Seafalco

Ή κάτι δεν μου λες καλά, ή κάτι είναι λάθος στην κατασκευή! Με τη λέξη μπετό εννοείς το οπλισμένο σκυρόδεμα (μπετόν αρμέ)? Ρωτάω γιατί αν είναι έτσι, τότε τοίχος που είναι υπόγειος (έστω και κατά ένα τμήμα του, δεν πρέπει να κατασκευάζεται από άλλο υλικό , παρά μόνο από μπετόν αρμέ και η σωστή του ονομασία είναι τοιχίο (λέξη που υπονοεί την κατασκευή του από μπετόν αρμέ. Η ηλικία που αναφέρεις είναι μέσα στα πλαίσια αυτά, οπότε το ερώτημα είναι το τούβλο που βρίσκεται ? Συμμετέχει και αυτό δομικά στο τοιχίο, ή είναι χτισμένο πάνω σε αυτό για να ολοκληρωθεί ο τοίχος στο τμήμα του που βρίσκεται πάνω από το επίπεδο του εδάφους? Πέρα από αυτό, το μερί μονού τοίχου, τι σημαίνει ? Ο τοίχος (ή τοιχίο) έχει πάχος ενός τούβλου στο τμήμα του κάτω από την επιφάνεια του εδάφους? Ή ο τοίχος είναι φτιαγμένος από τούβλο μονό (υποθέτω μπατικό και όχι δρομικό) ακόμα και κάτω από την επιφάνεια του εδάφους? Αν είναι έτσι το μπετό που βρίσκεται ? Αν κάναμε μια τομή στον επίμαχο τοίχο, πως θα βλέπαμε την κατασκευή του? Θα ήταν ας πούμε : Α- Χώμα εδάφους >>> Β- Τοιχίο από μπετόν αρμέ>>>> Γ- τοίχος από τούβλα που ακουμπά εσωτερικά στο τοιχίο >>> Δ- Σοβάς που καλύπτει την ορατή επιφάνεια του τούβλινου τοίχου? Το ότι ο δρόμος είναι από τσιμέντο είναι καλό, γιατί θα μπορούσε η επέμβαση να γίνει στο δρόμο και όχι στο σπίτι κατά κύριο λόγο. Αλλά αυτό το θα μπορούσε σηκώνει πολύ κουβέντα, γιατί αν η ιδέα είναι να στεγανοποιήσεις ένα τμήμα του δρόμου, έτσι ώστε να μην επιτρέπει την είσοδο του νερού της βροχής στο έδαφος που καλύπτει, θα παίξουν ρόλο πολλά πράγματα όπως είναι η κατασκευή του δρόμου, αν αυτός έχει ρωγμές (πέραν αυτής που είναι σε επαφή με το σπίτι που -σωστά- ανέφερε η @karmen1983 ) και στην υπόλοιπη επιφάνειά του κοντά στο σπίτι? Αν η κατασκευή του είναι άρπα-κόλα (το πιθανότερο) ή είναι πιο καλή (με οπλισμό πλέγμα κλπ) Επίσης το πάχος που έχει είναι σημαντικός παράγων. Τα λέω αυτά γιατί δεν έχει νόημα να στεγανοποιήσεις με μονωτικά τη ρωγμή μεταξύ σπιτιού και καταστρώματος του δρόμου και αυτός να είναι γεμάτος ρωγμές ακριβώς δίπλα μέσω των ποίων θα περνάει και πάλι το νερό στο έδαφος! Επίσης το ότι δεν υπάρχει έντονη εισροή νερού, αλλά απλά μια υγρασία, είναι καλό γιατί σημαίνει είτε πολύ μικρή ποσότητα νερού στο έδαφος, είτε μια σχετικά ανεκτή στεγανότητα του τοιχίου, είτε και τα δύο ! Εδώ με την ευκαιρία για πες η είσοδος της υγρασίας έχει "συγκεκριμένο σημείο" είναι είναι κάτι γενικευμένο στο οποίο δεν φαίνεται κάποιο σημείο πιο έντονου προβλήματος? Αν υπάρχει κάποιο στοιχείο που δείχνει ότι εκεί επικεντρώνεται το πρόβλημα , πόσο ψηλά σε σχέση με το πάτωμα του χώρου είναι αυτό και τι σχέση έχει αυτή η περιοχή με την επιφάνεια του δρόμου?

