώς μικρές για την εποχή ελλείψεις σε συνθήκες του παρελθόντος έχουν αφήσει χώρο να εγερθούν διεκδικήσεις από άλλες πλευρές, όπως αυτές που αφορούν τις λεγόμενες βραχονησίδες. (Συνθήκη της Λωζάνης 1923, Συνθήκη των Παρισίων 1947). Ούτε βέβαια αυτό που θεωρείς εσύ αυτονόητο (για το Αρχαίο Βασίλειο των Μακεδόνων), είναι απαραιτήτως αποδεκτό από την άλλη πλευρά. (Αυτό όταν έχεις την ευκαιρία να το καθορίσεις, το πράττεις, δεν περιμένεις μια "άλλη φορά"). Όσο για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας, ποτέ δεν είναι άσκοπη μια επιστροφή στις πηγές της ιστορίας όπως για παράδειγμα στον Ηρόδοτο, τον "πατέρα" της ιστορίας, που προσδιορίζει τους Μακεδόνες ως Ελληνικό φύλο, ή το Θουκυδίδη, και στις αναφορές για συμμετοχή των Μακεδόνων στους Ολυμπιακούς αγώνες, (σε έναν δηλαδή πανελλήνιο θεσμό) ήδη από τα χρόνια του Αλέξανδρου Ά. Πειστικές αναφορές υπάρχουν επίσης στο έργο του Πλούταρχου (στο σημείο που καταγράφει πως ο Μέγας Αλέξανδρος έδωσε εντολή να μεταφράσουν στα ελληνικά - όχι στα μακεδονικά- μια ξενόγλωσση επιγραφή για να μπορούν να τη διαβάζουν οι στρατιώτες του), αλλά και μεταγενέστερων, καθώς πέραν της κοινής καταγωγής (ως δωρικό φύλο), μοιράζονταν τη γλώσσα (με τις διαφορές που είχε ο δωρικός τύπος από τον ιωνικό), όπως επίσης μοιράζονταν κοινά ήθη και έθιμα με τις υπόλοιπες Ελληνικές πόλεις-κράτη, παρά τις διαφορές στον τρόπο διοίκησης και στο πολίτευμα.

Αν οι "περίεργες σκοπιμότητες" προβληματίζουν ως εκφραστικό μέσο, δε μπορώ να βοηθήσω, πέραν του ό,τι δεν έχω χρησιμοποιήσει τη φράση αυτή. Αν όμως η προσωπική ενόχληση αφορά τις "μικροκομματικές σκοπιμότητες", τότε λυπάμαι αλλά αυτή είναι η εντύπωση που μου έδωσαν κάποιοι χειρισμοί σε ένα θέμα που ήταν κρίσιμο να υπάρξει σεβασμός στην άποψη της πλειοψηφίας και προσπάθεια συσπείρωσης. Η δε πρόσφατη συνεχής επίκληση του Μεσαίωνα, είναι χρήσιμη κυρίως για γίνει κατανοητό πως δεν πρόκειται για έναν αιώνα, όπως θεωρούσαν πρόσωπα σε καίριες θέσεις. Από εκεί και πέρα αλίμονο αν κάποιος δε μπορεί να εκφράσει την άποψή του για ένα δημόσιο θέμα, που αφορά τον τόπο του, αν δε βρίσκεται στην "κυβέρνηση", ή να αποδίδεται σε όποιους διαφωνούν, κινδυνολογία και εθνικισμός. Αυτές είναι αντιλήψεις που δεν ταιριάζουν σε ώριμες δημοκρατίες και καλό είναι να μην διατυπώνονται ακόμα και όταν υπάρχει τέτοιος κομματικός φανατισμός.

