salde

Χόντα κι εγώ, πριν διαβάσω τι γράφετε μετά, είχα ψηφίσει. Την αγγελία του Λάζαρους την διαβάσατε; Μυτιλήνη χέρι χέρι, αλλού πανελλαδικά με μεταφορική. Θα πεταχτεί το Παιδί από Ικαρία στο Μόλυβο, να διαβάσει την αγγελία να μου πάθει κρίση πού βρίσκεται και πού πατά! Πού ανήκει άραγε ο Μόλυβος, πανελλαδικά ή Μυτιλήνη...

την κόβεις σωστά την τομάτα Αρχηγέ! Πάει το σούμακ σε τέτοια αν σου αρέσει, όχι σε υπερβολική δόση. Για το μπόλικο λεμόνι μας κατηγορούν, να το ξέρεις. Λέμον πάι, μέλια, λαχματζούν με βάση πίτσας, ευτυχώς ανθίσταμαι σήμερα, καλή μερα ήταν να τα φωτογραφίσετε. Καλή χώνεψη μπόις εντ γκερλς

σιγά σιγά, καλημέρα!

τα περισσότερα από όσα δείχνει η λίστα είναι λίγο έως αρκετά φθηνότερα σήμερα. Με την υποσημείωση πως η ποιότητα ορισμένων αντίστοιχων έχει πέσει.

περιμένεις να έρθουν Χριστούγεννα, πας σε κάνα Τζάμπο, σε κάνα κσάντερφο, σε κάνα μαγαζί με φωτιστικό υλικο, αγοράζεις λαμπιόνια, τάρανδο, αγγελάκια, Σάντα Κλάους, ό,τι σου αρέσει, το κοτσάρεις στο δωμάτιο και αφήνεις την RAM στην ησυχία της. Προσοχή Ντέιντζερ: αυτά τα φτηνιάρικα φωτάκια συχνά έχουν όλες τις προϋποθέσεις για βραχυκύκλωμα/πυρκαγιά. Ζειν επικινδύνως.

σωστό αν και η εταιρεία είναι σημαντική στο είδος της. Δεν είναι ούτε Dell ούτε HP προφανώς, έχει όμως κάποιο κύρος κι είναι καλό yardstick για άτομα όπως εμείς που συναρμολογούμε μόνοι μας συστήματα. Πριν γραφτώ στο Λαμπ, τους έριχνα μια ματιά να δω τι είδους επιλογές πλασάρουν. Καλώς ασχολείται ο τζιντις με την είδηση. Αν θες, να το διατυπώσω διαφορετικά, «είναι εγγύτερα σε DIYer συναρμολόγηση από ότι οι μεγαλοσυναρμολογητές». Το κεντρικό μας desktop περισσότερο θα μοιάζει με σύστημα της Puget παρά με σύστημα της Dell.

Ο Χρυσός μας φέρνει πιο κοντά!

Ευχαριστώ Ζάχο! Άψογος. Στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβει ο αρχηγούλης, περιμένουμε κι από εκεί!

Το σχόλιο -δυστυχώς δεν το έχω- διαφοροποιούσε τα desktop λειτουργικά από τις κονσόλες. Στα desktop: όπως τ περιγράφεις. Στις κονσόλες: η εφαρμογή δεν έχει ποτέ πρόσβαση χρήσης των 2, εκεί μόνο από το λειτουργικό θα επιτραπεί να χρησιμοποιηθούν. Μου φάνηκε παράξενο, είχα ανάλογη εντύπωση με τον τρόπο που λες. Η συζήτηση τους αφορούσε ανάλογο προβληματισμό με αυτόν του Havic.