Για πες δυο πράματα παραπάνω: Πρώτον και βασικό για πές μας για το πρόβλημα : Τι ακριβώς γίνεται και πότε ? Πόση υγρασία βγάζει? Απλά νοτίζει ελαφρά , δακρύζει νερό , ή τρέχει "ποτάμια" ? Συνδέεται το φαινόμενο με καιρικά φαινόμενα, ή είναι πιο μεγάλης χρονικής διάρκειας? Έχετε κάνει εσείς κάποια σκέψη του τι συμβαίνει και πως συμβαίνει? 1. Ο τοίχος αυτός από τι είναι φτιαγμένος και τι διαστάσεις (πάχος βασικά έχει?) 2. Πότε είναι φτιαγμένος? 3. Με τι είναι καλυμμένος εσωτερικά τώρα (σοβάς, είναι σκέτος με το βασικό υλικό ? 4. Ο δρόμος που είναι από την έξω του πλευρά , τι δρόμος είναι ( άσφαλτος , τσιμεντένιος , χώμα ?) 5. Πεζοδρόμιο να υποθέσω δεν έχει ε? 6. Σε πόσο μήκος συνορεύει ο επίμαχος τοίχος με το δρόμο? 7. Σε ποιό βάθος κάτω από το δρόμο είναι το πάτωμα του χώρου που περικλείει ο τοίχος αυτός? 8. κάτω από το πάτωμα αυτού του χώρου, υπάρχει και άλλος χώρος? 9. Αυτός ο χώρος που ορίζει ο προβληματικός τοίχος, τι χώρος είναι , έχει κρίσιμο περιεχόμενο , μπορεί να μένει "ανοιχτός" για να αερίζεται, ή μπορεί να δεχτεί συνεχή αερισμό από κάποιο ανεμιστήρα / απορροφητήρα? 10. Πόσο ενοχλητικό θα ήταν να περιοριστούν ελαφρά οι διαστάσεις του χώρου (κατά μερικά εκατοστά )? Για πες μας σχετικά και μπορεί να βρεθεί κάποια άκρη!

@UltraB Αντώνη, πράγματι θα ήταν καλύτερα να μην υπάρχουν αυτά τα κενά! Η τεχνική λέγεται Continuous Direct Contact Heat pipes και την εφαρμόζουν πολλές εταιρίες, ας πούμε η Cooler Master (εδώ έχει και μια σύντομη επεξήγηση των πλεονεκτημάτων της) : Hyper 212 EVO | Cooler Master WWW.COOLERMASTER.COM Τώρα για την κάρτα που χρησιμοποίησες, μην το κάνεις και τη δεύτερη φορά έτσι, σκούπισε με το δάχτυλο έτσι ώστε στο κέντρο του μεσοδιαστήματος μεταξύ των heat pipes να δημιουργηθεί ένα μικρό λούκι, όπου εκεί θα μετακινηθεί η όποια ενδεχόμενη περίσσεια πάστας από αυτήν που έχεις στρώσει πάνω στη CPU. Κατά τα άλλα και δοθέντος του χρόνου και μερικών κύκλων θέρμανσης και ψύξης, οι θερμοαγώγιμες "τακτοποιούνται" απλά δεν είναι ανάγκη να το παρακάνουμε στην ποσότητα. Θα έχεις δει και από τα review που βάζω τις φωτογραφίες μετά την απεγκατάσταση της ψύκτρας από τον Loader, όλες οι εγκαταστάσεις γίνονται με ένα pea πάστα και άπλωμα προσεκτικά στο hot plate (επιφάνεια loader) με ένα μικρό ειδικό μαλακό σπατουλάκι. Αυτή έχω βρει σαν πιο αξιόπιστη και με ακρίβεια επαναλαμβανόμενη -σημαντικό στην περίπτωση μου!- διαδικασία εφαρμογής της θερμοαγώγιμης πάστας. Πάντα βγάζει ένα ελάχιστο περίσσευμα περιμετρικά, η ποσότητα του οποίου ποικίλει ανάλογα με το αν η επιφάνεια του cold plate της ψύκτρας, είναι κυρτή ή επίπεδη.