Αν αλλάξεις το "διαβάζοντας" με το "γράφοντας" στην πρώτη πρότασή σου, το κείμενό σου γίνεται λιγότερο προσβλητικό για τους υπόλοιπους που συμμετέχουν στη συζήτηση και περισσότερο ακριβές από τη δική μου σκοπιά. Το κείμενο της συμφωνίας για το σκέλος της γνωστοποίησης είναι σαφές. Καθορίζει με ακρίβεια τη σειρά των ενεργειών για να τεθεί σε ισχύ η Συμφωνία. Το υπόλοιπο λεκτικό ανακάτεμα με "τζέρτζελους" και προσωπικές ερμηνείες που δεν έχουν καμία θέση στη διπλωματική γλώσσα, είναι απλά μια άστοχη προσπάθεια να το θολώσεις για να βγάλεις ένα συμπέρασμα που θα εξυπηρετούσε τις θέσεις σου. Αντίθετα, το κείμενο που αφορά το Άρθρο 7, είναι επιτηδευμένα ασαφές. Στην ευνοϊκότερή του ερμηνεία διασφαλίζει όσα διεκδικούσε η Ελληνική πλευρά επειδή διαφυλάσσει γενικόλογα τον "Ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, την κουλτούρα και την κληρονομιά αυτής της περιοχής από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα". Η ευνοϊκή αυτή εκδοχή όμως θα προϋπέθετε την αποδοχή από τους γείτονες πως το Αρχαίο Βασίλειο των Μακεδόνων αποτελεί μέρος του Ελληνικού πολιτισμού. Όπως έχει επισημανθεί οι χρηματοδότες του γειτονικού κράτους, έχουν σχεδιάσει και υλοποιήσει σε συγγράμματα και σχολικά βιβλία εδώ και καιρό, ένα αφήγημα που διαχωρίζει το Αρχαίο Μακεδονικό Βασίλειο από τον Αρχαίο "Ελληνικό πολιτισμό". Συνεπώς η ερμηνεία από τη δική τους πλευρά δεν είναι απαραιτήτως αυτή που θα ήθελε η Ελληνική πλευρά. Ένα παράδειγμα αποτελεί η ακόλουθη δημοσίευση ενός μέρους από την ιστορία που διδάσκεται στα σχολεία του γειτονικού κράτους. "Η περίοδος μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και μέχρι την κατάκτηση της Μακεδονίας από τους Ρωμαίους ονομάζεται «ελληνιστική» ή «μακεδονική» περίοδος. Αυτή αποτελεί ουσιαστικά τη σύνθεση του πολιτισμού των Μακεδόνων ως κατακτητών και των Ελλήνων ως φορέων της γλώσσας, της γραμματείας, της φιλοσοφίας και του πολιτισμού στην Αίγυπτο, την Περσία και τους λαούς της Εγγύς Ανατολής." "Οι Μακεδόνες ήταν ξεχωριστό έθνος που διέφερε από τα γειτονικά του κατά τον τρόπο της ζωής τους, τις παραδόσεις, την ενδυμασία, τα σύμβολα, το στράτευμα και άλλα." "Οι Μακεδόνες είχαν τη δική τους ξεχωριστή γλώσσα, που διέφερε από τις γλώσσες των υπόλοιπων γειτονικών λαών, Ελλήνων, Ιλλυρίων και Θρακών." Αντίστοιχα ασαφή είναι και μέρη του Άρθρου 8, καθώς το "οιοδήποτε από τα Μέρη πιστεύει ότι ένα ή περισσότερα σύμβολα τα οποία, συνιστούν μέρος της ιστορικής ή πολιτιστικής κληρονομιάς", δεν ορίζει βεβαίως την ιστορική κληρονομιά, που μπορεί να διεκδικείται και από τις δύο πλευρές. Πέραν αυτού η "Κοινή Διεπιστημονική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων" η οποία θα εξετάσει και, εφόσον θεωρήσει κατάλληλο, θα αναθεωρήσει οιαδήποτε σχολικά εγχειρίδια και βοηθητικό σχολικό υλικό (και στις δύο πλευρές), δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα αποτελείται από πρόσωπα διαφορετικά ή άλλων αντιλήψεων από εκείνα που συνέγραψαν τα σημερινά βιβλία ιστορίας της γειτονικής χώρας. Αντίθετα, τον τελευταίο καιρό από τη δική μας πλευρά υπάρχουν πάντα πρόθυμα πρόσωπα, για να αναδιαμορφώσουν με περίεργες σκοπιμότητες ιστορικά γεγονότα, ακόμα και όταν αυτά είναι τόσο πρόσφατα και με τέτοια πληρότητα καταγεγραμμένα από τους ανθρώπους που τα έζησαν. Κλείνοντας, όπως εύστοχα έχουν αναφέρει και άλλοι άνθρωποι που εμπλούτισαν τη συζήτηση, η επίσημη αποδοχή Macedonian Nationality, Macedonian Language, αλλά ακόμα και η διατήρηση των συντομογραφιών (ΜΚ, MKD), ενισχύει τις εντυπώσεις για την ταύτιση των γειτόνων με έναν όρο που δεν αποτελεί ένα απλό τοπωνύμιο, αποδυναμώνει τη χρήση του όρου από την Ελλάδα και αφήνει κυρίως τα "ψιλά γράμματα" στην Ελληνική πλευρά. Τα υπόλοιπα περί "σλαβόσπορων", "σλαβακίων", "τιποτάδων", "εθνικότουβλων”, ή για "μικρόψυχα φοβικά ανθρωπάκια που κυκλοφορούν στην ταλαίπωρη Ελλαδίτσα" επιβεβαιώνουν το πρόηγουμενο κείμενο για τη μετάβαση από την ποιότητα της έκφρασης του Μάνου Χατζιδάκι ή του Άλκη Αλκαίου, στη ποιότητα του "Πολάκη".

