Seafalco

Καλημέρα ! ! ! Καλό μήνα και Καλές Γιορτές! ! !

Καλημέρα μας και πολλές αφορμές για χαμόγελα σήμερα και όχι μόνο! !

@DJman Να ΄σαι καλά ! Χαίρομαι που το βρήκες ενδιαφέρον, δεν ήταν πραγματικά δύσκολο από τη στιγμή που άναψε το "γλομπάκι" ! Για την κατασκευή ενός fanless pc, η λύση είναι ήδη υπάρχουσα -μια εταιρία που πρόχειρα θυμάμαι είναι η Streacom- αλλά πιθανά θα αναφέρεσαι σε scratch build ενός fanless κουτιού! Αυτό δεν ξέρω αν κάποιος το επιχειρεί, ξέρω όμως κάποιον που ήδη δουλεύει στην αμέσως επόμενη καλύτερη εναλλακτική, κατασκευάζοντας μια επέκταση για την ψύξη μιας κάρτας γραφικών, σε ένα ήδη υπάρχον fanless κουτί. Αν δεν το έχεις δει, μπορείς να το βρεις εδώ: Έχει αρκετά πράγματα που μπορεί να τα βρεις ενδιαφέροντα !

Τι έγινε μανάρια μου! Είναι βαρύ το πάπλωμα? Καλημέρα ! ! !

Όχι ! Αν μπορείς να φέρεις τις πλάκες να είναι πραγματικά επίπεδες και λείες με ένα προσεκτικό φρεζάρισμα με κοντύλι ξυράφι καινούριο, δεν θα έχεις τρελές διαφορές! Το βασικό είναι να είναι επίπεδο και αν μπορείς να αφήσεις όσο λιγότερες διαμορφώσεις (τα νερά του κοντυλιού) με μικρό βήμα. Το πιο σημαντικό είναι να μην συντονιζει το κοντύλι, που φαντάζομαι σε μια φρέζα σωστή δεν υπάρχει περίπτωση! Στο κάτω κάτω δουλεύεις έτσι ΄πως ξέρεις τα κομμάτια σου και βλέπεις πως πάει, και αν έχεις αμφιβολίες , γυαλίζεις μόνο το κάτω κάτω κομμάτι στην επιφάνεια που πατάει στο GPU die που είναι το κρίσιμο σημείο! ! !

Κώστα όσοι με ξέρουν από κοντά γνωρίζουν ότι έχω κόλλημα με τα διάφορα της γραφής, ε τα στυλό σου με σκλάβωσαν ! ! ! Πολύ ωραία και προσωπικά δώρα ! ! ! Μερακλίδικα φτιαγμένα και το φυσικό ξύλο τα "σπάει" !

Καλησπέρα ! !

