Seafalco

Από αυτό το κουμπί γίνεται η ευθυγράμμιση της ταινίας. Δες εδώ : Δοκίμασε και παρακολούθα την ταινία, αν δεις ότι δεν κάνει αυτό που πρέπει, έλεγξε αν την έχεις βάλει με το σωστό προσανατολισμό (έχει κάτι βέλη στο εσωτερικό της, που δείχνουν προς την πίσω λαβή στο τμήμα που ακουμπά στο προς λείανση αντικείμενο. Με την ευκαιρία . . . καλώς ήρθες στην παρέα και καλή συνέχεια !

@Bob the mastor Αυτό που χρειάζεσαι -αλλά αν δεν πολλαπλασιάσεις το διαθέσιμο ποσό δεν θα το βρείς- είναι ένα γραναζωτό κολονάτο δράπανο.(Geared head press drill) Σε αυτά η επιλογή ταχυτήτων γίνεται μέσω ενός κιβωτίου αλλαγής σχέσεων και μπορείς να έχεις -ανάλογα με το εργαλείο- από 3 έως 18 (και βάλε ταχύτητες) και σε όλες αυτές η ροπή του κινητήρα αξιοποιείται πλήρως. Με άλλα λόγια δεν κωλώνουν όταν τα ζορίζεις (εντός των προδιαγραφών τους πάντα! ), πολλά έχουν και power feed και άλλα καλούδια, το μόνο κακό είναι ότι το πιο φτηνό που έχω δεί (κάποιο Bule) έχει κανά 1500ρι ! Οπότε . . . το ξεχνάμε! Θα συμβιβαστείς με τις αλλαγές, ψάξε -όπως ήδη ειπώθηκε- για κάποιο που να έχει καλή ακρίβεια και αν το βρεις με μηχανισμό εύκολης αλλαγής της θέσης των ιμάντων, ακόμα καλύτερα! Αφού ψάχνεις λοιπόν και στο βαθμό που έχεις συχνά τρύπες αρκετά μέσα σε σχέση με τα περιθώρια του προς διάτρηση αντικειμένου, δες και κάποια radial δράπανα. Δεν είναι κακή ιδέα να ψαχτείς για μεταχειρισμένο, αν και εκεί θέλει ψάξιμο καλό ! Για την ώρα δεν έχω κάτι να σου προτείνω δυστυχώς! Καλή συνέχεια !

Πολύχρονος και πάντα χαρούμενος Νίκο μας ! Και όσο για τη κούραση . . . να 'μαστε καλά και ας μας πέφτει η νεφραμιά !

Βαράτε ρε σεις αλύπητα ! !! ! Άσπλαχνοι ! ! ! ! ! Και αφήστε με εμένα να βολευτώ με το βραδινό μου. . . . . γιαουρτάκι !