Το πλέον στενάχωρο για το μέλλον δεν είναι η ίδια η συμφωνία με τις πολλές κακές πτυχές της. Είναι η ίδια η ποιότητα του κοινοβουλίου (που την ψήφισε κατά πλειοψηφία) και η κρίση των ψηφοφόρων που τους έβαλαν μέσα στο κοινοβούλιο. Οι ίδιοι άνθρωποι που δίχασαν και καβάλησαν το άρμα του λαϊκισμού, συνεχίζουν να κατηγορούν σταθερά και με την ίδια χυδαιότητα όσους διαφωνούν μαζί τους. Με ένα επιφανειακό ανακάτεμα εντελώς άσχετων θεμάτων, με κινήσεις που οι ίδιοι έχουν κάνει και στη συνέχεια από θέση εξουσίας τις κατακρίνουν με το ίδιο θράσος και τις αποδίδουν σε άλλους. Είναι η ίδια η χαμηλότατη ποιότητα του λόγου και των επιχειρημάτων, που σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσα πήγαν στραβά τις τελευταίες δεκαετίες για να φτάσουμε από το θαυμασμό στην ευγένια και την αιχμηρή λεπτότητα του Χατζιδάκη ή την ευαισθησία του Άλκη Αλκαίου, να βλέπουμε ένα πλήθος να προσπαθεί να συναγωνιστεί σε λαϊκισμό και χυδαιότητα άτομα όπως ο Πολάκης.

Από την αφωνία που δεν τηρήθηκε, μέχρι την επίκλυση του θυμικού, κι από τον "μπουρδοαλυτρωτισμό" μέχρι τους "τιποτάδες", αυτό που έγινε σαφές είναι πως το προηγούμενο επιθετικό κείμενο γράφτηκε με πολύ πάθος, αλλά χωρίς στέρεα αντεπιχειρήματα. Για να μη γράφονται λοιπόν ασάφειες, η συμφωνία δεν είχε κανέναν όρο για το Σύνταγμα "πως αυτό θα δημοσιευτεί αφού η Ελλάδα το κυρώσει". "Αυτό συνιστά κατάφωρη παραβίαση βασικού όρου της Συμφωνίας των Πρεσπών που ορίζει (άρθρο 1παρ. 4 εδάφια ε&ζ) ότι το «Δεύτερο Μέρος θα ολοκληρώσει in toto τις συνταγματικές τροποποιήσεις έως το τέλος του 2018» και «μόλις το Δεύτερο Μέρος γνωστοποιήσει την ολοκλήρωση των προαναφερόμενων συνταγματικών τροποποιήσεων και όλων των εσωτερικών νομικών διαδικασιών του προκειμένου να τεθεί σε ισχύ η παρούσα Συμφωνία το Πρώτο Μέρος θα κυρώσει χωρίς καθυστέρηση την παρούσα Συμφωνία." Όσο για το άρθρο 7 φυσικά δεν είναι απλά ελλειπές (και όχι βέβαια ελλειπτικό όπως γράφεις), αλλά εσκεμένα ασαφές για να αφήνει το δικαίωμα στην κάθε πλευρά να θεωρεί πως κατέκτησε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Το πώς θα συμπεριλάβουμε "τα πλείστα όσα ανά εποχή θέλουμε", είναι μια ερμηνεία που χρειάζεται φαντασία, όταν δεν καταφέραμε να διασφαλίσουμε ούτε καν τη σαφή αποσύνδεση της ιστορικής κληρονομιάς.