Το πρόβλημα με την τελική λείανση, είναι ότι οι cnc μηχανές, τουλάχιστον αυτές του κόσμου τούτου, δεν μπορούν να το πάνε τόσο κοντά όσο μπορεί μια εξειδικευμένη μηχανή λείανσης. Το καλό ευτυχώς είναι ότι με το χέρι χωρίς καμία ουσιαστική επένδυση -τουλάχιστον γι' αυτά που μας ενδιαφέρουν εδώ- μπορείς να πετύχεις εξαιρετικό αποτέλεσμα! Αποτέλεσμα αρκετά καλύτερο από την όποια μη ειδική εργαλειομηχανή! Υπάρχουν διάφορες τεχνικές, αλλά η πιο διαδεδομένη είναι αυτή που περιγράφω και έχω δοκιμάσει επανειλημμένα και εγώ, με απόλυτη επιτυχία! Τα βασικά απαραίτητα είναι ένα κομμάτι χοντρό γυαλί διάστασης περίπου σαν μια κόλλα Α4, ένα κομμάτι αφρώδες πλαστικό ή ελαστικό φύλλο για να ακουμπήσεις επάνω το γυαλί ώστε να μην γλιστράει. Αρκετά ντουκόχαρτα νερού από νούμερο 120 έως το 2500 ή και το 3000 (δυο τρία κομμάτια από το κάθε νούμερο είναι αρκετά) και ένα σωληνάριο πάστα γυαλίσματος ασημικών (το σωστό είναι να βρούμε ψιλή πάστα λείανσης , αλλά και η Glanol ας πούμε μια χαρά δουλειά κάνει! ) Σημαντικό είναι να εξασφαλίσουμε ότι υπάρχει πρόχειρο νερό κοντά μας και εύκολη παροχέτευσή του (με άλλα λόγια θα κάνουμε κατάληψη στο νεροχύτη του σπιτιού! ) Η διαδικασία είναι απλή όσον αφορά στα βήματα, αλλά θέλει καλό χέρι και προσοχή: 1. Ακουμπάμε το γυαλί πάνω στο αφρώδες στρωματάκι του κοντά στη γούρνα του νεροχύτη και φροντίζουμε με ένα πηχάκι από κάτω αυτό να γέρνει ελαφρά προς τη γούρνα (πολύ λίγο ίσα που το νερό να προχωρά σιγά σιγά προς τη γούρνα. 2. Βρέχουμε το ντουκόχαρτο από τη πίσω πλευρά και το στρώνουμε επάνω στο γυαλί, αυτό θα κολλήσει και στη συνέχεια το βρέχουμε και από την επάνω πλευρά. 3. Αν δούμε ότι το ντουκόχαρτο πάει να τυλιχτεί σαν πάπυρος, του βάζουμε δυο μικρά πηχάκια δεξιά αριστερά για να μείνει επίπεδο. 4. Ακουμπάμε την πλευρά του κομματιού που θέλουμε να γυαλίσουμε επάνω στο βρεγμένο ντουκόχαρτο και το πιάνουμε ελαφρά με τα δάχτυλά μας έτσι όπως δείχνει στο σκαρίφημα. 5. Αρχίζουμε να το κινούμε σε μια τροχιά σχήματος "8" πάνω στο χαρτί και προσέχουμε πολύ τα ακόλουθα: Πιάνουμε τα δάχτυλά μας στο κέντρο δυο απέναντι πλευρών Σφίγγουμε το κομμάτι ελαφρά και με τρόπο σαν να το κρατάμε στον αέρα (δηλαδή η δύναμη που εξασκούμε δεν κατευθύνεται προς τα κάτω. Αν το κομμάτι έχει κάποιο δικό του βάρος (δεν είναι πολύ μικρό και ελαφρύ) τον δείκτη μας τον ακουμπάμε στο κέντρο του κομματιού χωρίς να τον πιέζουμε καθόλου προς τα κάτω. Κάνουμε καμιά δεκαριά 8ρια και μετά στρέφουμε το κομμάτι κατά 90 μοίρες. Προσέχουμε το χαρτί να έχει νερό και συνεχίζουμε για άλλα δέκα 8ρια Κάνουμε ακόμα μια στροφή του κομματιού και συνεχίζουμε έτσι μέχρι το κομμάτι να φέρει ένα πλήρη κύκλο μέσα στα χέρια μας. Σηκώνουμε το κομμάτι και ελέγχουμε την πρόοδο της λείανσης με το συγκεκριμένο νούμερο ντουκόχαρτου Αν δούμε ότι υπάρχουν ακόμα σημεία που δεν έχουν τριφτεί (σημεία δηλαδή που οι χαρακιές που αφήνει το ντουκόχαρτο είναι πολύ λίγες ή και καθόλου) συνεχίζουμε την λείανση με αυτό το νούμερο. Όταν οι χαρακιές στο κομμάτι απλωθούν παντού και ομοιόμορφα είμαστε έτοιμοι να πάμε στο επόμενο -ψιλότερο- νούμερο χαρτιού. 6. Σημαντικό εδώ είναι να μην πιέζουμε προς τα κάτω το κομμάτι, το κινούμε μόνο πιέζοντάς το παράλληλα με το γυαλί. 7. Αν δούμε ότι το κομμάτι σκαλώνει πάνω στο χαρτί ρίχνουμε λίγο νερό να πλανάρει το κομμάτι επάνω του και συνεχίζουμε. (προοδευτικά η κίνηση θα γίνεται πιο εύκολη) 8. τσεκάρουμε το κομμάτι μας με μια ρίγα ΙΣΙΑ για να δούμε ότι παραμένει επίπεδο και να βεβαιωθούμε ότι δεν έχουμε ασυναίσθητα φάει κάποια περιοχή του περισσότερο! 9. Καθώς συνεχίζουμε το τρίψιμο, οι κόκκοι του υλικού λείανσης που ξεκολλάνε από το χαρτί σχηματίζουν με το νερό και τα ρινίσματα του μετάλλου, κάτι σαν μια αραιή κρέμα, η οποία βοηθάει στη κίνηση καθώς παρεμβάλλεται μεταξύ χαρτιού και κομματιού και εμποδίζει το κομμάτι να έρθει σε καλή επαφή με το χαρτί. Αυτό δεν είναι κακό καθώς διευκολύνει την κίνηση και επιβραδύνει το ρυθμό λείανσης παρέχοντάς μας καλύτερο έλεγχο στο αποτέλεσμά της. Καλό βέβαια είναι να μην το παρακάνουμε και να ρίχνουμε νέα ποσότητα νερού για να παρασύρει τη σάλτσα αυτή και να προχωρήσει πιο γρήγορα η λείανση. 10. Αν έχουμε αποκτήσει καλό έλεγχο της κίνησής μας πάνω στο ντουκόχαρτο και είναι βολικό, μπορούμε να αφήσουμε το νερό να τρέχει -στάγδην- στο χαρτί και να διατηρεί μια καλή επαφή του κομματιού με αυτό! 11. Αν το χαρτί μας στην περίμετρό του έχει σχηματίσει κάποια σημεία που είναι φουσκωμένα (δεν είναι κολλημένο τελείως καλά στο γυαλί) αποφεύγουμε το κομμάτι να πηγαίνει σε αυτά (γιατί κατά την είσοδό του στην "πλαγιά" του εξογκώματος, θα φαγωθεί περισσότερο υλικό στην περίμετρο του κομματιού. 12. Αν δούμε ότι το ντουκόχαρτο έχασε τον αθέρα του και δεν τρώει το κομμάτι, αλλάζουμε ντουκόχαρτο με το ίδιο νούμερο! 13. κατά διαστήματα ξεπλένουμε και σκουπίζουμε καλά το κομμάτι για να δούμε πως προχωρά η λείανσή του. 14. Όταν είμαστε ικανοποιημένοι με αυτή τη φάση της λείανσης, καθαρίζουμε το κομμάτι πολύ καλά από τα κατάλοιπα των κόκκων του λειαντικού, βγάζουμε το ντουκόχαρτο από το γυαλί και αφού το ξεπλύνουμε το ακουμπάμε κάπου και το πλακώνουμε με κάποιο επίπεδο απορροφητικό βάρος (ένας παλιός τηλεφωνικός κατάλογος είναι ότι πρέπει, αλλιώς και λίγο χαρτί κουζίνας και ένα κομμάτι μελαμίνης είναι μια χαρά!) . Αυτό θα εμποδίσει το χαρτί να κατσαρώσει σε ρολό και θα είναι έτοιμο αν το χρειαστούμε και πάλι! 15. Καθαρίζουμε προσεκτικά το γυαλί από υπολείμματα του λειαντικού, και "κολλάμε" επάνω του το επόμενο νούμερο ντουκόχαρτου! 