με την ευκαιρία, ας πω ένα εντελώς οφφ-τόπικ, να το κοιτάξεις κι εσύ αν δεν μας απαντήσει εδώ κανείς: είχα διαβάσει σε κάποιο σχόλιο, ότι οι παιχνιδομηχανές ναι μεν έχουν αυτούς τους πυρήνες αλλά ο 1 ή οι 2 χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από το λειτουργικό τους. Ότι δλδ την όποια βελτιστοποίηση, ακόμα και σε κονσόλα, οι προγραμματιστές παιχνιδιών θα την κάνουν με βάση τους 6 πυρήνες, όχι με βάση τους 8. Ισχύει κάτι τέτοιο;

δεν μου είναι ξεκάθαρο τι ζητάς τζιντι. Να υπάρχει μόνο ένας τρόπος, υποχρεωτικός να γίνονται συγκριτικές δοκιμές; Να μην υπάρχει ένας τρόπος αλλά να είναι όλοι υποχρεωμένοι να συγκρίνουν τουλάχιστον με ένα κοινό σενάριο; Ο yanni έχει απόλυτο δίκιο όταν γράφει περί επιλογής του αναγνώστη/θεατή. «τα δεδομένα είναι μπροστά μας, αναλυτικά και σε διαγράμματα. Επιλογή μας είναι το αν θα τα αξιοποιήσουμε ή αν θα τα υποβαθμίσουμε.» Ας τρέχει ο οποιοσδήποτε συγκριτικά τεστς με όποια μεθοδολογία επιθυμεί. Ας του ασκείται οποιαδήποτε κριτική για την μεθοδολογία που επέλεξε από οποιονδήποτε. Το ζητούμενο είναι η διαφάνεια της μεθοδολογίας, η τήρηση ενός ελάχιστου δεοντολογίας (π.χ. ποιος προμήθευσε το προϊόν, αν αγοράστηκε τυχαία στην λιανική ή αν διαλέχτηκε με άλλον τρόπο, αν έχει κάποια σχέση χρηματοδότησης), η κατά το δυνατόν πλήρης καταγραφή των αποτελεσμάτων (αν παρουσιάστηκε κάποιο πρόβλημα να αναφερθεί, όχι να αποσιωπηθεί). Τα επόμενα είναι επιλογή του κάθε αναγνώστη πώς θα τα χρησιμοποιήσει με βάση τις ανάγκες/επιθυμίες του. Ανάλυση 1200, στο σκέλος των παιχνιδιών με ενδιαφέρει σχεδόν αποκλειστικά ένα συγκεκριμένο -το οποίο κιόλας εμφανίζει ιδιομορφία σε σχέση με άλλα παιχνίδια-, πάντοτε προσαρμόζω την βαρύτητα που δίνω σε οποιοδήποτε συγκριτικό στην περίπτωση μου. Δεν αισθάνομαι καμιά υποχρέωση να ακολουθήσω για κάποια αγορά μου τους μέσους όρους του steam ή οποιαδήποτε εκδοχή «σωστού/λάθους» τρίτων. Μην ξεχνάς ότι τα στατιστικά που δείχνεις, σε άγνωστο βαθμό, δεν αντιστοιχούν στους ενδιαφερόμενους για αγορά κάρτας. Κάμποσοι από όσους εμφανίζονται με παλιότερο επεξεργαστή δεν σκοπεύουν καν να αλλάξουν κάτι στο σύστημα τους. Με το σκεπτικό σου είναι σα να κατακρίνεις τον παρουσιαστή επειδή δεν τους λαμβάνει υπόψιν. Αόριστα μιλώντας, δεν με χαλάει να υπάρχει πληθώρα συγκρίσεων με διαφορετικά builds ώστε να διευκολύνομαι ποιο ταιριάζει καλύτερα στον σκοπό μου.

για το ισπανικό που αγόρασες εννοείς ή κάποιο άλλο; Στο ισπανικό που είχα κοιτάξει κάποιες ήταν reconditioned.