Δεν θες να ξέρεις τι έχω χάσει . . . Ο όγκος τους δεν είναι και το πιο διακριτικό τους γνώρισμα, αλλά έχοντας και των δύο τύπων τα ακουστικά πιο πολλές φορές μπερδεύτηκε στα ρούχα μου το καλώδιο (για να μην αναφέρω τα χαμένα ear tips από μάγκωμα στα ρούχα!) παρά με το κολιέ! Και τα ακουστικάκια κολλάνε μεταξύ τους και γίνεται σαν μενταγιόν. Αυτό μπερδεύεται πολύ λίγο με τα ρούχα! Φυσικά δεν ισχύει το ίδιο με τα άλλα κρεμαστάρια που έχω στο λαιμό (βλέπε γυαλιά Χ 2 ) αλλά με αυτά μόνο τα πολύ μικρά ακουστικά (μονοφωνικά και μη) δεν έχουν πρόβλημα, αλλά δυστυχώς αυτά, είναι τελείως ασύμβατα με την αφηρημάδα μου !

Τις ψύκτρες με Direct Contact heat pipes καλό είναι να μην τους κάνουμε επιπλέον Lapping από αυτό που ήδη έχουν, καθώς δεν ξέρουμε πόσο υλικό έχει απομείνει στο τοίχωμα του heat pipe! Το μόνο που μπορείς να κάνεις με κάποια ασφάλεια είναι να λειάνεις ελαφρά την όλη επιφάνεια, προσέχοντας πολύ να μην εξαφανιστούν τελείως οι χαρακιές της αρχικής (stock) επεξεργασίας. Αλλά και αυτό ακόμα, δεν είναι ασφαλές κριτήριο, γιατί η συμπίεση που δέχονται τα heat pipes για να γίνουν επίπεδα (πριν την λείανσή τους) μπορεί να μην δώσει το ιδανικό αποτέλεσμα και η "κεντρική" ζώνη του επίπεδου τμήματος να είναι λίγο πιο βαθουλωμένη από την "περίμετρό" της! Έτσι . . . Η όλη εικόνα εδώ μου δείχνει ότι τα heat pipes είναι μερικά μικρά πιο πάνω από την υπόλοιπη επιφάνεια του Cold plate, και πέρα από αυτό και σαν απόδειξη αυτού που είπα πιο πάνω για την κεντρική περιοχή, φαίνεται ότι η περίμετρος του επίπεδου τμήματος κάθε heat pipe "πατάει¨πιο καλά και φαίνεται σαν να έχει δεχτεί κάποιο χάδι από αρκετά "ψιλό" μέσο λείανσης, το οποίο έπιασε την περίμετρο αλλά όχι και το κέντρο του κάθε heat pipe. Όμως αυτή η διαφορά δεν έχει πρακτικά μεγάλη σημασία, καθώς αυτές οι μικρές χαράξεις που είναι ακόμα ορατές, αξιοποιούνται στην απορρόφηση της πλεονάζουσας ποσότητας της θερμοαγώγιμης πάστας και εξασφαλίζουν καλύτερο τελικά πάτημα της ψύκτρας πάνω στο CPU Heat spreader. Με την ευκαιρία και σαν επιβεβαίωση αυτών, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο τρόπος που έχει διαμοιραστεί η θερμοαγώγιμη πάστα μετά το "ξεκόλλημα" της ψύκτρας από την CPU. Στην περίμετρο του πατήματος κάθε heat pipe δεν έχει απομείνει σχεδόν καθόλου πάστα, αντίθετα αυτή έχει "συγκεντρωθεί" (σαν μπιμπίκια) στην κεντρική ζώνη του, δείχνοντας ότι το "Βεντουζάρισμα" του heat pipe πάνω στο καπάκι της CPU ήταν πολύ καλό και οι χαρακτηριστικές δενδροειδείς δομές που άφησε πίσω της η μετατόπιση της πάστας λόγω της "απορρόφησης" το ξεκολλήματος είναι χαρακτηριστικές, καθώς από ότι βλέπω η ψύκτρα πρέπει να ξεκόλλησε από τη CPU πρώτα από αυτή τη πλευρά! Έτσι καθώς συνέχισαν να απομακρύνονται οι δύο επιφάνειες μεταξύ τους, η πάστα "μετακινήθηκε" / "ρουφήχτηκε" προς την πλευρά που έχασε τελευταία την επαφή! Και αυτό επιτείνει την εντύπωση ότι η πάστα που είχε μπει ήταν περισσότερη από ότι χρειαζόταν. Σαφώς και με μια ακόμα πιο λεία επιφάνεια μπορεί να είχες ακόμα καλύτερο πάτημα, αλλά και αυτό που βλέπω είναι καλό ! Για το θέμα του πατήματος της ψύκτρας πάνω στη CPU δεν βλέπω να έχει κάποιο θέμα. Αν δε με γελάνε τα μάτια μου και μετά από τη σχετική επεξεργασία έχω φέρει τις δύο φωτογραφίες που ακολουθούν να βρίσκονται στην πραγματική θέση που ήταν κολλημένες οι επιφάνειες μεταξύ τους και τώρα απλά να φαίνονται σαν δυο διαδοχικές σελίδες ενός βιβλίου (όταν η ψύκτρα είναι πάνω στη CPU το X >>> X και το + >>> + ) Από εδώ φαίνεται ότι η περιοχή a του cold plate της ψύκτρας πράγματι έχει πολύ λίγη πάστα, αλλά όχι γιατί δεν πάταγε καλά, αλλά γιατί η πάστα που υπήρχε σε αυτή τη περιοχή έμεινε πάνω στο καπάκι της CPU ! Οπότε αυτό που σου έμοιαζε σαν κακή επαφή, μάλλον είναι από τα σημεία με το καλύτερο πάτημα! Στην επόμενη εγκατάσταση δεν χρειάζεται να βάλεις τόσο πολύ θερμοαγώγιμη. Άπλωσε μια στρώση στο καπάκι της CPU και πάτα τη ψύκτρα επάνω προσεκτικά. Η περίσσεια της πάστας θα πάει στις αυλακώσεις μεταξύ των heat pipes και έτσι θα μείνει μόνο η ελάχιστη απαραίτητη ποσότητα μεταξύ των Heat pipes και του CPU Heat spreader. Για να μην σε τρώει το "μαύρο φίδι", την ώρα που είσαι έτοιμος για την εγκατάσταση, μπορείς να βάλεις και λίγο πάστα στις αυλακώσεις μεταξύ των heat pipes και μετά να την σκουπίσεις με ένα γαντοφορεμένο δάχτυλο ("δαχτυλάκι" από Νιτρίλιο είναι μια χαρά, ε άμα δε σου βρίσκεται και το Latex μας κάνει ! ) Έτσι θα "στοκαριστεί" με πάστα το όριο μεταξύ Heat pipe και ενδιάμεσης επίπεδης περιοχή (λούκι) του block. Καλή συνέχεια ! ! !