16. Βάζοντας το κομμάτι πάνω στο φρέσκο ντουκόχαρτο, αυτό θα έχει την τάση να "δαγκώνει" επάνω του! Προσέχουμε πολύ ιδιαίτερα αν εμφανίζει την τάση να αναπηδά πάνω στο χαρτί. Αλλάζουμε ελαφρά τη κατεύθυνση της κίνησής μας, ρίχνουμε περισσότερο νερό και συνεχίζουμε προσεκτικά μέχρι το κομμάτι να αρχίσει να κινείται πάνω στην "κρέμα" που θα σχηματιστεί. Ακολουθώντας προσεκτικά αυτά τα βήματα γρήγορα (σε κάποιες ώρες) θα έχουμε μια επιφάνεια σχεδόν καθρέφτη και κυρίως . . . επίπεδη! 17. Κανονικά -αν έχουμε κάνει καλή δουλειά- πρέπει πάνω από το 1500 grit η επιφάνεια να αρχίσει να καθρεφτίζει σχετικά καθαρά! 18. Όταν φτάσουμε στο 2500grit το κομμάτι θα πρέπει να είναι σχεδόν καθρέφτης και αν του ρίξουμε φως με την κατάλληλη γωνία το μόνο που θα πρέπει να φαίνεται από ίχνη γραμμών είναι μια αόριστη θολούρα από μικροσκοπικές "ομόκεντρες" γραμμές γύρω από το φωτεινότερο σημείο της ανάκλασης. Το γυάλισμα γίνεται με μια μαλακή φανέλα πάνω στην οποία έχουμε βάλει λίγο κρέμα γυαλίσματος (αν πάρουμε Glanol έχει ροζέ χρώμα) και αρχίζουμε να τρίβουμε το κομμάτι με ομαλές κυκλικές κινήσεις σαρώνοντας όλη την επιφάνειά του χωρίς να επιμένουμε σε κάποια περιοχή ! 1. Το χρώμα της πάστας θα αλλάξει (σκουραίνει έως που μαυρίζει) συνεχίζουμε γυαλίζοντας την επιφάνεια μερικές δεκάδες φορές και κατόπιν σκουπίζουμε καλά το κομμάτι και ελέγχουμε το επίπεδο της λείανσης. 2. Είναι πολύ πιθανό να είμαστε ικανοποιημένοι, αλλά καλό είναι να κάνουμε το ακόλουθο: Ποτίζουμε μια φανέλα με λίγο οινόπνευμα και καθαρίζουμε καλά το κομμάτι μέχρι να πάψει να βγάζει μαυρίλες. Με αυτό το τρόπο αφαιρούμε και το "κερί" που έχει η κρέμα μέσα (το οποίο καλύπτει τις μικροατέλειες) και κοιτάμε ξανά το κομμάτι στο φώς. Αν και πάλι είμαστε ικανοποιημένοι τελειώσαμε! Αν όχι, επαναλαμβάνουμε το γυάλισμα με τη φανέλα μαι δυο φορές ακόμα μέχρι να βλέπουμε το πρόσωπό μας μέσα σαν σε καθρέφτη. Προσοχή εδώ, ανάλογα με το υλικό το επίπεδο γυαλίσματος ποικίλει. Ο χαλκός βγάζει πολύ έντονη και καθαρή αντανάκλαση, το αλουμίνιο μένει λίγο πιο πρίν τον απόλυτο καθρέφτη και η ανάκλαση μέσα σε αυτό έχει ένα αδιόρατο φλου αρτιστικ ! Εδώ έχω πάει μέχρι 2000 grit και μετά φανέλα . . ΄ Ενώ στην επόμενη πήγα μέχρι 2500 grit ντουκόχαρτο και μετά φανέλα με Glanol: Παρατήρηση: Όταν πάμε στα ψιλά νούμερα ντουκόχαρτου και έχει προχωρήσει η λείανση του κομματιού, αυτό έχει τη τάση να "Βυζαίνει" στο χαρτί και να κολλάει / σκοντάφτει. Λίγο περισσότερο νερό να πλανάρει και ο σχηματισμός αυτής της υδαρούς κρέμας θα βοηθήσουν την εύκολη κίνηση! Σχετικά με την αποφυγή της ταλάντευσης Η πιθανότητα ένα κομμάτι να έχει την τάση να ταλαντεύεται και άρα να μην κάθεται συνεχώς παράλληλα με το χαρτί με αποτέλεσμα τουλάχιστον περιμετρικά να μην είναι επίπεδο είναι πολύ μεγάλη όταν δουλεύουμε κομμάτια με κάπως μεγάλο ύψος. 1. Αν το κομμάτι δεν είναι πολύ ψηλό, το πιάνουμε περίπου στο επίπεδο που περνά το οριζόντιο επίπεδο (παράλληλο με το γυαλί) από το κέντρο βάρος του. Με λίγο ψάξιμο πάνω κάτω θα βρούμε το σημείο εκείνο που το κομμάτι κινείται χωρίς να έχει τη τάση να ταλαντεύεται. 2. Αν το κομμάτι είναι ψηλότερο, τότε δεν αρκεί να το πιάσουμε στο ύψος του κέντρου βάρους του πρέπει να το κινούμε με τρόπο τέτοιο ώστε όταν αλλάζει κατεύθυνση έντονα (κορυφές 8ριων) να μην τείνει να ξεφύγει η κορυφή του ή να σηκώσει το κάτω του μέρος από το χαρτί. 3. Αν το κομμάτι είναι πολύ ψηλό σε σχέση με την βάση του, τότε είναι πραγματικά βάσανο η λέιανσή του: Δεν μπορούμε να το πιάσουμε στο ύψος του κέντρου βάρους του, γιατί αυτό πλέον βρίσκεται πολύ μακριά από το γυαλί και το κομμάτι διαρκώς θα τείνει να σκαλώνει στο χαρτί! Θέλει πιάσιμο χαμηλά και κίνηση που να μην έχει ιδιαίτερη επιτάχυνση, γιατί πολύ εύκολα λόγω του υψηλού κέντρου βάρους θα τείνει να ανατραπεί! Για να αποφύγουμε τα σκαλώματα θα πρέπει να το κινούμε σιγά και ομαλά. Δεν λέω ότι δεν γίνεται, αλλά ξέρω καλά έχοντας λειάνει το σόκορο ατσάλινου άξονα, ότι δεν είναι καθόλου εύκολο και σαφώς πολύ αργό! Και με αυτά ερχόμαστε στο ζήτημα που απασχολεί ιδιαίτερα αυτή τη κατασκευή! Στη διάρκεια της συζήτησης πέσανε διάφορες ιδέες για την κεντρική περιοχή (cold plate) με δεδομένο ότι θερμικά δεν έχει καμία επίδραση η ύπαρξη ενός απειροελάχιστου ύψους τακουνιού, και παρά το ότι σε κάποια φάση η ιδέα ύπαρξης τους φάνηκε σαν ευκολία, πιστεύω ότι εφόσον γίνει Lapping, το τακουνάκι αυτό δεν πρέπει να υπάρχει καθώς μόνο "αισθητικούς" λόγους εξυπηρετεί και σε κάποια αρχική φάση της συζήτησης, για να μπει η θερμοαγώγιμη πάστα, αλλά αυτό ήδη συζητήθηκε πως θα μπει μόνο πάνω στο GPU die! Ο λόγος φαίνεται καθαρά στο ΙΙβ του σκαριφήματος. Το κομμάτι θα ταλαντεύεται σίγουρα κατά τη λείανση και σαφώς η γυαλισμένη επιφάνεια του τακουνιού θα απέχει πολύ από του να είναι dead flat! Συνεπώς πάμε στην εύκολη κατασκευή του τελείως επίπεδου κάτω κομματιού στην πλευρά που κοιτά το GPU die και με δεδομένο ότι όλα τα κομμάτια θα έχουν φρεζαριστεί, η απόσταση από την αρχική (φρεζαρισμένη επιφάνεια) μέχρι το mirror finish δεν θα είναι επώδυνα μακριά ! Ελπίζω αυτά να βοήθησαν στο να σχηματιστεί μια πιο πλήρης εικόνα σχετικά με το Lapping ! Καλή διασκέδαση ! ! !