LOL ! ! ! Η περί ζωολογίας συζήτηση μια άλλη φορά, ας αφήσουμε το λαγό με τις λαγουδίνες του να κάνουν τη δουλειά τους, να βρίσκουν να φάνε και οι Παταγόνες κυνηγοί ! Το ζήτημα του προσανατολισμού της ροής του αέρα στην περίπτωση που έχουμε αντικριστά ψυγεία δεν επιδέχεται εύκολης λύσης. Ότι λύση και αν επιλέξεις, θα έχεις κάποια χασούρα. Και τα βασικό πρόβλημα δεν είναι αυτή καθαυτή η θερμοκρασία του αέρα εξόδου από το radiator, αλλά από το γεγονός ότι έχουμε έξι ανεμιστήρες να βάζουν ή να βγάζουν αέρα από ένα χώρο που δεν μπορεί να υποστηρίξει, ελεύθερη ροή που να αντιστοιχεί σε τόσους ανεμιστήρες, όχι τουλάχιστον χωρίς κάποια παρέμβαση. Το πρόβλημα έχει έτσι ακριβώς όπως το σκέφτεσαι : Αν δεν βρεθεί ένας τρόπος ο αέρας που μετακινούν οι δύο ομάδες ανεμιστήρων να βγει στην Α περίπτωση, ή αντίστοιχα να μπεί στη Β περίπτωση, στο κουτί, οι δύο ομάδες ανεμιστήρων θα έχουν δυσκολότερη δουλειά να κάνουν. Αποτέλεσμα αυτού θα είναι να πετυχαίνουν μικρότερο airflow από αυτό που θα μπορούσαν να πετύχουν, αν η ροή ήταν ελεύθερη! Επόμενη επίπτωση , είναι η αύξηση των θερμοκρασιών των rads γιατί η μικρότερη ροή αέρα σημαίνει άνοδο της θερμοκρασίας. Για παράδειγμα αναφέρω μετρήσεις από ΑΙΟ 240ρα: Στα 360 Watt και σε υψηλό air flow, η διαφορά της θερμοκρασίας του αέρα εισόδου, από αυτόν της εξόδου είναι από 7 - 8 βαθμούς. Αντίστοιχα σε χαμηλό airflow και για την ίδια ισχύ, η διαφορά θερμοκρασίας κυμαίνεται από 12 μέχρι 15 βαθμούς. Τίποτε από αυτά βέβαια δεν είναι συγκλονιστική διαφορά, ούτε και σημαίνει κάτι για την μακροβιότητα των λοιπών εξαρτημάτων του κουτιού, αλλά καλό είναι, αν μπορούμε να το αποφύγουμε, να το κάνουμε. Και εν προκειμένω, μπορούμε : Στο σκαρίφημα C έχουμε μια διάταξη Push- Pull , όπου το ένα radiator στέλνει το ζεστό αέρα του, μέσα στο κουτί, και το άλλο radiator ρουφάει αυτό το ζεστό αέρα και τον βγάζει από το κουτί! Αυτό αρχικά φαίνεται ανορθόδοξο, αλλά αν κάνουμε τις σωστή σύνδεση του κυκλώματος, θα δουλέψει μια χαρά _δεδομένου ότι δεν έχουμε και καλύτερη διάταξη, όχι τουλάχιστον όπως είπα χωρίς παρεμβάσεις ! Στέλνουμε την έξοδο του block που έχει το θερμότερο υγρό, στο δεξιό rad (2) και εν συνεχεία, το χαμηλότερης θερμοκρασίας υγρό το πάμε στο αριστερό rad (1) και από εκεί επιστρέφει ακόμα δροσερότερο προς το block. Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι για να υπάρχει μια ανάλογη διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ του αέρα ψύξης και της θερμοκρασίας του rad. Έτσι στο αριστερό rad που έχουμε υγρό χαμηλότερης θερμοκρασίας, εισέρχεται ο αέρας που έχει τη χαμηλότερη θερμοκρασία, και έτσι ο αέρας εξόδου αυτό του rad (1) θερμαίνεται μεν , αλλά όχι πολύ. Αυτός ο αέρας μολονότι είναι πιο ζεστός από τον αέρα του περιβάλλοντος, μπαίνει στη συνέχεια σε ένα αρκετά πιο θερμό rad (2), οπότε και πάλι ο αέρας ψύξης αυτού του rad (2) είναι αισθητά χαμηλότερης θερμοκρασίας από αυτό. Συνεπώς και το δεξιό rad λειτουργεί σωστά , σαν να τροφοδοτείται από λίγο πιο ζεστό αέρα! Με τον τρόπο αυτό και τα δύο radiator δουλεύουν με καλό δείκτη απόδοσης. Αντίθετα, αν στείλουμε τον αέρα του περιβάλλοντος στο πιο θερμό rad τότε ο αέρας εξόδου του θα είναι αισθητά θερμότερος από αυτόν του περιβάλλοντος και όταν αυτός κληθεί να ψύξει το δεύτερο rad (που έχει το νερό χαμηλότερης θερμοκρασίας) είναι πολύ πιθανό αέρας και rad, να έχουν παραπλήσιες θερμοκρασίες και έτσι το rad να μην ψύχεται αποδοτικά ! Ακολουθώντας αυτή τη σκέψη , υπάρχει κάτι ακόμα που μπορεί να βελτιώσει λίγο ακόμα την απόδοση του συστήματος, διατηρώντας τις διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ αέρα και rads όσο γίνεται πιο αποδοτικές: Με τον τρόπο αυτό η αποδοτική διαφορά στη θερμοκρασίας του αέρα ψύξης διατηρείται και τμηματικά. Βεβαίως αυτό το τελευταίο είναι λίγο ψιλά γράμματα, αλλά ούτως ή άλλως αυτή η διαδοχή σύνδεσης των δυο rad είναι και η πιο εύκολη, οπότε . . . όλα καλά και με την άδεια της φυσικής ! Σαφώς βέβαια αν υπήρχε κάποια επιπρόσθετη εξαναγκασμένη κυκλοφορία του αέρα με την βοήθεια επιπρόσθετων ανεμιστήρων (πρώτο σχήμα , πράσινα βέλη), τότε οι επιλογές αυξάνουν! Αλλά είναι κάπως κουλό σε ένα τόσο μικρό κουτί να αρχίσεις το κόψε ράψε, τη στιγμή που υπάρχει μια δόκιμη και "αξιοπρεπής" θερμικά λύση ! Όπως και να έχει με δεδομένη την σύνδεση των δύο radiαtors , μπορεί να παίξεις με μπούσουλα αυτά και να πειραματιστείς για την απόδοση της κάθε λύσης. Εύχομαι καλή συνέχεια, και κράτα μετρήσεις πριν και μετά την κάθε αλλαγή της ροής του αέρα, και ενημέρωσε και εμάς για τα αποτελέσματα ! Καλή διασκέδαση ! ! !