Πάντως είναι άκρως ενδιαφέρον το πρόβλημα στα λίγα που διάβασα μήπως βρεθεί καμιά άκρη. Σε νιώθω να μην έχεις αντοχές για ταλαιπωρία, αν έχεις και την παραμικρή διάθεση μην το παρατήσεις. Θα σε κάνει λίγο σοφότερο ακόμα κι αν δεν βρεθεί άκρη ποτέ. Αυτό είναι πρόβλημα που μόνο τον @gdp77 θα έλεγα ότι θα καταφέρει να τον διαολίσει τόσο ώστε να αντέξει μέχρι τέλους. Στο linux νομίζω αξίζει να το παλέψεις. (αν λυθεί στο linux ίσως διευκολύνει το όποιο troubleshooting και για windows)

το καλό αντέχει στην επανάληψη θα σου απαντήσει

Σάιμον, το βάναυσα είναι υπερβολική λέξη. Φύλα την για χειρότερα imho επειδή αν χρησιμοποιείται κάπου με το παραμικρό η βαρύτερη διαβάθμιση, στο τέλος ξεμένουμε από μονάδες μέτρησης. Ισχυει παντού. δέχομαι πλήρως ότι μπορεί να θίξει βαθιά έναν πιστό. Το πραγματικό μου πρόβλημα με αυτή την συγκέντρωση και την αντίδραση του ανθρώπου είναι σε δύο τομείς: α) τρέμω τις αντισυγκεντρώσεις. Τις έχει πληρώσει βαριά η χώρα, είχαν κοπέι ή έστω περιοριστεί δραστικά μετά το 1974, τα τελευταία δέκα-δεκαπέντε χρόνια τις βλέπω δειλά δειλά να επανέρχονται στο προσκήνιο (καταλογίζω σε έναν συγκεκριμένο πολιτικό μεγάλη ευθύνη για αυτό). β) ο τόπος έχει κειμήλια τεράστιας σημασίας. Κυρίως αρχαιοελληνικά μα και χριστιανικά, ορθόδοξα. Φοβάμαι ότι αν αφεθεί η καλλιέργεια νοοτροπιών ασέβειας προς αυτά, αργά ή γρήγορα θα έχουμε καταστροφή σημαντικού αντικειμένου. (σημαντικό τμήμα του λαού τα υποτιμά έτσι κι αλλιώς imho)

είναι θετικό, γιατί βλέπουμε σε ζωντανή μετάδοση ένα ωραίο παράδειγμα «γιατί δεν παίρνει μπρος η μηχανή». Κάποιος/οι έχουν πληρωθεί για αυτό το πράγμα. Πήγαν σχολείο, κάνα κολλέγιο, ίσως τίποτα MBA, συνεδρίασαν, meetings, τηλεεργασία, powerpoint να σας δείξω την ιδέα μου. Μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας. Σε τομέα όπου όλοι δέχονται πως είναι από τους ελάχιστους προνομιακούς για να σταθούν στο διεθνή ανταγωνισμό, να επεκταθεί προς τα έξω κλπ. Σόσιαλ μέδια. Θα στείλω ινφλουένσερς. Να ανεβάσουμε τις πωλήσεις. Οι κράχτες στην Πλάκα που σε τραβάνε στις ταβέρνες καλύτερο αποτέλεσμα έχουν. Τουριζμόζ, βιομηχανία τροφίμων, ανάπτυκσι. Ο Θεός βοηθός.

ποτε για λεμον πάι. Ιεροσυλία, με εντυπωσίασαν τα βουτυρομπίσκοτα, περιμένω να φτιάξει την τάρτα. Διέκρινα ταλέντο στην ζύμη. (ελπίζω να ξέρει κι από μαρέγκα)

γλυκούλης αρχηγούλη είμαι που δεν τρώω κόλιανδρο και θα σου φάω τη λέμον-πάι. Απ΄ τα χεράκια σου φτιαγμένη.

μη σκας βρε σε πειράζω Μου φάνηκε αστεία η «μείωση πιθανότητας να πάθω κάτι», όταν ήδη το έχω.

