Leaderboard

<div align="justify"> <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/Articles/Articles-Icons/icon_article_pchistory.png" align="left" hspace="8" vspace="8" alt="PC History Logo"/> Στις μέρες που ζούμε οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές (Η/Υ) έχουν εισχωρήσει για τα καλά στην καθημερινότητα μας και κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε όλους τους τομείς. Χωρίς αυτούς πολλά από αυτά που σήμερα θεωρούμε δεδομένα (π.χ. παγκόσμιος ιστός - Internet) δε θα υπήρχαν καν και η ζωή μας, πολλές φορές και η επιβίωση μας, θα γινόταν πολύ πιο δύσκολη, από όσο ήδη είναι. Βλέπετε η χρήση τους μπορεί να είναι καθοριστικής σημασίας για κυβερνήσεις, επιχειρήσεις, τράπεζες, πανεπιστήμια, ερευνητικούς οργανισμούς, απλούς χρήστες κ.λπ. αλλά κρίνεται υψίστης σημασίας για ολόκληρο το φάσμα των πιο διαδεδομένων τεχνολογιών, που χρησιμοποιεί κατά κόρον σήμερα ολόκληρη η ανθρωπότητα, με πιο χαρακτηριστικές τα μεταφορικά μέσα (αυτοκίνητα, αεροπλάνα, πλοία κ.λπ.), τα radar, τις επικοινωνίες κ.λπ. Τέλος, δεν πρέπει να λησμονούμε τον πολύ σημαντικό ρόλο που παίζουν οι H/Y και στον τομέα της ιατρικής και κατ' επέκταση της υγείας. <img width="650" src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/analytical_resized.jpg.1035063231.jpg" alt="" /> Ο υπολογιστής Z3 του Konrad Zuse (1941) Η τεχνολογική εξέλιξη που πραγματοποιήθηκε τα τελευταία 30 χρόνια στο χώρο των H/Y αποτελεί μια από μεγαλύτερες που έχουν καταγραφεί ποτέ, στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μέσα σε λίγες δεκαετίες φτάσαμε από τον Spectrum ZX81 και τον πρώτο IBM συμβατό με τα 64 ΚΒ RAM και τον επεξεργαστή (CPU, Central Processing Unit) Intel 8088 των 4,77 ΜHz στα τετραπύρηνα CPUs που μετράν ποια τη συχνότητά τους με GHz, τα πολλαπλά GBs (Gigabytes) μνήμης RAM (Random Access Memory, Μνήμη Τυχαίας Προσπέλασης) και στις εξωπραγματικών δυνατοτήτων κάρτες γραφικών (GPUs, Graphics Processing Units). Πολλοί ισχυρίζονται ότι αυτή η αλματώδη τεχνολογική εξέλιξη κάποια στιγμή θα σταματήσει να ακολουθεί αυτούς τους γοργούς ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουν φανεί (ευτυχώς) τέτοια σημάδια. <img width="600" src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/PaperTape2.jpg" alt="" /> Διάτρητη χάρτινη ταινία που χρησιμοποιούταν για τον προγραμματισμό των πρώτων υπολογιστών Σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε την ιστορία των H/Y από την αρχή, βλέποντας πρώτα τις πρώιμες ιδέες μέσω των οποίων ξεκίνησαν όλα, αλλά και τη μετέπειτα πορεία-εξέλιξη που μας οδήγησε σταδιακά εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Μπορεί τις τελευταίες δεκαετίες η εξέλιξη να ήταν ραγδαία, αλλά κάτι τέτοιο δεν ίσχυε δυστυχώς και τα προηγούμενα χρόνια. Κάποιος είχε πει ότι αν η εξέλιξη του αεροπλάνου είχε τους ίδιους ρυθμούς με την εξέλιξη που έχουν οι H/Y τα τελευταία χρόνια, σήμερα τα αεροπλάνα θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν το γύρο του κόσμου μέσα σε λίγες ώρες καταναλώνοντας καύσιμα αξίας μόλις 5 δολαρίων! Οι ενότητες του άρθρου είναι κατηγοριοποιημένες σε χρονικές περιόδους. Η πρώτη ενότητα αναφέρεται στη γέννηση της ιδέας, από την οποία προήλθε η κατασκευή των πρώτων προγόνων των σημερινών H/Y. Η δεύτερη ενότητα είναι αφιερωμένη στους πρώτους, μεγάλης κλίμακας, υπολογιστές που κατασκευάστηκαν μεταξύ των δεκαετιών 1930-60. Τέλος, η τελευταία ενότητα, που αποτελεί και τη μεγαλύτερη, παραθέτει τα γεγονότα που συνέβησαν στο χώρο της πληροφορικής από το 1972 μέχρι το 1990 περίπου. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΩΝ Η/Υ ΩΣ ΤΟ 1900 Πριν ακόμη επινοηθούν τα μαθηματικά, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα δάχτυλά τους ή χάραζαν γραμμές πάνω σε κόκκαλα για να μετρήσουν. Το δεκαδικό σύστημα, το πιο διαδεδομένο σύστημα μέτρησης σήμερα, οφείλει την ύπαρξή του στα ισάριθμα δάχτυλα των χεριών μας τα οποία ακόμη και σήμερα χρησιμοποιούνται σχεδόν από όλους μας για διάφορους υπολογισμούς! Καθώς περνούσαν τα χρόνια και γινόταν πιο επιτακτική η ανάγκη επίλυσης ολοένα και πολυπλοκότερων υπολογισμών, κατασκευάστηκαν ορισμένοι μηχανισμοί που βοηθούσαν στις αριθμητικές πράξεις. Στην συνέχεια αυτής της ενότητας θα ταξιδέψουμε στο μακρινό παρελθόν και θα δούμε τους πρώτους μηχανισμούς υπολογισμού μαθηματικών πράξεων, μετέπειτα θα κάνουμε μια στάση στην αναγέννηση και θα τελειώσουμε το ταξίδι μας φτάνοντας μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/ishango-bones.jpg" alt="" /> Κόκκαλα με χαρακιές μετρήσεων Αρχαιότητα <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/RomanAbacus.jpg" alt="" /> Ρωμαϊκός άβακας Ένας από τους πρώτους, καταγεγραμμένους στην ιστορία, μηχανισμούς για τον υπολογισμό αριθμητικών πράξεων υπήρξε ο άβακας, ο οποίος χρονολογείται στο 2400 π.χ. Αποτελούταν από μια πλάκα η οποία διαιρούταν από ένα σύνολο παράλληλων γραμμών, ανάμεσα στις οποίες κινούνταν μικρές σφαίρες που παρίσταναν αριθμούς. Δύο ακόμη πολύ γνωστοί μηχανισμοί υπήρξαν αυτοί των Αντικυθήρων και ο αστρολάβος (150-100 π.χ.), οι οποίοι από πολλούς επιστήμονες σήμερα θεωρούνται οι πρώτοι μηχανικό-αναλογικοί υπολογιστές. Η λειτουργία μάλιστα του μηχανισμού των Αντικυθήρων ακόμη και στις μέρες μας δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως και από πολλούς επιστήμονες θεωρείται σαν μια πολύ προηγμένη τεχνολογικά, όχι μόνο για την εποχή της, συσκευή. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Antikythera_1.jpg" alt="" /> Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων <img height="650" src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/astrolabos.jpg" alt="" /> Ο Αστρολάβος Η Αναγέννηση, οι Πρώτες Υπολογιστικές Μηχανές και η Αναλυτική Μηχανή του Babbage Η λέξη «υπολογιστής» ακούστηκε για πρώτη φορά το 1613 και δεν αναφερόταν σε κάποιο μηχάνημα, αλλά χρησιμοποιούταν για ανθρώπους οι οποίοι μπορούσαν και εκτελούσαν γρήγορα μαθηματικές πράξεις και υπολογισμούς. Ο πρώτος υπολογιστής λοιπόν υπήρξε ο ίδιος ο άνθρωπος! Μόλις 10 χρόνια αργότερα, το 1623, ο Γερμανός Wilhelm Schickard κατασκευάζει την πρώτη μηχανική υπολογιστική μηχανή και έτσι γίνεται ο προπομπός της εποχής της πληροφορικής. Χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης υπολογιστικής μηχανής ήταν ότι χρησιμοποιούσε εξαρτήματα ωρολογοποιίας (γρανάζια κ.λπ.) για τη λειτουργία της. Το 1645 ο Blaise Pascal παρουσιάζει τη δική του υπολογιστική μηχανή, την Pascalina ή Arithmetique. Είχε αρχίσει την κατασκευή της όταν ήταν μόλις 19 χρονών και την τελείωσε μετά από 3 χρόνια! Η Pascalina χρησιμοποιούσε οδοντωτούς τροχούς με τον κάθε τροχό να έχει 10 δόντια, ένα για κάθε ψηφίο από το 0 ως το 9. Όταν ένας τροχός της περιστρεφόταν 10 φορές, ο γειτονικός του περιστρεφόταν μια φορά. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/pascalina_resized.jpg" alt="" /> H Pascalina Από το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι να φτάσουμε στον 18ο αιώνα εμφανίστηκαν και άλλες υπολογιστικές μηχανές και μηχανισμοί που χρησιμοποιούσαν διάτρητες κάρτες (μέσω των οποίων προγραμματίζονταν αρχικά οι πρώτοι υπολογιστές), αλλά την ιδέα της πρώτης αναλυτικής μηχανής (μιας μηχανής, στην λειτουργία της οποίας στηρίζονται οι σημερινοί H/Y) παρουσίασε πρώτος ο μαθηματικός Charles Babbage (1972-1871) το 1833. Ο Babbage λοιπόν παρουσίασε τα σχέδια κατασκευής ενός, γενικών καθηκόντων, υπολογιστή που μπορούσε να προγραμματιστεί για να εκτελέσει διάφορες λειτουργίες, όπως τον υπολογισμό μαθηματικών συναρτήσεων. Ο προγραμματισμός γινόταν με τη χρήση διάτρητων καρτών και χρησιμοποιούταν μια ατμομηχανή ως πηγή ενέργειας. Δυστυχώς όμως η χρηματοδότηση του έργου του διακόπηκε από τη Βρετανική κυβέρνηση το 1842 και ο Babbage ξόδεψε όλη την περιουσία του προσπαθώντας να υλοποιήσει τη μηχανή του, κάτι που τελικά δεν το κατάφερε. Αναφέρεται ότι πέραν του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του ιδίου, την έλλειψη πόρων και τις αψιμαχίες που είχε με τον αρχιμηχανικό του, η αποτυχία κατασκευής της αναλυτικής μηχανής οφειλόταν κυρίως στην έλλειψη της κατάλληλης τεχνολογίας, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και όχι σε σχεδιαστικά σφάλματα. Παρόλο όμως που στάθηκε αδύνατο να κατασκευαστεί η αναλυτική μηχανή του Babbage, μερικές θεμελιώδης ιδέες όπως η είσοδος δεδομένων και εντολών με τη χρήση διάτρητων καρτών και η επεξεργασία και τροποποίηση των εντολών από την ίδια τη μηχανή, χρησιμοποιήθηκαν από τους πρώτους υπολογιστές που κατασκευάστηκαν έναν ολόκληρο αιώνα μετέπειτα. Αυτό, αν μη τι άλλο, δείχνει πόσο μπροστά από την εποχή του υπήρξε το σχέδιο του Babbage. Εδώ να αναφέρουμε ότι ο πρώτος προγραμματιστής στην ιστορία των υπολογιστών θεωρείται ότι υπήρξε η κόρη του Λόρδου Βύρωνα, η Augusta Ada Lovelace, η οποία δούλεψε μαζί με τον Babbage για τη δημιουργία της μηχανής του και είχε γράψει μάλιστα το πρώτο πρόγραμμα για την ημιτελής αναλυτική μηχανή του. Η Augusta υπήρξε ακόμη ο πρώτος άνθρωπος που συνειδητοποίησε ότι οι υπολογιστές θα είχαν πολύ περισσότερες δυνατότητες από την εκτέλεση μαθηματικών υπολογισμών, τη στιγμή που ακόμη και ο ίδιος ο Babbage θεωρούσε ότι σκοπός της μηχανής του ήταν αποκλειστικά και μόνο η επίλυση μαθηματικών πράξεων. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/analytical_resized.jpg" alt="" /> Αντίγραφο της αναλυτικής μηχανής του Babbage Η Γέννηση της IBM To 1880 ανατέθηκε στον στατιστικό Herman Hollerith, από την Αμερικάνικη Δημογραφική Υπηρεσία, η ανάπτυξη μιας μεθόδου που θα επέτρεπε τη γρηγορότερη επεξεργασία των δημογραφικών στοιχείων. Στις Ηνωμένες Πολιτείες εκείνη την περίοδο οι απογραφές λάμβαναν χώρα κάθε 10 χρόνια και καθώς η ανάλυση της απογραφής του 1880 είχε διαρκέσει 8 ολόκληρα χρόνια, υπήρχαν βάσιμοι φόβοι ότι η επόμενη δε θα ολοκληρωνόταν πριν το 1900. Ο Hollerith λοιπόν είχε την ιδέα τα στατιστικά στοιχεία να καταχωρούνται σε διάτρητα δελτία, παρόμοια με αυτά που είχε προτείνει για την αναλυτική μηχανή του και ο Babbage. Κατασκεύασε ειδικές μηχανές που μπορούσαν να επεξεργαστούν αυτά τα δελτία και έτσι η επόμενη απογραφή ολοκληρώθηκε σε 3 μόλις χρόνια. Μετά την κατοχύρωση των σχετικών πατεντών, ο ίδιος προχώρησε στην ίδρυση της εταιρίας Computing and Tabulating η οποία συγχωνεύτηκε το 1911 με ακόμη τρεις κάτω από την ονομασία Computing and Tabulating Recording Machine Company. Η τελευταία μετονομάστηκε αργότερα, to 1924, σε International Business Machines Corporation (IBM). Αξίζει εδώ να αναφερθεί, για ιστορικούς κυρίους λόγους, ότι λόγω της εξειδίκευσης που είχε η IBM στις απογραφές πληθυσμού, στις αρχές του 1930 της ζητήθηκε από την τότε Γερμανική κυβέρνηση και τον ισχυρό άνδρα της, Αδόλφο Χίτλερ, να βοηθήσει στην απογραφή του πληθυσμού της και μέσω αυτής να καταγραφούν οι Εβραίοι υπήκοοι. Το πώς χρησιμοποιήθηκαν τελικά τα στοιχεία αυτά δυστυχώς όλοι το γνωρίζουμε. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/herman-hollerith-tabulating-machine.gif" alt="" /> Μία από της μηχανές καταμέτρησης του Hollerith 20ος ΑΙΩΝΑΣ. ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ KAI OI ΑΡΧΙΚΟΙ Η/Υ Σε αυτή την ενότητα θα δούμε τις πρώτες σημαντικές εφευρέσεις, θεωρητικά μοντέλα και εργασίες που βοήθησαν στην κατασκευή των πρώτων ψηφιακών H/Y. Με τον όρο ψηφιακών εννοούμε ότι τα δεδομένα που επεξεργάζονται αυτοί οι H/Y είχαν τη μορφή 0 και 1, την ίδια μορφή δηλαδή που έχουν και τα δεδομένα που επεξεργάζονται και οι σύγχρονοι Η/Υ. Στη συνέχεια της ενότητας θα σταθούμε στην κατασκευή μερικών υπολογιστών που σφράγισαν τη γέννηση της τεχνολογίας των H/Y. <img width="400" src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/eckert-mauchly.jpg" alt="" /> Οι κατασκευαστές του ENIAC Η εφεύρεση της Τριόδου και του Τρανζίστορ Το 1906 ένας Αμερικάνος εφευρέτης, ο Leed de Forest, προσθέτει ένα τρίτο ηλεκτρόδιο μέσα στο, μέχρι τότε, 2 στοιχείων σωλήνα κενού (την επονομαζόμενη δίοδο που είχε εφεύρει λίγο νωρίτερα ο John Ambrose Fleming). Το ηλεκτρόδιο αυτό ονομάστηκε πλέγμα και η καινούρια εφεύρεση πήρε το όνομα «τρίοδος». Η τρίοδος μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν ενισχυτής, οπότε χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον εκείνη την περίοδο κυρίως στους πρώιμους πομπούς ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων (ραδιοπομπούς). Μια άλλη όμως πολύ σημαντική ιδιότητα της τριόδου, η οποία δεν αξιοποιήθηκε αρχικά, ήταν ότι μπορούσε να παίξει και το ρόλο του διακόπτη, κάτι που θα είχε τεράστια σημασία στην μετέπειτα κατασκευή των πρώτων Η/Υ. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Triode_tube_1906_resized.jpg" alt="" /> Η τρίοδος του Leed de Forest Με την πάροδο 20 χρόνων από την εφεύρεση της τριόδου ένας άλλος επιστήμονας, ο Dr. Julius Edgar Lilienfield, καταθέτει μια πατέντα η οποία περιγράφει το πρώτο τρανζίστορ. Εδώ να σημειωθεί ότι από πολλούς η εφεύρεση του τρανζίστορ και των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων, αποτελούν δύο από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις του 20ου αιώνα. Η Μηχανή του Turing και η Η Μεταπτυχιακή Διατριβή του Shannon Με το που πήρε το πτυχίο του μαθηματικού, το 1937, ο Alan Turing γράφει ένα καινοτόμο άρθρο με τίτλο “On Computable Numbers with an Application to the Entscheidungsproblem” (TURING, A. M. 1936–1937. On computable numbers, with an application to the Entscheidungsproblem. Proceedings of the London Mathematical Society Series 2, 42, 230–265. Corrections ibid. 544–546. Reprinted in [Davis 1965]). Ένα από τα κύρια συμπεράσματα του συγκεκριμένου άρθρου ήταν ότι μερικές κλάσεις μαθηματικών προβλημάτων δε μπορούν να περιγραφούν με τη βοήθεια αλγορίθμων, οπότε δεν είναι δυνατή η λύση τους από αυτόματους υπολογιστές. Έτσι αποφάσισε να σχεδιάσει το μοντέλο ενός πρωτότυπου υπολογιστή. Το αποτέλεσμα της δουλειάς του, η μηχανή του Turing όπως ονομάστηκε αργότερα, ήταν ένα απλό αλλά λειτουργικό, θεωρητικό μοντέλο και προκάλεσε μεγάλη αναταραχή στην τότε επιστημονική κοινότητα και χρησιμοποιήθηκε σε πολλά θεωρητικά πειράματα. Ο Turing, αργότερα, είχε την ευκαιρία να πάρει μέρος και στη δημιουργία ενός πραγματικού υπολογιστή, του COLOSSUS. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Alan_turing.jpg" alt="" /> Ο Alan Turing Η μεταπτυχιακή διατριβή του Claude Shannon, η οποία εκδόθηκε το 1938, θεωρείται ως η πιο σημαντική μεταπτυχιακή διατριβή του 20ου αιώνα! Με αυτή τη διατριβή ο Shannon έδειξε πως η έννοιες Αληθές (True) και Ψευδές (False) της άγνωστης, μέχρι τότε, Άλγεβρας του Boole (Boolean Algebra) μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την αναπαράσταση της λειτουργίας διακοπτών σε ηλεκτρονικά κυκλώματα. Χάρη σε αυτή την εργασία οι τότε ηλεκτρονικοί-μηχανικοί είχαν στα χέρια τους ένα μαθηματικό εργαλείο, που θα τους βοηθούσε σημαντικά στο σχεδιασμό ηλεκτρονικών κυκλωμάτων. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι τεχνικές που επινοήθηκαν μέσω της «ταπεινής» μεταπτυχιακή διατριβή του Shannon χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα, στον σχεδιασμό σύγχρονων ηλεκτρονικών κυκλωμάτων. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/shannon.gif" alt="" /> O Claude Shannon Ο Atanasoff και ο Πρώτος ψηφιακός Η/Υ για Εργασίες Ειδικού Σκοπού Ο John Vincent Atanasoff υπήρξε ένας μαθηματικό-φυσικός ο οποίος πιστεύεται ότι κατασκεύασε τον πρώτο ψηφιακό H/Y ειδικού σκοπού. Όλα ξεκίνησαν λόγω της έντονης δυσαρέστησής του από το χρόνο που κατανάλωνε για την επίλυση, με το χέρι, πολύπλοκων εξισώσεων. Με τη βοήθεια ενός από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του, του Clifford Berry, ξεκίνησε στις αρχές του 1939 τη κατασκευή ενός υπολογιστή που αργότερα έγινε γνωστός ως ABC (Atanassoff-Berry Computer) και μέχρι το φθινόπωρο του ίδιου έτους είχε κατασκευαστεί ένα πρωτότυπο (το οποίο λέγεται ότι ολοκλήρωσαν το 1942) που περιείχε μερικές συναρπαστικές, για την τότε εποχή, καινοτομίες. Μια από αυτές ήταν η μνήμη αποθήκευσης δεδομένων η οποία στην ουσία αποτελούταν από πυκνωτές που αποθήκευαν ηλεκτρικό φορτίο το οποίο, ανάλογα με την περίσταση, αναπαριστούσε το λογικό 0 ή 1. Η χωρητικότητα μνήμης του ABC έφτανε τους 30 δυαδικούς αριθμούς. Τα δεδομένα εισέρχονταν στον υπολογιστή με τη βοήθεια διάτρητων καρτών και τα ενδιάμεσα αποτελέσματα αποθηκεύονταν επίσης σε κάρτες με έναν εφευρετικό τρόπο, που περιγράφεται παρακάτω. Mε τη βοήθεια σπινθήρων δημιουργούνταν κηλίδες στις κάρτες (από το κάψιμο) τις οποίες μπορούσε εύκολα να εντοπίσει ο υπολογιστής, μέσω της διαφοράς της ηλεκτρικής αντίστασης που παρουσίαζαν από τα κενά σημεία της κάρτας. Η πιο μεγάλη καινοτομία του ABC υπήρξε η υιοθέτηση του δυαδικού συστήματος αρίθμησης το οποίο έχει επικρατήσει σήμερα στους H/Y. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Berry_work.gif" alt="" /> Ο Clifford Berry καθώς εργάζεται στον ABC MARK Ι Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 30 ένας απόφοιτος του Αμερικάνικου πανεπιστημίου Harvard, o φυσικός Howard Aiken, σε συνεργασία με μερικούς μηχανικούς της IBM αναλαμβάνει την κατασκευή ενός αυτόματου ψηφιακού υπολογιστή τεράστιων διαστάσεων (ενδεικτικά ζύγιζε 5 τόνους), χρησιμοποιώντας ηλεκτρονικό-μηχανικά εξαρτήματα από άλλες κατασκευές της IBM (προφανώς για τη μείωση του κόστους κατασκευής). Η επίσημη ονομασία που δόθηκε στο συγκεκριμένο υπολογιστή ήταν Automatic Sequence Controlled Calculator (Αυτόματης Ακολουθίας Ελεγχόμενος Υπολογιστής) ή ASCC αλλά έγινε πιο γνωστός με το όνομα Harvard Mark I. Ο Mark I λοιπόν μπορούσε να διαχειριστεί μέχρι και 23-ψήφιους αριθμούς και να εκτελέσει και τις τέσσερις αριθμητικές πράξεις. Επιπλέον ενσωμάτωνε προγράμματα που του επέτρεπαν να διαχειρίζεται αλγορίθμους και τριγωνομετρικές συναρτήσεις. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/mark1.jpg" alt="" /> Ο Harvard Mark I Ο προγραμματισμός του γινόταν μέσω ταινιών χαρτιού και τα προς επεξεργασία δεδομένα εισάγονταν με το συνηθισμένο, για την εποχή, μέσο τις διάτρητες κάρτες ενώ η έξοδος των αποτελεσμάτων γινόταν μέσω ηλεκτρικών γραφομηχανών. Ο MARK Ι χρειαζόταν 3 με 5 δευτερόλεπτα για την εκτέλεση ενός πολλαπλασιασμού δύο 23-ψήφιων αριθμών και 10 δευτερόλεπτα για την διαίρεσή τους. Η όλη διαδικασία γινόταν εντελώς αυτόματα, χωρίς την ανάγκη ανθρώπινης παρέμβασης (από εδώ βγαίνει και ο ορισμός αυτόματος υπολογιστής). Το 1947, ο Aiken κατασκεύασε τον Mark II και αργότερα άλλα δύο μοντέλα, τους Mark III και Mark IV. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/harvard-mark-1-action.jpg" alt="" /> Η διαδικασία προγραμματισμού του Harvard Mark I George Stibitz's Complex Number Calculator Το 1937 ένας επιστήμονας των εργαστηρίων της Αμερικάνικης εταιρίας Bell, κατασκευάζει μια ψηφιακή μηχανή την οποία ονόμασε υπολογιστής σύνθετων αριθμών (Complex Number Calculator, CNC). Τα κύρια εξαρτήματα της CNC ήταν ρελέ (relays) και λαμπτήρες φακών. Για την κατασκευή των μεταλλικών μερών της ο Stibitz χρησιμοποίησε μπόλικη εφευρετικότητα και μεταλλικές ταινίες που είχαν κοπεί από κονσερβοκούτια. Ο ίδιος ονόμασε το κατασκεύασμά του μοντέλο Κ, διότι το μεγαλύτερο μέρος του είχε κατασκευαστεί στην κουζίνα του σπιτιού του! Το 1940 ο Stibitz πραγματοποιεί μια άκρως εντυπωσιακή, για τα τότε δεδομένα, επίδειξη. Σε μια διάσκεψη που είχε στο New Hampshire, χρησιμοποιώντας έναν τηλετυπωτή (teleprinter) κατάφερε και συνδέθηκε στον υπολογιστή του διαμέσου τηλεφώνου, υλοποιώντας έτσι το πρώτο παράδειγμα απομακρυσμένης διαχείρισης υπολογιστή. Ο Stibitz δεν έμεινε όμως μόνο στην επίτευξη της απομακρυσμένης σύνδεσης παρά μεταβίβασε και μαθηματικά προβλήματα στον υπολογιστή του, μέσω του teleprinter και στη συνέχεια έλαβε σε αυτόν τα αποτελέσματα που παρήγαγε ο υπολογιστής. Από ότι αναφέρεται η λέξη εντυπωσιασμός ήταν πολύ λίγη, για να περιγράψει τις αντιδράσεις των παρευρισκομένων. <img width="600" src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/1940_complex_large_calc.jpg" alt="" /> Η Complex Number Calculator του George Stibitz Konrad Zuse and his Z1, Z3, and Z4 Λίγο πριν ξεσπάσει ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος, το 1938, ο Γερμανός Konrad Zuse είχε ξεκινήσει την ενασχόληση του με το σχεδιασμό και την κατασκευή υπολογιστών γενικού σκοπού. Η πρώτη του κατασκευή ονομάσθηκε Z1 και δεν υλοποιήθηκε σε κάποιο ευρύχωρο εργαστήριο αλλά στο πατρικό του σπίτι, στο Βερολίνο. Ο Ζ1 λέγεται ότι ήταν ένα πραγματικό τεχνολογικό θαύμα, μιας και ήταν ένας πλήρως λειτουργικός μηχανικός υπολογιστής που λειτουργούσε χρησιμοποιώντας δυαδικές τιμές κινητής υποδιαστολής. Δυστυχώς μεγάλο μέρος της αρχικής δουλειάς του Zuse καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/z1_lg.jpg" alt="" /> Ο Z1 του Konrad Zuse Το 1943 ο Zuse άρχισε την κατασκευή ενός γενικού σκοπού υπολογιστή, του Z4, ο οποίος αντί για λυχνίες χρησιμοποιούσε ρελέ. O Z4, σε αντίθεση με τον Ζ3 που καταστράφηκε σε έναν βομβαρδισμό, κατάφερε και επιβίωσε του πολέμου κρυμμένος σε μια σπηλιά στις Βαυαρικές Άλπεις. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι λόγω της σοβαρής έλλειψης χαρτιού στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Zuse αναγκάστηκε να χρησιμοποιεί αρνητικά φιλμ από παλιές ταινίες, κάνοντας τρύπες σε αυτά, για να αποθηκεύει τα προγράμματα και τα δεδομένα του. Αυτό αν μη τι άλλο μαρτυρά την εφευρετικότητα των πρώιμων κατασκευαστών υπολογιστών. Μετά το τέλος του πολέμου αυτός ο χαρισματικός άνθρωπος ίδρυσε τη δική του εταιρία κατασκευής υπολογιστών, συνεχίζοντας το σχεδιασμό και τη κατασκευή βελτιωμένων μοντέλων. Alan Turing και ο COLOSSUS <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/enigma-rotor.jpg" alt="" /> H περίφημη Enigma Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ο Alan Touring, που είχε προτείνει την ομώνυμη μηχανή, στρατολογήθηκε από τη Βρετανική Αντικατασκοπεία για να κατασκευάσει μια σειρά υπολογιστών με το όνομα Colossus (Κολοσσοί). Πράγματι, ο πρώτος υπολογιστής τέθηκε σε λειτουργία στα τέλη του 1943 και ήταν ένας υπολογιστής ειδικού σκοπού, που χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά για την αποκωδικοποίηση των, υψίστης διαβάθμισης, κρυπτογραφημένων μηνυμάτων των δυνάμεων του Άξονα. Τα μηνύματα αυτά κρυπτογραφούνταν από την Geheimfernschreiber (secret telegraph, μυστικός τηλέγραφος) ή «Ψάρι». Μια μηχανή πολύ ανώτερη σε δυνατότητες και πολυπλοκότητα από την ευρέως γνωστή σήμερα, χάρις στο Hollywood, ENIGMA. Αναφέρεται ότι χάρις στους Colossus οι Βρετανοί κατάφεραν και «έσπασαν» πολλά άκρως απόρρητα μηνύματα των αντιπάλων και η συμβολή τους στην έκβαση του πολέμου υπέρ των συμμαχικών δυνάμεων υπήρξε καθοριστική. Δυστυχώς όμως, μέχρι και σήμερα, λόγω του απορρήτου που χαρακτηρίζει ότι έχει να κάνει με τις μυστικές υπηρεσίες πολλές λεπτομέρειες γύρω από τους Colossus δεν έχουν γίνει γνωστές. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/1944_colossus_large.jpg" alt="" /> Ο Colossus σε λειτουργία Το Πρώτο Πραγματικό Bug στην Ιστορία των Υπολογιστών <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/first-computer-bug.jpg" alt="" /> Το πρώτο πραγματικό bug σε υπολογιστές Η πρώτη επίσημη αναφορά χρήσης της λέξης «bug» (σφάλμα) στα πλαίσια της πληροφορικής συνδέεται με έναν υπολογιστή Harvard Mark II που χρησιμοποιούταν στο Naval Weapons Canter, στο Dahlgren της Virginia. Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1945 ένα άτυχος σκόρος τρύπωσε μέσα σε ένα από τα ρελέ του υπολογιστή, με αποτέλεσμα το μπλοκάρισμα του. Αφού λοιπόν κατάφεραν οι τεχνικοί και ξεμπλοκάρισαν το ρελέ τοποθέτησαν το υπαίτιο έντομο, με τη βοήθεια κολλητικής ταινίας, στο ημερολόγιο πάνω ακριβώς από την επίσημη αναφορά η οποία έγραφε: «Βρέθηκε η πρώτη πραγματική περίπτωση ύπαρξης κοριού». Με τα τελευταία λόγια ο συντάκτης ήθελε προφανώς να δηλώσει ότι για πρώτη φορά βρέθηκε ένας κοριός που ήταν στην πραγματικότητα έντομο και όχι «κοριός» παρακολούθησης. <img height="600" src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Atlas_Agena_with_Mariner_1.jpg.441537650.jpg" alt="" /> Το Mariner I λίγα λεπτά πριν την καταστροφή του Το πιο ακριβό bug που έχει βγει στο φως της δημοσιότητας είναι αυτό που υπήρχε στο πρόγραμμα πτήσης του Mariner I, της NASA και οδήγησε στην καταστροφή του διαστημοπλοίου, στις 28 Ιουλίου του 1962, ευτυχώς δίχως ανθρώπινα θύματα μιας και ήταν μη επανδρωμένη πτήση. Το συγκεκριμένο bug κόστισε 10.000.000 δολάρια. ENIAC - Ο Πρώτος Υπολογιστής Γενικού Σκοπού, EDVAC και UNIVAC I Ο ENIAC (Electronic Numerical Integrator and Calculator, Ηλεκτρονικός Αριθμητικός Ολοκληρωτής και Υπολογιστής) θεωρείται ως ο πρώτος γενικού σκοπού H/Y. Ήταν δημιούργημα του καθηγητή John William Mauchly και του μεταπτυχιακού φοιτητή J. Presper Eckert Jr. Η κατασκευή του διήρκεσε 3 χρόνια (1943-1946) και έλαβε μέρος στη Σχολή Ηλεκτρονικής Τεχνολογίας Moore του πανεπιστημίου της Pennsylvania. Ο ENIAC ήταν πραγματικά τεράστιος μιας και είχε ύψος 3 μέτρα, καταλάμβανε 93 τ.μ. χώρου και ζύγιζε περίπου 30 τόνους! Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν 18.000 λυχνίες, 10.000 πυκνωτές, 70.000 αντιστάσεις και 6.000 διακόπτες. Η κατανάλωσή του ήταν 150 KW. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του ENIAC υπήρξε η αξιοπιστία του μιας και οι λυχνίες που χρησιμοποιούσε καίγονταν πολύ εύκολα, με αποτέλεσμα ο υπολογιστής να τίθεται αρκετά συχνά και για μεγάλους χρονικές περιόδους «εκτός» λειτουργίας. Ο ENIAC μπορούσε να εκτελέσει 5000 προσθέσεις ή αφαιρέσεις ή 30 πολλαπλασιασμούς το δευτερόλεπτο. Ήταν δηλαδή σημαντικό γρηγορότερος από οποιοδήποτε υπολογιστή της εποχής του. Η μνήμη του είχε τη δυνατότητα αποθήκευσης 20 10-ψήφιων αριθμών. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/eniac_resized.jpg" alt="" /> ENIAC Πέραν της αξιοπιστίας του, ο ENIAC αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα και με τη διαδικασία προγραμματισμού του. Για να τον προγραμματίσει κανείς έπρεπε να γνωρίζει λεπτομερέστατα το υλικό της μηχανής, να διαθέτει μεγάλη υπομονή αλλά και υψηλή ευφυΐα. Για την εγκατάσταση ενός προγράμματος στον ENIAC ή για την απλή τροποποίησή του, έπρεπε να γίνουν εκατοντάδες αλλαγές σε καλώδια που ένωναν διάφορες συσκευές. Συνήθως η διαδικασία του προγραμματισμού κρατούσε μερικές μέρες ενώ η επίλυση των προβλημάτων μόλις μερικά λεπτά. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η λέξη «hacker» οφείλει τη γέννηση της σε εκείνες τις πρώιμες μέρες της πληροφορικής. Τότε λοιπόν, όταν κάποιος ιδιαίτερα ευφυής προγραμματιστής κατάφερνε και έκοβε «δρόμο» στον προγραμματισμό, δηλαδή έκανε πιο λίγες ενώσεις καλωδίων για να επιτύχει τον προγραμματισμό της μηχανής λεγόταν ότι έκανε «hack» και ονομαζόταν hacker. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/edvac.jpg" alt="" /> EDVAC Οι Mauchly και Eckert, κατασκευαστές του ENIAC, αναγνωρίζοντας τα πολλά προβλήματα του υπολογιστή τους όταν ακόμη αυτός βρισκόταν στα στάδια κατασκευής του, είχαν ξεκινήσει το σχεδιασμό ενός καινούριου, σημαντικά πιο βελτιωμένου υπολογιστή που αργότερα θα ονομαζόταν EDVAC (Electronic Discrete Variable Automatic Computer). Η κύρια βελτίωση που πρότειναν ήταν η μνήμη αποθήκευσης των προγραμμάτων που εκτελούσε ο υπολογιστής, ώστε αυτά να μπορούν να τροποποιηθούν καταλλήλως από τον ίδιο ανάλογα με την περίσταση. Την ιδέα της μνήμης αποθήκευσης προγραμμάτων την προχώρησε ένα βήμα παραπέρα ο Johann (John) von Neumann, σε ένα άρθρο που δημοσίευσε λίγο αργότερα, το οποίο έγινε γνωστό ως «First Draft». Η δομή του υπολογιστή που περιγράφει το εν λόγω άρθρο ακολουθείτε μέχρι σήμερα από τους σύγχρονους υπολογιστές. O EDVAC, παρόλο που η σχεδίαση του στο χαρτί υλοποιήθηκε το 1946, υλοποιήθηκε 6 χρόνια αργότερα λόγω του ότι πολλά άτομα που συνιστούσουν την αρχική ομάδα κατασκευής του αποχώρησαν τελικά για να ασχοληθούν με την κατασκευή άλλων υπολογιστών. Μέσα σε αυτά τα άτομα ήταν και οι αρχικοί σχεδιαστές του, Mauchly και Eckert. Όταν ολοκληρώθηκε ο EDVAC αποτελούταν από περίπου 4000 λυχνίες και 10.000 κρυσταλλοδιόδους. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/UNIVAC-1.jpg" alt="" /> UNIVAC I Οι κατασκευαστές του ENIAC, αφού εγκατέλειψαν το έργο της κατασκευής του EDVAC, ίδρυσαν την UNIVAC Division και ασχολήθηκαν με την κατασκευή του UNIVAC (UNIversal Automatic Computer) ο οποίος έφερε πολλές ομοιότητες σχεδιαστικά με τον EDVAC. Ο UNIVAC I αποτελεί τον πρώτο Η/Υ που κατασκευάστηκε μαζικά και διατέθηκε εμπορικά και λόγω της χρησιμοποίησης κρυσταλλοδιόδων, έναντι των αναξιόπιστων λυχνιών, δεν υπέφερε από τα προβλήματα αξιοπιστίας που βασάνιζαν τον ENIAC. Πέραν της μνήμης αποθήκευσης προγραμμάτων έφερε και άλλες σημαντικές βελτιώσεις κυρίως στον τρόπο προγραμματισμό του, μιας και για την είσοδο των δεδομένων καθώς και την έξοδο των αποτελεσμάτων, χρησιμοποιούσε τα UNITYPER και UNIPRINTER αντίστοιχα. Η Είσοδο της IBM στο Χώρο των H/Y Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 50 οι μόνες αυτόματες υπολογιστικές μηχανές που παρήγαγε η IBM χρησιμοποιούσαν διάτρητες ταινίες. Το 1953 η εταιρία αποφασίζει να μπει στην αγορά των, μεγάλης κλίμακας και δυνατοτήτων, H/Y παρουσιάζοντας τον IBM 701. Λόγω του πολέμου που διεξαγόταν εκείνη την περίοδο στην Κορέα ο Αμερικάνικος στρατός προέβη στην αγορά 18 υπολογιστών, του συγκεκριμένου τύπου, μέσα σε 3 χρόνια. Το 1954 η IBM παρουσιάζει και έναν μεσαίας κλίμακας και αρκετά πιο οικονομικό H/Y, τον IBM 650 ο οποίος γρήγορα γίνεται «best seller». Πουλήθηκαν συνολικά 1000 υπολογιστές του παραπάνω τύπου, έναντι των 50 που είχαν αρχικά προβλεφτεί. Στον IBM 650 οφείλει η εταιρία τη μεγάλη διείσδυση της στο χώρο των mainframe υπολογιστών και τη μετέπειτα εξέλιξη της σε κυρίαρχο του χώρου. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/IBM_650.jpg" alt="" /> ΙΒΜ 650 Αργότερα η IBM παρουσίασε τους 702 και 709 και το 1959 τον 7090, που χρησιμοποιούσε κρυσταλλοτρίοδους αντί ηλεκτρονικών λυχνιών. Ο 7090 στοίχιζε τότε τρία εκατομμύρια δολάρια και παρά την υψηλή τιμή του πουλήθηκαν εκατοντάδες. Τον 7090 αντικατέστησε τρία χρόνια αργότερα ο 7094. Το 1962 και το 1963 βγήκαν, επίσης, στην αγορά οι μικρότερης απόδοσης, σε σχέση με τους 7090 και 7094, αλλά σημαντικά φτηνότεροι 7044 και 7040. Το σφράγισμα της κυριαρχίας της IBM στην κατασκευή και πώληση υπολογιστών έφερε η σειρά 360 που πρωτο-παρουσιάστηκε το 1964. Οι υπολογιστές αυτοί ήταν κατασκευασμένοι από ολοκληρωμένα κυκλώματα μικρής κλίμακας ολοκλήρωσης (Small Scale Integration, SSI) και πουλήθηκαν χιλιάδες αντίτυπα τους. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/IBM7094.jpg" alt="" /> ΙΒΜ 7094 Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ Η συγκεκριμένη ενότητα είναι αρκετά μεγαλύτερη από τις προηγούμενες και αυτό διότι αντικατοπτρίζει τις εξελίξεις που διαδραματιστήκαν στην πληροφορική από το 1972 μέχρι το 1990 περίπου, για την περιγραφή των οποίων θα μπορούσε κάλλιστα να γραφεί ένα ολόκληρο βιβλίο. Αυτός είναι και ο λόγος που επιλέχτηκε να γίνει αναφορά μόνο στα πιο σημαντικά γεγονότα αυτής της περιόδου, αυτά δηλαδή που σημάδεψαν ανεξίτηλα την εξέλιξη των H/Y. Οι επόμενες υποενότητες παραθέτονται σύμφωνα με τη χρονολογική σειρά των γεγονότων που περιγράφουν. <img width="630" src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/steve_wozniak_steve_jobs1.jpg" alt="" /> Οι ιδρυτές της Apple, Steve Wozniak και Steve Jobs <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Gates_withAllen-2698.jpg" alt="" /> Οι ιδρυτές της Microsoft, Bill Gates και Paul Allen Οι Πρώτοι Επεξεργαστές Το 1970 η Ιαπωνική εταιρία Busicom παραγγέλνει στην Intel τη σχεδίαση 12 ολοκληρωμένων κυκλωμάτων. Η τελευταία αναθέτει στον Marcia Hoff την υλοποίηση του έργου και ο ίδιος, αφού το μελέτησε προσεκτικά, συνειδητοποίησε ότι ήταν πιο συμφέρον να σχεδιάσει ένα μόνο ολοκληρωμένο κύκλωμα που θα υιοθετούσε τα χαρακτηριστικά ενός απλού, γενικού σκοπού, επεξεργαστή αντί της σχεδίασης 12 διαφορετικών κυκλωμάτων ειδικού σκοπού. Το αποτέλεσμα του έργου αυτού ήταν η σχεδίαση του πρώτου μικροεπεξεργαστή, του επονομαζόμενου 4004. Ο 4004 είχε 4 bit αρχιτεκτονική (δηλαδή τα δεδομένα που επεξεργαζόταν είχαν μήκος 4 bit) και αποτελούταν από 256 bytes μνήμη ROM (Read Only Memory, Μνήμη Μόνο Ανάγνωσης), 32 bit RAM και 10 bit shift register. Επίσης, εμπεριείχε 2300 transistors και μπορούσε να εκτελέσει 60.000 πράξεις το δευτερόλεπτο. Η συχνότητα λειτουργίας του ήταν 500KHz - 740KHz. Το κύριο πλεονέκτημα του ήταν το ότι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για πολλαπλές εργασίες, αλλάζοντας απλώς το πρόγραμμα που «έτρεχε». Σήμερα κάτι τέτοιο μπορεί να φαίνεται απλό αλλά για εκείνη την εποχή θεωρούταν πολύ μεγάλη πρωτοπορία. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Chip-Intel4004.jpg" alt="" /> Intel 4004 CPU Το Νοέμβριο του 1972 η Intel παρουσιάζει τον 8008, ο οποίος ήταν η 8 bit έκδοση του 4004. Ο 8008 υπήρξε ο πρώτος επεξεργαστής υπολογιστή που υποστηρίχτηκε από έναν υψηλού επιπέδου μεταγλωττιστή (compiler), τον PL/M. Και φτάνουμε στο 1974 όπου παρουσιάζεται ο 8080, ένας επεξεργαστής γενικού σκοπού με 8 bit αρχιτεκτονική, 4.500 transistors και ικανότητα εκτέλεσης 200.000 πράξεων το δευτερόλεπτο. Αργότερα, τον ίδιο χρόνο, ακολουθεί ο 6800 της Motorola, το 1975 ο 6502 της MOS και το 1976 ο θρυλικός Z80 της Zillog. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Zilog-Z80.jpg" alt="" /> Zilog Z80 CPU Xerox Alto Η Xerox σήμερα είναι διεθνώς γνωστή για τους εκτυπωτές και τα φωτοτυπικά μηχανήματά της. Πριν από πολύ καιρό όμως η συγκεκριμένη εταιρία είχε τεράστια επιρροή στην κοινότητα της πληροφορικής και υπήρξε πρωτοπόρος των εξελίξεων στον τομέα της τεχνολογίας των H/Y. Σήμερα λίγοι γνωρίζουν ότι η δικτύωση H/Y, το γραφικό περιβάλλον εργασίας (GUI, Graphical User Interface), τα πολύ μεγάλης κλίμακας ολοκλήρωσης ηλεκτρονικά κυκλώματα (VLSI, Very Large Scale Integration), η εκτύπωση lazer και το ποντίκι είναι δικές της εφευρέσεις. Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη έλαβαν μέρος στο Xerox PARC (Palo Alto Research Center Incorporated). Το PARC ήταν το κέντρο έρευνας της εταιρίας Xerox και είχε στο δυναμικό του μερικούς από τους μεγαλύτερους επιστήμονες του πλανήτη, από τους οποίους το μόνο που απαιτούσε η Xerox ήταν να σκέφτονται επαναστατικές ιδέες-εφευρέσεις και να τις υλοποιούν. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Xerox-Alto.gif" alt="" /> Xerox ALTO Στο Xerox PARC κατασκευάστηκε το 1973 ο πρόγονος των προσωπικών υπολογιστών, ο ALTO. Ήταν ο πρώτος υπολογιστής στην ιστορία που διέθετε γραφικό περιβάλλον εργασίας. Παρόλο που δε διατέθηκε ποτέ εμπορικά κατασκευάστηκαν χιλιάδες αντίτυπά του τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στο ίδιο το PARC, σε άλλες εγκαταστάσεις της Xerox και σε μερικά πανεπιστήμια για πολλά χρόνια μάλιστα. Ο Alto χρησιμοποιούσε έναν επεξεργαστή της εταιρίας Texas Instruments και διέθετε θύρα Ethernet για τη διασύνδεσή του με άλλους παρόμοιους υπολογιστές. Επίσης, ήταν εξοπλισμένος με ασπρόμαυρη οθόνη, με ένα περίεργο πληκτρολόγιο και με ποντίκι. Μια από τις δυνατότητες του Alto ήταν ο έλεγχος εξωτερικών οδηγών αποθήκευσης δεδομένων, οπότε μπορούσε να παίξει και το ρόλο του διακομιστή αρχείων (file server). <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Xerox-PARC-sign-building_resized.jpg" alt="" /> Xerox PARC Το 1979 ο Steve Jobs (συνιδρυτής της εταιρίας Apple) κατάφερε και μπήκε στα άδυτα του Xerox PARC και παρακολούθησε επιδείξεις του προγραμματιστικού περιβάλλοντος Smaltalk, της δικτύωσης υπολογιστών και του GUI. Εντυπωσιασμένος μόνο από το τρίτο έσπευσε να το αντιγράψει και να το ενσωματώσει στους υπολογιστές που θα κατασκεύαζε μελλοντικά. Η Γέννηση των Μικροϋπολογιστών Το 1973, μερικούς μόλις μήνες μετά την κατασκευή του επεξεργαστή 8008 από την Intel, στη Γαλλία παρουσιάζεται ο πρώτος μικροϋπολογιστής που βασίζεται σε ένα μικροεπεξεργαστή, ο Micral, ο οποίος δεν είχε εμπορική επιτυχία. Το 1973 διατίθεται με τη μορφή κιτ, δηλαδή οι επίδοξοι αγοραστές αναλάμβαναν τη συναρμολόγηση και κατασκευή, ο Scelbi-8H, βασισμένος και αυτός στον 8008. Το 1974 ακολουθεί ο Mark-8 με τον ίδιο επεξεργαστή. Λίγο αργότερα, το 1975, εμφανίζεται με τη μορφή κιτ ο Altair 8800 που ενσωμάτωνε τον πρωτο-εμφανιζόμενο τότε 8080 και 256 bytes RAM. Το ίδιο έτος δύο φοιτητές, ο Bill Gates και ο Paul Allen, ιδρύουν την Microsoft και εκδίδουν έναν μεταγλωττιστή της γλώσσας Basic για τον Altair. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/altair.jpg" alt="" /> ALTAIR 8800 Το επόμενο έτος (1976), ο Steve Wozniak και ο Steve Jobs ολοκληρώνουν την κατασκευή του Apple I, ενός μικροϋπολογιστής που χρησιμοποιούσε τον επεξεργαστή 6502 της MOS και ένα μήνα μετά, την πρωταπριλιά, ιδρύουν την Apple. Η Apple συνεχίζει την κατασκευή υπολογιστών με τον Apple II και μετά από λίγα χρόνια καταφέρνει και γίνεται μια εταιρία με τζίρο εκατομμυρίων δολαρίων. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Apple1.JPEG" alt="" /> Apple I Το 1977 η Commodore, μια εταιρία που σε 9 χρόνια από τότε θα προκαλούσε πάταγο στο χώρο με την Amiga, παρουσιάζει τον PET. Έναν υπολογιστή που στηριζόταν στον 6502 και συνοδευόταν από οθόνη και οδηγό κασέτας (κασετόφωνο). Το ίδιο έτος παρουσιάζεται και ο TRS-80 από την Tandy/Radio Shack με επεξεργαστή τον Zillog Z80, 4 ΚΒ RAM και 4 KB ROM, πληκτρολόγιο και οδηγό κασέτας. Τρία χρόνια μετά η Commodore παρουσιάζει το διάδοχό του PET, τον VIC-20, ο οποίος κατάφερε και πούλησε 1.000.000 κομμάτια. Εδώ να σημειώσουμε ότι για τους μικροϋπολογιστές που κατασκευάζονταν και πουλιόταν εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε διαθέσιμο, εμπορικά, κατάλληλο λογισμικό. Οι ίδιοι οι χρήστες έγραφαν τα όποια προγράμματα χρειαζόντουσαν. Αυτός ήταν και ο λόγος που το 1979 το VisiCalc προκάλεσε μεγάλη ανατροπή στο χώρο του λογισμικού. To VisiCalc ήταν ένα πρόγραμμα επεξεργασίας λογιστικών φύλλων το οποίο γράφτηκε για τον Apple II από έναν φοιτητή του Harvard και εκτίναξε τις πωλήσεις του συγκεκριμένου υπολογιστή στα ύψη. Η απρόσμενη επιτυχία του VisiCalc πυροδότησε τη συγγραφή και άλλων προγραμμάτων και έτσι ξεκίνησε η γέννηση της βιομηχανία του λογισμικού. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Commodore_PET_2001.jpg" alt="" /> Commodore PET Η Μεγάλη Είσοδος της IBM στο Χώρο των Προσωπικών Υπολογιστών Η IBM μέχρι το 1980 είχε καταξιωθεί στο χώρο των μεγάλης κλίμακας υπολογιστών (mainframes) αλλά δεν είχε σχεδόν καθόλου παρουσία (με εξαίρεση τον αποτυχημένο IBM 5100 to 1975) σε έναν πολλά υποσχόμενο τομέα, αυτό τον μικροϋπολογιστών. Έτσι αποφασίζει να κάνει τη μεγάλη είσοδό της στο χώρο και το καλοκαίρι του 1980 άνθρωποι της συνομιλούν με τη μικρή τότε Microsoft, για την παροχή του λειτουργικού συστήματος που θα «έτρεχε» στον καινούριο της υπολογιστή. Τελικά η IBM επέλεξε να προμηθεύσει μαζί με τον υπολογιστή της και άλλα δύο λειτουργικά συστήματα, το γνωστό τότε CP/M-86 (Control Program for Microcomputers) και το UCSD p-System, αλλά το MS-DOS (Microsoft Disk Operating System) της Microsoft θα επικρατούσε εντέλει. Η παραπάνω συμφωνία παροχής του λειτουργικού συστήματος, για τον υπολογιστή της IBM, θα γιγάντωνε σε σύντομο χρονικό διάστημα την Microsoft και θα την μετέτρεπε λίγο αργότερα σε κυρίαρχο στην αγορά λογισμικού ιδιαίτερα με την έλευση των πρώτων παραθυρικών λειτουργικών της, τα γνωστά Windows. Το μυστικό σχέδιο κατασκευής του πρώτου IBM μικροϋπολογιστή ονομάστηκε «Σχέδιο Σκάκι» και το κωδικό όνομα του ιδίου ήταν «Acorn» ή βελανίδι. Ένα σύνολο από 12 μηχανικούς της IBM ανέλαβαν την κατασκευή του Acorn και τον Αύγουστο του 1981 τον παρουσίασαν στο κοινό, με αλλαγμένη την ονομασία του σε IBM PC (Personal Computer, Προσωπικός Υπολογιστής). Από τότε ο όρος PC έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής και χαρακτηρίζει το σύνολο σχεδόν των H/Y. Ο IBM PC ή IBM 5150, που ήταν ο κωδικός του μοντέλου, ήταν εξοπλισμένος με τον επεξεργαστή 8088 της Intel (16 bit για την επεξεργασία και 8 bit εύρος διαύλου για την μεταφορά δεδομένων) με ταχύτητα 4.77 MHz και είχε τη δυνατότητα εξοπλισμού με 2 οδηγούς δισκέτας 5 ¼". Επιπρόσθετα, για την περεταίρω μείωση του κόστους, μπορούσε να χρησιμοποιήσει μια κοινή τηλεόραση ως οθόνη απεικόνισης και κασετόφωνο για την εισαγωγή δεδομένων μέσω κασετών. Ενδεικτικά, η τιμή ενός IBM 5150 εξοπλισμένου με 64 KB RAM, ένα οδηγό 5 ¼" και οθόνη έφτανε τα 3005$, ενώ η πιο φτηνή έκδοση, χωρίς οδηγούς 5 ¼" και οθόνη, εξοπλισμένου με 16 KB RAM κόστιζε 1565$. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/ibm_pc_5150_resized.jpg" alt="" /> IBM 5150 SPECTRUM ZX81 O ΖΧ81 Spectrum πρώτο-λανσαρίστηκε στην αγορά της Αγγλίας το 1982, από την εταιρία Sinclair Research. Υπήρξε ο προπομπός της κατηγορίας των σπιτικών υπολογιστών (home computers), μια κατηγορία υπολογιστών που θα κυριαρχούσε τη δεκαετία του 1980 κυρίως λόγω του ότι μπορούσε να συνδυάσει την διασκέδαση (βίντεο παιχνίδια) με εφαρμογές όπως επεξεργαστές κειμένου, λογιστικά προγράμματα, προγράμματα επεξεργασία εικόνας κ.λπ. Η εμφάνιση του ΖΧ81, μεταξύ άλλων, έδωσε μεγάλη ώθηση στις εταιρίες κατασκευής λογισμικού και χάρισε στον πρόεδρο της εταιρίας Sinclair, τον Clive Sinclair, τον τίτλο του ιππότη και την προσφώνηση «sir». Ο επεξεργαστής του ZX81 ήταν ο Zilog Z80A με συχνότητα λειτουργίας τα 3,5 MHz. Τα πρώτα μοντέλα ήταν εφοδιασμένα με 16KB ROM και 16 ή 48 ΚΒ RAM και συνδεόντουσαν με κασετόφωνο για την «φόρτωση» δεδομένων και προγραμμάτων. Ο υπολογιστής συνδεόταν επίσης κατευθείαν στην τηλεόραση και οι δυνατότητες απεικόνισης γραφικών ήταν περιορισμένες με την ανάλυση να φτάνει τα 256 x 192 pixel. Κύριο χαρακτηριστικό του ήταν τα λαστιχένια πλήκτρα του πληκτρολογίου του, τα οποία θύμιζαν έντονα γομολάστιχες. Η τιμή του, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε, ήταν αρκετά χαμηλή για την τότε εποχή και έφτανε τις 125 λίρες για το μοντέλο με τα 16 KB RAM και τις 175 λίρες για αυτό των 48 KB. Αργότερα παρουσιάστηκαν και μερικά ακόμη μοντέλα Spectrum (ο ZX Spectum+ το 1984, ο ZX Spectrum 128 το 1985 κ.α.) αλλά κανένα δεν κατάφερε να επαναλάβει την επιτυχία του ZX81. Τελικά το 1986 ολόκληρη η σειρά Spectrum πουλήθηκε στην εταιρία Amstrad. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/spectrum_1.jpg" alt="" /> Spectrum ZX81 Commodore 64 Ο Commodore 64 ή C64 αποτελούσε το διάδοχο του VIC-20 και είναι ο πιο διαδεδομένος υπολογιστής που κατασκευάστηκε ποτέ, με πάνω από 25 εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως. Το αξιοσημείωτο της όλης υπόθεσης ήταν ότι C64 σχεδιάστηκε εξαρχής ως κονσόλα βίντεο-παιχνιδιών αλλά αργότερα η Commodore αποφάσισε να τον διαθέσει ως ολοκληρωμένο υπολογιστή και από ότι φαίνετε έπραξε τελικά πολύ σωστά. Η διάθεσή του στο κοινό άρχισε τον Αύγουστο του 1982 και η κατασκευή του σταμάτησε τον Απρίλιο του 1994, δηλαδή διήρκεσε 12 ολόκληρα χρόνια! Έφερε τον 6510 (8 bit) επεξεργαστή της MOS που έτρεχε στα 1.02 MHz (για την NTSC έκδοση), 64 KB RAM και 20 KB ROM. Επίσης, ενσωμάτωνε ειδικά ολοκληρωμένα κυκλώματα (chips) για τον ήχο και τα γραφικά, είχε τη δυνατότητα διασύνδεσης με οδηγό δισκέτας ή απλό κασετόφωνο και μπορούσε να συνδεθεί κατευθείαν σε οποιαδήποτε τηλεόραση. Για τον C64 έχει υπολογιστεί ότι κατασκευάστηκαν περίπου 10.000 εμπορικά προγράμματα τα οποία κάλυπταν μια ευρεία γκάμα εφαρμογών από παιχνίδια, μέχρι εφαρμογές γραφείου και εργαλεία ανάπτυξης λογισμικού. Ο C64 χρησιμοποιούσε ένα ειδικό λειτουργικό που είχε αναπτύξει η Commodore, το KERNAL. Το 1985, λίγο πριν τον ερχομό της Amiga, η Commodore κυκλοφόρησε τον C128, μια αναβαθμισμένη έκδοση του C64 με πιο γρήγορο επεξεργαστή, 128 KB RAM και διαφορετικό λειτουργικό σύστημα (CP/M 3.0). <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/commodore64.jpg" alt="" /> Commodore 64 Amstrad 464, 664 και 6128 Ο Amstrad CPC (Colour Personal) 464 ήταν ένας home computer που έκανε τεράστια επιτυχία στην Ευρώπη, με πάνω από δύο εκατομμύρια πωλήσεις. Πρωτοεμφανίστηκε στην αγορά το 1984 και η παραγωγή του σταμάτησε το 1990. Όπως ο Spectrum ΖΧ81 έτσι και αυτός χρησιμοποιούσε για κεντρικό επεξεργαστή τον Z80A της Zilog (8 bit), ο οποίος έτρεχε στα 4 MHz. Η μνήμη του έφτανε τα 64 KB και μέρος του λειτουργικού του (CP/M) καθώς και μια έκδοση της γλώσσας προγραμματισμού BASIC (Locomotive BASIC) μαζί με το μεταγλωττιστή της ήταν ενσωματωμένα στη ROM του υπολογιστή. Επιπρόσθετα, ο 464 διέθετε ένα ενσωματωμένο κασετόφωνο για τη φόρτωση προγραμμάτων κ.λπ. Τέλος, ερχόταν πακέτο μαζί με μια μονόχρωμη ή έγχρωμη οθόνη μιας και τα μοντέλα της σειράς CPC δε διέθεταν τη δυνατότητα της απευθείας σύνδεσης με μια κοινή τηλεόραση ή άλλη οθόνη υπολογιστή, λόγω της ειδικής εξόδου βίντεο που διέθεταν. Γι’αυτό το λόγο η Amstrad πουλούσε ξεχωριστά έναν ειδικό προσαρμογέα (adaptor) που επέτρεπε τη σύνδεσή τους με μια κοινή τηλεόραση. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Amstrad_CPC464_resized.jpg" alt="" /> Amstrad 464 Ο άμεσος ανταγωνιστής του CPC464 ήταν ο Commodore 64, ο οποίος όμως είχε καλύτερα γραφικά και ήχο. Στις αρχές του 1985 παρουσιάστηκε ο CPC664, με μόνη διαφορά την αφαίρεση του ενσωματωμένου κασετόφωνου και την ενσωμάτωση ενός οδηγού δισκέτας 3" της Hitachi. Παραδόξως η Amstrad, αντί να επιλέξει να ενσωματώσει έναν οδηγό που να δέχεται τις πολύ πιο διαδεδομένες δισκέτες των 3 ½" επέλεξε αυτό το ιδιότυπο πρότυπο, με αποτέλεσμα οι δισκέτες των CPC να είναι εκείνη την εποχή, αλλά και μετέπειτα, δυσανάλογα ακριβές σε σχέση με αυτές των 3 ½". Επίσης, οι δισκέτες των CPC ήταν διπλής-όψεως αλλά ο οδηγός μονής. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να πρέπει να αφαιρεθεί η δισκέτα από τον οδηγό και να τοποθετηθεί από την άλλη πλευρά της, για να αποκτήσει ο χρήστης πρόσβαση σε αυτή. Η συνολική χωρητικότητα των 3" δισκετών έφτανε τα 360 (180 x 2) KB. Μέσα στο 1985 η Amstrad παρουσίασε και το μεγαλύτερο μοντέλο της σειράς CPC, τον 6128, με μόνη εμφανή διαφορά τα 128 KB RAM. Σε γενικές γραμμές οι σειρά CPC αποτελούταν από τίμιους υπολογιστές με πολύ καλό δείκτη απόδοσης/τιμής. Επίσης, οι συγκεκριμένοι υπολογιστές υπήρξαν «τέρατα» αξιοπιστίας και σχετικά εύκολοι στον προγραμματισμό τους, αν και τα πιο πολλά επαγγελματικά προγράμματα που κυκλοφόρησαν για τους CPC δε γράφτηκαν με τη χρήση γλωσσών υψηλού επιπέδου (εκτός από τη BASIC υπήρχαν μεταγλωττιστές για την C και Pascal), αλλά με τη γλώσσα που χρησιμοποιούν μόνο οι πραγματικά επαγγελματίες προγραμματιστές, τη γλώσσα μηχανής (assembly). Το 1990 η Amstrad προσπάθησε να ανανεώσει τη σειρά CPC με τους 464 και 6128 plus, με σημαντικές βελτιώσεις στο υλικό τους και την προσθήκη μιας υποδοχής για cartridges. Παρόλα αυτά όμως δεν κατάφεραν να κερδίσουν τους χρήστες και οι πωλήσεις τους υπήρξαν χαμηλές. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Amstrad_6128.jpg" alt="" /> Amstrad 6128 Atari 520 και 1040STF Ο γραφών είχε την ευκαιρία να συμβιώσει για πολλά χρόνια με έναν Atari 1040STF, τον οποίο του είχαν κάνει δώρο λίγο αφότου είχε βγει στην αγορά (σημ. γράφοντος: Παρόλο που πέρασαν από τότε δύο και κάτι δεκαετίες και δεκάδες διαφορετικοί υπολογιστές, ο 1040STF παραμένει για μένα, με διαφορά, ο καλύτερος υπολογιστής που είχα ποτέ στη κατοχή μου). <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Atari_1040STf_resized.jpg" alt="" /> Atari 1040STF Αρκετά όμως με τις αναπολήσεις, ας δούμε τώρα από κοντά τους 16 bit home computers της Atari, μιας εταιρίας γνωστής μέχρι τότε κυρίως για τις παιχνιδο-μηχανές της (game consoles) και τα arcade βίντεο παιχνίδια. Η ίδια εταιρία ήταν άλλωστε η πρώτη, το 1972, που κυκλοφόρησε το πρώτο arcade βίντεο παιχνίδι, το Pong. Η σειρά Atari ST λοιπόν έκανε το ντεμπούτο της το 1985, μόλις δυο μήνες πριν την Amiga 1000. Με την τελευταία μοιράζονταν τον ίδιο επεξεργαστή, τον Motorola 68000, o οποίος είχε 16 bit εξωτερικό δίαυλο επικοινωνίας δεδομένων και 32 bit εσωτερικό (από εκεί έβγαινε και το ST – Sixteen/Thirty-two – Δεκαέξι/Τριάντα δύο). Ο 68000 όμως στους Atari ήταν χρονισμένος λίγο ψηλότερα, από τον αντίστοιχο τις A1000, και «έτρεχε» στα 8 MHz. Οι 520 και 1040ST διέθεταν 512 και 1024 KB RAM, αντίστοιχα και ήταν εξοπλισμένοι με έναν οδηγό 3 ½" (720 ΚΒ). Η μεγάλη πρωτοπορία της σειράς ST ήταν ότι υπήρξαν οι πρώτοι υπολογιστές ευρείας παραγωγής που χρησιμοποιούσαν ένα έγχρωμο γραφικό περιβάλλον χρήστη. Επίσης, ήταν οι πρώτοι home computers που ενσωμάτωναν θύρες MIDI για τον έλεγχο μουσικών οργάνων. Σε σύγκριση με τη μεγάλη αντίπαλό τους, Amiga, οι ST έχαναν στον τομέα των γραφικών και του ήχου (όχι με μεγάλη διαφορά πάντως) αλλά ήταν πιο φτηνοί, εξοπλιζόταν με έναν οριακά ταχύτερο επεξεργαστή, είχαν μεγάλη υποστήριξη σε επαγγελματικά πακέτα λογισμικού και οι ενσωματωμένες θύρες MIDI τους έκαναν ιδιαίτερα αγαπητούς στα στούντιο ηχογραφήσεων και τους επαγγελματίες (αλλά και ερασιτέχνες) μουσικούς. Επίσης, οι ST είχαν καταφέρει να διεισδύσουν, σε μεγάλο βαθμό, στο χώρο του Desktop publishing και της σχεδίασης (Computer- Aided Design, σχεδιασμός με τη βοήθεια υπολογιστή). Εδώ να σημειώσουμε ότι δεν υπήρξαν ομηρικές μόνο οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των χρηστών Amiga και Atari ST, για το ποιος υπολογιστής ήταν ανώτερος τότε αλλά εξίσου μεγάλες ήταν και οι διαμάχες μεταξύ του τμήματος κατασκευής H/Y της Atari (που είχε αγοράσει to 1984, ένα χρόνο μόλις πριν το ντεμπούτο της σειράς ST, o Jack Tramiel) και της Commodore (η κατασκευάστρια της Amiga). Βλέπετε την ανάπτυξη και σχεδίαση των επιμέρους ολοκληρωμένων κυκλωμάτων παραγωγής γραφικών και ήχου που χρησιμοποίησε τελικά η Amiga, είχε αρχικά αναλάβει μια μικρή εταιρία που ονομαζόταν Amiga Corp. Την εν λόγω εταιρία είχε επιδοτήσει για την έρευνα της αρχικά η Atari με στόχο την χρησιμοποίηση των κυκλωμάτων που θα σχεδίαζε στους δικούς της υπολογιστές, αλλά στη συνέχεια χάλασε η συμφωνία και η Commodore προσέγγισε την Amiga Corp. και εν τέλει κατασκεύασε τον ομώνυμο υπολογιστή. Όμως η Amiga λόγω προσφυγών που είχε καταθέσει η Atari άργησε να βγει στην παραγωγή και έτσι οι ST πρόλαβαν και βγήκαν στην αγορά δύο μήνες νωρίτερα. Αξιοσημείωτο πάντως είναι το γεγονός ότι εντέλει τους ST, τους σχεδίασαν πρώην εργαζόμενοι της Commodore και την Amiga πρώην εργαζόμενοι της Atari. Μιλάμε δηλαδή για ένα πραγματικό μπέρδεμα. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Atari_GEM.png" alt="" /> Atari TOS Το λειτουργικό των Atari ST, το λεγόμενο TOS (Total Operating System), είχε αναπτύξει η εταιρία Digital. To συγκεκριμένο λειτουργικό αποτελούταν από ένα γραφικό περιβάλλον, το GEM, πίσω από το οποίο έτρεχε το GEMDOS, μια παραλλαγή του λειτουργικού DOS που χρησιμοποιούταν στους τότε IBM συμβατούς. Τέλος, όπως συνηθιζόταν τότε σε πολλά home computers, το TOS βρισκόταν στη μνήμη ROM του υπολογιστή η οποία ήταν τοποθετημένη σε βάση και όχι κολλημένη στην πλακέτα, ώστε να μπορεί να αλλαχτεί-προγραμματιστεί με μελλοντικές αναβαθμίσεις του λειτουργικού. Γύρω στα τέλη του 1989 κυκλοφόρησε η σειρά STE με βελτιώσεις στα κυκλώματα παραγωγής γραφικών, ήχου και στο λειτουργικό σύστημα. Επίσης, οι STE έφεραν και ένα ειδικό chip επιτάχυνσης των 2D γραφικών, που ονομαζόταν blitter (περισσότερες λεπτομέρειες για τη λειτουργία του blitter παραθέτονται στην περιγραφή της Amiga), με το οποίο εξοπλιζόταν η Amiga από εξαρχής. Μετέπειτα βγήκε η σειρά Mega STE και το 1990 η μεγαλύτερη σειρά TT, που βασιζόταν στον 32 bit 68030 της Motorola. Η σειρά TT ήταν οι τελευταίοι υπολογιστές που κατασκεύασε η Atari. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/ataritt.gif" alt="" /> Atari TT AMIGA Από πολλούς θεωρείται ως ο καλύτερος home computer που κυκλοφόρησε ποτέ. Η πρώτη Amiga ήρθε στον κόσμο στις 24 Ιουλίου του 1985. Ήταν το μοντέλο Α1000 και στη βασική της έκδοση ερχόταν εξοπλισμένη με 256 KB RAM και συνοδευόταν από ένα προαιρετικό έγχρωμο μόνιτορ. Ο επεξεργαστής της ήταν ο Motorola 68000 (16 bit), ο οποίος έτρεχε στα 7.16 MHz για την Αμερικάνικη έκδοση και στα 7.09 για την Ευρωπαϊκή. Είχε ξεχωριστά κυκλώματα για τον ήχο και τα γραφικά, την Paula και την Denise αντίστοιχα. Επίσης έφερε και ένα τρίτο κύκλωμα, τον Agnus (η βελτιωμένη εκδοχή του ήταν ο fat Agnus), το οποίο ήταν υπεύθυνο για την πρόσβαση του κεντρικού επεξεργαστή και των υπόλοιπων κυκλωμάτων στη RAM. Επιπρόσθετα ο Agnus ενσωμάτωνε ένα chip που ονομαζόταν blitter και ήταν υπεύθυνο για την επιτάχυνση των δισδιάστατων γραφικών της Amiga. Εν ολίγοις ο blitter έπαιζε το ρόλο του συνεπεξεργαστή και μπορούσε να αντιγράψει μεγάλο όγκο δεδομένων από μια διεύθυνση της RAM σε κάποια άλλη, επιταχύνοντας έτσι την αναπαράσταση των γραφικών. Τέλος, η Α1000 έφερε οδηγό δισκέτας 3 ½" και έτρεχε το AmigaOS, ένα λειτουργικό με τη δυνατότητα εκτέλεσης πολλών παράλληλων εργασιών (multitasking) σε αντίθεση με το single tasking DOS που χρησιμοποιούσαν τότε οι IBM συμβατοί. Χαρακτηριστικό του AmigaOS ήταν ότι ο πυρήνας του (Kernel) φορτωνόταν μέσω μιας δισκέτας σε μια πλακέτα που έφερε εσωτερικά η Α1000, με χωρητικότητα 256 KB RAM και εκτελούνταν από εκεί. Από τη στιγμή που φορτωνόταν ο Kernel (γνωστός και ως Kickstart) τα 256 KB μνήμης που καταλάμβανε μετατρεπόντουσαν σε write-protected (προστασία κατά της εγγραφής). <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/a1000_big.jpg" alt="" /> Amiga 1000 Οι πρώτες A1000 είχαν χαραγμένες, στο εσωτερικό του κουτιού τους, τις υπογραφές των κατασκευαστών της και το αποτύπωμα του ποδιού του σκύλου ενός από αυτούς. Η A1000 κρατήθηκε στην παραγωγή μέχρι το 1987, όπου και αντικαταστάθηκε από την A500 και το μεγαλύτερο μοντέλο A2000. Οι καινούριες Amiga έτρεχαν μια βελτιωμένη έκδοση του λειτουργικού AmigaOS και η Α500 ερχόταν με 512 ΚΒ μνήμης τα οποία μπορούσαν να αναβαθμιστούν μέχρι τα 9,5 MB. H Α500 υπήρξε το πιο διαδεδομένο μοντέλο της σειράς με πολύ μεγάλες πωλήσεις, ιδιαίτερα στην Ευρωπαϊκή αγορά και μεγάλη υποστήριξη από πολλούς οίκους κατασκευής λογισμικού (κυρίως παιχνιδιών). Οι μεγάλες δυνατότητες που είχε στον τομέα των γραφικών (ανάλυση που έφτανε μέχρι τα 640 x 512 και 4096 χρώματα ταυτόχρονα στην οθόνη σε HAM mode, δηλαδή σε ακίνητες εικόνες) και του ήχου την έκαναν ιδιαίτερα αγαπητή στους φίλους των βιντεοπαιχνιδιών αλλά και στους επαγγελματίες γραφίστες, studio παραγωγής clip και ταινιών και μουσικούς (αν και μεγάλο μέρος των τελευταίων στρέφονταν προς τους Atari 520ST και 1040STF λόγω των εισόδων-εξόδων midi που διέθεταν). <img width="600" src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Amiga_signatures_resized.jpg" alt="" /> Οι υπογραφές των σχεδιαστών εσωτερικά του case της A1000 Η Amiga ήταν ο πρώτος υπολογιστής που διέθετε ανοιχτή αρχιτεκτονική, δηλαδή μπορούσε να δεχτεί εύκολα αναβαθμίσεις υλικού. Διέθετε δύο θύρες επέκτασης, μία στο πλάι και μία στο κάτω μέρος της και όλα τα ολοκληρωμένα της δεν ήταν κολλημένα πάνω στη μητρική πλακέτα αλλά τοποθετημένα σε βάσεις, οπότε μπορούσαν εύκολα να αφαιρεθούν και να τοποθετηθούν άλλα στη θέση τους. Ο επεξεργαστής της μπορούσε να αλλαχτεί κατευθείαν με έναν ισχυρότερο 68010 ή μέσω της πλαϊνής θύρας επέκτασης να αντικατασταθεί από έναν 68020,68030 ή 68040. Η μνήμη RAM μπορούσε να επεκταθεί στο 1 ΜΒ κατευθείαν πάνω στη μητρική, αρκεί να υπήρχε η έκδοση του Fat Agnus για την υποστήριξη της επιπλέον μνήμης. Επιπλέον μπορούσε να δεχτεί σκληρό δίσκο μέσω της πλαϊνή θύρας, πλακέτες που την προσομοίωναν με IBM συμβατό ώστε να μπορεί να τρέχει το ανάλογο λογισμικό κ.α. Η τελευταία Amiga που κατασκευάστηκε από την Commodore υπήρξε η A4000T το 1994, λίγο πριν η εταιρία κηρύξει χρεοκοπία. Η μεγάλη διείσδυση βλέπετε των IBM συμβατών υπολογιστών, όπως λέγονταν οι υπολογιστές που χρησιμοποιούσαν επεξεργαστές Intel ή αντίστοιχούς και έτρεχαν αρχικά λειτουργικό DOS και Windows μετέπειτα, δεν άφησαν άλλο περιθώριο ζωής στα home computers. Τελειώνοντας εδώ την αναφορά στην Amiga οφείλουμε να αναφέρουμε ότι όλα τα μοντέλα της σειράς υπήρξαν καταπληκτικοί υπολογιστές και αγαπήθηκαν φανατικά από ένα μεγάλο σύνολο χρηστών, οι οποίοι συνέχισαν να τους υποστηρίζουν για πολλά χρόνια αφότου σταμάτησε η παραγωγή τους. Εκείνη την εποχή βλέπετε οι χρήστες δενόντουσαν σε μεγάλο βαθμό με τους υπολογιστές τους και δεν τους έβλεπαν σαν ένα σύνολο από ηλεκτρονικά εξαρτήματα και πλακέτες, όπως συμβαίνει στις μέρες μας. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Amiga500_system_resized.jpg" alt="" /> Η δημοφιλής Α500 Intel 80386 και η Επίθεση των Κλώνων PCs Το 1985 η Intel παρουσιάζει στο ευρύ κοινό τον καινούριο της επεξεργαστή, τον 32 bit 80386 ή i386. Ο i386 ήταν σημαντικά ταχύτερος από τον προκάτοχό του 80286 και πλήρως συμβατός με τις εφαρμογές που έτρεχαν σε αυτόν αλλά και στους προηγούμενους 8086 και 8088. Οι ταχύτητες του i386 κυμαίνονταν από τα 12 ως τα 40 MHz. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι ένας i386 στα 33 MHz εκτελούσε περίπου 11.4 εκατομμύρια πράξεις το δευτερόλεπτο (MIPS) τη στιγμή που ένας 80286 στη συνήθη ταχύτητα των 12 MHz εκτελούσε μόλις 1.8 MIPS. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Compaq-Deskpro.jpg" alt="" /> Compaq Deskpro 386 Προς μεγάλη κατάπληξη της τότε υπολογιστικής κοινότητας, ο πρώτος υπολογιστής που εξοπλιζόταν με τον i386 δεν ήταν της IBM, που μέχρι τότε ηγείτο τον εξελίξεων στους προσωπικούς υπολογιστές, αλλά μιας άλλη μεγάλης εταιρία, της Compaq. Παρόλα αυτά όμως αναφέρεται ότι η Intel πρότεινε αρχικά στην IBM τη διάθεση του καινούριου της επεξεργαστή αλλά η τελευταία αρνήθηκε, διότι προτίμησε την συνέχιση της χρησιμοποίησης του παλιότερου 80286 στον οποίο και κατείχε κατασκευαστικά δικαιώματα. Εντέλει η επιτυχία του Compaq i386 PC υπήρξε πολύ μεγάλη και εγκαινίασε την έναρξη της μαζικής κατασκευής κλώνων PCs (δηλαδή συμβατών με τα IBM PCs). Acorn Archimedes Στα μέσα της δεκαετίας του 80 μια αγγλική εταιρία κατασκευής H/Y, η Acorn, αποφασίζει να βρει αντικαταστάτη για τους γερασμένους 8bit 6502 επεξεργαστές που χρησιμοποιούσε μέχρι τότε και προσεγγίζει την Intel για την απόκτηση των δικαιωμάτων χρησιμοποίησης του επεξεργαστή 80286. Μετά την αρνητική απάντηση της Intel αποφασίζει να κατασκευάσει το δικό της επεξεργαστή και το αποτέλεσμα υπήρξε ο επεξεργαστής ARM (Acorn Risc Machine), ένας πανίσχυρος επεξεργαστής τύπου RISC (Reduced Instruction Set Computing). Οι RISC επεξεργαστές επιτυγχάνουν καλύτερη απόδοση από τους αντίστοιχους CISC (Complex Instruction Set Computer) μέσω της χρησιμοποίησης ενός μικρότερου συνόλου απλών, αλλά συχνά χρησιμοποιούμενων, εντολών. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Acorn_A3000.jpg" alt="" /> Acorn Α3000 Τα πρώτα μοντέλα της Acorn, που χρησιμοποιούσαν τον καινούριο επεξεργαστή, παρουσιάζονται το καλοκαίρι του 1987. Ήταν οι σειρές 300 και 400 και αργότερα, το Μάιο του 1989, παρουσιάζεται ο άμεσος ανταγωνιστής της Amiga 500 και του Atari 520ST, o Archimedes 3000 ή Α3000. Ο Α3000 ήταν εξοπλισμένος με τον ARM2 που έτρεχε στα 8 MHz και εξοπλιζόταν με 1 MB RAM. Η ταχύτητα του ARM2 επέτρεπε στον A3000 να εκτελεί 4 MIPS, γεγονός που τον έκανε 7 φορές ταχύτερο από μια A500. Το λειτουργικό του σύστημα, το RiscOS, ήταν τύπου GUI και υποστήριζε την παράλληλη εκτέλεση πολλαπλών εργασιών ταυτόχρονα (multitasking). Ήταν φορτωμένο στη ROM του Α3000 μαζί με έναν μεταγλωττιστή της BBC BASIC V και διάφορες άλλες εφαρμογές. Επίσης, ο Archimedes εξοπλιζόταν με έναν οδηγό 3 ½" που υποστήριζε δισκέτες μέχρι 800 KB και είχε τη δυνατότητα επέκτασης των δυνατοτήτων του λόγω της ανοιχτής αρχιτεκτονικής του και των καρτών επέκτασης που μπορούσε να δεχτεί. Επιπρόσθετα, ο Α3000 υποστηρίχτηκε από πολλές γλώσσες προγραμματισμού, μερικές από τις οποίες ήταν η C, η Fortran 77, η Pascal και η Lisp. Όσον αφορά τα γραφικά του, σημείο κλειδί για την επιτυχία ενός υπολογιστή τότε, υποστήριζε 21 διαφορετικές αναλύσεις με μερικές ενδεικτικές να είναι οι εξής: 640 x 512 (256 χρώματα), 800x600 (16 χρώματα), 896 x 352 (256 χρώματα), 1280 x 960 (μονόχρωμο). Δυστυχώς, παρά τα προηγμένα χαρακτηριστικά του ο A3000 δεν κατάφερε να σημειώσει εμπορική επιτυχία κυρίως λόγω της υψηλής τιμής του αλλά και λόγω της καθιέρωσης των υπολογιστών Amiga και Atari, στην προτίμηση του καταναλωτικού κοινού της τότε εποχής. Αν είχε βγει στην αγορά 2 χρόνια νωρίτερα ίσως και τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. NeXT Cube Το Μάιο του 1985 ο συνιδρυτής της Apple, Steve Jobs, εκδιώκεται από την εταιρία λόγω του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του και τις έντονες προστριβές με τον τότε πρόεδρό της, John Sculley (τον οποίο μάλιστα έχει προσλάβει ο ίδιος 2 χρόνια νωρίτερα). Δεν κάθεται όμως με σταυρωμένα χέρια αλλά αμέσως ιδρύει μια άλλη εταιρία κατασκευής H/Y, την NeXT Computer. Μέσω αυτής της εταιρίας παρουσιάζει, το 1989, έναν υπολογιστή που ήταν πραγματικό τεχνολογικό θαύμα για τα δεδομένα εκείνης της εποχής. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/nextstep_resize.jpg" alt="" /> Το λειτουργικό NeXTSTEP Ο Next Computer, όπως ονομαζόταν, είχε ως λειτουργικό σύστημα τo NeXTSTEP που βασιζόταν στο Unix και λόγω του παράξενου κουτιού του, που είχε κυβικό σχήμα, απέκτησε το παρατσούκλι «ο κύβος». Τα χαρακτηριστικά του, όπως θα δείτε και παρακάτω, ήταν εκπληκτικά αλλά η μεγάλη πρωτοπορία του ήταν ότι αντί για σκληρό δίσκο, που προσφερόταν προαιρετικά σε δύο χωρητικότητες 330 και 660MB, έφερε έναν μαγνητικό-οπτικό οδηγό που είχε τη δυνατότητα πολλαπλών εγγραφών στα κατάλληλα δισκάκια των οποίων η χωρητικότητα έφτανε τα 256 MB (κάτι σαν τα σημερινά CD-RW δηλαδλη). Όπως αποδείχτηκε όμως αργότερα, ο μαγνητικό-πτικός οδηγός ήταν πολύ αργός και δημιουργούσε μεγάλα προβλήματα απόδοσης στον κύβο, προβλήματα που αποφεύγονταν αν τη θέση του έπαιρνε ένας σκληρός δίσκος. Όσον αφορά τον τομέα των γραφικών ο κύβος υποστήριζε μέγιστη ανάλυση 1120 x 832 με 4 διαβαθμίσεις του γκρι, στην 17" οθόνη που τον συνόδευε. Η συγκεκριμένη ανάλυση για εκείνη την εποχή θεωρούταν πολύ υψηλή. Τον ρόλο του κεντρικός επεξεργαστής του είχε αναλάβει ο Motorola 68030, τον οποίο συνόδευε ο μαθηματικός συνεπεξεργαστής 68882 της ίδιας εταιρίας. Επίσης εξοπλιζόταν με έναν ψηφιακό επεξεργαστή σήματος για την εκτέλεση εφαρμογών πολυμέσων και με 8 MB RAM επεκτάσιμη μέχρι τα 64. Επιπρόσθετα ήταν εξοπλισμένος με θύρα δικτύωσης (Ethernet) και συνοδευόταν από έναν εκτυπωτή lazer, ανάλυσης 400 dpi. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι τα τυπικά PC που κυκλοφορούσαν στην αγορά εκείνη την εποχή είχαν 640 KB μέχρι 4 MB RAM, επεξεργαστές 8086, 8088, 80286 ή στην καλύτερη περίπτωση 80386, μέγιστη ανάλυση 640 x 350 με 16 χρώματα ή 720 x 348 μονόχρωμη και 10 με 20 MB σκληρό δίσκο. Από ότι βλέπετε οι διαφορές ήταν πράγματι χαοτικές. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/timbl-next_resized.jpg" alt="" /> NeXT CUBE Μετέπειτα, με την παύση παραγωγής του πρώτου κύβου της NeXT, το 1990, βγήκε στην αγορά ο αντικαταστάτης του ο οποίος ονομαζόταν πια και επίσημα Cube (κύβος). Έφερε ποιο σύγχρονο επεξεργαστή, τον 68040 και τη θέση του μαγνητικού-οπτικού οδηγού είχε καταλάβει αρχικά ένας οδηγός δισκέτας 3 ½" (2,88 MB) και μετέπειτα ένας οδηγός οπτικού δίσκου τύπου CD-ROM. Ο καινούριος κύβος ενσωμάτωνε επιπλέον και σκληρό δίσκο και διέθετε και ειδικό επεξεργαστή γραφικών. Οι υπολογιστές της NeXT, παρόλο την αλμυρή τιμή τους, χρησιμοποιήθηκαν για πολλές εργασίες που υπήρξαν πράγματι πρωτοποριακές. Ενδεικτικά, σε έναν από αυτούς ο δημιουργός του παγκόσμιου ιστού (WWW) Sir Tim Berners-Lee δημιούργησε, το 1991, τον πρώτο περιηγητή (browser) και τον πρώτο web server. Ένα χρόνο νωρίτερα, ο John Carmack γράφει σε ένα κύβο τα παιχνίδια Wolfenstein 3D και το θρυλικό Doom. <img width="800" src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Doom.jpg" alt="" /> Doom Στα τέλη του 1996 η εταιρία NeXT εξαγοράζεται από την Apple και ο Steve Jobs αναλαμβάνει πάλι τα ηνία της τελευταίας. Πολλές από τις πρωτοποριακές ιδέες της NeXT περνάν στα προϊόντα της Apple με πιο χαρακτηριστική την ριζική αλλαγή του λειτουργικού συστήματος. Από το Mac OS X Server 1.0 του 1999 και μετέπειτα όλες οι εκδόσεις του λειτουργικού που τρέχουν οι Η/Υ της Apple προέρχονται από το λειτουργικό NeΧΤSTEP και ως κύρια γλώσσα προγραμματισμού καθιερώνεται η objective-C, που χρησιμοποιούνταν κατά κόρον στους NeXT. Οι Πρώτες GPU Η μονάδα επεξεργασίας γραφικών (Graphics Processing Unit, GPU) αναλαμβάνει την απεικόνιση και επιτάχυνση γραφικών (κυρίως 3D) στην οθόνη ενός υπολογιστή. Αποτελείται από έναν ή περισσότερους επεξεργαστές και τις πιο πολλές φορές από δική της RAM. Πέρα από την απεικόνιση όμως και επιτάχυνση των γραφικών, οι πιο σύγχρονες GPUs της Nvidia αναλαμβάνουν ακόμη και τους υπολογισμούς πιο σύνθετων εφέ (Physics) προσδίδοντας έτσι μεγαλύτερη αληθοφάνεια στην κίνηση τους (animation). Ας δούμε όμως περιληπτικά πώς ξεκίνησαν τη ζωή τους οι κάρτες γραφικών. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/Atari_400P8.jpg" alt="" /> Atari 400 Στα τέλη του 1970 οι πρώτοι υπολογιστές της Atari, οι 8bit Atari 400 και 800, υπήρξαν οι πρώτοι που εξοπλίζονταν με ειδικά ολοκληρωμένα κυκλώματα απεικόνισης και επιτάχυνσης 2D γραφικών, τα ANTIC (Alpha-Numeric Television Interface) και CTIA (Colleen TIA). Το δεύτερο μετέπειτα αντικαταστήθηκε από το GTIA (George's Television Interface Adapter). Ο σχεδιαστής του ANTIC, o Jay Miner, θεωρείται και ο πατέρας της Amiga, του πρώτου υπολογιστή μαζικής παραγωγής που έφερε ειδικό chip επιτάχυνσης 2D γραφικών, μιας και αυτός υπήρξε ο κύριος σχεδιαστής του υλικού της. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/IBM_Graphics_accelerator.jpg" alt="" /> ΙΒΜ Professional Graphics Adapter Το 1984 παρουσιάζεται, από την IBM ο πρώτος επαγγελματικός διαχειριστής γραφικών, γνωστός και ως Professional Graphics Adapter. Ήταν στην ουσία μια κάρτα επέκτασης με τη δυνατότητα επιτάχυνσης όχι μόνο 2D αλλά και 3D γραφικών. Αποτελούνταν από τρεις ξεχωριστές πλακέτες οι οποίες ήταν ενωμένες μεταξύ τους και είχε δικό της επεξεργαστή και μνήμη (8088 CPU και 320 KB RAM). Υποστήριζε αναλύσεις μέχρι 640 x 480 pixels με 256 χρώματα ταυτόχρονα και ρυθμό ανανέωσης 60 καρέ (frames) ανά δευτερόλεπτο. Η τιμή της άγγιζε τα 4.290 δολάρια όταν πρωτοπαρουσιάστηκε. Η συγκεκριμένη κάρτα επιτάχυνσης δε κατάφερε να σημείωση εμπορική επιτυχία όχι μόνο λόγω της υψηλής τιμής της, αλλά κυρίως λόγω της έλλειψης επαρκούς υποστήριξης από κατάλληλο λογισμικό. <img width="600" src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/MatroxMystique2MBcard.jpg" alt="" /> Matrox Mystique Το 1985 η Amiga φέρνει επανάσταση στον τομέα των γραφικών, με το εξελιγμένο υλικό της. Τα ειδικά ολοκληρωμένα κυκλώματα που έφερε αναλάμβαναν εξολοκλήρου τη δημιουργία και την παρουσίαση των γραφικών, απαλλάσσοντας έτσι τον επεξεργαστή από αυτό το βάρος. Μπορούμε δηλαδή να πούμε ότι η Amiga εξοπλιζόταν με αυτό που σήμερα ονομάζουμε GPU. Αρκετά αργότερα, το 1991, η S3 παρουσιάζει το S386C911, τον πρώτο single-chip επιταχυντή γραφικών 2D. Για κάποιο διάστημα οι επιταχυντές γραφικών αναλαμβάνουν μόνο 2D γραφικά αλλά λίγο αργότερα εμφανίζονται και οι πρώτοι, όχι και τόσο πετυχημένοι όμως, 3D επιταχυντές (S3 ViRGE, ATI RAGE και Matrox Mystique). Την ίδια στιγμή οι 5ης γενιάς κονσόλες παιχνιδιών, Playstation και Nintendo 64, εξοπλίζονταν με πολύ δυνατούς επιταχυντές 3D γραφικών. Μια λύση για την ικανοποιητική απεικόνιση και επιτάχυνση 3D γραφικών, σε υπολογιστές, έδωσε η εταιρία 3dfx με τις θρυλικές κάρτες Voodoo,τα πρώτα μοντέλα των οποίων επιτάχυναν αποκλειστικά και μόνο γραφικά 3D και δεν υποστήριζαν καθόλου γραφικά 2D (δηλαδή απαιτούσαν και την ύπαρξη κάρτας απεικόνισης 2D γραφικών στο σύστημα). Λίγο αργότερα τα ολοκληρωμένα επιτάχυνσης 2D και 3D γραφικών ενοποιήθηκαν με πρώτη κάρτα γραφικών που ενσωμάτωνε υποστήριξη επιτάχυνσης και των δύο τύπων γραφικών να είναι η V1000, της εταιρίας Vérité. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/verita_v1000.jpg" alt="" /> Vérité V1000 Το 1999 η Nvidia παρουσιάζει το διάδοχο του RIVA TNT2, το GeForce 256, η οποία υποστήριζε τη μηχανή Transform and Lighting (Τ&L), απαλλάσσοντας έτσι τον κύριο επεξεργαστή από τη δημιουργία πολύπλοκων γραφικών εφέ. Το GeForce 256 ήταν σημαντικά ταχύτερο από τις κάρτες γραφικών της προηγούμενης γενιάς, με τη διαφορά στις επιδόσεις να αγγίζει το 50% στα πιο πολλά παιχνίδια. Υπήρξε επίσης η πρώτη κάρτα γραφικών που υποστήριξε πλήρως το Direct3D 7. Εδώ να αναφέρουμε ότι η ενσωμάτωση της μηχανής T&L στις κάρτες γραφικών της, επέτρεψε στην Nvidia να εισχωρήσει και στην επαγγελματική αγορά CAD με τη σειρά επαγγελματικών καρτών γραφικών Quadro. Επίλογος Σε αυτό το άρθρο παρατέθηκαν και αναλύθηκαν μερικά από τα πιο σημαντικά ιστορικά γεγονότα, που οδήγησαν στη σημερινή τεχνολογική έξαρση των H/Y. Παράλληλα παρουσιάστηκαν μερικοί υπολογιστές, η δημιουργία των οποίων στάθηκε καθοριστική για τις επόμενες γενεές υπολογιστών. Είναι γεγονός ότι χάρις σε μερικούς χαρισματικούς εφευρέτες-επιστήμονες οι υπολογιστές του σήμερα οφείλουν την ύπαρξη τους και κυρίως την τεράστια εξέλιξη τους. Μόλις πριν από μερικές δεκαετίες δε θα μπορούσε, ούτε ο μεγαλύτερος οραματιστής, να φανταστεί που θα έφταναν οι δυνατότητες των σημερινών υπολογιστών και ομοίως ούτε εμείς ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Μερικοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι μελλοντικοί υπολογιστές θα είναι οργανικοί ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι το μέλλον βρίσκεται στους κβαντικούς υπολογιστές. Το σίγουρο είναι ότι μας περιμένουν πολλές εκπλήξεις-εξελίξεις, οι οποίες σίγουρα θα μας αφήσουν κατάπληκτους. <img src="http://www.thelab.gr/gallery3/var/albums/reviews/reviews-photos/Computer-History/composit.jpg" alt="" /> Λόγω του πολύ μεγάλου όγκου δουλειάς που απαιτήθηκε για τη συγγραφή του παρόντος άρθρου, ο γραφών θα παρακαλούσε όποιον χρησιμοποιήσει μέρη του να κάνει μια αναφορά στο πρωτότυπο άρθρο και το συγγραφέα του, το όνομα του οποίου μπορείτε βρείτε διαμέσου του blog του.