@colt3003 Ωραίος ο μάστορας ! Για πες συγκριτικές εντυπώσεις για την τωρινή ακαμψία και στιβαρότητα του σκελετού, σε σχέση με πρίν.

Η κοινή μοίρα όλων που έχουν . . . καλλιτεχνικές ευαισθησίες!

Έτσι όπως στο είπε και η Αγάπη, καλά το σκέφτηκες ! Θα σου πρότεινα να βάλεις μια πιο μακρυά allen βίδα και αντί για παξιμάδι να χρησιμοποιήσεις μια μούφα -όπως έχω κάνει εγώ- έτσι θα πιάνουν πολύ περισσότερες σπείρες από τη βίδα επάνω στο "παξιμάδι" (μούφα) και δεν θα υπάρχει πλέον φόβος να κλωτσήσουν τα σπειρώματα ! Την ώρα που θα κόψεις τη βίδα , τύλα ένα λαμαρινάκι γύρω από τον στύλο για να μην τον γρατζουνίζει το πριόνι σε κάποια τυχαία επαφή! Καλή συνέχεια και καλώς ήρθες στη παρέα !

Αγάπη μεγειές ! ! ! Και είμαι σίγουρος ότι θα του πιεις το αίμα ! Πολύ ωραία η παρουσίαση αν και πρέπει να το προσέξεις αυτό, γιατί έχω αρχίσει να ψάχνω εικόνα για την Αγία Αγάπη τη σεντονάτη , σιγά -σιγά !

Καλημέρα, πέεερα για πέρα !

Καλημέρα στη παρέα ! @tommybertsen Περαστικά και γρήγορα να πάρεις την "εκδίκησή σου" ! Όσο για τους "κακεντρεχείς" . . . τους αγαπάμε με τα ελαττώματά τους ! @Lakisss Νίκο να ΄σαι καλά . . . ξεκουράστηκαν τα μάτια μου στη θέα ! Καλές διακοπές ! ! !

Κι εσύ Ζάχο μου θύμησες αυτό :

Καλημέρα ! ! !