Αυτή η λείανση θέλει ντουκόχαρτο νερού πάνω σε χοντρό γυαλί και νερό να τρέχει και να ανέβεις προοδευτικά μέχρι το 3000 grit και μετά ακόμα παραπάνω αν βρείς και τελείωμα με κρέμες λείανσης ! Αυτό είναι αλουμίνιο 60χ60mm: Αλλά εδώ υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις από καθρέφτη όπως αυτό, μέχρι σχετικά άγριες επιφάνειες, το σημαντικό είναι να είναι dead flat γιατί το τσιπάκι είναι καθρέφτης! Προσωπικά -στο έχω ήδη πει πιο πριν το cold plate θα το γυάλιζα! Τώρα για τις μεταξύ των πλακών επιφάνειες, επειδή θα δεις ότι εφόσον τις πλανίσεις θα είναι σχετικά εύκολο , μπορείς να τις λειάνεις και αυτές σε επίπεδο mirror, αλλά αυτό με την εξής σειρά: Πλάνισμα >>> άνοιγμα λουκιών>>> γυάλισμα. Διαφορετικά αν το άνοιγμα των λουκιών γίνει μετά , θα πρέπει να τις ξαναγυαλίσεις να φύγει το μικροσκοπικό γρέζι που θα αφήσει το κοντύλι!