Snips, να ξεκαθαρίσουμε ένα σημείο. Μοιάζει να το βλέπουν λανθασμένα αρκετοί σε σχετικές συζητήσεις. Το κρατικό όργανο και ο πολίτης δεν είναι ισόβαθμοι ώστε να κρίνονται με τον ίδιο τρόπο σαν να μιλάμε για μια διαμάχη ανάμεσα σε δυο πολίτες. Είναι σαφές ότι θα κριθεί πολύ αυστηρότερα το κρατικό όργανο εν ώρα υπηρεσίας. Είναι μέρος της εργασίας του να αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις. Αν δεν ανταποκρίνεται μάλλον δεν κάνει για την εργασία αυτή. Ο πολίτης «μπορεί» να βρίζει, να κρατάει μολότοφ, καδρόνι, να ληστεύει τράπεζα, να προσπαθεί να σκοτώσει την σύζυγο του, να χτίζει αυθαίρετο, να ληστεύει, να μην λέει καλημέρα κλπ. Το κρατικό όργανο δεν εξομοιώνεται με πολίτη αν κάνει τα ίδια. Επιτρέπεται να δρα μόνο στα πλαίσια της εντολής από τον νόμο. Αν κάποιος σε βρίσει, εσύ απαντάς όπως κρίνεις. Νόμιμα, παράνομα, όπως νομίζεις. Στη συνέχεια κρίνεσαι αναλόγως, πάντα ως πολίτης. Αν βρίσει το κρατικό όργανο, το τελευταίο δεν επιτρέπεται να απαντήσει βρίζοντας κι εκείνο επειδή «ε άνθρωπος είναι, εκνευρίστηκε».

calculator σκέτο μου είσαι. Αν αναλογιστείς ότι: α) έχω φάει πολλά στη ζωή μου. β) παρά ταύτα το πρώτο δεν χρειάζεται να μετράμε πιθανότητες πλέον, υπάρχει βεβαιότητα γ) το δεύτερο μέχρι στιγμής δεν το έχουμε πάθει. Θα ήθελα να μου υπολογίσεις στα πόσα γιαούρτια μηδενίζεται η πιθανότητα και διαβήτη, στα πόσα γίνεται βεβαιότητα ο καρκίνος. Να δούμε τι τρέχει, τον έχουν υπολογίσει σωστά τον τύπο ή μετράνε όπως μετράνε πρωταθλήματα;