χρονια πολλα και καλη χρονια με υγεια απο το thelab pole!

Επειδή δεν πρόκειται για φέτος να χαρίσω τίποτα άλλο ας κάνουμε ένα γρήγορο απολογισμό τέλη 2016 και όλο το 2017. 20 μηχανικοί δίσκοι από 500GB ως 4ΤΒ. 32 SSD από 128GB ως 1ΤΒ. 4 CPU 1 μηχανικό πληκτρολόγιο 32 στικάκια RAM καμιά 70αρια σοκολάτες. Όπως καταλαβαίνετε, σε ένα τεχνολογικό φόρουμ, οι σοκολάτες είναι προτιμότερες αν και είμαι σίγουρος πως ξεχνάω κάποια hardware πράγματα και πάλι δεν φτάνουν τις σοκολάτες

Καλησπέρα σε όλους. Εδώ και καιρό σχεδιάζω μια αισθητικά αναβάθμιση στο κουτί μου μιας και δεν ήμουν καθόλου ικανοποιημένος απο την προηγούμενη απόπειρα για αισθητικούς παντα λογους... Το Hardware που χρησημοποιήθηκε μπορεί να είναι μεν "παλιό" αλλά μεχρι στιγμής υπερκαλύπτει όλες τις ανάγκες μου. Εδώ είναι η προηγούμενη απόπειρα μου... Μετά λοιπόν απο πολύ καιρό σχεδιασμού αλλά και συζήτησης με την κοπέλα μου που ανέλαβε τα εικάστικα κομμάτια του project ( εξού και το όνομα του project) είπα να ξεκινήσω σιγά σιγά μια πιο "καθαρή" δουλειά πανω στο κουτί αλλα και να προσπαθήσω να το παραμετροποιήσω όσο το δυνατόν περισσότερο... Το Hardware : CASE : Corsair Air 540 M/B : Asus Maximus IV Extreme B3 CPU : Intel Core i7 2600K RAM : Corsair Dominator 4 x 2 GB 1866Mhz VGA : EVGA Titan SC OS Drive : OCZ VERTEX 3 120GB Data Drive : Seagate Baracuda 1TB PSU : Thermaltake Toughpower 1000W Τα parts της υδρόψυξης : VGA BLOCK : EK-FC Titan SE - Nickel + EK Titan Backplate CPU BLOCK : EK Supremacy EVO Clean CSQ RAM BLOCK : EK dominator x6 ( from old build) PUMP : Alphacool VPP655 D5 variable speed pump Pump Top : EK D5 top 360 Radiator : EK Coolstream PE 360 (front) 240 Radiator : Hardware Labs GTX 240 (top) FANS: Enermax Cluster White led fans 120mm Resercoir : Koolance tube reservoir 200mm (from old build) Tubing : Primochill Clear Acrylic tubing 13/10mm + Primochill Primoflex LRT 13/10mm tubing Fittings : Primochil Rovolver White Acrylic tubing fittings + EK Angled fittings Coolant : Mayhems Pastel Red Cables : Icemodz Custom Cables In R.O.G colors Και ξεκινάμε.... Το κουτί γυμνό με τα απαραίτητα κοψίματα στον πάτο για να απομακρυνθούν τα πλεον αχρείαστα HDD brackets αλλα και να είναι πιο εύκολη η προσβαση στα ρακόρ του μπροστα ψυγείου αλλά και της καλύπτρας που φτιάχτηκε όπως θα δείτε στη συνέχεια... Φτιαχτηκανε λοιπόν καλύπτρες απο 1 χιλιοστο αλουμίνιο για την πλάτη της μητρικής , το μπροστα αλλά και το πάνω ψυγείο... Και ένα test fit για να δούμε πως έχουν τα πραγματα.... Επόμενο στάδιο ήτανε το κόψιμο του κουτιού αλλά και του πλαστικου που θα στέγαζε την custom βάση για το reservoir, στο σημείο που βρίσκονται οι θύρες 5.25" του Air 540... Η custom βάση για το reservoir φτιάχτηκε απο 2 χιλιοστα διαφανο plexi το οπόιο με τη βοήθεια αυτοσχέδιου plexi bending table που έχω φτιάξει ( δεν ειναι καθόλου δύσκολο και λυνει χέρια), στραβωσε στα επίμαχα σημεία... Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω τον φίλο Γιάννη ( aka Venom7) που πριν 5-6 χρόνια μου είχε πουλήσει ένα reservoir 200mm της Koolance και το οπόιο χρησημοποιήθηκε τελικά σε αυτο το project.... Επίσης εφτιαξα άλλο ένα κάλυμα αλουμινίου το οποίο θα καλυπτε το κενό του reservoir base εξωτερικά του κουτιού... Στο κάλυμα του επάνω ψυγείου αλλά και στου τριπλού μπροστα γίνανε οι ανάλογες τρύπες με τρυπάνι 5" αλλά και κωνικό τρυπάνι για τις οπές στο σημείο των ρακορ αλλά και για το custom rad grill που θα δείτε στη συνέχεια... Όλα τα αλουμίνια και τα πλέχι λειάνθηκαν με λίμες και αρκετούε αριθμούς γιαλόχαρτα ωστε να έρθουν στο επιθυμιτό επιπεδο χωρίς γωνίες και γρέζια... Εν αναμονή λοιπον του κουτιού το οποίο στάλθηκε για βάψιμο σε φίλο φανοποιό είπα να επιστρατεύσω την κοπέλα μου για τα εικαστικά κομματια του project... Όλα τα καλύματα αλουμινίου καλυφτήκανε αρχικά με λευκό δέρμα ( κάτι ήξερα και έχω κοπέλα μοδίστρα).... Στο μπροστά κομμάτι όπως και στο rad grill των ψυγείων χρησημοποιήθηκαν κορδόνια μοδιστρικής σε λευκό,κοκκινο και μαύρο και στις τρύπες των καλυμάτων των ψυγείων χρησημοποιήθηκαν τρούκς στις τρύπες των 5" για να περαστούνε τα κορδόνια μεσα... Παράλληλα φτιάχτηκε και ένα λογότυπο της ASUS R.O.G. για να κοσμήσει το κάτω μέρος του κουτιού απο 2mm plexi... Μετά απο 3 μερες το κουτί ήτανε επιτέλους ετοιμο απο τον φανοποιό οπότε και αρχισε ο καθαρισμός των επιμερούς εξαρτημάτων και η τοποθέτηση των block... Old vs New Αφού έγινε η τοποθέτηση των block , των ψυγείων και των καλυμμάτων μεσα στο case και αφου περαστήκανε κάποια απαραίτητα καλώδια αρχικά Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο της τοποθέτησης των σωληνώσεων... Εδώ θα ήθελα να τονίσω κάτι σε όσους σκοπεύουν να ασχοληθούνε με το "αθλημα" του στραβωματος acrylic tubing με θερμοπίστολο... Όσα βιντεο και να δείτε, Όσο διάβασμα και να ρίξετε και όσο και να πιάνει το χέρι σας, είναι μια διαδικασία που απαιτεί απίστευτη υπομονή, ακριβέστατη μετρηση καθώς το παραμικρό λάθος δεν διορθώνεται αλλά και μπορεί να έχει και επιπτώσεις στην λειτουργία του κυκλωματος (διαροές). Τα λάθη είναι μεσα στο πρόγραμμα γιαυτό μερικά κομμάτια επιπλέον σωλήνα είναι αναγκαία. Εδώ είναι το στάδιο που έφτασα εγώ μετά απο 6+ ώρες μετρησων και στραβώματος. Αφού λοιπόν εγινε το γέμισμα της λούπας με το πανέμορφο Mayhems Pastel red και το ανάλογο 12ωρο leak test ήρθε η στιγμή για το παρθενικό power up και........... ΝΤΑ ΝΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.......... Θα ήθελα πολύ να ακούσω τις γνώμες σας αλλά και τις προτάσεις σας... Ευχαριστώ εκ των προτέρων...

Μετά από 13 μήνες είμαστε επιτέλους 3όροφοι Εχει ολοκληρωθεί το <50% Ευχαριστώ τον φίλο https://www.magicview.gr για τις φωτογραφίες και το βίντεο 1ος όροφος - Arcades 2ος όροφος - πινγκ πονγκ 3ος όροφος - Μπαρ όλο το κτίριο ...και το βίντεο... ...καλή συνέχεια

Καλησπέρα σκεφτικά να κάνω έναν οδηγό βήμα βήμα πως θα ομορφύνουμε τον desktop μας με το πρόγραμμα rainmeter. Aς αρχίσουμε… Πρώτα πρώτα κατεβάζουμε το rainmeter από εδώ. Επιλεγούμε την έκδοση τον bit (32bit,64bit) που έχουν τα windows και το κατεβάζουμε Αφού κατεβάσουμε την εγκατάσταση την τρέχουμε και ακλουθούμε της φωτογραφίες που ακολούθουν παρακάτω Μετά το τέλος της εγκατάστασης ξεκινά αυτόματα το rainmeterκαι έχουμε αυτό την επιφάνια εργασίας Πατάμε δεξί κλικ επάνω στο μαύρο πλαίσιο και close ckin για να το βγάλουμε και να προσθέσουμε το δικό μας skin. Αφού βγάλουμε όλα τα skin που είχαν εμφανιστεί κατά το τέλος της εγκατάστασης μπαίνουμε σε κάποιες ιστοσελίδες <<Αναφέρω παρακάτω κάποιες>> ώστε να βρούμε τα skins που μας αρέσουν και να τα βάλουμε. 1) customize.org 2) skinbase.org 3) deviantart.com Και όποιος γνωρίζει και άλλες ας μου στείλει πμ για να προσθέσω. Μπαίνουμε σε μια σελίδα από της προτεινόμενες παραπάνω και αφού βρούμε το skin που μας αρέσει το κατεβάζουμε και το βάζουμε π.χ στην επιφάνεια εργασία μας. Μετά ανοίγουμε το rar αρχείο που έχουμε κατεβάσει και το κάνουμε extract στο C:\Documents and Settings\Όνομα χρηστή\Τα έγγραφά μου\Rainmeter\Skins Αφού τελειώσει η εξαγωγή των αρχείων κλίνουμε το rainmeter και το ξανά ξεκινάμε Πηγαίνουμε κάτω στην μπάρα και πατάμε δεξί κλικ επάνω στο εικονίδιο του rainmeter -- >>configs και ψάχνουμε τον φάκελο με το όνομα που είχε το skin που κατεβάσαμε στην δική μου περίπτωση είναι το flat Βλέπουμε και στην παραπάνω εικόνα ότι μέσα στο black περιέχει τα skins. Αφού επιλέξουμε το skinπου θέλουμε πατάμε επάνω του όπως βλέπουμε και στην φωτογραφία ώστε να μας το εμφάνιση στην επιφάνεια εργασίας. Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να προσθέσουμε και τα υπόλοιπα skins που περιέχει ο φάκελος flat. Και για να πάμε και λίγο παραπέρα στο να αλλάζουμε το χρώμα του ρολογιού που προσθέσαμε παραπάνω στην επιφάνεια εργασίας.Λοιπόν πατάμε δεξί κλικ επάνω στο skin μας και μετά edit skin Θα μας ανοίξει το σημειωματάριο με της εντολές.Εμείς θέλουμε να αλλάξουμε το χρώμα του ρολογιού μαζί με την ημερομηνία όποτε ψάχνουμε να βρούμε το ((MeterTime, MeterSeconds, MeterAMPM, MeterDayNumber, MeterMonthName, MeterDayName)) όπου είναι μέσα σε < [] >. Αυτό που μας ενδιαφέρει εμάς είναι το FontColor ώστε να αλλάξουμε το χρώμα Μπαίνουμε σε αυτήν ColorPicker.com : Quick Online Color Picker Tool την ιστοσελίδα και ψάχνουμε να βρούμε το χρώμα που θέλουμε να βάλουμε. Αφού βρούμε το χρώμα που μας αρέσει βλέπουμε επάνω έναν κωδικό τον περνούμε και τον βάζουμε στο FontColor της κάθε κατηγορίας ((MeterTime, MeterSeconds, MeterAMPM, MeterDayNumber, MeterMonthName, MeterDayName)) για να έχουν όλα ένα χρώμα αν δεν θέλουμε μπορούμε να μην βάλουμε σε κάποια. Αφού βάλουμε τον κωδικό σε όλες της κατηγορίες ((MeterTime, MeterSeconds, MeterAMPM, MeterDayNumber, MeterMonthName, MeterDayName)) πηγαίνουμε κάτω στο taskbar και πατάμε δεξί κλικ στο εικονίδιο του rainmeter και refresh all και μετά βλέπουμε ότι το ρολόι μας έχει αλλάξει χρώμα. Πάμε να δούμε τώρα πως μπορούμε να προσθέσουμε τον καιρό. Μπαίνουμε σε μια από της ιστοσελίδες που έχω βάλει παραπάνω και κατεβάζουμε ένα weather skin .Εγώ θα δήξω πως βάζουμε αυτό το skin και τα αλλά δεν διαφέρουν ο ίδιος τρόπος είναι απλά μπορεί να το έχουν σε άλλο μέρος.Το κατεβάζουμε κάνουμε extract και το προσθέτουμε το skin στην επιφάνεια εργασίας πατάμε δεξί κλικ και edit skin.Και ψάχνουμε να βρούμε την ιστοσελίδα όπου κατεβάζει τον καιρό στην περίπτωση μας είναι το weather.com Μπαίνουμε στην ιστοσελίδα και ψάχνουμε να βρούμε την πόλη που θέλουμε να βάλουμε για να βλέπουμε τον καιρό. Εγώ θέλω να βάλω την Θεσσαλονίκη όποτε την βρίσκω πατώ επάνω της και μου βγάζει την παρακάτω εικόνα. Βλέπουμε ότι δεν είναι σε βαθμούς C όποτε πατάμε επάνω δεξιά να μας τους βγάλει σε βαθμούς C. Μετά περνούμε τον κωδικό που μας έχει επάνω στο Url χωρείς το <+> Κάνουμε πάλη edit skin εάν το κλίσαμε πριν και ψάχνουμε να βρούμε το << Location>> αφού το βρούμε περνούμε τον κωδικό που κάναμε copy πριν και τον βάζουμε μετά το <=> κάνουμε refresh all και έχουμε έτυμο το skin με τον καιρό Αυτά για την ώρα λίγο λίγο θα προσθέτω και αλλά. Και μια παρατήρηση Η αντιγραφή και συνεπώς η οικειοποίηση της δουλειάς κάποιου άλλου χωρίς προηγούμενης συνεννόησης θεωρείτε κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας.

Καλη χρονια παιδες...με το +1...