Φρόντισε πρώτα το Air flow του κουτιού, να μπορείς να παρέχεις όσο αέρα χρειάζεται το rad (το οποίο -πρίν- ρουφώντας ελεύθερο αέρα από το ανοιχτό πλαϊνό δούλευε μια χαρά! ). Αυτό πιστεύω ότι θα είναι αρκετό ! Κάνε αυτό και μέτρα τι αποτέλεσμα έχει και μπορείς να το φέρεις στην ίδια θερμοκρασία όπως δούλευε με ανοιχτό το κουτί! Αυτό που λέει ο φίλος @fatalara είναι επίσης καλό και δεν έχει άδικο όταν λέει ότι ο αέρας εξόδου του rad (εφόσον αυτό αναπνέει σωστά εννοείται ! ) δεν έχει και τρελή διαφορά από τον αέρα εισόδου! Για παράδειγμα σου αναφέρω ότι στην Arctic Liquid freeezer 120 (120 x 49 mm rad) σε push pull , το Δθ του αέρα εξόδου ήταν ~15 οC με τους ανεμιστήρες να στρέφονται στις 1450 rpm. Με ποιο δυνατούς ανεμιστήρες έπεφτε στους ~13 βαθμούς και για πραγματικά δυνατούς ανεμιστηρες έπεφτε -χωρίς να σε στέλνει στον Ωριλα στους 11 βαθμούς. Και αυτά από ένα ψυγειάκι στα 360 Watt! ! ! Συνεπώς το θέμα έχει αρκετές λύσεις , το βασικό είναι να προσδιοριστεί επακριβώς το πρόβλημα, γι' αυτό και για την οικονομία της συζήτησης είναι καλό να λέμε το ακριβές setup (ανεμιστήρες θέσεις αλλά και κατεύθυνση ροής ). Τώρα με δεδομένα αυτά μπορείς να παίξεις για να δείς τι είναι αυτό που σου φέρνει καλύτερο αποτέλεσμα! Όσο για του delta fan, έχει αποδειχθεί και αυτό μπορείς να το δείς σε κάθε review, ότι η αύξηση του air flow πέρα από ένα σημείο δεν έχει αξιόλογα αποτελέσματα ενώ από την άλλη μεριά κατα κανόνα μας παίρνει τα αυτιά!