Τζι ντι, όλο αυτό το πράγμα δεν είναι έτσι απλό ώστε να πει κάποιος με ευκολία «αμερικάνικο msrp = ίδιο για τιμή Ελλάδας». Γράφεις το 1:1, το κάνεις αυτό για αυτοκίνητα; Ξέρεις, η ιστορία αυτή, στις ΗΠΑ αυτοκίνητα είχε κατά νου, όχι Η/Υ. Εμείς (κι εσύ) ακριβώς επειδή η αγορά μας π.χ. στα αυτοκίνητα δεν έχει μεγάλη σχέση με την αμερικάνικη πλέον, δεν ασχολούμαστε με τέτοια αν είναι να αγοράσουμε ένα αυτοκίνητο. Λογικό, δεν μας πολυνοιάζει. Στους υπολογιστές (εννοώ όλο το σχετικό φάσμα, εκτυπωτές, περιφερειακά) ο λόγος που ασχολούμαστε με αυτό είναι επειδή από την γεννησή του έως τώρα ο χώρος αυτός στην πραγματικότητα είχε απόλυτη κυριαρχία μίας χώρας. Η αμερικάνικη αγορά Η/Υ είναι τρομερά σημαντική και καθορίζει -ακόμα- εν πολλοίς την διεθνή πορεία ενός προϊόντος. Για αυτό κι έχουμε τα μάτια μας στραμμένα προς τα εκεί. επιπλέον δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο ένα νέο προϊόν να παρουσιάζεται -για λιανική πώληση, δεν μιλώ για ανακοίνωση εδώ- στην αγορά εκεί λίγο ή περισσότερο νωρίτερα από όσο φτάνει σε άλλες αγορές. Δεν ισχύει πάντοτε, αλλά σίγουρα είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που ένα καινούργιο, επιθυμητό προϊόν βολτάρει στις υπόλοιπες χώρες χωρίς να μπορεί να πωληθεί στις ΗΠΑ. Για τις συγκρίσεις αυτές, συνήθως ενδιαφέρεσαι για δύο πράγματα που διαφέρουν: φόρους/δασμούς κάθε είδους και συναλλαγματικές ισοτιμίες.Έχω την υποψία ότι ενώ κατέχεις άριστα το μαθηματικό σκέλος, δεν θυμάσαι καλά το πολιτικοοικονομικό. Εννοώ ότι επηρεάζεσαι για να βγάλεις το συμπέρασμα σου από το Ευρώ. Για να μην το μπερδεύω περισσότερο, το Ευρώ είναι σχετικά σταθερό νόμισμα προς το παρόν. Είναι σκόπιμο αυτό. Προς το παρόν. Ενω η ηλικία σου -μιλάμε για τον χρόνο που ασχολείσαι με υπολογιστές- σίγουρα περιλαμβάνει την δραχμή, για κάποιον άγνωστο σε μένα λόγο (υπάρχει σίγουρα εξήγηση, πιθανολογώ ότι όταν ήσουν μικρός δεν πολυασχολιόσουν με αγορές εκτός Ελλάδας) είναι σα να ξεχνάς την περίοδο της δραχμής. Αν την θυμόσουν καλά, θα σου είχαν λυθεί αυτομάτως όλα αυτά περί, κατά κάποιο τρόπο «θεσμοθετημένου κανόνα 1 προς 1». Ο λόγος που πρακτικά καταλήγει να βγαίνει σε 1 προς 1 είναι ότι η συναλλαγματική διαφορά δολλαρίου-ευρώ «ισοφαρίζεται» κατά κάποιο τρόπο από τους αυξημένους και πιο ομογενοποιημένους φορους καταναλωτή στην ΕΕ συγκριτικά με τις ΗΠΑ. Είτε δηλαδή κάνουμε τον υπολογισμό με βάση την δική σου άποψη είτε με βάση την δική μου το αποτέλεσμα καταλήγει να είναι παρόμοιο. Μην σε παρασύρει αυτό. Δεν εχει τεράστια σημασία όσο τα πράγματα μένουν κάπως έτσι ( = δεν αποκαλύπτεται στο αποτέλεσμα το λάθος της μεθόδου σου), θα αποκαλυφθεί σε ένα δευτερόλεπτο οψέποτε υπάρξει άγρια μεταβολή (όπως συνέβαινε με την δραχμή). Η μέθοδος σου: MSRP 100US$ = 100€. Κοιτάς μονάχα το 100 εσύ και κρατάς αυτό στο μυαλό σου. Το σωστό είναι να λαμβάνεται υπόψιν στην μετατροπή α) η όποια διαφορά σε φόρους β) η συναλλαγματική πορεία Δολλαρίου ΗΠΑ με Ευρώ. α) στην ΕΕ έχουμε εδώ και λίγες δεκαετίες τον ΦΠΑ. Ο οποίος -αυτό είναι πολιτική απόφαση κι επιλογή, δεν είναι μαθηματικό αυτό το σκέλος- συνηθίζεται να είναι υποχρεωτικό να φαίνεται σε προϊόντα που απευθύνονται στον τελικό καταναλωτή. (σημείωσε ότι ούτε στην Ευρώπη ε΄ναι υποχρεωτικό να φαίνεται πρώτος πρώτος σε προϊόντα που απευθύνονται σε επαγγελματικό κοινό, δλδ χονδρική ή αγοραστές όπου λόγω της ιδιότητας τους δεν θα καταβληθεί ΦΠΑ με τον συνηθισμένο για εμάς τους τελικούς καταναλωτές τρόπο). Στις ΗΠΑ, όπου έχουν ελαφρώς έως βαρέως διαφορετική πολιτική φιλοσοφία, συνηθίζεται να μην είναι υποχρεωτικό να δείξουν φάτσα κάρτα τον φόρο στο ταμπελάκι που κρεμάν στο ράφι. Δεν έχουν καν ενιαίο ΦΠΑ. Ο πλησιέστερος αντίστοιχος φόρος είναι ο sales tax, ο οποίος όχι μόνο διαφέρει από πολιτεία σε πολιτεία (κι ο ευρωπαϊκός ΦΠΑ διαφέρει από χώρα σε χώρα) αλλά έχει κι άλλες ιδιοσυγκρασίες, π.