Ταμτάκος

Ανέκαθεν μου άρεσαν πολύ τα μαύρα Labrador. Τι ηλικίας είναι?

Σε έναν χώρο που τον επισκέπτονται εκατοντάδες σκύλοι καθημερινά, θα βρεις περιττώματα και στην μέση, και δίπλα στα παγκάκια αλλά και όπου δεν φαντάζεσαι. Δεν θες να τα μαζέψεις? Σπρώξε τα να πάνε στην άκρη τουλάχιστον να γίνουν λίπασμα. Άλλο πράγμα το άλσος που είναι χώρος αναψυχής και άλλο το δάσος. Ο νόμος που παρέθεσες παραπάνω έχει σαφέστατη ερμηνεία και όχι όποια θα θέλαμε εμείς να έχει. Δεν μας πειράζουν τα σκυλιά, με τους ιδιοκτήτες τους είναι το πρόβλημα. Και για να μην παρεξηγηθώ, από μικρός είχαμε σκύλο (πάντα μεγαλόσωμα) και έχω πράξει τα περισσότερα από τα παραπάνω οπότε δεν είμαι ούτε κριτής εκ του ασφαλούς ούτε αναμάρτητος.

Το θέμα με τα σκυλιά στις παραλίες είναι μια πονεμένη ιστορία. Έχω δει σωστούς ιδιοκτήτες που να κρατούν τα σκυλιά τους δεμένα κοντά τους και να τα προσέχουν. Άλλους που να τα έχουν δεμένα μεν αλλά παρατημένα στον ήλιο δε. Και κάποιους άλλους που νομίζουν πως η παραλία είναι κτήμα τους και έχουν τα σκυλιά να ουρούν και να χέζουν δίπλα στους υπόλοιπους και πολλές φορές σε μέρη που παίζουν παιδιά. Δυστυχώς η μεγαλύτερη πλειοψηφία είναι οι τελευταίοι. Για ποια απελευθέρωση μιλάμε όταν οι ιδιοκτήτες είναι τα μεγαλύτερα ζώα της υπόθεσης? Για παράδειγμα (άσχετο με τις παραλίες), όσα χρόνια τρέχω στο άλσος Συγγρού έχω συναντήσει εκατοντάδες σκύλους αλλά 2-3 μόνο ιδιοκτήτες με σακούλα να μαζεύουν τα περιττώματα. Ως διαβολική σύμπτωση, έτυχε οι ιδιοκτήτες αυτοί να μην είναι Έλληνες.

Ένα πολύ ενδιαφέρον αν και μακροσκελές άρθρο σχετικά με το μυϊκό πιάσιμο και το αν αυτό είναι σημάδι μυϊκής αναδόμησης και ανάπτυξης. Μυϊκό “Πιάσιμο”: Ένδειξη αποτελεσματικής προπόνησης; • xBody.gr

Σαν σήμερα "έφυγε" ο Άιρτον Σένα...τόσο γρήγορα πέρασαν 20 χρόνια...μεγάλωσα πολύ γμτ...

Για το 220 θα πήγαινα κι εγώ. Τώρα που το σκέφτομαι, είναι κακό να μπορεί να σε παρακολουθεί σε πραγματικό χρόνο ο άλλος. Άντε να πεις ψέματα μετά για το που ήσουν και τι έκανες...

Το μειονέκτημα του 620 είναι (για 'μένα τουλάχιστον) το touch screen που αν τρέχεις καλοκαιριάτικα και είσαι τίγκα στον ιδρώτα δεν ξέρω αν βολεύει. Κατά τα άλλα, κανένα από τα 2 δεν έχει μετρητή υψόμετρου (αν σου χρειάζεται). Διαλέγεις ανάλογα με τα χρήματα και τις ανάγκες σου. Δες και το παρακάτω... https://buy.garmin.com/en-US/US/catalog/product/compareResult.ep?compareProduct=122785&compareProduct=129397&compareProduct=90671

Αυστραλό καπέλωνε ο Φέτελ τόσο καιρό, από Αυστραλό θα την βρει.

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=bUSC2-f5t70]Benny Hill Cycling - YouTube[/ame]

Προσωπικά τρέχω 3 φορές/εβδομάδα εδώ και μια πενταετία συνέχεια αλλά όχι για αγωνιστικούς σκοπούς. Εδώ και 1,5 χρόνο έχω αλλάξει το είδος τρεξίματος σε 1-2 φορές μεγάλης χρονικής διάρκειας και 1 φορά σε HIIT. Το μόνο που κατάφερα όταν έτρεχα σχεδόν καθημερινά 15 χλμ. ήταν να μην επιτρέπω στο σώμα μου να ξεκουραστεί και ν' αδυνατίσω μυϊκά, γι' αυτό και μίλησα για πιθανή υπερ-προπόνηση και μυϊκό καταβολισμό. Ότι και αν τρως ή παίρνεις σαν συμπλήρωμα, αν δεν ξεκουραστείς δεν θ' αποδώσεις. Αυτό είναι ο κανόνας, ο οποίος έχει και κάποιες εξαιρέσεις σε περιόδους φορμαρίσματος ή προετοιμασίας για συγκεκριμένους στόχους, σαν αυτό που μπορεί να έχεις εσύ. Οπότε, δεν γράφω κάτι για να κάνω τον έξυπνο αλλά με βάση αυτά που έχω περάσει. Από την στιγμή που σε προετοιμάζουν για αγώνα, η άποψη του ειδικού είναι αυτή του προπονητή σου.