Κεραμική εστία με δυο ζώνες θέρμανσης (siemens) και δεν κουνάς καθόλου το σκεύος από την αρχή μέχρι και το τέλος του μαγειρέματος! Στο πρώτο 8 λεπτο τη βάζουμε στο "9" και στο δεύτερο τη γυρίζουμε στο "5" . Το πρώτο 8 λέπτο περνά και η κατσαρόλα μπορεί να μην έχει βγάλει ατμό, στο δεύτερο 8 λεπτό (στην αρχή του, στο πρώτο λεπτό χοντρικά) αρχίζει και βγάζει ατμό. Μια καλή ιδέα είναι να βάλεις μια κάπως ψηλή κατσαρόλα, για να μην τυχόν ξεχειλίσει ο αφρός, την ώρα που βράζει, γιατί μας έτυχε μια φορά που ήταν το νερό λίγο παραπάνω. Αν δεις ότι βγαίνει αφρός / νερό από το καπάκι, χαμήλωσε ένα κλικ το μάτι. Όταν την ανοίξεις μετά και το 15 λεπτό, πρώτη κίνηση, ένα καλό ανακάτεμα να δεις αν τυχόν έχει υγρασία στον πάτο ή το ρύζι έχει ενδείξεις ότι άρχισε να πιάνει. Αυτά εξαρτώνται από την κουζίνα το σκεύος και τις ποσότητες του ρυζιού και του νερού. Οπότε μικροί πειραματισμοί θα σου δείξουν το δουλεύει ακριβώς στη δική σου κουζίνα! Αφού ανακατέψεις το ρύζι το αφήνεις να "ηρεμήσει" με ανοιχτό καπάκι και μετά από κάνα τέταρτο το ξανασκεπάζεις με το καπάκι "θυριδιαστό". Και κάτι ακόμα, οι χρόνοι αυτοί που έδωσα είναι δοκιμασμένοι για περίπου 700 gr ρύζι Μπασμάτι* (~ 3 κούπες μεγάλες του καφέ), αν πάς να βράσεις πολύ περισσότερη ποσότητα ρύζι, θα χρειαστεί να αυξήσεις ελαφρά το χρόνο του πρώτου σκέλους, αλλά μια φορά που το δοκιμάσαμε με αρκετά μεγαλύτερη ποσότητα δεν μας βγήκε καλοψημένο και ξεχείλισε και η κατσαρόλα! Από ότι έχουμε δεί ο βρασμός τους ρυζιού αρχίζει στο πρώτο λεπτό του δεύτερου 8 λεπτου. Αν βάλεις περισσότερο ρύζι , προφανώς πρέπει να αυξηθεί ο χρόνος του πρώτου σκέλους (πχ από 8 να γίνει 10 λεπτά) αλλά αυτό θέλει πείραμα ! Εμάς σπίτι μας βολεύει αυτή η ποσότητα βγάζει περίπου 8 μερίδες ρύζι. Αν χρειαστούμε τη διπλάσια ποσότητα, θα βάλουμε δυο κατσαρόλες ! Καλή επιτυχία ! ! ! * Με άλλο σπειρωτό ρύζι που το έχουμε δοκιμάσει (Bela Agrino) δεν έχουμε μπορέσει ακόμα να το πετύχουμε!