Tώρα μιλάμε καλύτερα! Γιατί το πρόβλημα ανατρέπεται, έχεις λιγότερο αέρα στο κουτί από αυτόν που χρειάζεσαι! Επομένως η σκέψη σου να ανεβάσεις την απόδοση των εμπρός ανεμιστήρων είναι η λύση ! Όσο για τους ανεμιστήρες, υπάρχει πολύ καλύτερη λύση με 55m3 παραπάνω, διπλάσια στατική πίεση και 7dB(A) λιγότερο θόρυβο! Και από κόστος τον βρήκα με ~24€ + μεταφορικά. Έτσι θα έχεις μεγαλύτερο φάσμα ρύθμισης καθώς την πίεση του άλλου θα την έχεις με αυτόν σε χαμηλότερες στροφές. Τώρα αν αντέχεις και για αλλαγή των ανεμιστήρων του rad . . . ακόμα καλύτερα ! ! Αλλά είναι καλύτερα να πας ένα βήμα τη φορά και βλέπεις τις γίνεται ! Δοκίμασε και την στατική πίεση του κουτιού σου και τώρα όπως είναι (για να έχεις αναφορά) και μετά με τις αλλαγές να δείς πως πάει ! Καλή συνέχεια !

Οι ιδέες είναι πολλές, το βασικό είναι να εξασφαλιστεί όσο γίνεται πιο καλή επαφή! Για τις βίδες, αν οι αποστάσεις των heat pipes ήταν διαφορετικές θα μπορούσε να γίνει και με 4 κεντρικές βίδες (συν τις τέσσερις περιμετρικές) αλλά με δεδομένη τη μικρή απόσταση των κατακόρυφων heat pipes αυτό δεν γίνεται : Οπότε, όλα αυτά προς αξιολόγηση, και μιας και υπάρχουν τα μέσα . . . μπορούμε να ξεφύγουμε και λίγο ! Καλή συνέχεια ! !