Το να αποτρέψεις την αναγνώριση ενός νεοσύστατου κράτους που προκύπτει μετά τη διάλυση μιας ομοσπονδίας, όταν αυτή έχει γίνει μετά από πλάνα "μεγάλων δυνάμεων", δεν είναι τόσο απλό όσο το παρουσιάζουν όσοι χορεύουν αγορές και σκίζουν μνημόνια για πρωϊνό. Πρέπει να έχεις σημαντικότατη διπλωματική (και όχι μόνο) ισχύ ως κράτος για να πείσεις τρίτα κράτη να μην αναγνωρίσουν ένα άλλο νεοσύστατο, (με όποιες συνέπειες θα έχει αυτή η κίνηση στις διπλωματικές και εμπορικές τους σχέσεις). Η αποτροπή αναγνώρισης του κράτους με την επιθυμητή του ονομασία, από αρκετά άλλα κράτη για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν ήδη μία δύσκολη διπλωματική διαδικασία, όπως αντίστοιχα ήταν και η σύναψη της ενδιάμεσης συμφωνίας που άλλαξε στην πράξη τη σημαία του γειτονικού κράτους από τον "Ήλιο της Βεργίνας", και όρισε την απαγόρευση χρήσης συμβόλων που ανήκουν στην ελληνική ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά. Το ζήτημα δε μπορούσε να επιλυθεί βέβαια ούτε με την "απειλή πολέμου" η οποία άλλωστε αντίκειται στην εξωτερική πολιτική του τόπου εδώ και δεκαετίες. Οι ισορροπίες στη σύγχρονη εποχή, δεν κρίνονται από την στρατιωτική ισχύ δύο κρατών αλλά από τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις πολλών άλλων ανά τον κόσμο. Ένα τέτοιο ζήτημα απαιτούσε λιγότερο θόρυβο, επιδέξιους και συχνά μακρόπνοους διπλωματικούς χειρισμούς και τήρηση αυτών των χειρισμών από τις πολιτικές ηγεσίες, κάτι που συχνά δεν γινόταν με την απαιτούμενη προσοχή, και ακόμη χειρότερα εγκαταλείφθηκε πλήρως από το σημερινό καθεστώς. Υπήρξαν στιγμές που οι συνθήκες ευνοούσαν μια "σχετικά καλή" λύση, όπως κατά τη δεκαετία του '90, όταν τα δύο κράτη πλησίασαν σε μία κοινά αποδεκτή συμφωνία. Οι συνθήκες, θα μπορούσε να κρίνει κάποιος πως είναι σχετικά ευνοϊκές και αυτή την περίοδο, καθώς είναι σαφές πως το θέμα ανακινήθηκε προκειμένου να μπει το γειτονικό κράτος στην Ευρω-Ατλαντική συμμαχία και να απομακρυνθεί από τη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Τρίτοι παράγοντες πίεσαν τα δύο μέρη να διαπραγματευτούν εκ' νέου, για να αρθούν οι περιορισμοί που είχε θέσει η Ελληνική πλευρά με το ΒΕΤΟ στο Βουκουρέστι. Συνεπώς η λύση που θα προέκυπτε θα μπορούσε να καλύπτει τις προϋποθέσεις που είχε θέσει η Ελληνική πλευρά όταν η θέση της έγινε αποδεκτή και απέτρεψε την είσοδο του γειτονικού κράτους στην Ευρω-Ατλαντική συμμαχία κατά τη σύνοδο του 2008. Εθνική γραμμή υπήρξε λοιπόν και είχε συμφωνηθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού κοινοβουλίου σε παλαιότερες περιόδους, όμως δεν τηρήθηκε από τη σημερινή πλειοψηφία (όπως αυτή διαμορφώνεται ανάλογα με τις προσφερόμενες υπουργικές θέσεις). Το πρόβλημα είναι πως το κείμενο της "συμφωνίας" έχει προκύψει μετά από πρόχειρους, μυστικούς διπλωματικούς χειρισμούς που ανέλαβαν άτομα με εμφανή ανεπάρκεια να χειριστούν ένα εθνικό θέμα, οι συνέπειες του οποίου στα χρόνια που έρχονται μπορεί να είναι οδυνηρές. Και ο όρος μυστικοί δεν αφορά εσωτερικούς/διαβαθμισμένους χειρισμούς του υπουργείου που δε θα έπρεπε να βγουν στο φως της δημοσιότητας, αλλά τον παραγκωνισμό ικανών διπλωματών που γνώριζαν κάθε πτυχή του ζητήματος, την απουσία ενημέρωσης του κοινοβουλίου για την πορεία των "διαπραγματεύσεων", αλλά και την επιφανειακή και επιλεκτική ενημέρωση του κοινού για να δουν τις αντιδράσεις του στα ζητούμενα που έθετε η "άλλη πλευρά", με στόχο να προταχθούν ύποπτες προσωπικές τακτικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες. Το επιθυμητό σκέλος της