Εδώ σε πιάνω "αδιάβαστο" ! ! ! Απαντήθηκε . . . . . . ήταν μερακλής ! ! !

Πολύμερε, πολύ ολοκληρωμένη και περιεκτική η παρουσίαση ! Δεν άφησε τίποτε στο ημίφως και πραγματικά πήγε μονορούφι -ε και με λίγο καφέ! - Ευχαριστώ πολύ για το πόσο κατατοπιστική ήταν και να μεταβιβάσεις τα χαιρετίσματά μου στον μερακλή και νηστεύοντα Πατέρα! Κατά καιρούς έχουν περάσει από τα χέρια μου σχεδόν όλοι οι τύποι ασύρματων hands free. Τελικά έχω καταλήξει σε ένα σετ αυτού του τύπου και πραγματικά, μολονότι στην αρχή έκανα τη σκέψη που αναφέρεται και στην παρουσίαση (για τον αν θα είναι βολικά) τα έχω βολευτεί τόσο πολύ που δεν τα αλλάξω με κανένα άλλο από τα άλλα που μαζεύουν -πλέον- σκόνη στο συρτάρι. Σίγουρα ίσως δεν είναι τα πιο κατάλληλα ακουστικά για έντονη καλοκαιρινή δραστηριότητα, αλλά αυτό είναι ο μόνος εγγενής περιορισμός τους. Κατά τα άλλα, τα ακουστικά είναι πολύ ενδιαφέροντα και επειδή είναι πολύ μεγάλη η διαφορά τους από τα άλλα του λειτουργικά ομόλογου ανταγωνισμού, είναι πραγματικά προκλητικά και μπαίνω σε σκέψεις . . . ! Στο πλαίσιο αυτών των σκέψεων, και για να δω αν σε αυτή η διάσταση απόψεων, υπάρχει κάτι που πρέπει να πάρω υπόψη μου . . . . . . θα ήθελα να αναφέρεις πιο αναλυτικά τι είναι αυτό που δε σε ικανοποιεί και απλά βρίσκεις . . . "κάποια προτερήματα". Τι είναι αυτό που δεν έχουν και αποτελεί μειονέκτημα ? Τι έχεις δει σε άλλα που δεν το έχουν και θα ήταν καλό ή και απαραίτητο να το διαθέτουν ? Και κάτι ακόμα, γιατί εντάξει το "Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα !" ισχύει, αλλά και το " ...design ΤΕΡΜΑ lame", είναι κάπως bold και σκέφτομαι ότι ενδεχομένως κρύβει μια πιο βασική αντίρρηση στο σχεδιασμό τους, που ενδεχομένως άπτεται ζητημάτων πέραν του αυστηρά αισθητικού, όπως είναι η λειτουργικότητα ή θέματα υποβαθμισμένου σχεδιασμού που δεν ακολουθεί αποτελεσματικές, σύγχρονες και τεχνικά ορθές λύσεις! Τι έχει ο σχεδιασμός τους που σε κάνει να χρησιμοποιείς τέτοιο χαρακτηρισμό? Συμπάθα με που σε "ζαλίζω", αλλά απόρησα και κάπου σκέφτομαι μήπως κάτι σημαντικό μου διαφεύγει !