Το Block από την άποψη της στιβαρότητας σύνδεσης των πλακών μεταξύ τους και των συστολών διαστολών θα ήταν ήταν εντάξει και με 4 βίδες μόνο, αλλά εδώ το θέμα είναι άλλο! Το ζητούμενο είναι η επίτευξη της κατά το δυνατόν καλύτερης επαφής των heat pipes με τις πλάκες του block. Και όταν λέω καλή επαφή δεν εννοώ απλά να μην κινούνται , αλλά να σφίξουν τόσο καλά ανάμεσα στις πλάκες έτσι ώστε πρακτικά να χρειαστεί ελάχιστη ποσότητα θερμοαγώγιμης να παραμείνει ανάμεσα σε αυτές και στις πλάκες. Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα να γίνει αυτό που κάνουν οι εταιρίες (μεταλλική συγκόλληση των heat pipes στις πλάκες , brazing), η επόμενη εφικτή εναλλακτική είναι η χρήση βιδών για να φέρουν σε άριστη επαφή τα εξαρτήματα. Αυτό δεν μπορείς να το πετύχεις με τέσσερις περιμετρικές βίδες, εκτός και αν έχεις πολύ χοντρές πλάκες (πάνω από 10-15 mm για τις διαστάσεις που συζητάμε εδώ. Συνεπώς στην αναζήτηση της συναρμογής εκείνης που θα είναι σε θέση να εξωθήσει όλη την μη απαραίτητα θερμοαγώγιμη , έτσι ώστε να έχουμε επαφή κατα το δυνατόν, μέταλλου με μέταλλο, οι πρόσθετες βίδες στην εσωτερική επιφάνεια του block έχουν να προσφέρουν μεγάλη βοήθεια καθώς θα συμβάλουν στην ομοιόμορφη κατανομή της πίεσης μεταξύ των συναρμοζόμενων μερών!