Σε αυτό το θέμα με το.. περίεργο τίτλο θα προσπαθήσω σύντομα κι απλά αλλά συνάμα περιεκτικά να κάνω μια σύντομη εισαγωγή στην δορυφορική TV, ποιό το κόστος απόκτησης, τι προσφέρει, πως δουλεύει και πως μπορεί να στήσει κανείς ένα δορυφορικό σύστημα ( από εδώ και στο εξής θα το αναφέρω ως sat system ) Η δορυφορική τηλεόραση είναι βασικά το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει κάποιος φίλος των σπορ στον εαυτό του. Μέσω αυτής μπορείς να δείς την ομάδα σου όταν παίζει μακριά ή στο εξωτερικό και δεν μπορείς να την ακολουθήσεις για οιονδήποτε λόγο. Μπορείς να δείς την ομάδα της επιλογής σου μια ευρωπαϊκή βραδιά που δεν παίζει η Πανάθα επειδή προκρίθηκε κατευθείαν στην τελική φάση Μπορείς να παρακολουθήσεις κάποιο ενδιαφέρον match ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλευ, πόλο, χάντμπολ, τέννις, ότι θες live με καλή εώς και σχεδόν πραγματική ( σαν να είσαι εκεί ) εικόνα και ήχο. Αρκετά με την εισαγωγή, ας περάσουμε κατευθείαν στο ψητό: Καλά μην το φάμε και ωμό κιόλας, να ψηθεί λίγο πρώτα. Στην δορυφορική όπως και την επίγεια τηλεόραση υπάρχουνε 2 είδη καναλιών, τα FTA ( Free To Air ) και τα Scrambled ( κωδικοποιημένα ). Τα FTA είναι τα λεγόμενα δωρεάν, μπορείς να τα βλέπεις δίχως να πληρώσεις τίποτα και κανέναν, ποτέ ( όπως ακριβώς βλέπεις δωρεάν τα κλασικά κανάλια της TV ). Τα Scrambled ( κωδικοποιημένα ) χρειάζεται να αγοράσεις μια συνδρομή ( είτε αορίστου χρόνου, είτε συγκεκριμένης διάρκειας ) στην εταιρία ( Provider ) που τα μεταδίδει. Οι providers ( ελληνικό παράδειγμα η Nova, καθώς και ο ΟΤΕ σύντομα με το Conn-X TV Satellite ) συγκεντρώνουνε ( επιλέγουνε ) κάποια κανάλια και τα πουλάνε σαν ένα πακέτο ( satellite packages ) [ π.χ. η Nova έχει πολλαπλά πακέτα, τα οποία διαφοροποιούνται στην τιμή και στα κανάλια τα οποία περιέχουνε ] Η συνδρομή πληρώνεται είτε προκαταβολικώς ( αυτό κυρίως στις συνδρομές συγκεκριμένου χρόνου ) είτε μηνιαίως. Οι τιμές των παρόχων διαφέρουνε, το ίδιο και ο αριθμός των καναλιών και η ποιότητα αυτών. Τώρα μπορούμε να πάμε στο ψητό, το κόστος του εξοπλισμού που θα χρειαστούμε για να μπορούμε να βλέπουμε δορυφορική τηλεόραση. Αρχικά το πιάτο, ανάλογα το ποιόν δορυφόρο ( ή ποιούς ) θέλουμε να πιάσουμε και το πού βρισκόμαστε ( το απαραίτητο μέγεθος πιάτου για την λήψη ενός δορυφόρου διαφέρει από περιοχή σε περιοχή ) διαφέρει... στο μέγεθος και στην τιμή. Αν μας ενδιαφέρουνε κυρίως μόνο Ελληνικά ( Ελληνικά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, πόλο, κλπ ) και Αγγλικά προγράμματα ( π.χ. ταινίες στα Αγγλικά με ή χωρίς ελληνικούς υποτίτλους ) μπορούμε να ικανοποιήσουμε τις ορέξεις μας λαμβάνοντας μόνο "έναν" δορυφόρο, τους HotBird 6,8,9 που βρίσκονται στις 13 μοίρες ανατολικά ( 13.0E ) στον οποίο εκπέμπει η αγαπητή μας Nova, και κυρίως γειτονικά μας πακέτα ( τα Ιταλικά πακέτα RAI & Sky Italia, το Πολωνικό Cyfra+, το Αραβικό Al Jazeera Sports, το Γαλλικό CanalSat, κ.α. ) ο οποίος δεν είναι απαιτητικός σε θέματα μεγέθους πιάτου για την Ελλάδα γενικώς. Μπορούμε να κάνουμε μια χαρά την δουλειά μας στην Αθήνα π.χ. με ένα πιάτο μόλις 65cm Το πιάτο είναι κάτι που μας μένει, οπότε καλύτερα είναι να πάρουμε ένα που είναι κατασκευασμένο από καλό υλικό που δεν σκουριάζει ( π.χ. αλουμίνιο ) και ποιοτικό αφού δεν είναι ακριβά στα λογικά μεγέθη ( 65cm - 120cm ) και μπορεί να μας καλύψει για πολλά χρόνια. Ανάλογα την οικονομική μας δυνατότητα την στιγμή της αγοράς, καλό θα είναι να πάρουμε ένα πιάτο παραπάνω του minimum μεγέθους για την λήψη του δορυφόρου που θέλουμε ( ώστε να είμαστε άνετοι και να μην έχουμε προβλήματα λήψης σε κακό καιρό ή και ακραία καιρικά φαινόμενα, αλλά και για να έχουμε την δυνατότητα να πιάσουμε κάποιον άλλο δορυφόρο που ίσως χρειαστούμε στο μέλλον ). Προτεινόμενες μάρκες στα πιάτα ( δορυφορικά κάτοπτρα είναι ο δόκιμος όρος ): Gibertini Fracarro Televes WaveFrontier Στο υποθετικό σενάριο ότι θέλουμε μόνο τους HotBird 6/8/9 ας ρίξουμε μια ματιά στο τι μέγεθος κατόπτρου θα χρειαστούμε για άνετη λήψη ( παντώς καιρού ) σε μερικούς νομούς/περιοχές της Ελλάδας: Αθήνα ( Κέντρο ): 75cm Θεσσαλονίκη ( Αμπελόκηποι ): 70cm Πάτρα: 70cm Κέρκυρα ( Κέρκυρα ): 60cm Ηράκλειο Κρήτης ( Ηράκλειο ): 90cm Μυτιλήνη ( Μυτιλήνη ): 90cm Οι τιμές για ποιοτικά κάτοπτρα στα παραπάνω μεγέθη είναι στα: 60-65cm = 20-30 euro 70-75cm = 35 - 45 euro 90-100cm = 60 - 90 euro Πάμε τώρα στο LNB ή όπως το αποκαλεί ο κόσμος... το "μάτι". Αυτό το μικρό ( συνήθως ) πραγματάκι που βρίσκεται στην άκρη του βραχίονα και κοιτάει πρός το κέντρο του πιάτου. Εδώ τα πράγματα είναι απλά, αφού οι τιμές για τα μονά ( μιας εξόδου, για λήψη ενός δορυφόρου μόνο, και μόνο σε έναν δέκτη/τηλεόραση ) είναι χαμηλές, και η διαφορά μεταξύ των καλύτερων και των "φτηνών" είναι 3-5 ευρώ. Για τους δορυφόρους που μας ενδιαφέρουν θέλουμε Universal LNB ( υπάρχουν διάφοροι τύποι LNB ανάλογα την περιοχή των συχνοτήτων που "λαμβάνουνε" ). Προτεινόμενες μάρκες: Inverto MTI Edision Invacom Αν έχουμε μεγαλύτερο του βασικού πιάτου για τον δορυφόρο μας, προτείνω το Inverto Black Ultra ( Single ) [ κωδικός προϊόντως IDLB-SINL40-ULTRA-OPP ] ( τιμή περί τα 13-16 ευρώ ) και αν είμαστε στο minimum μέγεθος πιάτου ή οριακά πιο μεγάλο προτείνω το MTI AP8-T2NRC της σειράς High Line ( τιμή στα 12-15 ευρώ ). Παρέα για το κάτοπτρο με το LNB θα πάρουμε και την ανάλογη βάση στήριξης ( εδάφους, καγκέλου ή τοίχου ) [ διαλέγουμε σημείο τοποθέτησης με προσοχή, για την λήψη του δορυφόρου πρέπει να είναι καθαρός ο ορίζοντας πρός τον δορυφόρο, ούτε να παρεμβάλονται τοίχοι, κάγκελα, ούτε καν κλαδιά δέντρων ]. Η βάση αναλόγως το τι θα πάρουμε τιμάται στα 15 - 35 ευρώ για μεγέθη πιάτου εώς και 1m και φτάνουνε και τα 70-120 ευρώ για μεγαλύτερα πιάτα και τύπους. Τελευταίο μέρος του εξοπλισμού πρός αγορά, είναι φυσικά η συσκευή που λαμβάνει το σήμα και το μετατρέπει σε εικόνα & ήχο πρός απεικόνιση από την τηλεόραση μας, δηλαδή ο δορυφορικός δέκτης ( satellite receiver ). Εδώ έχουμε 2 επιλογές, κανονικό δέκτη ( γνωστοί ως STB aka Set Top Boxes ) ή δέκτη για τον υπολογιστή ( DVB-S / DVB-S2 Tuner ). Η πρώτη επιλογή προσφέρει την ευκολία για όλη την οικογένεια, τον ρυθμίζουμε, τον συνδέουμε με την TV και όποιος θέλει τον ανοίγει και διαλέγει κανάλι από το remote control. Ανάλογα τις ευκολίες του δέκτη καθορίζεται και η τιμή του ( περισσότερα παρακάτω ). Η λύση της δορυφορικής κάρτας για PC προσφέρει περισσότερες δυνατότητες ( και συνάμα είναι και οικονομικότερη λύση, υποθέτωντας πως διαθέτετε ένα σχετικά σύγχρονο PC ) [ π.χ. με 2GB και άνω μνήμη RAM, με διπύρηνο ή άνω επεξεργαστή π.χ. Intel Core 2 Duo ή AMD Athlon II x2 / AMD Phenom x2 και λειτουργικό σύστημα Windows XP ή προτιμώτερα Windows 7 ] ) όπως τις αναμετάδοσης του καναλιού που βλέπουμε σε όλα τα PC του σπιτιού, σε σκέτο δορυφορικό δέκτη STB, αναμετάδοση του καναλιού μέσω internet, εγγραφή και μετατροπή των προγραμμάτων, software για διάφορα κόλπα, κλπ καθώς και ποιότητα σήματος και εικόνας/ήχου ισάξια με των πιο ακριβών καλών set top box δορυφορικών δεκτών. Παράγοντας στην επιλογή μας σε όποια από τις 2 λύσεις επιλέξουμε ( STB ή PC card ) είναι το αν θέλουμε να βλέπουμε και τα High Definition ( HDTV ) κανάλια ή μόνο τα απλής ευκρίνειας ( SD aka SDTV ). Αν θέλουμε να βλέπουμε και τα HD κανάλια θέλουμε HD δέκτη ( DVB-S2 ), αλλιώς θέλουμε έναν απλό δορυφορικό δέκτη ( DVB-S ). Προτεινόμενοι δέκτες: για PC: Technisat SkyStar 2 ( για DVB-S λήψη ) [ SDTV only ] { 40 - 60 euro } Technisat SkyStar HD 2 ( για DVB-S & DVB-S2 λήψη ) [ SDTV & HDTV ] { 70-90 euro } set top box: DreamBox 500S ( για DVB-S λήψη ) [ SDTV only ] { 80-110 euro } DreamBox 800HD PVR ( για DVB-S & DVB-S2 λήψη ) [ SDTV & HDTV ] { 180-210 euro } Εν κατακλείδι, για την Αθήνα, για λήψη μόνο των HotBird 6/8/9 στις 13.0E την βγάζουμε με: 130 - 160 euro για DVB-S λήψη με PC ( τελική τιμή, DVB-S Tuner, πιάτο 75cm, LNB, καλώδια & connectors, βάση για το πιάτο ) 150 - 190 euro για DVB-S & DVB-S2 λήψη με PC ( τελική τιμή, DVB-S2 Tuner, πιάτο 75cm, LNB, καλώδια & connectors, βάση για το πιάτο ) 165 - 195 euro για DVB-S λήψη με STB ( τελική τιμή, DVB-S STB δέκτης, πιάτο 75cm, LNB, καλώδια & connectors, βάση για το πιάτο ) 255 - 285 euro για DVB-S & DVB-S2 λήψη με STB ( τελική τιμή, DVB-S2 STB δέκτης, πιάτο 75cm, LNB, καλώδια & connectors, βάση για το πιάτο ) Με αυτά είστε πανέτοιμοι να δείτε τα ελευθέρας λήψεως ( FTA ) κανάλια, ή και συνδρομητικά πληρώνοντας την ανάλογη συνδρομή. Αν surfάρετε στείλτε μου PM :?: :idea: Για την εγκατάσταση όλων αυτών τι γίνεται ? Θέλουμε ειδήμονα ? Όχι φυσικά ( εκτός και αν είστε χαζοί και κουλοί* ) [ * με την έννοια ότι δεν πιάνουνε τα χέρια σας ή είστε ανυπόμονοι εντελώς ]. Μπορείτε να τα εγκαταστήσετε και ρυθμίσετε μόνοι σας. Εύκολο είναι αν ξέρετε λίγα...αγγλικά σε περίπτωση που ο δέκτης σας δεν έχει ελληνικό μενού. Αρχικά συναρμολογείτε το πιάτο όπως δείχνει στις οδηγίες του, μερικές βιδούλες είναι don't worry. Έπειτα βάζετε το LNB στην θέση που έχει στον βραχίονα ( ανοίγετε το πλαστικό δαχτυλίδι, περνάτε τον λαιμό του LNB μέσα, κλείνετε το δαχτυλίδι, το βιδώνετε και το τοποθετείτε στον βραχίονα του πιάτου ). Το LNB στο κέντρο του στο πάνω και κάτω μέρος θα έχει είτε ένα σημάδι είτε εκεί θα συμπέφτει το καπάκωμα του σώματος του, εκεί είναι οι 0 μοίρες, το LNB θα πρέπει να το βάλετε κάθετα, δηλαδή η γραμμή του μέσου του LNB να κοιτάει κάθετα πρός το έδαφως ( στα LNB που ανέφερα, αυτό σημαίνει πως το βύσμα τους θα είναι από κάτω και θα κοιτάει κατακόρυφα το έδαφως ) Τοποθετείτε την βάση του κατόπτρου, ΠΡΟΣΟΧΗ θα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ κάθετη πρός το έδαφως και να κρατάει γερά δίχως να κουνιέται καθόλου. Αφού τελειώσετε με την βάση περνάτε και πιάνετε το πιάτο σε αυτή, το βιδώνετε επαρκώς, όχι τέζα όμως, να μπορείτε να το κουνήσετε οριζοντίως για να σημαδέψετε τον δορυφόρο στον ορίζοντα. Η στόχευση του δορυφόρου μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: 1) Ανέξοδα χρησιμοποιώντας τα ματάκια σας, τα χεράκια σας, μια τηλεόραση παρέα με τον δέκτη σας ( είτε την βγάζετε με μπαλαντέζα έξω, είτε βάζετε φίλο σας μέσα να κοιτάει και να σας φωνάζει.. συνεχώς ), και την βοήθεια του site Satellite Finder / Dish Pointing Calculator with Google Maps | DishPointer.com Εκεί βρίσκετε στον χάρτη την θέση σας ( όσο πιο ακριβώς μπορείτε ) και έπειτα από το menu διαλέγετε τον επιθυμητό δορυφόρο ( τον 13.0E HotBird 6/8/9 στην περίπτωση μας ) και σας δείχνει με μια πράσινη γραμμή πρός τα πού πρέπει να κοιτάει το πιάτο σας. Στα στοιχεία που βγάζει κάτω δεξιά από τον χάρτη, κοιτάτε την ανύψωση ( Elevation ) που πρέπει να ρυθμίσετε το πιάτο σας, με την βοήθεια του μοιρογνωμόνιου που είναι ζωγραφισμένο στην βάση του πιάτου σας ρυθμίστε το και σφίξτε το στις σωστές μοίρες για την περιοχή σας όπως σας τις δίνει το dishpointer.com Τώρα επίσης ρυθμίζετε την κλίση του LNB για τον δορυφόρο μας όπως το λέει το dishpointer.com στην τιμή "LNB Skew" ( οι θετικές τιμές είναι πρός τα δεξιά σας όπως κοιτάτε το πιάτο βρισκόμενοι από πίσω, αρνητικές αριστερά προφανώς ). Έπειτα σημαδεύετε με το μάτι οριζοντίως το πιάτο χρησιμοποιώντας την ευθεία του βραχίονα που κρατάει το LNB με την βοήθεια των όποιων σημαδιών έχετε διαθέσιμα μπροστά σας ( γωνίες κεραμοσκεπών των γειτόνων, κλπ ) με μικρές, πολύ μικρές κινήσεις του πιάτου. Μεταξύ κάθε κίνησης δίνετε 10-15 second στον δέκτη σας να δεί αν πιάνει σήμα ( κλειδώνει ), όταν πετύχετε τον δορυφόρο ο δέκτης θα δείξει δύο ποσοστά στο κατάλληλο μενού, την ένταση του σήματως ( signal level ) και την ποιότητα/ακρίβεια του σήματως ( quality ή accuracy ). Μετακινόντας το πιάτο αριστερά σιγά σιγά με μικρές κινήσεις και 10-15s διαστήματα μεταξύ αυτών κοιτάτε αν μειώνεται ή αυξάνεται το σήμα. Αν μειώνεται συνεχώς γυρίστε πρός τα δεξιά, μέχρι να πετύχετε την μεγαλύτερη ένδειξη σήματως ( signal level ). Αφού πετύχετε την υψηλότερη στάθμη σήματως, σφίξτε τέλεια τις βίδες στην βάση ώστε να μην μετακινείται αριστερά ή δεξιά ( προσοχή στο σήμα ενώ βιδώνετε, η παραμικρή κίνηση ισοδυναμεί με μεταβολή του σήματως ). Έπειτα μπορείτε να κάνετε μια μικρή δοκιμή πειράζοντας λίγο την ανύψωση ( elevation ) του πιάτου για να πιάσετε την μεγαλύτερη ένταση σήματως ( signal level ), αφού την βρείτε βιδώστε καλά και τις βίδες εκεί στην βάση καλά για να μην τρεμοπαίζει πάνω-κάτω. Αν το signal quality σας δεν είναι 90% και άνω, πειράξτε λίγο το LNB Skew, θα φτιάξει με μικροδιορθώσεις. Στην περίπτωση αυτή αν πήρατε δορυφορικό δέκτη για PC ( DVB-S/DVB-S2 PC Tuner ) τις μετρήσεις σήματως θα τις πάρετε με το πρόγραμμα ProgFinder από το ProgDVB δωρεάν. 2) Επιπροσθέτως πέρνετε μια μικρή συσκευή που λέγεται satellite finder ( satfinder ) [ 10-20 euro ] και ακολουθείτε πιστά τις οδηγίες παραπάνω, απλά έχοντας παρεμβάλει το satfinder μεταξύ LNB & satellite receiver για να σας "ειδοποιεί" καθώς γυρνάτε το πιάτο αν έχετε πιάσει σήμα και πόσο. Θα γράψω κάποια άλλη στιγμή ακριβείς οδηγίες για την στόχευση με την χρήση satellite finder, 'til then, google it ( using a satfinder ) Αφού τελειώσετε με την στόχευση του πιάτου, κάνετε στον δέκτη ή στο πρόγραμμα λήψης DVB αν χρησιμοποιείτε δέκτη PC ένα channel scan και είστε έτοιμοι. Μερικές photos για να καταλαβαίνουμε τι είναι το κάθε τι: LNB: Η εγκατάσταση ( mounting ) ενός πιάτου σε κάγκελο παρέα με H-H motor: Το satfinder, χρήσιμος φθηνός βοηθός για τον αρχάριο και μη δορυφοριάκια: Στην μια πλευρά βάζουμε το καλώδιο από το LNB και στην άλλη καλώδιο πρός τον δέκτη μας ή ένα σετ μπαταρία/ες τάσης 13/18V για να παίρνει ρεύμα το satfinder. Βάζουμε την κλίμακα του στο πιο ευαίσθητο επίπεδο ( max ), και κουνάμε το πιάτο πρός τα εκεί που είναι ο δορυφόρος που θέλουμε να πιάσουμε, όταν τον πετύχουμε θα αρχίσει να βουήζει, τότε κατεβάζουμε σταδιακά την κλίμακα και κάθε φορά πρωτού κατεβάσουμε και άλλο την κλίμακα κουνάμε με πολύ μικρές κινήσεις το πιάτο ώστε να έχουμε την βελώνα του μετρητή στο max ( δεξιά ). Έτσι κεντράρουμε ( στοχεύουμε ) όσο το δυνατόν καλύτερα τον δορυφόρο. Τελειώνοντας σφίγγουμε καλά το πιάτο, έχοντας το μάτι μας στο satfinder γιατί μπορεί να κινηθεί έστω λίγο καθώς το σφίγγουμε. Βγάζουμε το satfinder από το κύκλωμα, και συνδέουμε απευθείας το LNB με τον δέκτη ή το LNB με το μοτέρ αν διαθέτουμε μοτεράκι. Κινητό πιάτο, πολλοί δορυφόροι μέσω μοτέρ DiSEqC: H-H / USALS ( aka GoToX ) Το moterάκι USALS είναι ένα "έξυπνο" μοτέρ. Γιατί είναι έξυπνο ? Γιατί αφού του "βρείς" τον πραγματικό νότο/βορά, αυτό μπορεί να γυρίσει το πιάτο σε όποιο δορυφόρο του ζητήσεις ( μέσω του PC software ή το μενού του δορυφ. δέκτη σου ). Ένα γνωστό moter H-H με υποστήριξη USALS είναι το Moteck SG2100A. Κοστίζει γύρω στα 45-60 ευρώ ανάλογα την χώρα/κατάστημα. Επί της ουσίας οι δορυφόροι είναι όλοι τους σε μια "καμπύλη" ή καλύτερα τόξο ( arc ) γνωστό ως Clarke belt, χάρη σε αυτό μπορείς με ένα moter που επί της ουσίας κάνει μόνο περιστροφή ενός σωλήνα ( αριστερά-δεξιά ) να πιάνεις όλους τους δορυφόρους αφού χάρη στην κυρτότητα του σωλήνα που πιάνεις πάνω το πιάτο αυτό αλλάζει ανύψωση ( elevation ) και φορά ( LNB Skew ) κατάλληλα για τον κάθε δορυφόρο. Ελεύθερα FTA κανάλια άξια αναφοράς: Αθλητικά: Al Jazeera Sports +10 - δείχνει live Βραζιλιάνικο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, και σε επανάληψη διάφορους αγώνες *δεν ξέρω αν θα μείνει για πάντα FTA, ήταν συνδρομητικό προηγουμένως Al Jazeera Sports HD 1 - δείχνει live διάφορους αγώνες ( σήμερα έχει αγώνες του Ασιατικού κυπέλλου ) και επαναλήψεις *δεν ξέρω αν θα μείνει για πάντα FTA, ήταν συνδρομητικό προηγουμένως Al Jazeera Sports 1 - δείχνει live κυρίως Αραβικό-Ασιατικούς αγώνες ( σήμερα έχει αγώνα του Ασ. Κυπέλλου ) καθώς και επαναλήψεις Al Jazeera Sports 2 - δείχνει live αγώνες διαφόρων αθλημάτων ( handball σήμερα ) καθώς και επαναλήψεις διαφόρων αγώνων SuperTennis - ότι λέει και το όνομα του. Δείχνει live σχεδόν όλα τα μεγάλα ( και μικρά ) tennis tournaments Abu Dhabi Sports 1 - δείχνει live αγώνες ποδοσφαίρου από Ασία & Αραβικά Εμιράτα, μερικούς από την EPL ( Premier League ) Abu Dhabi Sports 2 - live all F1 races ** χρειάζεται να κάνετε λήψη άλλου δορυφόρου, δεν εκπέμπει στους HotBird δυστυχώς ** Das Erste - live αγώνες από την Bundesliga (εχθές έδειχνε την Σάλκε, την προηγούμενη εβδομάδα έδειξε Bayern Munich & το Αννόβερο) και διάφορα άλλα sport (κυρίως Ski και ολυμπιακά αθλήματα) Dubai Sports 1 - live αγώνες από την Bundesliga, πρωτάθλημα ποδοσφαίρου UAE, καθώς και tennis tournaments RAI Sport 1 - μερικούς αγώνες τους δείχνει FTA σε μερικούς κλειδώνει, δείχνει κυρίως Β Κατηγορία Ιταλίας ποδόσφαιρο, ολυμπιακούς αγώνες & events όπως ποδηλασία RAI Sport 2 - τα ίδια με το από πάνω ( εννοώ το ίδιο στυλ προγράμματος, όχι ότι δείχνει τις ίδιες μεταδόσεις ) Arryadia - μερικούς αγώνες από NCAA Basketball live, γυναικείο ποδόσφαιρο, βόλλευ Nuvolari - ότι έχει να κάνει με το αυτοκίνητο. Εκπομπές, ντοκιμαντέρ, κάλυψη αγώνων Γενικού περιεχομένου: Bloomberg Europe - οικονομικού περιεχομένου 4fun.tv - μουσικούλα mainstream/dance/house/r&b/pop/poprock/rock Music Box Russia - όπως το από πάνω, επιπροσθέτως με ρωσσικές εκπομπές και κάποιες ώρες που παίζει μόνο Ρώσσους καλλιτέχνες ME Chef - βάλτε την κουζίνα ( κυρίως της Μέσης Ανατολής ) στην τηλεόραση σας και βγάλτε τον Gordon Ramsey που κρύβετε μέσα σας Luxe TV - ωραίο κανάλι με μέρες αφιερωμάτων, την Δευτέρα π.χ. δείχνει ανδρικά κοσμήματα ( ρολόγια, κλπ ) πολυτελείας, την Τρίτη ωραία μέρη και ξενοδοχεία για ταξίδια, Τετάρτη γυναικεία,κτλ World Fashion Channel - παρακλάδι του γνωστού Fashion TV, με το γνωστό περιεχόμενο Arte - γαλλο-γερμανικό κανάλι με διάφορα πράγματα ( ταινίες, σειρές, αθλητικά κ εκπομπές, κ.α. ) [ εδώ θα βρείτε και το Τόλμη & Γοητεία στα Γερμανικά/Γαλλικά για την μητέρα σας ) Fashion One - ένα ακόμα παρακλάδι του γνωστού Fashion TV 2M Maroc - mainstream μουσικούλα PokerItalia24 - αυτονόητο DeeJay TV - μουσικούλα live από το studio του Ιταλικού DeeJay FM/TV Eska TV - μουσικούλα mainstream με διαλείματα Πολωνικής μουσικής WeWell - γυμναστείτε και ζήστε υγιεινά... ή καλύτερα απλά κοιτάξτε τα γκομενάκια Fashion TV - να μην δείτε αν το ρόζ πουκαμισάκι είναι της μόδας φέτος την Άνοιξη ? Στα συνδρομητικά τώρα η ξένη TV δεν είναι όσο ακριβή είναι η αγαπητή μας Nova, παραδείγματως χάρη το αθλητικό πακέτο Al Jazeera Sports ( aka JSC Sports ) τιμάται στα 110-130 ευρώ η 12μηνη συνδρομή για το 8κάναλο πακέτο ( JSC 1, JSC 2, JSC +1, JSC +2, JSC +3, JSC +4, JSC +5, JSC +6, JSC +7, JSC +8 ) και στα 160-180 το 12μηνο το 10κάναλο πακέτο ( JSC 1, JSC 2, JSC +1, JSC +2, JSC +3, JSC +4, JSC +5, JSC +6, JSC +7, JSC +8, JSC +9, JSC +10 ). Στα JSC+1/2/3/4/5/6/7/8 θα δείτε live αγώνες ( αρκετούς κάθε μέρα ) από τα καλύτερα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου ( Αγγλικό, Γαλλικό, Γερμανικό, Ισπανικό, Ολλανδικό, κ.α. ), EuroLeague basket, μερικούς αγώνες NCAA & NBA, και διάφορα άλλα αθλήματα πού και που. Με 30-50 ευρώ το 6μηνο μπορείτε να πάρετε συνδρομούλα σε κάποιο... καυτού περιεχομένου πακέτο ( π.χ. Dorcel TV, Penthouse HD, etc ) για τις... κρύες μοναχικές νύχτες του χειμώνα Το Γαλλικό πακέτο BIS με 130-150 ευρώ το 12μηνο... Το ρουμάνικο Max TV με ~200 ευρώ το 12μηνο... το Conn-X TV Sat από τον ΟΤΕ με φημολογούμενη τιμή 15.9€ τον μήνα, κ.α. Στα παρακάτω αρχεία RAR θα βρείτε samples από αρκετά κανάλια HD & SD: Download the HDTV Samples RARs here: http://www.benchzone.com/Downloads/Videos/Reviews/Technisat/SkyStar_HD_2/Samples/HDTV_Part_1/Technisat_SkyStar_HD_2_DVB-S2_HDTV_Samples.part1.rar http://www.benchzone.com/Downloads/Videos/Reviews/Technisat/SkyStar_HD_2/Samples/HDTV_Part_1/Technisat_SkyStar_HD_2_DVB-S2_HDTV_Samples.part2.rar http://www.benchzone.com/Downloads/Videos/Reviews/Technisat/SkyStar_HD_2/Samples/HDTV_Part_1/Technisat_SkyStar_HD_2_DVB-S2_HDTV_Samples.part3.rar http://www.benchzone.com/Downloads/Videos/Reviews/Technisat/SkyStar_HD_2/Samples/HDTV_Part_1/Technisat_SkyStar_HD_2_DVB-S2_HDTV_Samples.part4.rar Extract them with WinRAR or your favorite Archiver using the password: www.benchzone.com SDTV ( Standard Definition ) Samples: http://www.benchzone.com/Downloads/Videos/Reviews/Technisat/SkyStar_HD_2/Samples/SDTV/Technisat_SkyStar_HD_2_DVB-S_SDTV_Samples.part1.rar http://www.benchzone.com/Downloads/Videos/Reviews/Technisat/SkyStar_HD_2/Samples/SDTV/Technisat_SkyStar_HD_2_DVB-S_SDTV_Samples.part2.rar http://www.benchzone.com/Downloads/Videos/Reviews/Technisat/SkyStar_HD_2/Samples/SDTV/Technisat_SkyStar_HD_2_DVB-S_SDTV_Samples.part3.rar http://www.benchzone.com/Downloads/Videos/Reviews/Technisat/SkyStar_HD_2/Samples/SDTV/Technisat_SkyStar_HD_2_DVB-S_SDTV_Samples.part4.rar Password: www.benchzone.com Ότι απορία έχετε, ή κάποια προσθήκη ευπρόσδεκτη Άντε, και καλές λήψεις!

Χρονια πολλα με υγεια πανω απο ολα σε ολα τα μελη και τις οικογενειες τους. Καλη χρονια απο lab street for moar here https://imgur.com/a/RRenO

Πρελούδιο Η τελευταία μου αναβάθμιση σε cpu/mobo/μνήμες έγινε πριν γεννηθεί ο γιος μου. Σήμερα ο γιος μου είναι 7 ετών.... Το σύστημά μου, λοιπόν, βασίζεται σε έναν i7 920 που τρέχει στα 4.0GHz, 12GB DDR3 και μια gigabyte EX58-UD5, το “διαμάντι” εκείνης της γενιάς μητρικών που υποστήριζαν την πρώτη γενιά i7. Στο μεσοδιάστημα βέβαια έγιναν όλες οι απαραίτητες βελτιωτικές κινήσεις για να μπορεί το σύστημα να εξυπηρετεί τις ανάγκες μου μέχρι και σήμερα π.χ. τα αρχικά 6GB DDR3 έγιναν 12GB DDR3 καθώς το πρώτο κιτ παρέδωσε πνεύμα, προστέθηκε 256άρης SSD, αγοράστηκε καρτούλα PCI Express για να έχω USB3, καθώς οι ταχύτητες USB2 δεν παλευόντουσαν για αντιγραφές μεγάλων αρχείων. Η καρδιά του συστήματος όμως παρέμενε σταθερή όλα αυτά τα χρόνια, διότι αφενός οι ανάγκες μου εξυπηρετούνταν, αφετέρου με όλα τα προβλήματα της κρίσης δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα για μια “σοβαρή” αναβάθμιση. Η αλήθεια είναι ότι το σύστημα εξυπηρετεί ακόμα και σήμερα τις ανάγκες μου. Με τυχαία σειρά, internet, αποθήκη, multimedia, office, development, content creation, video editing. Ω ναι, επιβεβαιώνω ότι το gaming δεν είναι πλέον μέσα στο “πακέτο”, αν και αυτό έχει να κάνει με την κάρτα γραφικών. Αυτό είναι βέβαια και καλό και κακό: Καλό γιατί δεν χρειάζεται να πληρώσω για gpu που ως γνωστόν δεν είναι φθηνές, κακό γιατί θα ήθελα να παίζω τα παιχνιδάκια μου, αλλά οι υποχρεώσεις είναι τέτοιες που πλέον δεν υπάρχει χρόνος. Τότε ποιος ο λόγος της αναβάθμισης; Πιο πολύ ψυχολογικός (μετά από μια δυσκολότατη προσωπική περίοδο) και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μπορώ αυτή τη στιγμή να διαθέσω λίγα χρήματα για να υλοποιήσω την αναβάθμιση. Να ‘ναι καλά και η AMD που με τους RYZEN προσφέρει εκπληκτικές VFM λύσεις για σοβαρές αναβαθμίσεις σε όσους ξέρουν τι θέλουν. Σε πρακτικό επίπεδο ξέρω ότι θα επωφεληθώ από τη μετάβαση από SATA2 σε SATA3 και επίσης με την καλύτερη επεξεργαστική ισχύ που θα πάρω θα έχω βελτιωμένα build times σε Visual Studio/Android Studio/Java projects καθώς και στο video editing (ανεβάζω πυρήνες λέμε χεχε). Επίσης το καινούριο μου σύστημα θα είναι και πιο αποδοτικό ενεργειακά. Ποια κομμάτια, από πού και γιατί; CPU: Μαύρο στην Intel! Γιατί είναι overpriced, γιατί άρμεγε τόσα χρόνια τους χρήστες, γιατί το κόστος πλατφόρμας είναι πανάκριβο vs AMD, γιατί αν αγόραζα Intel (με το budget των 500€) θα έπρεπε να παραμείνω σε 4c/8t και γιατί γουστάρω ryzen που μου θυμίζουν τις αξέχαστες εποχές Athlon ΧP (που ψάχναμε τα κομμάτια των “mobile” με το σειριακό τους αριθμό από εξωτερικό για να ξέρουμε ότι πάνε στον θεό), Athlon64 και Athlon64X2… H τελική επιλογή φάνταζε εύκολη: Ryzen 5 1600. Ανεβάζω πυρήνες 6c/12t για να έχει και νόημα η αναβάθμιση, παίρνω “δωρεάν” αξιοπρεπέστατη ψύκτρα (περισσότερα αργότερα) και με απλό oc πιάνω τις ταχύτητες 1600Χ. Ναι θα προτιμούσα να πάω σε 8c/16t και συγκεκριμένα σε Ryzen 7 1700, αλλά είπαμε οι εποχές που μου περίσσευαν τα € έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Το budget είναι συγκεκριμένο και κατά τη γνώμη μου ο Ryzen 1600 είναι αυτή τη στιγμή που μιλάμε ασυζητητί το πιο VFM cpu που κυκλοφορεί εκεί έξω! Πριν προβώ σε παραγγελία, αγκάθι ήταν η εύρεση κομματιού με ημερομηνία παραγωγής μεταγενέστερης της 25ης εβδομάδας, λόγω ενός bug που μπορεί να οδηγεί σε segmantation errors στα builds πολλαπλών projects (κυρίως στο linux απ’ όσο διαβάζω). Στάλθηκαν πολλά mail σε διάφορα καταστήματα. Κάποιοι απαντούσαν ότι δεν γνωρίζουν αν τα cpu που είχαν ήταν κατασκευής πριν ή μετα την 25η εβδομάδα (φαίνεται από έναν κωδικό πάνω στο cpu), καθώς δεν μπορούσαν να ανοίξουν τα κουτιά. Κάποιοι απάντησαν δίνοντάς μου ημερομηνίες, οπότε το πρώτο κατάστημα που απάντησε με σωστή ημερομηνία ήταν και αυτό στο οποίο έφυγε η παραγγελία (btw έτυχε να είναι και κοντά στο σπίτι μου οπότε δεν θα πληρώσω και μεταφορικά). Σχόλιο: Εννοείται μαυρίζω τις γνωστές αλυσίδες με είδη πληροφορικής καθώς είναι ακριβότερες από 10-30% από τιμές skroutz, το support τους (για RMA) είναι τρισάθλιο και παρά τις εξωφρενικές κατά περιπτώσεις τιμές τους δεν παρέχουν δυνατότητα “άτοκων” δόσεων. Αν είναι να πληρώσω έντοκες δόσεις, καλύτερα να το κάνω με τις χαμηλότερες τιμές της αγοράς, παρά με τις ψηλότερες. Απορώ που υπάρχουν άνθρωποι που ψωνίζουν ακόμα από αυτούς τους φαρμακοποιούς. Μάλλον δεν απορώ, καθώς η άγνοια ζει και βασιλεύει ανάμεσα στους υποψήφιους αγοραστές... Εν πάση περιπτώσει από εμένα τα εν λόγω καταστήματα δεν θα δουν ούτε μισό ευρώ. MOBO: Όταν μπήκα στη διαδικασία επιλογής mobo συνειδητοποίησα 2 πράγματα: 1ον) Η καγκουριά ζει και βασιλεύει. LED, rgb, χρωματάκια, φρου φρου και αρώματα μέχρι αηδίας. Ή εγώ μεγάλωσα και σοβάρεψα πολύ ή η καγκουριά είναι μεταδοτική (μέχρι τώρα ήξερα μόνο για τους κάγκουρες συγκεκριμένων προαστίων που έχουν δει πολύ Fast and Furious). 2ον) Ευτυχώς που μεγάλωσα και δεν με απασχολεί η καγκουριά γιατί αυτό σημαίνει ότι έχω τη δυνατότητα να εξοικονομήσω και άλλα € επιλέγοντας μητρική που ικανοποιεί τις ανάγκες μου και αποκλείοντας τις καγκούρικες μητρικές για να τις αγοράσουν αυτοί που έχουν να τις πληρώσουν. Αφήνοντας τον κοινωνικό σχολιασμό στην άκρη, ο αποκλεισμός των “premium” Χ370 φάνταζε λογικός. -ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ AMD-. Καμία πιθανότητα να κάνω SLI ούτε τώρα ούτε και στο μέλλον (εδώ δεν έκανα τις καλές εποχές), ίδιες δυνατότητες oc και λιγότερα φρου φρου και αρώματα, μαζί με εκπληκτικές τιμές έκαναν no brainer την επιλογή Β350. Οι ανάγκες μου περιλαμβάνουν 5 USB στο πίσω μέρος του pc και 5 SATA υποδοχές για τους δίσκους μου, οπότε το B350 με καλύπτει πλήρως. Θα μου λείψει το debug led display των premium μητρικών (που και στη δικιά μου μητρική με έσωσε μια φορά από ώρες ψαξίματος), τα κουμπάκια πάνω στη μητρική για reset η power-on (δεν πειράζει υπάρχουν και τα κατσαβίδια) και τέλος κάποιο reset bios button στο back panel που είναι πολύ χρήσιμο και σε γλιτώνει από το άνοιγμα/κλείσιμο του κουτιού. Αλλά αυτά τα χαρακτηριστικά των premium μητρικών δεν είμαι αποφασισμένος να τα πληρώσω με τουλάχιστον +100€. Κουμπάκια (resert, pown on κτλ.) μπορώ να αγοράσω με 5€ από ebay και να τα χρησιμοποιώ όταν θα τα χρειαστώ στα “παιχνίδια” και στους πειραματισμούς μου. Η αρχική μου επιλογή ήταν η Gigabyte Β350 Gaming 3 που την έβρισκα περίπου 100€. Σε φθηνότερα μοντέλα δεν πήγα λόγω πετσοκομμένων εξόδων ήχου. Όταν όμως είδα το memory support list της μητρικής αυτής έκλαψα. Ελάχιστα kit υποστηρίζονταν 6-7 το πολύ (κοιτούσα 3000MHz). Έστειλα και email στην giga να τους πω ότι το memory support list τους είναι 3 μηνών και σίγουρα δεν περιλαμβάνει πολλά άλλα kits που υποστηρίζονται με το καινούριο agesa, αλλά με έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και απάντηση δεν πήρα ποτέ. Χαιρέτησα την gigabyte λοιπόν και πήγα κατά ASUS μεριά που είχε memory support list 10 φορές μεγαλύτερο. Αρχικά είδα την Prime Β350 plus, αλλά οι έξοδοι ήχουν ήταν πετσοκομμένες, οπότε μοιραία κατέληξα στην Asus ROG STRIX B350-F Gaming. Η συγκεκριμένη έχει ένα καπέλο 25-30€ για μερικά φρου φρου και υποτιθέμενα καλύτερο vrm, αλλά εντάξει θα πάρω και εγώ μια φορά στη ζωή μου ROG να καγκουριάσω λίγο (εντάξει junior κάγκουρας θα είμαι). Άλλους κατασκευαστές μητρικών δεν είδα είτε από προκατάληψη, είτε από κακές παλιές εμπειρίες, είτε επειδή δεν παρέχουν 3 χρόνια εγγύηση (Προσπαθώ να είμαι ευσυνείδητος καταναλωτής και να τιμωρώ με το πορτοφόλι μου αυτούς που θεωρώ ότι δεν είναι σωστοί. Αν το κάναμε όλοι, θα ζούσαμε σε ένα καλύτερο καταναλωτικό περιβάλλον και όχι αυτήν την κοροϊδία που επικρατεί). RAM: Οι ryzen ξεκίνησαν ως πολύ επιλεκτικοί με τις μνήμες που μπορούν να συνεργαστούν και παρά τις τεράστιες βελτιώσεις με το τελευταίο agesa, ο φόβος για ασυμβατότητες δεν έχει ακόμα ξεχαστεί. Οπότε μετά από προσεκτική μελέτη του memory support list κατέληξα στις corsair Vengeance LPX 16GB (2x8GB) DDR4 DRAM 3000MHz C15 που τις βρήκα 150€. Ο λόγος της επιλογή χρονισμού στα 3000MHz ήταν ότι οι ryzen έχουν καλό scalability με τους μεγαλύτερους χρονισμούς μνήμης και οι διαφορές τιμής με kit κάτω των 3000MHz είναι πολύ πολύ μικρές σε σημείο που να μην αξίζει. Από την άλλη για 3200ΜΗz θα έπρεπε να πληρώσω ένα σημαντικό καπέλο χωρίς να πάρω αντίστοιχα βελτιωμένες επιδόσεις. 3000MHz λοιπόν, ευκολάκι. COOLER: Όπως ανέφερα πιο πάνω, ο Ryzen 1600 έρχεται μαζί με αξιοπρεπέστατη ψύκτρα που μπορεί να υποστηρίξει και oc στα επίπεδα του 1600x με “τσιμπημένες” θερμοκρασίες. Επειδή όμως ο “κίνδυνος” να κρατήσω το cpu για άλλα τόσα χρόνια είναι ορατός αποφάσισα να ρίξω λίγα € στην αναζήτηση χαμηλότερων θερμοκρασιών για το cpu. Φυσικά να αγοράσω AIOs ή noctua ψύκτρες των 100€ για να κερδίσω λίγους βαθμούς C ήταν εκτός συζήτησης. Διαβάζοντας σχετικά reviews και ελέγχοντας τις τιμές στο ελληνικό διαδίκτυο κατέληξα τελικά στην Arctic Freezer 33 Plus που στα 34€ είναι εξαιρετικό VFM και μπορεί να πετυχεί 15 βαθμούς λιγότερους σε oc under load σε σχέση με τη μαμά ψύκτρα, ενώ παράλληλα είναι και πολύ ήσυχη. Τελικό κόστος; Ryzen 5 1600 → 210 euro Asus Rog Strix B350-f gaming → 129 euro Corsair LPX 16GB → 152 euro Arctic Freezer → 34 euro Όλα μαζί 525€. Οι παραγγελίες έγιναν. Το Σάββατο παραλαμβάνω cpu και τα υπόλοιπα ελπίζω μέχρι τα τέλη της άλλης εβδομάδας. Συγχωρέστε μου το μακροσκελές post, αλλά μια αναβάθμιση έκανα και εγώ και αποφάσισα να χαρώ την όλη διαδικασία από την αρχή μέχρι το τέλος. Στο δεύτερο μέρος θα ακολουθήσουν photo από unboxing και στήσιμο συστήματος. Στο τρίτο μέρος θα ανεβάσω screenshots από τη λειτουργία και τα τελικά συμπεράσματα, αν τελικά άξιζε τον κόπο κτλ. Χαίρετε!