Το λοιπόν . . . καιρό είχα να γράψω εδώ ε ! Ας κάνω το καλό λοιπόν να δώσω (μεταδώσω για την ακρίβεια ) μια συνταγή για την παρασκευή ρυζιού. Ρύζι Μπασμάτι στην κατσαρόλα όπως δεν το έχετε ξαναφάει! Την συνταγή αυτή την είδε η γυναίκα μου σε μια εκπομπή, όπου ο σεφ Λάμπρος Βακιάρος είπε ένα tip για το πως μπορούμε να φτιάξουμε ρύζι "στον ατμό" σε μια κατσαρόλα χωρίς κανένα μέσο σχετικά με το μαγείρεμα αυτό. Την δοκίμασε και μείναμε εξαιρετικά ικανοποιημένοι, το ρύζι είναι απίστευτο σε υφή και γεύση! Πάμε λοιπόν στην συνταγή που είναι της γυναίκας μου και το τρόπο μαγειρέματος που είναι του Βακιάρου: Υλικά: 1. Μετράμε τρεις κούπες ρύζι Μπασμάτι Agrino και το ξεπλένουμε στο σουρωτήρι με κρύο νερό να φύγει η κόλλα. 2. Βάζουμε σε μια κατσαρόλα 3,5 κούπες νερό, αλάτι πιπέρι και προσθέτουμε: 3. 3-4 καρφάκια γαρύφαλο, δυο αστεροειδείς γλυκάνισους, καμιά 12ρια στήμονες Κρόκου Κοζάνης και μερικές φλούδες από λεμόνι. 5 Ρίχνουμε το ρύζι στο κρύο νερό της κατσαρόλας και ανακατεύουμε λίγο. 6. Κλείνουμε το καπάκι της κατσαρόλας και δεν το ανοίγουμε καθόλου μέχρι να ολοκληρωθεί το ψήσιμο! 7. Ανάβουμε το μάτι στην πιο μεγάλη σκάλα και μετράμε 8 λεπτά. 8. Μόλις περάσουν τα 8 λεπτά, χαμηλώνουμε το μάτι στο μισό και μετράμε άλλα 8 λεπτά! 9. Όταν περάσουν και αυτά τα 8 λεπτά, σβήνουμε το μάτι και αφήνουμε την κατσαρόλα επάνω του και μετράμε άλλα 15 λεπτά. 10. Όταν ολοκληρωθεί και αυτό το διάστημα των 15 λεπτών, παίρνουμε τη κατσαρόλα από το μάτι την βάζουμε σε ένα φελλό και ανοίγουμε το καπάκι ! Βλέπουμε ότι τα μυρουδικά, μας περιμένουν στον "αφρό" και περιμετρικά στα τοιχώματα της κατσαρόλας, βλέπουμε τα σημάδια του μέχρι που έφτασε ο αφρός όταν έβραζε το ρύζι. Αφαιρούμε τα μυρωδικά και ανακατεύουμε . . . Το ρύζι έχει παραμείνει σπυρί σπυρί μέχρι το πάτο της κατσαρόλας και το νερό έχει απορροφηθεί τελείως από το ρύζι ! Ακόμα και η από κοντά εξέταση δείχνει ότι, οι κόκκοι είναι ανεξάρτητοι και η υφή του ρυζιού είναι "στεγνή" όπως ακριβώς στο ρύζι του ατμομάγειρα! Η δε γεύση -χάρη στη μαστοριά του έτερου ημίσεος- είναι . . . δεν έχω λόγια! ! Βακιάρος και Κυρά πήγανε το πιλάφι . . . Αλλού! ! ! Η δε υφή του ρυζιού . . . οι από πάνω, Χίλιες λέξεις, τα λένε όλα! Και για όσους αμφιβάλουν . . . άλλες χίλιες ακολουθούν ! Προς αποφυγή παρανοήσεων . . . το κουτάλι είναι μικρό ! ! ! Δοκιμάστε το με Μπασμάτι και με προσοχή στους χρόνους και τις ποσότητες και θα με θυμηθείτε εμένα, τη σύζυγο και το Βακιάρο Καλή όρεξη ! ! ! Λάμπρο σε ευχαριστούμε πολύ ! ! !