Υποθέτοντας ότι το rad ρουφάει αέρα από κάτω και τον βγάζει μέσα στο κουτί, αυτό με κλειστό το πλαϊνό και με τρεις ακόμα ανεμιστήρες να βάζουν αέρα από την πρόσοψη, κοντεύει να σκάσει από θετική πίεση, γιατί οι δύο εξαγωγής είναι πολύ λίγοι για να διαχειριστούν τον αέρα που βάζουν έξη ανεμιστήρες! Το πρόβλημα σου λοιπόν είναι η στατική ισορροπία στο air flow του κουτιού! Λύσεις χωρίς νέα υλικά ή μόνταρίσματα: 1. Γυρνάς τους ανεμιστήρες του rad να ρουφάνε από μέσα στο κουτί και να βγάζουν έξω από αυτό στο κάτω μέρος του κουτιού. Ανορθόδοξο αυτό βέβαια καθώς η εξαναγκασμένη ροή του αέρα αντιστρατεύεται την φυσιολογική ανοδική ροή του rad! 2. Αφήνεις το rad όπως έχει όσον αφορά στη ροή του αέρα και γυρνάς ανάποδα του ανεμιστήρες της πρόσοψης. Αυτό σαφώς είναι ακόμα χειρότερο από το προηγούμενο και για πολλούς λόγους . . . η τελευταία λύση. 3. Τελευταία και απευκταία, αλλάζεις τους εξόδου με τίποτε φασιοριόζα τέρατα και άσε τους εισόδου να βάζουν ! Με μοντάρισμα: 3. Η ιδανική λύση μιας και τα χέρια σου πιάνουν (μοντάρισμα πάτου κουτιού) δες αν σε χωράει το rad να γυρίσει στο πλάι! Να ρουφάει αέρα από το αριστερό πλαϊνό και να βγάζει από το δεξιό. Φυσικά θα χρειαστεί δυο όμορφα κοψίματα στα πλαϊνά και σίτες και φίλτρο, αλλά πλέον το rad θα δουλεύει σε "ιδανικές" συνθήκες. 4. Άλλη λύση είναι να παραμείνεις έτσι όπως είσαι τώρα και να προσθέσεις (modding και πάλι ) στήν οροφή του κουτιού και άλλον ένα (ή και δύο αν σε παίρνει ανεμιστήρες) Καλή συνέχεια!

@karmen1983 Αγάπη, πες ότι έβαλες και σκορδάκι μέσα στο κουνέλι και άσε τους να λένε! ! !

Οι ενδείξεις θερμοκρασίας έχουν μια "ελευθερία" . . . Ο αισθητήρας της CPU δεν λέει τη σωστή θερμοκρασία, (δείχνει 2 βαθμούς κάτω από το περιβάλλον), αλλά έστω και αν αυτό οφείλεται στο θερμόμετρο χώρου που έχεις, καλό θα ήταν να μετρήσεις με κάποιο ανεξάρτητο θερμόμετρο τις θερμοκρασίες για να έχεις μια καλύτερη συγκριτική εικόνα. Δοκίμασε και με ανοιχτό το κουτί να δεις τι παίζει.

Αφήνοντας κατά μέρος το αν οι ανεμιστήρες που έχεις επάνω είναι επαρκείς για να βγάλουν από το "τέρας" όλο του το δυναμικό, (σίγουρα υπάρχουν και πιο αποδοτικές λύσεις), το σίγουρο είναι ένα: Αν υποθέσουμε ότι οι έξη ανεμιστήρες βγάζουν από το κουτί 270cfm* από κάπου αυτά πρέπει να μπαίνουν! (*δεν είναι τόσα, αλλά για την ευκολία της κουβέντας ας πούμε ότι είναι ! ) Με ανοιχτό το κουτί δεν υπήρχε πρόβλημα, τώρα που το έκλεισες η ισορροπία εισερχόμενου / εξερχόμενου αέρα αποκτά μια ακόμα παράμετρο, αυτήν των ανεμιστήρων εισαγωγής αέρα στο κουτί! Για γράψε τη συνολική σύνθεση του κουτιού (θέσεις ανεμιστήρων τύπος κλπ, θέση ψυγείου ) και το κουτί ποιο είναι μπας και βγει κάνας "λαγός" !