Δεν ξέρω αν είναι το κατάλληλο νήμα για να γράψω τα παρακάτω αλλά θα πω δυο κουβέντες έτσι, απλά γιατί θέλω να τα βγάλω από μέσα μου. Παρατηρώ τον τελευταίο καιρό τι συμβαίνει γύρω μου, ζώντας ξανά στη χώρα που μεγάλωσα και μετά από σχεδόν 4χρόνια στη Νορβηγία μπορώ με σιγουριά πλέον να δηλώσω πως δεν θέλω να ξαναγυρίσω πίσω με τίποτα. Ζούσα σε μια χώρα γεμάτη σκουπίδια, αδέσποτα και περιττώματα ζώων. Όπου ο καθένας σκέφτεται αποκλειστικά και μόνο το τομάρι του και τίποτα άλλο. Όπου ο σεβασμός στον διπλανό έχει πάει περίπατο προ πολλού. Παραδείγματα αμέτρητα σε καθημερινή βάση απλά θα αναφέρω 5-6 έτσι για τη συζήτηση. (Αν κάποιος μοντ/αντμίν θέλει να το βάλει σε νέο θέμα, πολύ ευχαρίστως). 1) Πολυκατοικία: Μένω στο ίδιο σπίτι στην Περαία Θεσσαλονίκης με τη γυναίκα μου από το 2003 όπου αγοράσαμε το διαμέρισμα. Ζούμε στο εξωτερικό 4 χρόνια σχεδόν και είμαστε οι μόνοι που δεν χρωστάμε κοινόχρηστα. Έχουμε ενοίκους/ιδιοκτήτες που έχουν να πληρώσουν κοινόχρηστα από το 2010. Η πολυκατοικία προς κατάρευση φυσικά με απλήρωτα το νερό, τη ΔΕΗ και τη συντήρηση του ανελκυστήρα. Όταν θα κλειδώσουν τον ανελκυστήρα θα φύγουμε κιόλας. 2) Γειτονιά: Σκυλιά στα μπαλκόνια. Αλήθεια από πότε ισχύει αυτό; Αγοράζουν/παίρνουν σκυλιά και τα έχουν και ζουν στα μπαλκόνια. Φυσικά όλα ανεκπαίδευτα με αποτέλεσμα απλά να γαυγίζουν όλη μέρα. Το κακό είναι πως είναι και "γνωστοί" και δεν μπορείς να μαλώσεις/κάνεις καταγγελία whateva. 3) Γενικά και παντού. Εκτός από το σκουπιδομάνι που υπάρχει σε κάθε γωνιά, εκτός από τα κουράδια που βλέπεις παντού, έχεις και τα αδέσποτα. Η γυναίκα μου φοβάται πλέον να βγάλει τα παιδιά βόλτα μόνη της. Αλλά και τα σκυλιά τα οποία έχουν ιδιοκτήτη (ο θεός να τους κάνει) τριγυρνάνε παντού. Έχουμε πάρκο δίπλα στο σπίτι όπου η ταμπέλα γράφει καθαρά πως απαγορεύονται τα σκυλιά εκτός αν συνοδεύουν τυφλούς και η μόνιμη κατάσταση είναι να είναι 5-6 ιδιοκτήτες σκύλων μέσα με τα σκυλιά τους για να παίζουν, σε σημείο που δεν πλησιάζει κάποιος άλλος. Το τι γίνεται βέβαια στο δρόμο δεν θέλω να το σχολιάσω. Απορώ ακόμα με αυτό τον λαό, πως δεν έχουμε περισσότερους νεκρούς ετησίως. Ο έλληνας οδηγάρας-Σούμι ο οποίος μέσα στην πόλη τρέχει με 100χλμ/ωρα έτσι επειδή είναι γρήγορος. Για το πάρκινγκ τι να πεις. Αρκεί ο Έλληνας να μην περπατήσει. Αν μπορούσε στο σούπερ μάρκετ ή στην καφετέρια να βάλει το αυτοκίνητο στο κεφάλι του για να μην περπατήσει 5 βήματα θα το έκανε. Τι κι αν κλείσει πάρκινγκ, ράμπες αναπήρων και καροτσιών, απλούς διαδρόμους πεζών, απλά δεν τον νοιάζει. Αρκεί να μην κάνει ένα βήμα παραπάνω. Ο θόρυβος είναι μια μόνιμη κατάσταση από παντού. Από την πολυκατοικία που φυσικά δεν υπάρχει σεβασμός σε κανέναν με σκυλιά να γαυγίζουν στους διαδρόμους και κόσμο να ουρλιάζει όλες τις ώρες μέχρι τα αυτοκίνητα και μηχανάκια τα οποία ψάχνω μέχρι τώρα να βρω ένα το οποίο απλά δεν κάνει θόρυβο. Από τους πακετάδες με τα "κωλοφτιαγμένα¨ παπιά μέχρι τον απλό έλληνα οικογενειάρχη ο οποίος όμως μία εξάτμιση την έβαλε, έτσι γιατί είμαστε και γρήγοροι. Να σου παίρνουν την σειρά στο φανάρι με το στανιό όπως σου την παίρνουν στο σουπερ μαρκετ, στην τράπεζα, στις δημόσιες υπηρεσίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα που κάλεσα τον υπεύθυνο στο σουπερ μάρκετ όπου η "κυρία", είχε το καλάθι της αφημένο μπροστά στο ταμείο και μάζευε τα πράγματα από τα ράφια και τα έβαζε στο καλάθι. Μόλις τελείωσε απλά σήκωσε το καλάθι και μπήκε πρώτη στην ουρά. Η γελοιότητα σε όλο της το μεγαλείο. Αναμονή στο φανάρι και ο μπροστινός, καπνίζει και μιλάει και στο τηλέφωνο. Άραγε με πιο "χέρι" οδηγούσε, απορώ... Βλέπω πράγματα και ειλικρινά ντρέπομαι για αυτό τον λαό. Ντρέπομαι να λέω πως είμαι έλληνας. Προσωπική άποψη και δέχομαι φυσικά αντίλογο είναι πως είμαστε από τους χειρότερους "πολιτισμένους" λαούς που υπάρχουν. Ζούμε σε ένα χώρο, ο οποίος είναι φιλέτο πραγματικά σε όλο τον πλανήτη. Έχει άπειρες ομορφιές και μπορεί να παράξει σχεδόν τα πάντα, αν όχι τα πάντα και τον έχουμε φτάσει στο σημείο να αξίζει να έρχεσαι μόνο για διακοπές και τίποτα άλλο. Δώσαμε πολιτισμό πριν από 2.000 χρόνια και μετά το μόνο που κάναμε είναι να τα κάνουμε σκατ@ παντού. Μπορεί να με πείτε μισελληνα ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Προσωπικά, ούτε που με ενδιαφέρει. Ζούσα σε μια χώρα όπου πιστεύω όλοι είναι μισέλληνες. Από τη στιγμή που δεν ενδιαφέρεσαι για το διπλανό σου, από τη στιγμή που το μόνο που σε νοιάζει είναι το τομάρι σου, είσαι ότι χειρότερο. Και επειδή μερικοί θα πούνε, τότε γιατί έφυγες και δεν έκατσες να διορθώσεις τα κακώς κείμενα με το δικό σου τρόπο, θα πω απλά πως ότι ανέφερα παραπάνω, είναι τόσο βαθιά ριζωμένο στο αίμα μας, που δεν θα αλλάξει ούτε σε 100 χρόνια. Είχα μία ελπίδα πως τα πράγματα θα αλλάξουν με τις νέες γενιές αλλά με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις. Προσωπικά και πάλι αναφέρομαι, δεν υπάρχει σωτηρία. Λυπάμαι πραγματικά. Τα παραπάνω είναι προσωπικές απόψεις και μόνο. Είναι το πως βλέπω εγώ τα πράγματα μετά από 4 χρόνια στο εξωτερικό και όντας αναγκασμένος να ζήσω μερικούς μήνες πάλι στην πατρίδα μου. Όπως είπα και στην αρχή αν κάποιος αντμίν/μοντ πιστεύει πως πρέπει να πάει σε νέο θέμα, πολύ ευχαρίστως.

Καλησπέρα σε όλους. Για πάμε: Χαρίζονται τα παρακάτω: 1) Intel OEM SSD M.2 SATA 256GB (health 100%, ελάχιστες ώρες λειτουργίας) 2) Micron 1100 SSD M.2 SATA 512GB (health 100%, ελάχιστες ώρες λειτουργίας) 3) Lite-On SSD M.2 SATA 512GB (health 100%, ελάχιστες ώρες λειτουργίας) 4) Sandisk X400 SSD M.2 SATA 256GB (health 100%, ελάχιστες ώρες λειτουργίας) 5) Intel SSD 600p M.2 NVMe 256GB (health 100%, 0 ώρες λειτουργίας) 6) Toshiba XG5 M.2 NVMe SSD 512GB (health 100%, ελάχιστες ώρες λειτουργίας) 7) Samsung RAM SODIMM DDR3L-12800 8GB 8) Laptop SONY VAIO SVE14AJ16L Specs: Core i5 3230M, 8GB RAM, 256GB SSD, US Keyboard, 14 inch touch screen, WiFi, Bluetooth. Πλήρως λειτουργικό, χωρίς φθορές. Μόνο η μπαταρία θα χρειαστεί λογικά αλλαγή αν και κρατάει κάπως λίγο ακόμα. Λειτουργικό θα βάλετε εσείς, θα έρθει με OS καθαρισμένο αλλά καλό θα ήταν να το αλλάξετε. 9) CPU Core i5 4440 socket 1150 bulk 10) ASRock Z97 Extreme 6, χωρίς παρελκόμενα, πλήρως λειτουργική 11) VGA Gigabyte GTX 970 4GB G1 Gaming. Χωρίς παρελκόμενα, πλήρως λειτουργική 12) RAM μνήμες DDR3 2666MHz 8GB (μπορεί να είναι και 16GB δεν θυμάμαι ακριβώς) από το παραπάνω σύστημα 13) Samsung 850 EVO 250GB (πλήρως λειτουργικός αλλά δεν έχω HDSentinel) Προϋποθέσεις για να πάρετε κάτι: 1) Είστε πολύ ενεργό μέλος στο φόρουμ 2) Η αποστολή θα γίνει ΜΟΝΟ με ΕΛΤΑ κούριερ με χρέωση παραλήπτη. Απλά διαλέγετε αν θα παραλάβετε από κατάστημα ή αν θα σας έρθει στο σπίτι. 3) Προτεραιότητα έχουν τα παλιότερα, πιο ενεργά μέλη και φυσικά όσοι εκδηλώσουν ενδιαφέρον νωρίτερα. Θα παρακαλούσα όσοι ήδη έχουν πάρει κάτι από μένα να δώσουν προτεραιότητα σε κάποιον άλλον. 4) Σε πμ δεν θα απαντήσω. Όποιος ενδιαφέρεται για κάτι το δηλώνει ΕΔΩ. 5) Θα παρακαλούσα, ότι κι αν πάρετε να μην το πουλήσετε. Το έχω ξαναπεί και το λέω και τώρα. Αν ήθελα να τα πουλήσω τα πράγματα θα το έκανα. Στόχος μου είναι να πάνε σε αυτούς που δεν έχουν ή τους λείπει κάτι αντίστοιχο ή θέλουν να αναβαθμίσουν. 6) Αν έχετε πάρει κάτι από εμένα μη δηλώσετε ενδιαφέρον. Αφήστε να πάρουν αυτοί που δεν έχουν πάρει κάτι ποτέ. 7) Τελευταίο και πιο σημαντικό από όλα. Θα ήθελα (δεν υποχρεώνω κανέναν για αυτό) όποιος πάρει κάτι εκτός από τα μεταφορικά να κάνει μία μικρή συνεισφορά εδώ: Eurobank Αρ. λογαριασμού: 0026-0204-26-0100381653 IBAN: GR 3202602040000260100381653 Όνομα δικαιούχου: Χριστοδούλειο Ορφανοτροφείο Πειραιώς Αρ. λογαριασμού: 5148-052186-019 IBAN: GR 1101721480005148052186019 Όνομα δικαιούχου: Χριστοδούλειο Ορφανοτροφείο Δεν υποχρεώνω κανέναν. Απλά ζητάω αν θέλετε να στείλετε 1 ως 10€ (ή και παραπάνω αν μπορείτε) για το αντικείμενο που μόλις πήρατε το οποίο σας γλίτωσε κάποια χρήματα από ενδεχόμενη αγορά του. Αν θέλετε μου στέλνετε μετά και την απόδειξη της κατάθεσης.

Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα λίγο για το τι να σας δείξω μιας και το κουσούρι του DiY δεν το κόλλησα πρόσφατα αλλά πρέπει να γεννήθηκα μ' αυτό... Μικρός βέβαια χωρίς αξιοσημείωτες επιτυχίες αλλά κυρίως καταστρέφοντας τα παιχνίδια μου αφού είχα την τεράστια περιέργεια (πάντα) να δω "τι έχουν μέσα" Μετά κατάλαβα - πολύ απλό - ότι πρέπει να σας δείξω, καλύτερα, με τι ασχολούμαι τελευταία στον χώρο των ιδιοκατασκευών, που μου δίνει απίστευτη ευχαρίστηση και με γεμίζει ενέργεια για δημιουργία! Ο σχεδιασμός και η κατασκευή κόκπιτ - για το άλλο μου χόμπι το simracing - και να μια από τις τελευταίες μου δημιουργίες, το PVC Cockpit 51. Ικανό να εξυπηρετήσει μεγάλους αλλά και μικρότερους αναβάτες με πολλές ρυθμίσεις για να καλύψει και τα ποιο απίθανα γούστα : Από τον ψηφιακό σχεδιασμό "με σάρκα και οστά" Περισσότερες φωτό και πληροφορίες για τις "ικανότητες" αυτής της κατασκευής παραθέτω εδώ Δεν πιστεύω ότι "τα εργαλεία κάνουν τον μάστορα" αλλά σίγουρα διευκολύνουν τη ζωή του αφάνταστα, γι' αυτό αν μπορούσα θα αγόραζα όλο τα κατάστημα του κυρίου Παυλάτου!!! Εξάλλου ένα εργαλείο που δεν το έχεις την στιγμή που το χρειάζεσαι είναι ένα άχρηστο εργαλείο! Κάτι που σίγουρα χρειάζομαι ως ερασιτέχνης ηλεκτροκολλητής είναι μια αυτόματη μάσκα σαν κι' αυτή: https://www.pavlatos-tools.gr/ilektrosygkolliseis/maskes-prostasias-ilektrokollisis/Ilektroniki-Maska-Graphite-aytomati-DIN11-006974 Καλή επιτυχία σε όλους τους συμμετέχοντες!

Ακούω συχνά την απορία "πως ανεβάζεις ένα site;". Φυσικά, υπάρχουν επαγγελματίες οι οποίοι ενδεχομένως να κάνουν τη δουλειά πολύ καλύτερα, αλλά ναι, αν θέλεις να το προσπαθήσεις αξίζει. Και φυσικά, αυτό το θέμα είναι πολυδιάστατο, θα προσπαθήσω να διατηρήσω μία μέση γραμμή για να καλυφθούν πολλές περιπτώσεις. Χρειάζεσαι μερικά χρήματα για να ξεκινήσεις και μετά ακολουθείς τα βήματα που αναφέρω! Ας τα πάρουμε από την αρχή. Έστω ότι έχεις μία επιχείρηση, για παράδειγμα, ηλεκτρολόγος. Θέλεις να έχεις μία online παρουσία, γιατί όπως κι αν το κάνουμε, 2016 έχουμε και η προβολή είναι καλή, με όποιο μέσον κι αν την κάνεις. Ας πούμε ότι σε λένε Γιώργο Ρευματίδη. Βήμα 1ο: Domain name Ξεκινάμε από το πρώτο βήμα: βρίσκεις ένα domain name. Δηλαδή, η διεύθυνση που θα "απαντάει" η σελίδα σου. Για να βρεις ένα διαθέσιμο, ψάξε εδώ: http://www.gr Όχι, μην πας στον Χ registrar (αυτά τα sites που αγοράζεις domain names) που έχει πιο όμορφο ψαχτήρι. Έτσι την πάτησα μία φορά, σκέφτηκα ένα πολύ ωραίο, εύηχο όνομα, και 2 μέρες μετά το είδα κλεισμένο από τον ίδιο registrar. Tips για όμορφο, λειτουργικό domain name: Να "ακούγεται", δηλαδή να είναι λέξη, όχι αρχικά κλπ (αρνητικό παράδειγμα: grgrevmatid.gr) Να είναι όσο το δυνατόν μικρό και μην έχει πολλές παύλες (αρνητικό παράδειγμα: g-revmatidis-ilektrologos.gr) Προσωπική άποψη, έχει να κάνει με το πως το λες, να είναι ευκολοπερίγραπτο στο τηλέφωνο αν θα το επικοινωνείς τακτικά από εκεί (αρνητικό παράδειγμα: electrawdouleies.gr = σε φαντάζομαι στο τηλέφωνο να λες: ηλεκτροδουλειές με όλα "e", "c" αντί για κάπα και το "O" με "aw", στο "leies" με "έψιλον-γιώτα") Μόλις βρεις λοιπόν το domain name, τότε πας στον domain registrar που σου γυάλισε και το κλείνεις. Το κόστος για ένα .gr είναι ενδεικτικά 20-25€ η διετία. Βήμα 2ο: Hosting Μετά το όνομα, πάμε στο hosting, δηλαδή το χώρο στον οποίο θα φιλοξενείται η μελλοντική σελίδα σου, ενδεχομένως και το email σου. Εδώ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα και οι επιλογές κυριολεκτικά είναι ατελείωτες. Υπάρχει ένας χρυσός κανόνας εδώ: "ότι πληρώνεις, παίρνεις" αλλά αφορά τα οικονομικά πλάνα κυρίως. Η αγορά είναι δυστυχώς γεμάτη από "hosters" που χρεώνουν 10πλάσιες τιμές χωρίς υποστήριξη, τεχνογνωσία. Εφόσον έχεις μπει στη διαδικασία να το κάνεις μόνος, προφανώς θέλεις να γλιτώσεις χρήματα. Οπότε κοιτάς μόνο shared περιβάλλοντα. Αυτό σημαίνει ένα μηχάνημα (συνήθως virtual) που έχει επάνω από μερικές 10άδες, μέχρι αρκετές 100άδες websites που μοιράζονται τις επιδόσεις. Αλλά για μία "απλή" σελίδα είναι ΟΚ. Τα κριτήρια σου είναι τα εξής: Datacenter location: Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική. Όσο πιο κοντά, τόσο πιο σύντομα θα φτάσουν οι αναγνώστες στη σελίδα σας. Linux, Windows: Αν ακολουθήσεις τον οδηγό και επιλέξεις ένα Wordpress cms, σου προτείνω Linux για καλύτερες επιδόσεις. Βάση δεδομένων, FTP account, mailboxes, bandwidth: Οπωσδήποτε 1 βάση MySQL, να υπάρχει και FTP account. Ο αριθμός των mailbox εξαρτάται από σένα, ενώ το bandwidth συνήθως είναι αρκετό στις περισσότερες περιπτώσεις. CPanel, Plesk, ή χωρίς panel: Το πάνελ διαχείρισης θα σου επιτρέπει να διαχειρίζεσαι το "κομμάτι" του μηχανήματος που σου αναλογεί. Ανεβοκατεβάζεις αρχεία, κάνεις backup, στήνεις τα mail σου, διαχειρίζεσαι την βάση σου κλπ. Προσωπικά προτείνω πάντα το CPanel, λύνει χέρια. Υποστήριξη: βασικό! Θεώρησε δεδομένο ότι ένα shared περιβάλλον θα παρουσιάσει πρόβλημα, καλό είναι να μην είναι νοικιασμένο σε ένα υπόγειο στο Bangladesh. Ένα ενδεικτικό κόστος, είναι τα 50€ το χρόνο. Θα βρεις πολύ ακριβότερα, αλλά και φθηνότερα. Βήμα 3ο: Πως δένουν αυτά τα 2; Μόλις έχεις στα χέρια σου domain name και hosting, θα πάρεις από τον hoster σου τους λεγόμενους NS (Name Servers). Τότε, θα πάρεις αυτές τις δύο διευθύνσεις (π.χ. ns1.thelab.gr, ns2.thelab.gr) και θα τις ρυθμίσεις στα αντίστοιχα πεδία στο διαχειριστικό panel του domain name σου. Μετά από μερικές ώρες, θα έχει ολοκληρωθεί η μεταφορά των NS. Μόλις κάνεις και αυτό το βήμα, μπορείς να δημιουργήσεις παράλληλα και να αρχίσεις να χρησιμοποιείς τα mailbox που έχεις δημιουργήσει. Αυτά τα 3 βήματα ολοκληρώνουν τις πρώτες σου, απαραίτητες, αγορές και ενέργειες για να σηκώσεις τη σελίδα σου. Με γειά! Στο επόμενο επεισόδιο: Οδηγίες για την υλοποίηση της σελίδας, όπου είναι πιο τεχνικού επιπέδου. Θα εγκαταστήσουμε το Wordpress, και θα φτιάξουμε τις βασικές ενότητες.

