Α ΟΚ !
Το έκαναν με ελαφριά δονητική πήχη. Τότε που δούλευα εγώ δεν είχαμε τέτοιες πολυτέλειες!
Ο δονητής ζύγιζε καμιά 80 ρια κιλά και πάταγε σε δύο πεντάμετρες ή εξάμετρες σιδερένιες πήχες 25χ120 σε απόσταση μισό μέτρο η μία από την άλλη. Σήκωνε΄ς το δονητή και σου έπεφτε το νεφρό ! !
Οπότε αυτό ήθελε να πατάει πάνω σε σταθερές μεταλλικές πήχες οδηγούς στερεωμένες με τσιμέντο στο δάπεδο, για να φέρει ο δονητής το μπετό στην αλφαδιά που ήθελες, χωρίς να βυθίζεται μέσα σε αυτό! ?
Η χαλαζιακή άμμος είναι πολύ καλή επιλογή γιατί δεν σκουριάζει όπως η σμύριδα και οι ρύσεις που ζήτησες είναι πολύ καλή ιδέα!
Για τους αρμούς, θυμάμαι τους κάναμε σε απόσταση το πολύ πέντε μέτρων, ίσως γιατί εκεί τελείωναν και τα "μάτια" που ρίχναμε κάθε μέρα.
Τώρα αυτό έπεσε ταψί σε μια μέρα μέσα οπότε είναι αλλιώς, αλλά και πάλι θα σου έλεγα να το συζητήσεις μαζί τους, γιατί σωστό είναι το από κολόνα σε κολόνα, αλλά αν οι αρμοί είναι σε απόσταση πολύ μεγαλύτερη των 5-6 μέτρων . . .
Και βασικά να σε διαβεβαιώσουν περί του αποκλεισμού του ενδεχομένου μελλοντικής ρηγμάτωσης .
Είναι προτιμότερο να έχεις δυο αρμούς παραπάνω να γίνουν πιο πυκνοί, παρά να ρισκάρεις μετά να γίνουν ρηγματώσεις -έστω και "τριχοειδείς", από συστολές που δεν βρίσκουν κοντά τους αρμό για να σπάσουν μέσα σε αυτόν !
Εύχομαι καλή ολοκλήρωση των εργασιών και κυρίως Κ Α Λ Ε Σ Δ Ο Υ Λ Ε Ι Ε Σ ! ! ! ! ! ! !