Τώρα πλέον το γνωστό δίλημμα απαντήθηκε ! ! ! Λέω για αυτό με το γιαλό και το αρμένισμα . . . και τα δυο στραβά είναι ! Περαστικά μας! Άντε και στη επόμενη έκδοση με αποκλειστικό χρώμα το Κίτρινο , μέχρι να βγει και αυτή που περιμένουμε τόσο καιρό σε μοβάκι !

Σε αυτές τις διαστάσεις, η πλήρης ανακατασκευή είναι πολύ πιο γρήγορη, συμφέρουσα και ανθεκτική. Το "γέμισμα" με την ηλεκτροκόληση μόνο σαν λύση "απελπισίας" καθώς ΑΝ δώσει κάποιο αποτέλεσμα, αυτό θα είναι "εφήμερο"!

Μεγειές! ! ! Και μην ξεχνιόμαστε . . .

Αυτό είναι χαρακτηριστικό όλων των πυκνωτών, και παρατηρείται ευκολότερα σε αυτούς που έχουν παχύτερα μονωτικά. Και όταν λέω πυκνωτές το θέτω με τη γενικότερη έννοια, σαν οτιδήποτε έχει δύο αγώγιμες "πλάκες" μεμονωμένες μεταξύ τους από ένα "φύλο" μονωτικού. Το φαινόμενο βασίζεται στα λεγόμενα "φορτία χώρου" η δημιουργία των οποίων προκαλείται από την πόλωση του μονωτικού υλικού την οποία υφίσταται λόγω της διαφοράς δυναμικού μεταξύ των οπλισμών του πυκνωτή (ηλεκτροστατικό πεδίο). Έτσι ο πυκνωτής πέρα από τα φορτία που αποθηκεύει από την τροφοδοσία του και τα οποία μπορεί να αποδώσει "ακαριαία" αν τον συνδέσουμε με κάποιο χαμηλό φορτίο, έχει και κάποια άλλα φορτία τα οποία είναι "παγιδευμένα" μέσα στα μόρια του μονωτικού του, καθώς αυτά από την -υπό την επίδραση του ηλεκτροστατικού πεδίου του πυκνωτή- πολωμένη θέση τους (έχουν όλα ένα κατά το δυνατόν ίδιο προσανατολισμό), επιστρέφουν στην φυσιολογική τυχαιότητα / αταξία του προσανατολισμού τους. Αυτή η ενέργεια λοιπόν που χρησιμοποιήθηκε για να τα πολώσει, τώρα απελευθερώνεται σιγά σιγά και ο πυκνωτής, ενώ τον έχουμε "αδειάσει" από φορτία, αποκτά "από το πουθενά" νέα φορτία. Και αυτό στους απλούς πυκνωτές που συναντάμε, δεν είναι τόσο επικίνδυνο, αλλά σε ειδικούς πυκνωτές υψηλής τάσης μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνο. Για παράδειγμα να αναφέρω, έναν μη τυπικό πυκνωτή όπου το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο, όπως είναι ένα καλώδιο Μέσης Τάσης (20kVac) Κάποιες δοκιμές σε αυτά προέβλεπαν την δοκιμή με DC τάση στα ~50 - ~70 kV για μια ώρα και φυσικά μετά το καλώδιο γειωνόταν από τις συσκευές δοκιμών για να εκφορτιστούν τα φορτία που είχε επιβάλει σε αυτά η δοκιμή. Μετά την απομάκρυνση των συσκευών δοκιμής το καλώδιο παράμενε γειωμένο για πολλές ώρες προκειμένου να εκφορτιστεί και από τα φορτία χώρου. Διαφορετικά, μέσα σε λίγη ώρα το καλώδιο από εκεί που είχε τάση μηδέν, εύκολα έπιανε τα 10 kVdc ! ! Και με αυτά . . . δεν παίζουμε!