Μην γίνεσαι αγενής χωρίς λόγο. Μια υπόθεση με βάση τα δεδομένα που παραθέτεις έκανα. Δικό σου είναι το σώμα και ότι θέλεις κάνεις. Αν δεν δέχεσαι σχόλια τότε δεν βλέπω τον λόγο να δίνεις τα στατιστικά της προπόνησής σου.

Δεν γνωρίζω τις αντοχές σου αλλά πιστεύω πως πρωί-βράδυ τόσο τρέξιμο συνιστά υπερπροπόνηση και καταβολισμό.

Όσον αφορά τις αλοιφές, το τι θα βάλεις εξαρτάται από την πάθηση. Για πιασίματα θέλεις θερμαντική (πχ counterpain), ενώ για για τραυματισμούς μυών ή τενόντων αντιφλεγμονώδη (πχ. voltaren). Οι αλοιφές γενικά είναι μούφες και δεν κάνουν ιδιαίτερη δουλειά.

Το ίδιο γίνεται με τα προϊόντα καπνού και τις καπνοβιομηχανίες, με τις μηχανές εσωτερικής καύσης και τις εταιρείες πετρελαιοειδών και γενικά όπου τα οικονομικά συμφέροντα είναι τεράστια. Η χειραγώγηση του καταναλωτή είναι υψίστης σημασίας.

Πάντως η εφαρμογή του Live Timing μέσω Η/Υ είναι κουτσουρεμένη. Δεν δείχνει πια ενδιάμεσους χρόνους στο γυρολόγιο.

Επίσης, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια ποιότητα (και ελαστικότητα) επιδερμίδας. Ακόμα και σε συνομήλικους μεγαλύτερων ηλικιών, άλλοι αδυνατίζουν και το δέρμα τους τσιτώνει ενώ σε άλλους κρεμάει και δεν φεύγει το περίσσευμα.

Εγώ είμαι υπέρ του οποιουδήποτε τρόπου άσκησης. Τρέξιμο, βάρη, ενόργανη, TaeKwonDo, Crossfit, μπάσκετ κ.α. Επειδή έχω παιδιά, η λογική μου είναι πως δεν με νοιάζει να γίνουν υπεραθλητές ή Ολυμπιονίκες. Την κάθε φορά όμως που θα προτιμήσουν να πάνε για μπάσκετ πχ. από το να την αράξουν σε μια καφετέρια θα την θεωρήσω κέρδος. Σε όλα τα αθλήματα, η λανθασμένη εκτέλεση θα οδηγήσει σε τραυματισμό. Πόσοι πχ (κι εμού μέσα) δεν έχουν πάθει τενοντίτιδα από τα βάρη? Τραυματισμός στο στροφικό πέταλο (=τενοντίτιδα υπερακανθίου), νόσος των τενιστών (=επικονδυλίτιδα αγκώνα), ρήξη χιαστών κλπ. είναι σύνηθες κουσούρια που αφήνει πίσω της η λάθος νοοτροπία σε οποιοδήποτε άθλημα. Τόσο των προπονητών όσο και των αθλούμενων. Μπες σ΄ένα γυμναστήριο και ρώτα τι είναι ταχυδύναμη, τι είναι αντοχή στην δύναμη, μέγιστη δύναμη? Σιγά μην ξέρει κανείς να σου πει. Όποιο άθλημα λοιπόν κι αν κάνεις, θα τραυματιστείς. Οι πιο παλιοί θα θυμούνται την έκρηξη στο bodybuilding και τα διάσημα Golden Gym. Όλοι έτρεχαν να γίνουν Arnie και Franco Columbu και μετά ανακάλυπταν πως δεν είναι κάτι απλό. Πως πρέπει να μάθεις τεχνική για να σηκώσεις βάρη. Πως θέλει την πρωτεϊνη του (να μην μιλήσω γι άλλα) για να γεμίσει το μπράτσο. Κάτι τέτοιο είναι το Crossfit. Αν κάποιος νομίζει πως θα γίνει φέτες έτσι απλά και γρήγορα, θα απογοητευθεί και θα τραυματιστεί. Οπότε γυρνάμε πίσω στο θέμα της επιμόρφωσης. Ο αδαής αθλούμενος πηγαίνει στο Χψ γυμναστήριο για να γίνει φέτες σε χρόνο dt. Είναι σαν το αρνί στο σφαγείο. Ο προπονητής όμως είναι ο δάσκαλος, ο υπεύθυνος να καθοδηγήσει. Όσο μεγαλύτερη η άγνοια του αθλούμενου, τόσο αυξάνει η ευθύνη του γυμναστή απέναντί του. Αν ζούμε μόνο για να στηρίζουμε την αθλητική βιομηχανία ως μια μηχανή γρήγορου κέρδους, θα έχουμε και αμέτρητα θύματα τραυματισμών. Οι γυμναστές θα πρέπει να γίνουν και παιδοτρίφτες (αρχαίος όρος) και να προσδοκούν στην ποιότητα της προπόνησης.