χ. μερικές πολιτείες χρεώνουν στο ταμείο τον sales tax αν η διεύθυνση παράδοσης είναι εντός της πολιτείας αλλά δεν τον χρεώνουν αν είναι εκτός Οι εταιρείες -όπου γης- το ξέρουν το ποίημα. Ξέρουν καλά επίσης ότι Καλιφόρνια, Τέξας, Νέα Υόρκη είναι που τους καίνε πληθυσμιακά αλλά δεν θα κάτσουν να βγάλουν τριακόσια διαφορετικά MSRPs για να διευκολυνθεί ο ένας κι ο άλλος να καταλάβει αν πληρώνει ακριβά. Κάνουν τον υπολογισμό τους κι ανακοινώνουν μία MSRP να χουν το κεφάλι τους ήσυχο, για τα περαιτέρω ας βγάλουν τα μάτια τους να βρουν τι αυτοκόλλητο θα βάλει στο ράφι ο καθένας. Χονδροειδώς μιλώντας οι αμερικάνικες τιμές ταμείου έχουν λιγότερο φόρο κατανάλωσης από τους ευρωπαϊκούς ΦΠΑ (αν θέλει κάποιος ακριβείς υπολογισμούς για να δει με την μία την διαφορά, χρειάζονται μαθηματικά, στατιστικές και τέτοια). Προσοχή, MSRP = τιμή στο αυτοκόλλητο στο ράφι, όχι τιμή ταμείου Τελική αμερικάνικη τιμή ταμείου, πόσο θα βγει από το πορτοφόλι = αυτοκόλλητο στο ράφι (εδώ είναι η MSRP)+ο κατάλληλος sales tax για την περίσταση, καθώς κι όποιος άλλος τοπικός φόρος+έξοδα αποστολής αν υπάρχουν Τελική ευρωπαϊκή τιμή ταμείου για απλό καταναλωτή = όσο γράφει το αυτοκόλλητο στο ράφι+ έξοδα αποστολής αν υπάρχουν β) Συναλλαγματική διαφορά: η σχέση ευρώ-δολλαρίου άρχισε όταν δημιουργήθηκε το ευρώ, αν θυμάμαι ακριβ΄ς στο 1 προς 1,16. δηλαδή με ένα ευρώ αγόραζες 1,16 αμερικάνικα δολλάρια ( = πιο «βαρύ» το ευρώ, πιο «δυνατό»). Πέρασε κάποιες διακυμάνσεις, συνήθως δεν έπαιρνε ακραίες ανηφοροκατηφόρες απότομα. Κάποια στιγμή «έπεφτε» το ευρώ (το 1:1,16 έγινε κάπου 0,80 προς 1, έγινε πιο αδύναμο το ευρώ) μετά ξαναδυνάμωσε το ευρώ (έφτασε κάπου κοντά στο 1:1,60, τώρα ήταν δυνατό το ευρώ, στην αρχή με ένα ευρώ αγόραζες 116 αμερικάνικα σεντς, τώρα με το ίδιο ευρώ αγόραζες 160 αμερικάνικα σεντς), δες στο γκουγκλ πού βρίσκεται σήμερα, γύρω στο 1:1,20 κινείται. Δλδ πολύ κοντά στην αρχική τιμή πριν κάτι αιώνες, τόσο μακρινό μου φαίνεται το 2002. Ο έλληνας έμπορος δεν υπολογίζει με msrp και τέτοια. Κανείς έμπορος, καμιά εταιρεία δεν αρχίζει έτσι. Υπολογίζει με τιμολόγια, πόσο πλήρωσε από όπου το αγόρασε. το κοιτούν το μσρπ για να το λάβουν υπόψιν αν το έχουν ως στόχο να φανεί έτσι στο ράφι (για λόγους εμπορικούς, διαφήμισης, τι να γράψουμε στα διαφημιστικά που θα τυπώσουμε, τι θα αρέσει καλύτερα να δει ο πελατης μας, τι θα απαντάμε όταν ο βλαχοτζιντις κι ο βλαχοσαλντές αρχίσουν να σκούζουν, γιατί σε εμάς τόσο ακριβά, τι θα κάνουμε όταν μπουν ιδέες στον άισυ να κολυμπήσει μέχρι τη Φλόριντα να φέρει μια κάρτα από εκεί να την πουλήσει στην Ικαρία κλπ). Τον υπολογισμό όμως, ο οποιοσδήποτε έμπορος, δεν θα κάτσει να τον κάνει με βάση την κοκκινοσκουφίτσα το MSRP, με το πορτοφόλι θα τον κάνει. Ο λόγος που στο αποτέλεσμα σου βγαίνει κοντά στο 1:1 είναι αυτά. Τους πόντους που «κερδίζει» ο ευρωπαϊκός αριθμός από το «ψηλότερο» ευρώ, τους χάνει από τον «ψηλότερο ΦΠΑ». Οπότε αντί να χολοσκάνε να εξηγούν για τοπικούς φόρους και ράφια κι ισοτιμίες και νόμους διαφορετικούς, σου πετάνε ένα 1:1 και τελειώσαμε. Μία ή άλλη θα βγει όσο η ισορροπία παραμένει έτσι Ουφ. Λυπάμαι όποιον κάτσει να διαβάσει αυτό το πράγμα. Κανονικά έπρεπε να κοιτάω το VDSL μου τώρα και να μιλώ με Μπέρτσεν. Ούτε στο interface του ρούτερ δεν αντέχω να μπω. Ούτε να κοιτάξω το παλιόκουτο ποιο μοντέλο μου έδωσαν δεν κοιτάω.