συμφωνίας (με βάση την Εθνική γραμμή), ήταν η αποδοχή μίας ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις. Η ουσία αυτής της επιλογής φαίνεται να παραβιάζεται από το ίδιο το κείμενο, όταν το ίδιο σου το κράτος αποδέχεται ως Μακεδόνες, που μιλούν Μακεδονικά, τους πολίτες ενός κράτους που προσθέτει τον προσδιορισμό Βόρεια στην ονομασία του. Αντιθέτως από τα επιδιωκόμενα, η γλώσσα και η ταυτότητα γίνονται πρόσφορο υλικό εθνικού αλυτρωτισμού. Ακόμη χειρότερα, η σπουδή να περάσει στα κλεφτά από το Ελληνικό κοινοβούλιο η συμφωνία, πριν καν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες στο γειτονικό κράτος, και χωρίς μάλιστα να υπάρχει μεταφρασμένο το σύνταγμα της γειτονικής χώρας (για να γίνει ο στοιχειώδης έλεγχος που προβλέπεται ακόμη και από αυτή τη συμφωνία), μαρτυρά πως το κυβερνητικό σχήμα απλά προσπαθεί να ξεμπερδέψει από αυτό το θέμα το συντομότερο δυνατό. Ακόμα χειρότερα δε, το άρθρο 7 στο οποίο παραπέμπει για διευκρίνιση της ιστορικής ταυτότητας, δεν καθοριζεί, όπως θα όφειλε να έχει διασφαλίσει η Ελληνική πλευρά, πως η ιστορική ταυτότητα της Αρχαίας Μακεδονίας και των αρχαίων Μακεδόνων, είναι μέρος του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού. Γενικολογεί αναφέροντας πως "τα χαρακτηριστικά του Δεύτερου Μέρους, δεν έχουν σχέση με τον Αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό", αφήνοντας χώρο σε όποια εθνικιστική κυβέρνηση ανέλθει στη χώρα αυτή, να συνεχίσει να διεκδικήσει μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως στο παρελθόν με τον ισχυρισμό πως οι Αρχαίοι Μακεδόνες δεν αποτελούσαν Ελληνικό φύλο. Σε αυτό το πεδίο, οι διατυπώσεις της συμφωνίας έπρεπε να είναι σαφείς κατηγορηματικές και δεσμευτικές και να αναφέρουν για παράδειγμα πως το Δεύτερο Μέρος αποδέχεται πως δεν έχει καμία ιστορική σύνδεση με την Αρχαία Μακεδονία και τους Αρχαίους Μακεδόνες οι οποίοι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού. Ο όρος Μακεδονία έχει Ελληνική ρίζα και χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει έναν γεωγραφικό χώρο με διαφορετικά όρια ανά εποχή. Οι πιο έγκυρες ετυμολογικές αναλύσεις για τον όρο Μακεδών, θεωρούν πως προκύπτει από τη δωρική ρίζα "μακ", από την οποία προέρχονται και οι λέξεις μάκρος, μακρύς. Το αρχαίο Ελληνικό Μακεδνός σημαίνει δηλαδή μακρύς, ψηλός. Είτε περιγράφοντας το χώρο στον οποίο κατοικούσε το Δωρικό φύλο των Μακεδόνων, είτε ως η μεγάλη (μακριά) Βόρεια περιοχή, η σύνδεσή του ονόματος με το Βασίλειο των Μακεδόνων είναι άρρηκτη και είναι ένας από τους λόγους που δεν πρόκειται για ένα απλό τοπωνύμιο, αλλά για μια ονομασία με μεγάλη ιστορική βαρύτητα. Μολονότι λοιπόν η αρχική ιδέα, που μορφοποιήθηκε από τον Τίτο είχε στόχο την ομογενοποίηση πληθυσμών και την υπόσχεση για έξοδο στο Αιγαίο, η πρόσφατη αποδοχή περί "Macedonian nationality" με χρήση ενός όρου δηλαδή που έχει διττή ερμηνεία, και η αποδοχή από την Ελληνική πλευρά "Μακεδονικής γλώσσας", αντί να αποσαφηνίζει και να αποδίδει γεωγραφικά χαρακτηριστικά, κάνει το ακριβώς αντίθετο, δημιουργώντας περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται πως λύνει. Άλλωστε μαζί με την διεκδίκηση του ονόματος, ξεκίνησε και μία οργανωμένη και αφειδώς χρηματοδοτούμενη προσπάθεια για παραχάραξη της ιστορίας, που δεν περιορίζεται μόνο σε μνημεία και σύμβολα που έχουν να κάνουν με την ιστορία του Αρχαίου Βασιλείου των Μακεδόνων, αλλά και σε συγγραφή και δημοσίευση επί πληρωμή κειμένων που προσπαθούν να διαχωρίσουν τους Μακεδόνες από την Αρχαία Ελληνική ιστορία.