Μα πόσο αρχαίος είμαι ! ! ! Έχω δουλέψει τέτοιο πράγμα ! Δεν ήταν ακριβώς έτσι και λειτουργούσε με βενζίνη! Το χρησιμοποιούσαμε στις ψιλολεπτομέρειες των εργασιών μόνωσης με ασφαλτόπανα σε οικοδομές. Αν θυμάμαι καλά η λειτουργία του ήταν κάπως έτσι: Του έκανες προθέρμανση με οινόπνευμα και μετά έστρεφες το ρυθμιστικό της φλόγας για να αρχίσει να ψεκάζει καύσιμο από το μπέκ και αυτό άναβε από μόνο του με τη βοήθεια της φλόγας του οινοπνεύματος. Κάπως όπως οι παλιές γκαζιέρες! Κάθε λίγο ήθελε και λίγο τρομπαρισμα για να διατηρείται η πίεση στη δεξαμενή . Ήθελε μεγάλη προσοχή και έπρεπε να το αφήσεις να κρυώσει -γιατί η δεξαμενή εκτός από το ότι ήταν υπο πίεση ήταν και ζεστή- πριν το ξαναγεμίσεις, πράγμα που το έμαθα με το δύσκολο τρόπο. Σε ένα γέμισμα ξέχασα να το αφήσω να κρυώσει , και με το που λασκάρισα το πώμα, με ψέκασε καυτή βενζίνη στο πρόσωπο! Ήταν σαν να σε τρυπούσαν χιλιάδες βελόνες ! ! Συνονόματε πολύ καλή η ιδέα ! ! ! !

Το θέλωωωωωωωω! ! ! ! !

LOL ! ! ! Να 'σαι καλά ! Αλλά επειδή το θέμα της σταθεροποίησης της ρύθμισης του βάθους δεν είναι και ότι το καλύτερο, σχεδίασα κάτι που είναι πολύ πιο εύκολα εφαρμόσιμο και δεν εμπλέκει άλλα σημεία της κατασκευής πέραν του πάγκου και της πλάκας. Το μόνο που χρειάζεται είναι κάποιο ελαστικό κάλυμμα να προφυλάσσει τα λιπαινόμενα τμήματα από τα πριονίδια. Αλλά γι' αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα κουτάκι που θα καλύπτει όλο το κύλινδρο και τις βάσεις του, και θα έχει μια σχισμήμε βουρτσάκια από συρόμενο παράθυρο στα χείλη της , για να μπορεί να κινείται το άκρο της βίδας ρύθμισης του βάθους κοπής. Νομίζω ότι έτσι είναι πιο εύκολο και ταυτόχρονα πιο αξιόπιστο ! EDIT: Για την κάλυψη των λιπαινόμενων τμημάτων μπορεί να χρησιμοποιηθεί και μια φούσκα από ημιαξόνιο αυτοκινήτου -κάπως μικρή εννοείται- Οι ατσαλένιες ροδέλες μπορούν να αντικατασταθούν από μια παχιά ροδέλα από πλαστικό (πχ ερταλόν) και η φούσκα να πιάσει απάνω της . Και για να μην στρέφει η φούσκα καθώς στρέφουμε τη βίδα, ο κύλινδρος θα μπεί λίγο πιο μακρυά από τη πλάκα, έτσι ώστε όταν έχουμε τέρμα πάνω τη πλάκα να παραμένει ένα μικρό κενό μεταξύ παχιάς ροδέλας και κυλίνδρου. Επίσης η ροδέλα πρέπει να έχει ένα μικρό αέρα σε σχέση με τη βίδα, για να στρέφεται αυτή ελεύθερα μέσα στην ροδέλα. Η φούσκα πρέπει να κολληθεί στην πλάκα για να μην πέφτει όταν κατεβάζουμε το δισκοπρίονο. Άλλη λύση γι' αυτό είναι μεταξύ ροδέλας και κυλίνδρου, να μπει άλλο ένα ζευγάρι κόντρα παξιμάδια, που θα αφήνουν λίγο αέρα στη ροδέλα. Έτσι η φούσκα θα παραμένει κοντά στη πλάκα χωρίς να είναι στερεωμένη σε αυτήν.

Προφανώς δεν γκρέμισε το εφαλτήριο που χρησιμοποίησε για να φτάσει εκεί ε? Για πες, τι του έταξες για να κατέβει ?

Χωνεύουμε τώρα ! Χρόνια πολλά ! !