N την χαίρεσαι, να σε χαίρεται, να χαιρόσαστε και το σκύλο, χρόνια της πολλά. Είναι στην ίδια φάση αυτό που λέω, slightly different μόνο. Σβήνουν αυτά τα καταστήματα καθώς αλλάζουν τα ωράρια, τα είδη εργασίας, οι προσφερόμενες επιλογές, οι τρόποι διασκέδασης. Έχουν μείνει σκόρπια κάτι καφενεία/μεζεδοπωλεία/διάφορα/δεν έχει σημασία ο τίτλος του καταστήματος. Στις δυτικές περιοχές της Αθήνας και στις περιοχές του Πειραιά τα συναντάς περισσότερο από την υπόλοιπη περιοχή ακόμα. Το πλεονέκτημα που έχουν, είναι (ήταν) πως χωρίς να είναι κάτι μοναδικό, πρόσφεραν μια αξιοπρεπή vfm λύση για «κολατσιό/μικρογε΄υμα», απευθυνόμενα κυρίως σε ανθρώπους που βρ΄σκονταν πολλές ώρες εκτός οικίας εργαζόμενοι κι έπρεπε να τρώνε κάτι στο ενδιάμεσο. Συνήθως μαστόρια, συνεργεία, μηχανουργεία και τέτοια. Για αυτόν τον λόγο και τα συναντούσες ευκολότερα σε περιοχές που υπήρχε τέτοιο κοινό. Μπορείς να πεις ότι ήταν ένα κλασσικό «street food» στην Ελλαδα (κυρίως Αθήνα) μετά το 1950. Τα υλικά τους δεν ήταν μοναδικά αλλά ήταν ευθυγραμμισμένα με τα φθηνά υλικά που θα αγοράζαμε σπίτι μας. Οι διαφορές μετά ήταν η τέχνη και το ενδιαφέρον του παρασκευαστή κι η τυχόν πρόσβαση του σε πιο «σπάνια» υλικά/συνταγές, συνήθως από τον τόπο καταγωγής του. Τα ονομάζω «χλαπατσοσαντουιτς», ελλείψει καλύτερης ιδέας. Αν και δεν είναι υποδείγματα υγιεινής διατροφής, ελεγχόμενη κατανάλωση τους είναι τελικά πολύ προτιμότερη από ένα σωρό «μοντέρνα» μαγαζιά που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Μέσα στο όλο σκουπίδι, βγαίνουν και μερικά καλά, με πιο ποιοτικά υλικά, πιο διεθνοποιημένα, πιο ψαγμένα, σχεδόν πάντοτε όμως το χάνουν σε κάποιο άλλο σημείο. Συνήθως είναι η σχέση ποσότητας-τιμής, άλλοτε τα μεγαλοπιάσματα κι οι νεοπλουτισμοί, νομίζουν κάπου ότι έπιασαν τον πάπα από τα ...φρύδια και πάνε να «αναπτυχθούν» σε κάτι που δεν ήταν ούτε μπορούν να γίνουν. Εκείνοι που καταφέρνουν να αντισταθούν σε αυτές τις κατάρες, έχουν ένα μπράβο από μένα. Τους ψιλοτσακίζει και το κράτος ποικιλοτρόπως, φορολογικά, αγορανομικά, ενοίκια κλπ.