Η θεωρία περί Μακεδονικής εθνότητας έχει μορφοποιηθεί από τα μέσα του 1945 σε μια προσπάθεια να στεγαστούν και ομογενοποιηθούν διαφορετικοί εθνοτικοί πληθυσμοί σε μια γεωγραφική περιοχή αφήνοντας υποσχέσεις για διέξοδο στο Αιγαίο, και διατυπώθηκε επίσημα κατά το επόμενο έτος, υπό την καθοδήγηση του Τίτο. Το πρόβλημα όμως πλέον δεν εντοπίζεται μόνο στο πεδίο της διπλωματίας, (που μέσα από πότε λανθασμένες και πότε ορθές κινήσεις) είχε οδηγήσει σε ένα τέλμα και εκτός σημαντικών οργανισμών το γειτονικό κράτος. Το πρόβλημα πλέον εντοπίζεται στο πεδίο της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και της διασποράς επιφανειακών επιχειρημάτων (κάποια εκ των οποίων δεν είχε επικαλεστεί ούτε η άλλη πλευρά) για να αιτιολογήσουν την προχειρότητα με την οποία διαχειρίστηκαν ένα εθνικό θέμα και για να ικανοποιήσουν τις μικροκομματικές τους επιδιώξεις. Η πρώτη θεωρία περί "Casus belli " κατά την περίοδο που ανέκυψε και διαμορφώθηκε το ζήτημα, αγνοεί εμφανώς την ιστορική πραγματικότητα στον τόπο. Έχοντας μόλις βγει από τα χρόνια της Γερμανικής κατοχής, με τις μαζικές εκτελέσεις, το μεγάλο λιμό, την αφαίμαξη του εθνικού πλούτου και την καταστροφή των υποδομών του κράτους, η Ελλάδα δήθεν ξέχασε να απειλήσει τη γειτονική Ομοσπονδία κρατών που είχε περίπου διπλάσιο πληθυσμό, με πόλεμο, για την ονομασία που έδωσε σε ένα από τα ομόσπονδα κράτη της. Λίγο μετά τα Δεκεμβριανά δηλαδή, και σε ένα έτος κατά το οποίο περνούν από τον τόπο 6 διαφορετικοί πρωθυπουργοί, ενώ οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις διαδέχονται η μία την άλλη κάθε λίγους μήνες και ο εμφύλιος βρίσκεται προ των πυλών. Οι δε κρίσεις για τη λεγόμενη "ενδιάμεση συμφωνία", γίνονται αγνοώντας πως είναι η συμφωνία που καθόρισε πως δεν επιτρέπεται η χρήση συμβόλων που ανήκουν στην ελληνική ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά, οδήγησε στην αλλαγή της σημαίας από τον "Ήλιο της Βεργίνας", και αποτέλεσε τη βάση για να αποδειχθούν οι πολλαπλές παραβιάσεις του γειτονικού κράτους και να μείνουν εκτός Ε.Ε. και ΝΑΤΟ. Εξίσου ανησυχητικό είναι και το αναμάσημα επιχειρημάτων όπως η υποτιθέμενη αναγνώριση "Μακεδονικής γλώσσας" όταν οι διπλωμάτες που χειρίζονται το θέμα (όπως και οι κορυφαίοι γλωσσολόγοι της χώρας, τμήμα των οποίων είχε λάβει μέρος στη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών που είχε θέμα την τυποποίηση γεωγραφικών ονομάτων χωρών με λατινικό αλφάβητο), έχουν ξεκαθαρίσει πως δεν υπάρχει απολύτως καμία μορφή αναγνώρισης και το επιχείρημα αυτό είναι αίολο. Και βέβαια οι ονομασίες "Βόρεια Ήπειρος" και "Ανατολική Θράκη" δεν αποτελούν επίσημες ονομασίες Κρατών, αλλά γεωγραφικούς προσδιορισμούς εσωτερικής χρήσης, ακόμα και στην περίπτωση της Ηπείρου που υπάρχει αναγνωρισμένη εθνική μειονότητα.

Καλησπέρα και καλή χρονιά. Προστέθηκε ένα ακόμη email.