Καλησπέρα σε όλη τη παρέα! Ελπίζω αρκετοί από εσάς να θυμάστε ένα mini οδηγό που είχα κάνει για το πολύπαθο δράπανο μπαταρίας της bosch το PSR12, το οποίο έχω τα τελευταία χρόνια στην κατοχή μου και με συνοδεύει στις διάφορες "τρέλες". Για όσους δεν είδαν ή δεν θυμούνται ο οδηγός μπορεί να βρεθεί κάνοντας κλικ εδώ. Αρχικά μιας και έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από το τότε εγχείρημα, καλό είναι να πω τις εντυπώσεις μου. Το δράπανο επανήλθε στην αρχική του κατάσταση και δούλεψε απροβλημάτιστα όλο αυτό το διάστημα. Προβλήματα δεν υπήρξαν και ο λόγος που αποφάσισα να το "ξανασφάξω", είναι πιο πολύ το γεγονός ότι με τρώει ο π0π0ς μου, αλλά και το γεγονός ότι οι μπαταρίες NiCd έχουν ένα μεγάλο αρνητικό. Αν τις φορτίσεις αλλά αφήσεις την μπαταρία χωρίς να κάνεις κάτι για κάποιες μέρες, τότε αυτές αυτοεκφορτίζονται. Οπότε τη στιγμή που θα το χρειαστείς το δράπανο, θα πρέπει να περιμένεις να ξαναφορτιστεί η μπαταρία. Χμ λοιπόν και γιατί να μην πάμε σε Li-Ion μπαταρίες, όπως άλλωστε είχα πει σε ένα από τα post του οδηγού. Τα πράγματα μπορεί να μοιάζουν απλά, όχι ότι δεν είναι, απλά δεν είναι τόσο απλά. Κάποιος θα πει, βγάλε τις NiCd και βάλε απλά λιθίου. Ουσιαστικά κάτι τέτοιο γίνεται απλά ο εργοστασιακός φορτιστής του δραπάνου δεν έχει τη δυνατότητα να φορτίσει τις μπαταρίες Li-Ion. Οπότε κάτι πρέπει να κάνεις, ώστε μόλις αποφορτιστούν, να μπορέσεις να τις επαναφορτίσεις. Και μάλιστα γιατί όχι, να μπορέσεις να κάνεις και balanced charging! Πριν μπούμε στο κυρίως πιάτο, σαν ορεκτικό ας δούμε τι είναι αυτές οι περιβόητες μπαταρίες Li-Ion και συγκεκριμένα οι 18650. Ο κωδικός της ονομασίας δεν είναι τυχαίος μιας και από αυτόν καταλαβαίνουμε ότι η διάμετρος της μπαταρίας είναι 18mm και το μήκος του στοιχείου είναι 65mm. Και θα μου πείτε γιατί το αναφέρω; Εμ για να το λέω κάτι θα ξέρω. Αυτές τις μπαταρίες μπορείτε να τις βρείτε είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό και είναι ευρέως γνωστές στα καταστήματα μπαταριών. Επίσης, συνήθως βρίσκονται στο εσωτερικό μπαταριών laptop, οπότε μπορείτε να σφάξετε κάποια που πλέον δε τη χρειάζεστε και να πάρετε τα στοιχεία, όπως έκανα εγώ. Το μόνο που έχετε να κάνετε σε τέτοια περίπτωση είναι ένα ξεκαθάρισμα, για το ποιες αξίζει να κρατήσετε και ποιες όχι. Σε αυτή τη δουλειά μπορεί να σας βοηθήσει ένας "έξυπνος" φορτιστής όπως ο Imax. Ας κάνουμε μια μικρή ανάλυση στις μπαταρίες όμως, καθώς θα είναι η "ψυχή" ουσιαστικά του εργαλείου σας. Κατά καιρούς έχω αγοράσει διάφορα στοιχεία και ο λόγος ήταν πιο πολύ το ποδήλατο το οποίο έχω. Για το βράδυ έχω επιλέξει δύο αρκετά δυνατούς φακούς, οι οποίοι παίρνουν τέτοιου τύπου μπαταρίες. Δεν ήθελα τρελή ποιότητα μία δύο ώρες max ζητούσα απο διάρκεια, οπότε είχα πάρει τότε τις γνωστές τσινουά UltraFire και έκανα τη δουλειά μου. Αξίζει όμως να βάλετε τέτοιες στα δράπανα; Και ναι και ου. Αν σας πω ότι μια επώνυμη Panasonic στα 3400mAh ξεκινάει από τα 13 ευρώ, ενώ μια UltraFire στα -και καλά- 4200mAh κάνει 5 ευρώ, θα με βρίσετε (μιλάω πάντα για τιμές Ελλάδος). Δε θα έχετε άδικο, όμως για πάμε να δούμε τι παίζει με τις UltraFire και γενικά με τις μπαταρίες που δεν είναι επώνυμων εταιριών. Παρακάτω δίνω φωτογραφίες από κάποιες UltraFire που έχω στην κατοχή μου. Αν δείτε κάποιες από αυτές δε τις έχω ανοίξει καν! Τυχαίο; Δε νομίζω. Πρώτη διαφορά που εντοπίζουμε αν την βάλουμε πλάι πλάι σε μία επώνυμη μπαταρία της Sony, είναι το μήκος. Το είδατε; Θυμάστε που είπα ότι το 18650 σημαίνει 18mm διάμετρο και 65mm μήκος; Εδώ το 65mm δεν ισχύει. Αυτό δε σημαίνει ότι η μπαταρία είναι κακή, αλλά ότι κάτι παραπάνω έχει το οποίο θα μας εμποδίσει στην διαδικασία που θα περιγράψω παρακάτω και δε το συναντάμε μόνο στις Ultrafire. Τι είναι αυτό; Παρατηρήστε τον αρνητικό πόλο της μπαταρίας να δείτε ότι το πλαστικό κάλυμμα κάνει κάτι σαν λούκι. Παίρνουμε το κοπίδι μας και με προσοχή βγάζουμε το μπλε προστατευτικό. Από μέσα εμφανίζεται ένα δεύτερο ροζ προστατευτικό και ένα στρογγυλό PCB. Το δεύτερο είναι ένα κύκλωμα που προστατεύει την μπαταρία από υπερφόρτιση ή από το να "πέσει" σε χαμηλή τάση και να αδρανοποιηθεί. Και γιατί το έβγαλα; Μήπως δεν θα έπρεπε; Θα δούμε αργότερα γιατί Τώρα που πλέον έχουμε αφαιρέσει το Protection, η μπαταρία έχει 65mm μήκος και μπορεί άνετα να μπει σε ένα battery holder το οποίο θα το χρειαστούμε στη συνέχεια. Αυτός είναι ο ένας λόγος που αφαιρέσαμε το μικρό στρογγυλό PCB. O άλλος λόγος ακούει στο όνομα IMax B6AC ο οποίος είναι ένας "έξυπνος" φορτιστής και για τον οποίο θα γίνει μια μικρή παρουσίαση παρακάτω. Ο συγκεκριμένος φορτιστής, μπορεί να φορτίσει διαφόρων ειδών μπαταρίες με την προϋπόθεση να μην έχουν αυτό το protection που είδαμε. Ωραία μέχρι εδώ και ελπίζω να γίνομαι κατανοητή. Θέλετε να δούμε και κάτι ακόμα στο στοιχείο της UltraFire για τους μη παρατηρητικούς; Ενώ το μπλε προστατευτικό μιλάει για 2400mAh, το ροζάκι μιλάει για 3000mAh. Τελικά τι ισχύει; Ε, αφού το βγάλαμε το protection και ρίξαμε τόσο μπλα μπλα, καιρός να βάλουμε την Ultrafire επάνω στον imax και να μας πει τι παίζει. Παρακάτω βλέπετε σε φωτογραφία μία πλήρη εκφόρτιση της UltraFire, πάνω στον Ιmax στο 1A. Αυτό όμως τι σημαίνει; Tι ακριβώς έκανε ο Imax και τι σημαίνει το νούμερο που μόλις είδαμε στην οθόνη του; Ας τα δούμε ένα ένα. Πάνω αριστερά βλέπουμε την ένδειξη Li1S. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε μία μπαταρία λιθίου. Τέρμα δεξιά το 2.99V είναι η τάση στην οποία ζητήσαμε να σταματήσει ο Imax την αποφόρτιση (3V). Κάτω βλέπουμε τον χρόνο που πέρασε μέχρι να φτάσει η μπαταρία τα 3V και δεξιά το 00698, είναι να mAh που έδωσε η μπαταρία μέχρι να αποφορτιστεί. 698mAh και όχι 2400mAh! Αλήθεια μας λέει ή μας δουλεύει; Να πούμε ότι σε καμία περίπτωση δε περιμέναμε να δούμε 2400mAh. Ο λόγος είναι ότι για να πάρεις την ονομαστική χωρητικότητα μιας μπαταρίας Li-Ion θα πρέπει να την αποφορτίσεις στο 1/5 της ονομαστικής της χωρητικότητας έτσι όπως αυτή προσδιορίζεται από τον κατασκευαστή σε τεστ εκφόρτισης 5 ωρών. Δηλαδή 2400mAh/5=480mAh και αυτό για διάρκεια εκφόρτισης 5 ωρών μας δίνει 480 mA x 5 = 2400 mAh. Έπρεπε να έχουμε τον Imax λοιπόν, αντί στο 1A, στα 0,48Α. Παρόλα αυτά όμως, το νούμερο 698mAh είναι πάρα πολύ μικρό ακόμα και για το 1A. Παρακάτω δανείζομαι από άλλο site, καμπύλες αποφόρτισης τέτοιου τύπου μπαταριών. Όπου τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. Προσέξτε λοιπόν τις επιλογές σας. Αυτά λοιπόν με τις μπαταρίες, όπου και σε αυτές ότι πληρώνεις παίρνεις από ότι φαίνεται. Πάμε τώρα να δούμε λίγο και τον Imax B6AC. Ο φορτιστής είναι ένα καλό εργαλείο μιας και μπορεί να φορτίσει μπαταρίες διαφόρων τύπων. Παρακάτω σε μια φωτογραφία έχω συνοπτικά κάποια από τα χαρακτηριστικά του. Φυσικά οποιοσδήποτε φορτιστής που έχει τέτοια χαρακτηριστικά, ακόμα και αν δεν τον λένε Imax, κάνει μια χαρά για τη δουλειά που θα περιγράψουμε παρακάτω. Που και τι συνδέεται τώρα; Στα αριστερά υπάρχει η τροφοδοσία και στα δεξιά έχουμε διάφορα μπλιμπλίκια. Στα αριστερά στη δεύτερη φωτογραφία που ακολουθεί, βλέπουμε δύο μπόρνες. Εκεί πάνε και κουμπώνουν δύο μπανάνες και φορτίζουν τις μπαταρίες ανάλογα τις ρυθμίσεις που έχουμε κάνει. Στα δεξιά βλέπουμε διάφορες υποδοχές οι οποίες έχουν να κάνουν με balanced charging. Αυτό δηλαδή που μας ενδιαφέρει και εμάς, να κάνουμε μία φορά στις 3 φορτίσεις. Για τις υποδοχές αυτές υπάρχουν έτοιμα καλώδια. Προσωπικά τα πήρα από Gearbeast και μπορείτε να τα βρείτε εδώ. Επέλεξα το 3S, μιας και θα συνδέσω τρεις μπαταρίες στη σειρά. Αν εσείς θέλετε τέσσερις στη σειρά ή πέντε, επιλέγετε το ανάλογο καλώδιο. Στο επάνω μέρος του Imax βλέπουμε την οθόνη, αλλά και τα κουμπιά, που θα μας επιτρέψουν να κάνουμε τις διάφορες ρυθμίσεις. Στα δεξιά, υπάρχει ένα σχεδιάγραμμα για τις υποδοχές του φορτιστή που περιγράψαμε λίγο πριν και αναλαμβάνουν το balanced charging. Τόσα λίγα, τόσο απλός αλλά πολύ πρακτικός Ας πάμε τώρα στο ζουμί της υπόθεσης, γιατί σαν πολύ μπλα μπλα να έριξα. Αρχικά να δούμε τι χρειαζόμαστε από εξοπλισμό, πέρα από την υπομονή μας, για να προχωρήσουμε στο εγχείρημα. Ένας απογυμνωτής καλωδίων, όπως και ένας πλαγιοκόπτης θα είναι οι σύμμαχοί μας καθ' όλη τη διάρκεια της μετατροπής. Επίσης, καλώδια... Χρησιμοποίησα καλώδια 18AWG, ίδια με αυτά των τροφοδοτικών. Αν έχετε διαθέσιμο έναν μεγεθυντικό φακό με πιαστράκια ήρθε η ώρα να τον βγάλετε από την εργαλειοθήκη σας. Τα πιαστράκια θα σας βοηθήσουν αρκετά να κάνετε εύκολα τις κολλήσεις σας και εμένα ένα παραπάνω, μιας και έπρεπε να βγάλω και κάποιες φωτογραφίες. Και μιας και είπα κολλήσεις, χρειαζόμαστε φυσικά ένα κολλητήρι, καλάι και παστούλα για τις δύσκολες στιγμές. Αυτά από άποψη εργαλείων. Θα χρειαστούμε και κάποια άλλα πράγματα όμως. Ένα από αυτά είναι ένα βύσμα μικροφώνου. Όχι δεν έχω σκοπό να σας τραγουδήσω, εξάλλου είμαι πολύ φάλτσα. Είναι όμως βύσμα υψηλών προδιαγραφών, που μπορεί να περάσει από μέσα του παραπάνω ρεύμα από όσο εμείς θέλουμε. Ο λόγος που το επέλεξα ήταν 1. Η γκρίνια του Seafalco. 2. Ότι στο σημείο που εισέρχεται μέσα στη θήκη που έχει τις μπαταρίες, είναι αρκετά κοντό (σχεδόν 1cm) συνεπώς δε θα με εμποδίσει στον περιορισμένο χώρο που έχω. 3. Ε φαίνεται πιο pro και ψαρωτικό Ένα άλλο καλό που έχει είναι οι αριθμοί επάνω σε κάθε μεριά των ακροδεκτών, οπότε δε παίζει να τα κάνουμε μαντάρα, εκτός αν έχουμε το μυαλό μας αλλού. Πάρτε την υπομονή σας τώρα και το καφεδάκι σας και πάμε να φτιάξουμε τις μπαταρίες. Όταν ξεκινάμε το οποιοδήποτε εγχείρημα, είτε ηλεκτρονικό, είτε modding κουτιού, το καλύτερο εργαλείο είναι ένα καλό σχέδιο. Αυτό το οποίο θα κάνουμε με το κολλητήρι και τις μπαταρίες ακολουθεί. Στα αριστερά το battery pack που αναφέρω είναι το κομμάτι του κυκλώματος που θα βρίσκεται μέσα στο πλαστικό κέλυφος του δραπάνου. Εκεί δηλαδή που είναι τώρα οι μπαταρίες NiCd. Στα δεξιά, είναι το καλώδιο το οποίο θα συνδεθεί με τις μπανάνες και το JST-XH βύσμα στον Imax και θα φορτίσει την μπαταρία μας. Ας αρχίσουν οι χοροί λοιπόν... Ή ας κρατήσουν; Ότι σας βολεύει Πρώτο πράγμα να ανοίξουμε το κέλυφος να βγάλουμε τις παλιές μπαταρίες και να ξεκολλήσουμε τα διάφορα τμήματα. Ότι ακριβώς είχα κάνει και στον πρώτο οδηγό. Δεύτερο στη λίστα να "περιποιηθούμε" λίγο το πλαστικό. Ο λόγος είναι ότι δεν χωράει το battery holder αλλά εμείς θα το χωρέσουμε. Όπως είχε πει και ένας σοφός "ότι δε φτάνει εγώ το κάνω και περισσεύει". Επόμενο στη λίστα είναι μία τρύπα όσο η διάμετρος του βύσματος μικροφώνου. Στη δικιά μας περίπτωση 16mm, τρύπα η οποία έγινε με μία πεταλούδα ή αλλιώς τρυπάνι φτερού για ξύλο 16mm. Κάνουμε και μία πρόβα και είμαστε κομπλέ από ότι φαίνεται. Πιάστε το κολλητήρι και πάμε μαζί βάση του σχεδίου να κάνουμε τις κολλήσεις μας. Μερικές συμβουλές όσον αφορά τις κολλήσεις. Αρχικά βάλτε καλάι πάνω στην υποδοχή του βύσματος αφού έχετε ζεστάνει εννοείται το κολλητήρι σας. Βοηθάει επίσης να βάλετε και στο καλώδιο που πάτε να κολλήσετε. Στη συνέχεια ακουμπήστε το καλώδιο πάνω στην υποδοχή του βύσματος, βάλτε επάνω το κολλητήρι σας και θα κολλήσει χωρίς προβλήματα. Ίσως χρειαστεί επιπλέον καλάι τη στιγμή που το κολλητήρι έχει ζεστάνει την επαφή. Αν χρειαστεί, βάλτε το σύρμα από το καλάι στη κάτω μεριά της μύτης του κολλητηριού, εκεί που κάνει την επαφή με το βύσμα και θα πάρει όσο χρειάζεται για να κάνει την κόλληση. Αν παρόλα αυτά δε μπορείτε να πετύχετε κόλληση μάλλον το καλάι σας δεν είναι καλής ποιότητας και θα χρειαστείτε είτε άλλο πιο ποιοτικό ή λίγη παστούλα. Αν ακόμα και μετά από αυτό δε λέει να κολλήσει επάνω στο βύσμα, τότε θα πρέπει να αγριέψετε τις επαφές του με ένα γυαλόχαρτο. Αν και πάλι δε τα καταφέρατε, μάλλον φταίτε εσείς Όπως είδατε στη τελευταία φωτογραφία παραπάνω είναι έτοιμα και τα τέσσερα καλώδια βάση του σχεδίου που κάναμε. Τώρα μένει να τα ενώσουμε με τις μπανάνες και το έτοιμο καλώδιο JST-XH 3S και να έχουμε έτοιμο το δεξιό μέρος του σχεδίου που κάναμε. Φυσικά περάσαμε και τον απαραίτητο ποιοτικό έλεγχο. Για να νυστάζει ο "επιθεωρητής" βέβαια, είτε έχει εμπιστοσύνη, είτε βαρέθηκε Τώρα καιρός να φτιάξουμε το αριστερό μέρος του σχεδίου, που έχει να κάνει με το battery pack. Ο χρωματικός κώδικας του σχεδίου όπως και οι αριθμοί πάνω στις επαφές του βύσματος γίνονται ευαγγέλιο και προχωράμε. Σειρά παίρνει το battery holder, όπου για ευκολία επέλεξα ένα DIY και όχι έτοιμο, μιας και χρειάζεται να κάνουμε τις κολλήσεις για το γκρι και το μπλέ καλώδιο του σχήματος. Οπότε ξεκινάμε και συνδέουμε τα καλώδια έτσι ώστε οι μπαταρίες να είναι σε σειρά. πάμε δηλαδή μαύρο-κόκκινο-μαύρο-κόκκινο. Στις ενώσεις τους βάζουμε και τα μπλε και γκρι καλώδια. Μένει να συνδεθεί το μαύρο καλώδιο απο το βύσμα μικροφώνου και το κόκκινο. Αφού γίνει και αυτό είμαστε έτοιμοι...σχεδόν. Οι παρατηρητικοί θα έχετε δει ήδη ότι έχω κόψει κάποιες λωρίδες από το πλαστικό του holder. Επίσης, έκανα και ένα φάλτσο στις γωνίες μιας και διαφορετικά δε θα μπορούσα να κλείσω το καπάκι Το μόνο που έμεινε τώρα είναι να συνδέσουμε και το εργοστασιακό τμήμα της μπαταρίας με τους ακροδέχτες. Από το μαύρο στο μαύρο ( του σχήματος και από το κόκκινο στο κόκκινο (a) του σχήματος. Επίσης, αν θυμάστε αυτό που κρατούσε τους ακροδέχτες στη θέση τους και να μην μπουν μέσα στη μπαταρία, όταν πάμε εμείς να κουμπώσουμε το δράπανο ήταν μία μπαταρία και ένας αποστάτης. Πλέον δεν υπάρχει κάτι τέτοιο και αυτό που έκανα ήταν να βάλω θερμή σιλικόνη μέσα και να το κρατήσει στη θέση του. O τελικός έλεγχος πριν κλείσουμε την μπαταρία. Ελέγχουμε την συνέχεια του κυκλώματος, μην έχουμε κάνει καμία λάθος κόλληση και τέλος ελέγχουμε την τάση. Καλά πήγαμε λέει το πολύμετρο οπότε κλείνει η μπαταρία... Και πάει μια βόλτα από τον Imax να την φορτίσει Όλα δουλέψανε ρολόι, και το δράπανο είναι καλύτερο από ότι καινούριο. Και επειδή η προσοχή στη λεπτομέρεια μας αρέσει, μπήκε και ένα καπάκι για να προστατέψει τις επαφές από σκόνες/χτυπήματα. Επώνυμα cells στο εσωτερικό του, Λιθίου αντί NiCd, ελαφρύτερο κατά 200gr και σαν έξοδα αν έχετε έναν φορτιστή όπως τον Imax και "ανακυκλώσετε" τις μπαταρίες όπως εγώ, θα έχετε αυτά του βύσματος μικροφώνου (5ευρώ), καλωδίων και μπανανών (~3ευρώ) Κλείνοντας να ευχαριστήσω την ομάδα του TheLab.gr που για μία ακόμα φορά στάθηκε σύσσωμη δίπλα μου κατά τη συγγραφή ενός οδηγού. Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς και νιώθω περήφανη για όλους!

Τον τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει ότι υπάρχουν αρκετά θέματα που έχουν να κάνουν με το cloning ενός δίσκου που έχει windows 7 ή πολλά λειτουργικά και ούτω καθεξής, για να γίνει μετσφορά σε κάποιον ssd ή άλλο δίσκο, αλλά δεν είχα και τον χρόνο να ασχοληθώ, οπότε είπα να κάνω έναν οδηγό με το πως μπορεί να κάνεις cloning σε σύνθετα Partitions με πιο εξειδικευμένα εργαλεία τα οποία έχουν φτιαχτεί για δύσκολες περιπτώσεις... Ένα από αυτά τα εργαλεία είναι το Parted Magic (PM από εδώ και στο εξής), το οποίο είναι ένα linux distro βασισμένο πλέον στο debian (παλαιότερα στο slackware) και περιέχει πολλά εργαλεία που μπορούν να σώσουν έναν υπολογιστή από διάφορα προβλήματα μεν, αλλά θα επικεντρωθώ μόνο στο cloning του δίσκου... Συνοπτικά όμως μπορώ να αναφέρω κάποια από αυτά, όπως το partitioning (resizing κλπ), backup, stability tests & profiling, antivirus, boot sectors κλπ... Παρόλ' αυτά θα επικεντρωθώ στο cloning και συγκεκριμένα στο εργαλείο Clonezilla...Το Parted Magic (PM) μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ και την ώρα που γράφεται το παρών κείμενο, έχει φτάσει αισίως την έκδοση 5.9 και μπορείτε να το κατεβάσετε σαν ISO και να το μπουτάρετε από ένα οποιοδήποτε USB stick με την βοήθεια του Unetbootin για το οποίο θα μιλήσω παρακάτω... Ιστορικά αναφέρω, ότι το PM έχει περάσει από πολλά κύματα και πολλές εκδόσεις που στο παρελθόν άλλα δούλευαν, άλλα όχι, είχε προβλήματα με την αναγνώριση του hardware, είχε προβλήματα με το slackware kernel το οποίο και εγκατέλειψε για να πάρει την θέση του το debian κλπ... άλλα όπως και να έχει, προσωπικά με βοήθησε πάρα πολλές φορές που το χρειάστηκα και τελικά έκανε αυτό που δεν μπορούσαν άλλα αντίστοιχα πακέτα, ειδικά σε περιπτώσεις που σε έναν υπολογιστή υπάρχουν περισσότερα από 1 λειτουργικά και πόσο μάλλον αν είναι και συνδυασμός windows με linux... Για να προλάβω κάποιους, δεν λέω ότι δεν υπάρχουν άλλοι μέθοδοι που δουλεύουν, απλά παρουσιάζω μια μέθοδο που έχει δουλέψει πολλές φορές και με δύσκολα σενάρια... Πάμε στο ψητό τώρα... Για να τρέξει το PM πρέπει να μπουτάρει από ένα CD ή ένα USB stick... το δεύτερο είναι προτιμότερο λόγο ταχύτητας και μπορεί να αναβαθμίζεται όσο συχνά χρειάζεται, αλλά και να μεταφέρεται πιο εύκολα... Για να κάνουμε το PM bootable χρειαζόμαστε το Unetbootin, το οποίο θα το κατεβάσετε από εδώ, απλά επιλέγοντας το λειτουργικό το οποίο έχετε ήδη εγκατεστημένο... Το Unetbootin (Universal NetBoot Installer) είναι βασικά ένας installer ο οποίος απαιτεί από κάποιο distro να ακολουθεί κάποιους βασικούς κανόνες, έτσι ώστε να μπορεί να δημιουργήσει κάποια αρχεία τα οποία σώζονται στο usb και χρησιμοποιούνται έτσι ώστε να μπουτάρει... Δεν είναι όλες οι διανομές του linux συμβατές με αυτό, αλλά πλέον οι περισσότερες είναι... Το unetbootin έχει δυο τρόπους λειτουργίας, ο ένας είναι να κατεβάσει αυτόματα από το internet την έκδοση του λειτουργικού που θέλετε να κάνετε bootable σε ένα usb και ο άλλος είναι να του δώσετε ένα iso image, το οποίο υποστηρίζει το unetbootin... Ο δεύτερος τρόπος είναι ο προτεινόμενος γιατί μπορείτε πάντα να κατεβάσετε την τελευταία έκδοση του λειτουργικού που θέλετε από το internet, καθώς το unetbootin μπορεί να μην έχει την τελευταία έκδοση... Αφού τρέξετε το πρόγραμμα, στην περίπτωση που θέλετε να κατεβάσει μόνο του το PM από το internet τότε κάνετε την διαδικασία που δείχνει η παρακάτω εικόνα, δηλαδή διαλέγετε το Distribution και από το drop-down list το Parted Magic, αλλά μην το κάνετε έτσι... Αντιθέτως, αφού έχετε κατεβάσει το τελευταίο iso από το site του ΡΜ, διαλέξτε στο unetbootin την επιλογή Diskimage και το Drive του usb που έχετε συνδέσει όπως δείχνει η παρακάτω εικόνα και πατήστε ΟΚ (ή Εντάξει) για να ξεκινήσει η εγκατάσταση... Καλό είναι πιο πριν να έχετε φορμάρει το usb stick μέσα από τα windows σαν FAT32, κάνοντας δεξί κλικ στο drive του usb μέσα από το My Computer και επιλέγοντας format... Αφου η διαδικασία τελειώσει, τότε είστε έτοιμοι να το χρησιμοποιήσετε σε κάποιον υπολογιστή, απλά ξεκινώντας τον και διαλέγοντας να μπουτάρει από το usb stick, η διαδικασία αυτή είναι διαφορετική σε κάθε υπολογιστή και bios οπότε υποθέτω ότι ξέρει κάποιος πως να το κάνει αυτό... Το σενάριο μας λοιπόν, είναι λίγο σύνθετο και είναι το εξής...: Έχουμε έναν μηχανικό δίσκο 500GB με δυο λειτουργικά windows και linux και θέλουμε να το μεταφέρουμε στον καινούργιο SSD των 120GB που αγοράσαμε... Τα προβλήματα εδώ είναι 2, το ένα ότι έχουμε ένα dual boot σύστημα και το άλλο ότι η πηγή είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από τον προορισμό... Ενώ σε άλλες περιπτώσεις τα πράγματα θα ήταν δύσκολα, τώρα είναι αρκετά απλά και χωρίζονται στα παρακάτω βήματα... Τα βήματα λοιπόν...1. Backup Δεν κάνουμε τίποτα, προτού κάνουμε backup τα δεδομένα που χρειαζόμαστε πραγματικά... αν δεν κάνουμε backup, απλά παίζουμε με την φωτιά, γιατί όσο καλό και να είναι ένα εργαλείο, δεν μπορεί να μας εμποδίσει από ένα λάθος δικό μας ή να κάνει και λάθος το ίδιο (πράγμα λιγότερο πιθανό)... Κάνουμε πάντα ένα backup σε έναν εξωτερικό δίσκο... 2. Parted Magic – Partitioning Κάνουμε boot από το usb του PM που φτιάξαμε πιο πριν... Αν όλα πάνε καλά θα δούμε το παρακάτω boot menu Διαλέγουμε την πρώτη επιλογή και πατάμε enter, αν όλα πάνε καλά και το hardware μας αναγνωριστεί, τότε θα δούμε την παρακάτω εικόνα... Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να κάνουμε resize τα partitions του μεγάλου δίσκου, έτσι ώστε συνολικά να καταλαμβάνουν μικρότερο χώρο από 120GB... Για να το κάνουμε αυτό από το start menu, τρέχουμε το System Tools -> Partition Editor (PE)... όταν τρέξει το ΡΕ διαλέγουμε από πάνω δεξιά όπως δείχνει η παρακάτω εικόνα τον δίσκο που αντιστοιχεί στον 500άρι του παραδείγματος... Αυτό που βλέπουμε είναι 3 partitions, ένα των 100MB που έχουν πάντα τα win7, το οποίο δεν ακουμπάμε, ένα των windows και ένα του linux... Αντί για linux θα μπορούσε να είναι ένα δεύτερο partition με τα δεδομένα μας επίσης... Τώρα αυτό που θέλουμε είναι να μειώσουμε και τα δυο partitions, έτσι ώστε να φτάσουμε τα 110 GB τα οποία θα χωρέσουν στον ssd (ας πούμε ~3 GB για το παράδειγμα)... Πρώτα μειώνουμε το 2o partition (το 1ο είπαμε δεν το πειράζουμε), διαλέγοντας το και επιλέγοντας ακριβώς από πάνω το κουμπί Resize/Move, οπότε ανοίγει ένα νέο παράθυρο... Σε αυτό πιάνουμε την δεξιά άκρη του δίσκου και αρχίζουμε να την τραβάμε προς τα αριστερά μέχρι να μειωθεί στον χώρο που θέλουμε και πατάμε το Resize/Move... Από το χρώμα της μπάρας φαίνεται πόσο μπορούμε να μικρύνουμε το partition... Όταν το κάνουμε αυτό, τότε το υπόλοιπο που περίσσεψε φαίνεται σαν unallocated... Το ότι είναι unallocated και βρίσκεται και στην μέση από τα 2 partitions δεν μας πειράζει καθόλου, γιατί το εργαλείο που θα χρησιμοποιήσουμε για το cloning, θα αγνοήσει το κενό αυτό... (Εδώ καταγγέλλω, ότι οι admins αυτού του φόρουμ με έχουν περιορίσει να ανεβάζω μόνο μέχρι 5 φωτογραφίες, οπότε οι υπόλοιπες είναι από imageshack ) Στην συνέχεια κάνουμε το ίδιο και για το δεύτερο partition, έτσι ώστε το συνολικό μέγεθος, από όλα τα partitions, να μην ξεπερνά τα ~110GB, οπότε το αποτέλεσμα θα είναι το παρακάτω... Κύριοι, σημειώνουμε ποιος δίσκος είναι ποιος, σε ένα χαρτί,δηλαδή sda είναι ο 500άρης πχ και sdb είναι οS ssd... Αυτό το έχουμε δει από το PE όταν κάναμε resize τον 500άρη που ήταν ο sda... 3. Parted Magic – Cloning Στην συνέχεια τρέχουμε το clonezilla από το Start->System Tools->Clonezilla... Ναι, μην τρομάζετε είναι console application, αλλά δεν είναι και κάτι τρομερά δύσκολο... Από το πρώτο μενού μου βλέπουμε και υποθέτοντας ότι και οι 2 δίσκοι είναι πάνω στον υπολογιστή, επιλέγουμε την δεύτερη επιλογή που λέει “device-device”, δηλαδή θα κάνουμε cloning από τον έναν δίσκο στον άλλο... Μετά διαλέγουμε το beginner mode (για κάποιον που ξέρει ή θέλει να πειραματιστεί μπορεί να διαλέξει και το Expert, αλλά κατά πάσα πιθανότητα πάλι τα defaults θα επιλέγει)... Μετά διαλέγουμε το disk_to_local_disk Στην επόμενη οθόνη διαλέγουμε το δίσκο από τον οποίο θέλουμε να κάνουμε το clone, δηλαδή τον 500άρη Στην συνέχεια διαλέγουμε τον ssd, μιας και είναι και ο μόνος που απέμεινε... Στην συνέχεια θα χρειαστεί να πατήσετε 2 φορές το enter, μέχρι να σας κάνει κάποιες ερωτήσεις στις οποίες θα πρέπει να πατάτε "y" και enter και τα υπόλοιπα τα κάνει όλα μόνο του... Τώρα θα δείτε διάφορες εικόνες να εναλλάσσονται μπροστά σας, χωρίς να καταλαβαίνετε τι λέει και τι κάνει ο ποιητής... Ανάλογα από το μέγεθος των partitions και την ταχύτητα των δίσκων, μπορεί να πάρει από λίγο χρόνο, μέχρι και πάνω από μισάωρο, όμως όπως και να έχει, στο τέλος θα δείτε αυτή την μαγική εικόνα... Πατάτε enter και έχετε τελειώσει... κάνετε shut down, βγάζετε τον παλιό δίσκο, επιλέγετε να μπουτάρετε από τον ssd και απλα ελπίζετε ότι όλα πήγαν καλά... Προσωπικά, μέχρι στιγμής ποτέ δεν συνάντησα πρόβλημα και όλα δούλεψαν όπως έπρεπε, ελπίζω το ίδιο να πάθετε και εσείς... Ο οδηγός, είναι "as is" που λένε και στο χωριό μου και δεν σημαίνει ότι απαραίτητα θα σας πάνε όλα καλά ή θα δείτε τις ίδιες εικόνες... τα πάντα μπορούν να πάνε στραβά, γι' αυτό όπως λέει και το βήμα 1, BACKUP!!! Έπειτα από παρατήρηση και δοκιμή των χρηστών GeoZ και redbighunter, πρέπει να σημειωθεί πως ο παρακάτω οδηγός ισχύει πλήρως μέχρι την έκδοση 5.9 του Parted Magic. Αυτό που δεν δουλεύει όπως περιγράφεται από τον οδηγό στις επόμενες εκδόσεις, είναι η αφαίρεση του unallocated μέρους του δίσκου όταν γίνεται η μεταφορά των δεδομένων από έναν μεγαλύτερο σε ένα μικρότερο δίσκο. Όποιος, έπειτα από δοκιμές έχει να παρατηρήσει κάποια αλλαγή σε επόμενη έκδοση, παρακαλώ ας το ποστάρει. Τις παλαιότερες εκδόσεις θα τις βρείτε εδώ και συγκεκριμένα η 5.9 που έχει αναφερθεί, μέχρι στιγμής ως τελευταία που δουλεύει είναι εδώ.

Ο φετινός διαγωνισμός έφτασε στο τέλος του και δυστυχώς αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα σε όλους εμάς στην ΔΟ του TheLab.gr. Η 3η και η 4η εβδομάδα του διαγωνισμού που θα έδιναν τους 3 τυχερούς νικητές, οι οποίοι με τη σειρά τους θα επέλεγαν το δώρο τους, δυστυχώς θα ακυρωθούν. Αν και δεν είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε τι και πως, επειδή είναι ίσως η πρώτη φορά που φτάνουμε σε αυτό το σημείο και σε τέτοια απόφαση, καλό είναι να γνωρίζετε τι μας οδήγησε εδώ. Από μέλη που έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό διαπιστώθηκε ότι χρησιμοποίησαν θεμιτά και αθέμιτα μέσα. Φυσικά και δεν είναι κακό να ζητάτε από φίλους να σας ψηφίσουν. Το να γίνεται όμως ολόκληρη καμπάνια και να στέλνετε σε ότι ελληνικό φόρουμ είστε μέλος, σε όσο γίνεται περισσότερα μέλη, γνωστά και άγνωστα, πμ να σας ψηφίσουν, δεν είναι θεμιτό. Πόσο μάλλον όταν στην αγωνία σας μέσα, στέλνετε πμ ακόμα και σε άτομα της ΔΟ του TheLab.gr που είναι μέλη και σε άλλα forums και σε συμφορουμίτες σας που διαγωνίζονται μαζί με εσάς αυτήν την εβδομάδα. Ξεπέρασε λοιπόν κάθε όριο αυτό το πράγμα, γέμισαν τα πμ box μας, οπότε δεν θα παίζουμε τους αστυνομικούς για την 3η και την 4η εβδομάδα. Το θέμα κλείνει εδώ και ξεκινάει ο έλεγχος των συμμετοχών. Επειδή είναι μία διαδικασία χρονοβόρα μην αρχίσετε τις ερωτήσεις από αύριο πότε θα ανακοινωθούν οι νικήτες. Αν όλα πάνε καλά θεωρούμε ότι την Πέμπτη θα έχετε ενημέρωση. Συνεπώς, όλα τα δώρα θα κληρωθούν σε όσους έχουν λάβει συμμετοχή στην 1η και στην 2η εβδομάδα βάση τους κανόνες της κάθε εβδομάδας! Και του χρόνου να είμαστε καλά και καλά μυαλά!