πιάσε κόκκινο, σήμερα έφαγα εκείνο το γιαούρτι. Ευχαριστώ που τον ρώτησες. Λοιπόν, αν και δεν το έχουν ποτέ στη λίστα όσες φορές κοίταξα, επειδή το είχα ζητήσει στα σχόλια όταν παράγγειλα (παράγγειλα πρόβειο που το έγραφε η λίστα, στα σχόλια τους ζήτησα στραγγιστό αντί πρόβειο), μου είχαν βάλει το στραγγιστό όπως είχα παρακαλέσει, η συσκευασία έγραφε πρόβειο, για αυτό νόμισα ότι δεν μου το είχαν βάλει. Όλα καλά, στραγγιστό μου είχαν στείλει, δεν το κατάλαβα όταν παρέλαβα, το κατάλαβα όταν το έφαγα. Ντάνκε σσσεν. Το στραγγιστό τους, το έχουν σχεδόν πάντα σε μικρότερη ποσότητα και το βάζουν χύμα, εκείνη την ώρα της παραγγελίας. Τα πρόβεια τα έχουν έτοιμα σε συσκευασίες. Μάλλον για αυτόν το λόγο δεν το δείχνουν στο efood. Είναι παλιό μαγαζί αυτό, όταν η Ομόνοια ήταν ακόμα ημιανθρώπινη βρισκόταν σε άλλο κεντρικό σημείο της πλατείας, γαλακτοπωλείο. Έμενε ανοιχτό όλη νύχτα κι όταν ο λαός πήγαινε να αγοράσει νωρίς νωρίς τις κυριακάτικες εφημερίδες, καθόταν για ένα γιαουρτάκι στο γαλακτοπωλείο. Ήταν old Greece μαγαζί. Πριν γεννηθεί ο Σωτήρης, ο κρυπτορύχος ο Κούκης κι ο Μπιλ Γκέιτς να διαλύσουν τα κομμάντ προμπτς, που θέλουν να τα λέμε και τέρμιναλς. Εσύ δεν θα πηγαίνεις μόνος σου εκεί πέρα, γιατί εκεί απέναντι από την νέα του παρακμιακή θέση έχει ένα τσοντάδικο και κάτι γραφεία της ΚΟΑ του ΚΚΕ (κομματική οργάνωση αθήνας, κομμουνιστικό κόμμα Ελλάδας), επειδή είσαι ατάσθαλος και παρασυρόμενος από τον πι55 δεν σου έχω εμπιστοσύνη ότι θα μπεις στο (νέο, μικρό) γαλακτοπωλείο.

είναι αυστριακές, η τιμη που δίνουν για εκεί, ίδια θα έπρεπε να είναι κι εδώ. Με ελάχιστη διαφορά. Σίγουρα δεν είναι φθηνές, το αν αξίζουν ή καλύτερα κάποια φθηνότερη αρκετά υποκειμενικό. Το μαύρο χρώμα βελτιώνει τις πιθανότητες επιλογής τους. Στο τελευταίο που γράφεις τζιντι, το να υπάρχει μια εταιρεία που παραμένει ποιοτική ωφελεί εμμέσως κι όσους επιλέγουν να κινηθούν σε μικρότερα ποσά.