Καλησπέρα σε όλους. Για αρχή να ζητήσω συγγνώμη για την όλη καθυστέρηση. Στην Ελλάδα κατέβηκα για κάποια σεμινάρια και για εξετάσεις πιστοποίησης και δεν είχα το χρόνο να δω τι θα δώσω σε ποιόν μέχρι τώρα. Επίσης μπήκε ο πατέρας μου για εγχείρηση στο γόνατο και έτρεχα ταυτόχρονα και εκεί. Νοσοκομεία, διάβασμα και ξανά νοσοκομεία. Πολλές μέρες άυπνος, με κούραση. Τελικά ο πατέρας μου έκανε την εγχείρηση, πήγε καλά και εγώ κατάφερα και πήρα και την πιστοποίηση. Να με συγχωρέσετε που δεν μπορώ να σας εξυπηρετήσω όλους. Ειλικρινά θα το ήθελα πάρα πολύ. Αυτοί που επιλέχθηκαν, είναι κυρίως βάσει της συνεισφοράς τους στο φόρουμ και παλαιότητας και μετά ακολουθούν οι υπόλοιποι. 1) Intel OEM SSD M.2 SATA 256GB (health 100%, ελάχιστες ώρες λειτουργίας) @Aris Teidis 2) Micron 1100 SSD M.2 SATA 512GB (health 100%, ελάχιστες ώρες λειτουργίας) @Havic 3) Lite-On SSD M.2 SATA 512GB (health 100%, ελάχιστες ώρες λειτουργίας) @AlexanderK 4) Sandisk X400 SSD M.2 SATA 256GB (health 100%, ελάχιστες ώρες λειτουργίας) @Avatar_GR 5) Intel SSD 600p M.2 NVMe 256GB (health 100%, 0 ώρες λειτουργίας) @dpolal 6) Toshiba XG5 M.2 NVMe SSD 512GB (health 100%, ελάχιστες ώρες λειτουργίας) @shattered 7) Samsung RAM SODIMM DDR3L-12800 8GB δεν βρήκα ενδιαφερόμενο 8) Laptop SONY VAIO SVE14AJ16L Specs: Core i5 3230M, 8GB RAM, 256GB SSD, US Keyboard, 14 inch touch screen, WiFi, Bluetooth. Πλήρως λειτουργικό, χωρίς φθορές. Μόνο η μπαταρία θα χρειαστεί λογικά αλλαγή αν και κρατάει κάπως λίγο ακόμα. Λειτουργικό θα βάλετε εσείς, θα έρθει με OS καθαρισμένο αλλά καλό θα ήταν να το αλλάξετε. Το λάπτοπ θα πάει στον @GriGaS (ξέρω πως έχει ξαναπάρει αλλά...) με την προυπόθεση το δικό του να το στείλει στον @black66.gr για να το δώσει στην κόρη του. 9) CPU Core i5 4440 socket 1150 bulk 10) ASRock Z97 Extreme 6, χωρίς παρελκόμενα, πλήρως λειτουργική. 12) RAM μνήμες DDR3 2666MHz GB (μπορεί να είναι και 16GB δεν θυμάμαι ακριβώς) από το παραπάνω σύστημα @yanni To πακέτο με CPU, μητρική και μνήμες θα πάει στον Γιάννη, με θερμή παράκληση να βγάλει στα χαρίσματα τα δικά του. (αν συμφωνεί φυσικά) Οι μνήμες είναι 16GB και το πακέτο περιλαμβάνει και ψύκτρα noctua U12S (χωρίς ανεμιστήρα). 11) VGA Gigabyte GTX 970 4GB G1 Gaming. Χωρίς παρελκόμενα, πλήρως λειτουργική @acct 13) Samsung 850 EVO 250GB (πλήρως λειτουργικός αλλά δεν έχω HDSentinel) @Lakisss Επαναλαμβάνω πως μακάρι να μπορούσα να σας εξυπηρετήσω όλους. Επειδή ο χρόνος μου είναι περιορισμένος, θα παρακαλούσα αν δεν θέλετε τελικά κάτι να μου το δηλώσετε άμεσα. Επίσης αυτοί που είναι να παραλάβουν κάτι να μου στείλουν στοιχεία όσο πιο γρήγορα γίνεται. Έχω διαθέσιμη μόνο την αυριανή μέρα. Μετά πετάω για πίσω και δεν ξέρω πότε και ποιος θα μπορέσει να σας τα στείλει.

Επειδή θα απουσιάζω όλες τις γιορτές θέλω να ευχηθώ σε όλους σας από τώρα να έχετε καλά Χριστούγεννα και καλή Πρωτοχρονιά.

Combo HellasVagabond feat. hyperion

Καλημέρα/σπέρα. Ήρθε η ώρα να σας παρουσιάσω και 'γω μία κατασκευή, της οποίας η σκέψη στριφογύριζε εδώ και καιρό στο κεφάλι μου. Η ιδέα ξεκίνησε από μια εικόνα στο μυαλό μου του τελικού αποτελέσματος, και αποφάσισα να την υλοποιήσω σαν να ήμουν σίγουρος ότι θα βγει κάτι αξιόλογο. Πράγματι το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου, και τελείωσα αλάνθαστα και χωρίς παρατράγουδα παρόλο τις δυσκολίες σε ορισμένα σημεία. Πάμε να δούμε τη κατασκευή και τις λεπτομέρειες τις, μέσα από τις εικόνες. Ξεκινάμε με μία σωλήνα αλουμινίου διαμέτρου 80 χιλιοστών και ύψους 135. Η σωλήνα πήγε στον τόρνο και ένα κομμάτι της μήκους 42 χιλιοστών στένεψε σε διάμετρο στα 76 χιλιοστά. Επάνω προστέθηκε μια τάπα ενώ δημιουργήθηκαν άλλες τρεις αυλακώσεις, για να "κρυφτεί" οπτικά η ένωση της τάπας στο βέλος. Εσωτερικά η ένωση στη δεξιά φωτό. Η πηγή της ταλαιπωρίας μου, το μεγάλο τροφοδοτικό των 12volt/2 Αmpere και ο controller της rgb λεντοταινίας. Δυστυχώς δεν βρήκα μικρότερο... Ζορίστηκα να τα χωρέσω όλα στη βάση, γι' αυτό άρχισα τις περικοπές σε ότι μπορούσα. Αρχικά το καλώδιο τροφοδοσίας του controller. Πρέπει να χωρέσουν όλα στον χώρο -Α-. Κάτι πάει να γίνει αλλά θέλει και άλλο συμμάζεμα. Αυτό το βύσμα τροφοδοσίας της rgb παραείναι φαρδύ. (δεξιά φωτό) Κόπηκε και αγοράστηκε "χτένα" καλωδίων. Κόπηκαν κομμάτια μήκους 5mm. και ίσιωσαν στη λίμα. Κολλήθηκαν και πλέον είναι το νέο βύσμα της rgb. Σύγκριση παλιού με νέου. Ώρες ώρες εκπλήσσομαι και εγώ με αυτά που θυμάμαι. Αυτό είναι 99% από ενδεικτικό λαμπάκι θερμοσίφωνα και βρίσκεται στο συρτάρι μου από το 1997, που δούλευα σε αποθήκη ηλεκτρολογικών. Είκοσι χρόνια μετά βρήκε "νέο σπίτι". Θα είναι το παράθυρο επικοινωνίας του controller με το remote control. Πάμε να κάνουμε αυτή τη τρύπα. Θα γίνει στον κενό χώρο -Α- όπως περιέγραψα νωρίτερα. Η βάση πήρε θέση στο κολονάτο για τρύπημα. Καρδιοχτύπι νούμερο ένα. Καλύτερο δεν γίνεται. Ούτε παραγγελία. Ανοίχτηκαν ακόμη δύο τρύπες στο καπάκι και χαμηλά στη βάση. Ώρα για γυάλισμα. Glanol η θαυματουργή. Η αλοιφή είναι ροζ, στην αρχή μαυρίζει, αλλά σε λίγα λεπτά έρχεται το επιθυμητό αποτέλεσμα. Προσέξτε τη διαφορά του κάτω κομματιού με του επάνω. Έτοιμη. Με το κόντεμα των καλωδίων επιστρατεύτηκε ο σπάγκος για να μη τα χάσω. Το καλώδιο των 220 volt θα περάσει από την τρύπα χαμηλά στη βάση, και μπήκε μαύρο sleeve. Βάφτηκε μαύρο το παράθυρο του controler, και πλέον η βάση μας είναι έτοιμη. Συνεχίζουμε με μία σωλήνα plexiglass μήκους 40.5cm και διαμέτρου 80mm. Η σωλήνα δεν κόπηκε σωστά και χρειάστηκε διόρθωση. Πάμε για lapping επάνω σε μάρμαρο (δεν είχα τζάμι). Τα γυαλόχαρτα με τη σειρά που χρησιμοποιήθηκαν. Η διαδικασία σε βήματα. Προσέξτε πως όσο ανεβαίνουν τα νούμερα, τόσο λιγότερο ίχνος αφήνει η σωλήνα επάνω στο γυαλόχαρτο. Τελικό γυάλισμα με οδοντόκρεμα και έτοιμη. Κόπηκαν τρεις κύκλοι από 5αρι plexiglass διαμέτρου 76 και 80 χιλιοστών. Οι δύο μικρές θα παίξουν το ρόλο εσωτερικής τάπας, ενώ η μεγάλη εξωτερικής. Παιδεύτηκα αρκετά να δώσω την απαραίτητη ακρίβεια, ώστε οι εσωτερικές να μπαίνουν σφηνωτά. Πάμε για το κρισιμότερο κομμάτι της κατασκευής. Στην κάτω τάπα ανοίχτηκαν δύο τρύπες. Επιστροφή στη βάση. Στο πάνω μέρος της μπήκαν τρεις στρώσεις χαρτοταινία και τοποθετήθηκε η τάπα. Η σωλήνα φορέθηκε προσεκτικά στη βάση και εδώ φαίνεται η χρησιμότητα της χαρτοταινίας. Η ταινία μου έδωσε ένα χιλιοστό αέρα μεταξύ τάπας και βάσης (στο σημείο της πορτοκαλί γραμμής). Θέλω η σωλήνα να πατάει στον εαυτό της (μπλε τόξο) και όχι στην τάπα, ειδάλλως η κατασκευή δεν υλοποιείται και το σπάσιμο είναι σίγουρο. Μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια. Προσεκτική αφαίρεση της τάπας. Εδώ φαίνεται γιατί την ήθελα να μπαίνει σφηνωτά. Η στιγμή της αλήθειας, η κόλληση. Σκεφτόμουν πολλή ώρα πως να τη κολλήσω ώστε να μη λερώσω τη σωλήνα με κόλλα. Καρδιοχτύπι νούμερο 2. Τελικά κόλλησε και άψογα μάλιστα. Σειρά έχει το επάνω καπάκι. Στο κέντρο της μικρής τάπας ανοίχτηκε μία τρύπα διαμέτρου 2.5 χιλιοστών. Οι δύο τάπες θα κολληθούν μεταξύ τους. Για να τις κεντράρω τις τοποθέτησα μέσα στον σωλήνα, ενώ το καλάι έπαιξε το ρόλο βαριδιού ώστε να κάτσουν στη θέση τους. Πρώτα έριξα μια σταγόνα κόλλα στην τρύπα στο κέντρο, ώστε να μπορώ να τις πιάσω χωρίς να χαθεί το κεντράρισμα. Μετά κολλήθηκαν περιφερειακά. Δεν είναι τέλειο οπτικά αλλά υπό κανονικές συνθήκες δεν φαίνεται, μόνο κάτω από το φωτογραφικό flash. Συνεχίζουμε με μία τριγωνική ράβδο plexiglass μήκους 32 πόντων. Η ράβδος είναι ισόπλευρη με μήκος πλευρών 11 χιλιοστά. Στο προφίλ της υπολογίζουμε το κέντρο του τριγώνου. Η ράβδος ζυγίζεται κάθετα και οδηγείται στο κολονάτο για να τρυπηθεί με τρυπάνι 3.2 χιλιοστών. Περιθώριο λάθους δεν υπάρχει γιατί το σπάσιμο καραδοκεί, καθότι δεν υπάρχει αρκετό "ψωμί" γύρω από την τρύπα. Καρδιοχτύπι νούμερο 3 εδώ. Διάνοιξη σπειρώματος για βίδα Μ4. Συνεχίζουμε με την ένωση τριών λεντοταινιών μήκους 30 εκατοστών, και την κόλληση τους στη τριγωνική ράβδο. Τελικό αποτέλεσμα που εξασφαλίζει φωτισμό 360 μοιρών χωρίς τυφλά σημεία. Η ράβδος βιδωμένη στη σωλήνα. Έτοιμη με τη επάνω τάπα στη θέση της. Βάση και σωλήνας μαζί. Αναμμένη. Μέχρι στιγμής τίποτα το εντυπωσιακό οπτικά, αλλά εδώ έρχεται η ιδέα. Το σκεπτικό ήταν να γεμίσει η σωλήνα με θρυμματισμένα γυαλιά, έτσι έψαξα για αναζήτηση λύσης. Έσπασα κοινό γυαλί αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελα, έτσι στράφηκα σε ψημένο (securit). Είναι αυτό που φτιάχνονται τα τζάμια των αυτ/των και οι πόρτες καταστημάτων, και γίνεται ρύζι όταν θρυμματίζεται. Τελικά των αυτ/των δεν μου έκανε γιατί έχουν πλέον φιμέ η πράσινη απόχρωση τις τελευταίες δεκαετίες, έτσι στράφηκα σε τζάμι 10 χιλιοστών καταστημάτων. Τα γυαλιά μπήκαν σε μεγάλο κουβά και θρυμματίστηκαν περαιτέρω με τη βοήθεια ενός στυλιαριού, ωσότου φτάσουν στο επιθυμητό μέγεθος. Αν και μεμονωμένα είναι διάφανα, πολλά μαζί περιέργως δίνουν πράσινη απόχρωση. Τα κομμάτια διαλέχτηκαν με το χέρι προσεκτικά ένα ένα ώστε να είναι σχετικά ισομεγέθη, και η όλη διαδικασία μου έβγαλε τα μάτια για ένα δίωρο. Διευθετήθηκε και η τελευταία λεπτομέρεια, σφραγίστηκε με ζελατίνα η τάπα στη σωλήνα, για να μη χυθούν τα τζάμια. Ξεκίνησε το γέμισμα. Όσο και αν προσπάθησα να αποτυπώσω τον φωτισμό σε αυτό το project με τη φωτογραφική μου δεκαετίας, δεν τα κατάφερα. Κάτι τα παιχνίδια του γυαλιού με το φως, κάτι το αλουμίνιο, μπερδεύεται η μηχανή και το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό σε σχέση με το γυμνό μάτι. Για να καταλάβετε πως πραγματικά δείχνει ρίξτε σε ένα ποτήρι σπασμένο πάγο και φωτίστε το από πίσω. Ότι καλύτερο κατάφερα. Έκανα και μια απόπειρα σε video μήπως και πετύχω κάτι καλύτερο. Τελικές φωτό υπό τον ήλιο. Εδώ το project έλαβε τέλος. Να σας ευχαριστήσω που το διαβάσατε και δείξατε υπομονή, παρόλο τις πολλές φωτό. Για όποιον σχολιασμό η απορία στη διάθεση σας. Θα ήθελα αυτό: https://www.pavlatos-tools.gr/ergaleia-mpatarias/drapanokatsabida-325/drapanokatsabida-mpatarias/Drapanokatsabido-Black-Decker-18V-2-taxytiton-BDCDD186?sort=p.price&order=ASC

Μετά από αρκετό καιρό, μετά από πολλές φωτογραφίες, μετά από πολλές αναποδιές, μετά από πολύ υπομονή και επιμονή ολοκληρώθηκε το Project και μαζί με αυτό μεγάλωσε και εξελίχθηκε και η δημιουργός του Θέλω αρχικά να σας ευχαριστήσω όλους από καρδιάς, πριν προχωρήσω στην περιγραφή του τελικού Update. Μου δώσατε δύναμη, την απαραίτητη ώθηση, αλλά και τις γνώσεις σας απλόχερα όποτε τις χρειάστηκα. Αν δεν είχα ανεβάσει το project στο TheLab.gr, δε θα έφτανε εδώ που έφτασε, αλλά και όσα έμαθα, ίσως να ερχόταν κάποια στιγμή, αλλά θα χρειαζόμουν πολλά-πολλά χρόνια και να σπάσω πολλές φορές τα μούτρα μου. Δε το κρύβω ότι αρκετές φορές κάθομαι και το διαβάζω από την αρχή ξανά και ξανά. Γελάω με τον εαυτό μου όταν έλεγα το τρυπάνι βελόνι. Όταν σας ρώτησα, τι είδος τρυπάνι ήταν ένα ξυλοτρύπανο που είχα βρει σε μια παλιά εργαλειοθήκη. Όταν δεν ήξερα πόσο κοστίζει, αλλά και πως να διαλέξω ένα κολαούζο, αλλά και τόοοοοοοσα άλλα. Το Project πέρα από το πως εξελίχθηκε ένα τραπέζι που ήταν για πέταμα, δείχνει και την εξέλιξή μου στον τομέα του modding. Sorry για το μελόδραμα αλλά πραγματικά είμαι πολύ συγκινημένη και μου έφυγε ένα μεγάλο βάρος με την ολοκλήρωση του True Violet. Το βάρος της ευθύνης προς όλους εσάς που το διαβάσατε, το στηρίξατε, το πιστέψατε και που με τον τρόπο σας μου ζητούσατε να το πάω όσο πιο μακριά μπορώ. Και δεν εννοώ χρονικά Σας το λέω ειλικρινά... Ακόμα και εγώ που το έφτιαξα δε μπορώ να πιστέψω ότι έφτασε σε αυτό το σημείο, ότι ανακατεύτηκαν τόσα και τόσα υλικά και ότι από την απλή κατασκευή που είχα στο μυαλό μου, ξαφνικά βρέθηκα να το χαλάω να το ξαναφτιάχνω για να γίνει όλο και πιο καλύτερο. Αν θα μπορούσα ακόμα και τώρα θα το χαλούσα όλο και θα το ξαναέκανα με νέες ιδέες που έχω, αλλά έτσι δε θα τελείωνε ποτέ! Θα σταματήσω όμως το μελόδραμα γιατί αρκετά σας είχα να περιμένετε τόσο καιρό Όλα άρχισαν από ένα δυσάρεστο γεγονός και χρειάστηκα ας πούμε εργασιοθεραπεία. Δούλευα αρκετές ώρες κάθε μέρα χωρίς σταματημό και παρόλα αυτά, ένιωθα ξεκούραστη. Το μυαλό ήταν αλλού και έκανε κάτι που του άρεσε πλέον. Οπότε σε αυτές τις ώρες, "έμπλεξε" και το καημένο το τραπέζι. Όσα είχατε δει από θέμα καλωδιώσεων ξηλώθηκαν. Όπως σας είπα, μαζί με το project εξελίχθηκε και η δημιουργός Οπότε κάποια πράγματα που είχα κάνει παλιά, πλέον δεν μοιάζανε σωστά στα μάτια μου και έπεσε κλάδεμα. Το πρώτο πράγμα που ήθελα να κάνω, είναι να αποφύγω όσο γίνεται περισσότερο να ασχολούμαι με καλώδια και εξαρτήματα που βρίσκονται στο εσωτερικό. πχ αν με τη παλιά σύνδεση ένα Molex πάθαινε κάτι ή κάποιο βύσμα ανεμιστήρα ξεκούμπωνε, έπρεπε να βγει το πάτωμα να κάνω δουλειά και να τα ξαναβάλω όλα στη θέση τους. ΜΠΕΕΕΕΕΕΕΕ! Οπότε σκέφτηκα το εξής απλό Γιατί να μην έχουμε 2 ας τα πούμε έτσι τροφοδοτικά; Ένα εσωτερικό να δίνει ρεύμα σε 24Pin, 8pin και δίσκο και ένα έξω που θα αναλάβει τους ανεμιστήρες, τις λεντοταινίες, το φωτισμό του mobo stand και ταυτόχρονα να έχει τη δυνατότητα αν αργότερα το θελήσω, να μπορέσει να τροφοδοτήσει περισσότερα fans, αντλίες, κλπ κλπ κλπ ναι ξέρετε που το πάω στα νερά ή τέλος πάντων ότι θελήσω και αν το θελήσω... Κάπως έτσι πέσανε κάτω μολύβια και χαρτιά. Πήρα μία πλακέτα, βύσματα για ανεμιστήρες -που πρέπει να ευχαριστήσω τον Στέλιο για το Κυριακάτικο delivery που μου έκανε καθώς μου τελειώσανε τα βύσματα, αλλά και για τις συμβουλές του- το κολλητήρι στο χέρι, έκανα τον σταυρό μου ανατολικά και ξεκίνησαν οι κολλήσεις. Αυτό ήταν το πίσω και εδώ είμαστε στο μπροστά και για να μη μας πιάσει το κακό το μάτι κολλήσαμε και μία αντίσταση ανάποδα Δύο πράγματα για την πλακετούλα. Αριστερά και πάνω έχει την"άτυπη" είσοδο από το molex του τροφοδοτικού του TV. Δεξιά, βγάζει 2 molex τα οποία θα τροφοδοτήσουν τις λεντοταινίες που θα δούμε αργότερα και ακριβώς από κάτω, έχει 6 θέσεις για ανεμιστήρες, όπως επίσης και 3 LEDs αλλά και 2 jumpers. Τι κάνουν όμως τα Jumpers; Όταν τα jumpers είναι στη δεξιά θέση, όπως το δεξιό στη φώτο παραπάνω, το αντίστοιχο λαμπάκι από κάτω ανάβει έντονα και δίνει την πληροφορία ότι η έξοδος είναι στα 12V, άρα και οι ανεμιστήρες γυρνάνε σε φουλ στροφές. Όταν το jumper είναι στα αριστερά, τότε το φως στο αντίστοιχο LED πέφτει και μας δίνει την πληροφορία ότι η έξοδος είναι στα 7V. Ένας mini fan controller λοιπόν μαζί με εξόδους Molex σε μία πλακέτα. Στη παρακάτω φωτογραφία, αν και είναι χάλια, μπορείτε να δείτε τη διαφορά στο φωτισμό των LEDs ανάλογα αν το αντίστοιχο jumper είναι στα 12 ή στα 7V. Το κόκκινο υποδηλώνει φυσικά ότι πάει ρεύμα στην πλακέτα. Οπότε έπρεπε να της βρούμε και μία βασούλα Ένα κομμάτι πλέξι από ρετάλι που μου είχε μείνει, κόπηκε στις διαστάσεις της πλακέτας, τρυπήθηκε και με τέσσερις αποστάτες, την πήρε υπό την προστασία του, έτοιμη να υποδεχθεί τους ανεμιστήρες και το φωτισμό του Project. Με αυτό το τρόπο λοιπόν ο μόνος λόγος να αποσυναρμολογηθεί το εσωτερικό, είναι να καεί το τροφοδοτικό. Είναι ένα σενάριο που το τρέμω γιατί έχει πέσει πολύ δουλειά επάνω του. Όμως έχω εμπιστοσύνη στη δουλειά που έγινε και ας ήμουν άπειρη τότε. Είχα όμως περίσσιο θράσος Και φυσικά τα απαραίτητα ταμπελάκια που θα πάνε πάνω σε κάθε καλώδιο για να ξέρω τι και πως. Στη συνέχεια, άφησα αυτού του είδους τα ηλεκτρονικά κατά μέρος, ξήλωσα τις λεντοταινίες που είχα βάλει και προτίμησα να βάλω RGB. Τις ξήλωσα για 2 λόγους: Ο ένας είναι ότι ήθελα να έχω την επιλογή RGB και ο άλλος ότι ήθελα να μπορούν να ανάβουν και να σβήνουν κατά βούληση, όπως και να είναι ανεξάρτητες αυτές του εσωτερικού, από αυτές των πλαϊνων. Ο κοντρόλλερ που επιλέχθηκε είναι WIFI μιας και με τους κλασικούς με υπέρυθρες, είχα conflict με το τηλεκοντρόλ του ενισχυτή. Πέρα το γεγονός ότι ξηλώθηκαν οι παλιές και μπήκαν οι νέες, άλλαξα και το ένα από τα δύο προφίλ αλουμινίου στο εσωτερικό και σε όλες τις πλαϊνές λεντοταινίες μπήκε προφίλ 45o με diffuser. Θα ήμουν απαράδεχτη αν από βαρεμάρα δε το έκανα, όπως επίσης όλες οι άκρες των νέων πλέον καλωδίων να ντυθούν με ακροχιτώνια Οπότε μέσω εφαρμογής από το κινητό, πλέον ανάβουν, σβήνουν, αναβοσβήνουν κλπ Πάμε τώρα στο παράθυρο... Τρίφτηκε, μπήκε πάνω του ταινία και βάφτηκε σε μαύρο ματ. 3 στρώσεις μαύρου ματ και 2 στρώσεις ματ διάφανου βερνικιού για προστασία, είχαν την τιμητική τους. Πριν δούμε το πλαϊνό βαμμένο ας δούμε ένα υλικό που το βλέπουμε σπάνια σε case modding. Τον πολυμερή πηλό. Είναι σαν πλαστελίνη και αν έχετε και μηχανή για μακαρόνια, τότε δουλεύεται πολύ πολύ εύκολα. Έγινε ένα φύλλο ντεγκραντέ στη μηχανή που ξεκινάει από μωβ και καταλήγει σε λευκό, όπως και ένα μακαρόνι με λευκό και μαύρο για να φτιάξουμε.... Μα τι άλλο; Βιολέτες!!!!! Και αφού ψήθηκαν στον φούρνο με ελεγχόμενη παρακαλώ θερμοκρασία Πήραν τη θέση τους Μετά στον εκτυπωτή τυπώθηκαν σε χαρτί οι λέξεις True Violet. Με πολύ υπομονή και αφού μπήκε το χαρτί επάνω στον πηλό για να βοηθήσει, κόπηκε λευκός πηλός και για να κάνουμε και την "π0υτ@νια", μία μπιλίτσα μωβ και σχηματίστηκε το όνομα του Project Σειρά πήρε ο ssd. Ντεγκραντέ και εδώ από μαύρο σε βιολετί αυτή τη φορά και εγκατάσταση αφού περάστηκε και ένα σατινέ βερνίκι. Τελευταία πινελιά μία βιολέτα για το τροφοδοτικό που ψήθηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε τα 2 πέταλα να πάρουν το σχήμα των εδρών του κυβου του τροφοδοτικού. Και έφτασε η ώρα της φωτογράφισης του Project! Καλή ήταν η ευκολία με το κινητό όσο μαστόρευα, αλλά κάπου εδώ του αξίζουν μερικές φωτογραφίες κάπως πιο καλές. Η από πάνω φωτογραφία έχει επεξεργαστεί στο photoshop όσον αφορά το χρώμα των λουλουδιών στο plexi παράθυρο, το χερούλι και το όνομα. Ο λόγος είναι ότι η μηχανή λάλησε με το βιολετί μέσα και έβγαλε κόκκινα τα έξω. Όπως επίσης είχε τη τάση να πηγαίνει τα χρώματα προς το ροζ. Αν κάποιος με ρώταγε τι θα άλλαζες, η απάντηση θα ήταν πολλά, πάρα πολλά και ίσως να μην κρατούσα τίποτα από όσα έκανα, με εξαίρεση το Plexi παράθυρο. Αν κάποιος με ρώταγε αν θα άλλαζα το χρώμα η απάντηση είναι όχι Μπορεί να μην είναι ένα Project που θα ήθελε να το έχει κάποιος από εσάς βάση χρώματος και λουλουδιών, αλλά είναι ένα project που με χαρακτηρίζει και έχει γυναικεία πινελιά. Επίσης, όταν το ξεκίνησα είχα βαρεθεί το μαύρο-κόκκινο, το μαύρο-μπλε κλπ. Τέλος, αν κάποιος μπορούσε να γυρίσει το χρόνο πίσω μερικά χρόνια και να ερχότανε τότε με τις τελικές φωτογραφίες του project και να μου έλεγε, έτσι θα το κάνεις, το πρώτο πράγμα που θα σκεφτόμουν είναι από ποιο τρελοκομείο το έσκασε. Αυτό που είχα στο μυαλό μου τότε, δε πλησίαζε ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα αυτό που βλέπουν τα μάτια μου τώρα και ας θα το άλλαζα όλο ακόμα και τώρα αν μπορούσα. Οπότε αν με ρωτήσετε αν είμαι ευχαριστημένη, η απάντηση είναι πολύ παραπάνω από απλά ευχαριστημένη και χαίρομαι που έπιασε λιμάνι το project, έστω και αργοπορημένα. Όπως είχε πει και ο Γιώργος, "Όνειρο ζω μη με ξυπνάτε!"

Μετά από 4 χρόνια ξανά έφτιαξα πισί από την αρχή. Αγοράστηκαν προ 2μήνου ποντίκι, πληκτρολόγιο και ακουστικά (που δεν φαίνονται στην φωτό). Μένουν ακόμα σαν αγορές ενισχυτής ακουστικών, dac και μερικά φουρφούρια γιατί τα αρχικά ήταν ψώφια! Επίσης παράγγειλα ράφι για το πισί, η οθόνη θα μπει σε βάση στον τοίχο και θα συμμαζευτεί το χάος των καλωδίων..! Τέλος και σημαντικότερο θα αγοραστεί άμεσα ups. Τα κομμάτια σε περίπτωση που κάποιος θέλει να δει: Οθόνη: https://www.asus.com/us/Commercial-Monitors/PB328Q/ Case: http://www.lian-li.com/en/dt_portfolio/pc-o11/ Psu: https://www.evga.com/products/product.aspx?pn=220-p2-0750-x1 Mobo: http://www.gigabyte.com/Motherboard/GA-AX370-Gaming-K7-rev-10#kf CPU: https://www.amd.com/en/products/cpu/amd-ryzen-7-1700x Ram: http://www.corsair.com/en-gb/vengeance-led-32gb-2-x-16gb-ddr4-dram-3000mhz-c15-memory-kit-white-led-cmu32gx4m2c3000c15 VGA: https://www.msi.com/Graphics-card/GeForce-GTX-1070-SEA-HAWK-X.html#hero-overview SSD: http://www.samsung.com/semiconductor/minisite/ssd/product/consumer/ssd960.html CPU Cooler: https://www.nzxt.com/products/kraken-x52 Keyboard: https://www.logitech.com/el-gr/product/wireless-illuminated-keyboard-k800 Mouse: https://www.logitech.com/el-gr/product/mx-master Speakers: http://us.kef.com/egg Headphones: http://www.hifiman.com/products/detail/178

Έτοιμο το storage:

Μετά την επιτυχημένη επανασύνδεση του OutOfspecs.gr με το TheLab.gr, και το Overclockers.gr έρχεται στην παρέα του TheLab.gr. To Overclockers.gr συνηπήρχε με τo PcTechnology.gr στον ίδιο "χώρο" αλλά για τους λόγους της μετάβασης θα χρησιμοποιήσουμε μόνο συγκεκριμενά στοιχεία της βάσης που αφορούν το Overclockers.gr. Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι με αυτήν την κίνηση μιας κι είναι πάντα ευχάριστο να καταφέρνουμε την επανένωση παλιών γνώριμων φίλων και να σιγουρέψουμε την ύπαρξη των συζητήσεων του συγκεκριμένου ιστοτόπου. Αν είχατε λογαριασμό στο pctechnology.gr-overclockers.gr αυτός θα μεταφερθεί κανονικά, ενώ αν το email σας είναι το ίδιο κι εδώ κι εκεί τότε οι λογαριασμοί σας θα συγχωνευτούν αυτόματα και του TheLab.gr θα παραμείνει ο κύριος. Η συγχώνευση των δύο site θα γίνει μέσα στις επόμενες ημέρες και θα χρειαστεί να παραμείνουμε offline για μερικές ώρες ώστε όλο το περιεχόμενο του overclockers.gr να μεταφερθεί στα forums του TheLab.gr Ο @TASOS θα φέρει τον τίτλο O/C Guru και θα αναλάβει τον ρόλο καθοδήγησης της Hellas Overclocking Team (H.O.T.) (όπως ήδη κάνει δηλαδή) ώστε να κάνουμε το κέφι μας σπρώχνοντας τα μηχανάκια μας στα όρια. Ας τους καλωσορίσουμε στο TheLab.gr λοιπόν!

Καλησπέρα σε όλους.... Ας βάλω και εγω την καινούρια μου δημιουργια ετσι για το καλό.... Ελπιζω να σας αρέσει.....

Μόνο σε πανοραμική χωράει... Έβγαλα και τις καρέκλες και άνοιξα το rack για μόστρα... Uploaded with ImageShack.us